در۸ ژانویه  ۲۰۱۵  ؛ بسیاری از ثروتمندترین ساکنان بوستون، اعلام کمیته المپیک ایالات متحده مبنی بر انتخاب شهر بوستون از میان سایر نامزد ها (لس آنجلس، واشنگتن دی سی و سانفرانسیسکو ) به عنوان میزبان برای برگزاری المپیک تابستانی ۲۰۲۴ را جشن گرفتند.

پرزیدنت اوباما  به بوستونی ها تبریک گفت، فرماندار ماساچوست این رویداد را به مثابه خبری خوب  دانست و شهردار بوستون مارتی ولش  انتخاب بوستون به عنوان شهر میزبان المپیک را افتخاری استثنایی نامید. در همان تابستان ؛ شهردار اعلام کرد  نمی تواند قرارداد شهر میزبان ِالمپیک را برای بوستون امضا کند. او گفت :من نمی توانم مالیات دهندگان را در معرض خطر قرار دهم. کمیته المپیک ایالات متحده، همراه با دولت شهر بوستون، پیشنهاد شهردار بوستون را رد کرد.

از سال ۱۹۷۲؛ هنگامی که دنور به عنوان میزبان شهر برای بازیهای ۱۹۷۶ برگزیده شد، با اشاره به نگرانی های اقتصادی و محیط زیستی و نمونه های عمومی  مانند "فیل های سفید "_ استادیوم های جدید  زرق و برق دار  که بعد از بازی ها استفاده نشده اند_ مردم  سراسر جهان  این فرضیه را که میزبانی بازی های المپیک برای شهرها خوب  است ؛ مورد سوال قرار دادند. با این حال،  پیشنهاد شهرداری بوستون مبنی بر رد میزبانی المپیک ، یکی از قابل ملاحظه ترین نمونه های اپوزیسیون المپیک در تاریخ بازیها بود.

جنبشی که از  یک گروه کوچک  متخصصان جوان که  در مورد شهرشان نگران بودند،آغاز شد ، تا زمانی که نظرسنجی ها نشان دهند اکثریت ساکنان بوستون با پیشنهاد شهر المپیکی مخالفند؛ تشدید گردید. این گروه از طریق تلاش های مردمی، به افشای وعده های مبهم حامیان میزبانی شهر برای المپیک کمک کرد . به ویژه تضمین اینکه مالیات دهندگان متحمل افزایش هزینه نمی شوند که باورپذیر نبود.

برای درک اینکه چگونه کمپین  مردمی موفق به تعویض جریان مخرب  المپیک شد،ما با کریستوفر دمپسی، یکی از بنیانگذاران جنبش "نه ! المپیک بوستون" و یکی از  همکاران  نویسنده کتاب جدید "نه !المپیک بوستون؛ چگونه و چرا شهرهای هوشمند از مشعل المپیک عبور می کنند؟ " و  مدیر ائتلاف غیرانتفاعی حمل و نقل ماساچوست صحبت کردیم : چگونه و چرا شهرهای هوشمند ازمشعل المپیک عبور می کنند؟ چه اتفاقاتی در جریان جنبش اپوزیسیون بوستون رخ داد؟ ، آینده چه چیزی برای شهرهای میزبان بالقوه المپیک پیش خواهد آورد؟ و چرا او معتقد است که میزبانی بازی ها تحت نظارت فعلی خود نباید بخشی از برنامه های هر شهر هوشمندی  باشد؟

چگونه جنبش " نه! المپیک بوستون "آغاز شد؟
 نه ! المپیک بوستون ؛ پاییز ۲۰۱۳ شکل گرفت.  شامل  گروهی از متخصصان جوان بود که  سوابقی در زمینه   کسب و کار، حکومت و کمپین های سیاسی داشتند. ما شاهد بودیم که بوستون ۲۰۲۴ توسط برخی از افراد قدرتمند، تأثیرگذار و ثروتمند در منطقه حمایت شده است.  بر همین اساس  نگرانی ما به جا بود:
پیشنهاد المپیکی بوستون چه معنایی می تواند برای آینده شهر داشته باشد؟.  فکر  کردیم  یک گروه مردمی می تواند با این پیشنهاد  مخالفت کند و ما می توانیم جزو آن افراد باشیم.

همکار دیگر شما  آندرو زیمبالیست چطور به این کمپین پیوست ؟

ما زود متوجه شدیم که جامعه دانشگاهی  می تواند به دلیل استقلالش ،  متحد مهم ما باشد، رک و پوست کنده بگویم؛   به دلیل اینکه حجم قابل توجه و قابل اعتنایی از تحقیقات در مورد  مزایا و معایب  پیشنهاد المپیک ی ، انجام داده  بود . زیمبالیست ،  استاد کالج اسمیت در ماساچوست ، یکی از اقتصاددانان برجسته جهان در زمینه مطالعات المپیکی است .  او در اولین جلسه عمومی ما شرکت  داشت و صحبت کرد.

در یک جمله، هدف گروه را بیان کنید؟

هدف ما این بود که مطمئن شویم پیشنهاد المپیک برای شهر ما و آینده منطقه به مثابه تهدید نباشد.

از مسیر پیشنهاد میزبانی المپیک بوستون تا زمانیکه شهر و کمیته المپیک ایالات متحده تصمیم گرفت در ژوئیه ۲۰۱۵ پیشنهاد را لغو کند؛ خلاصه ای به ما بدهید  .

مسئله پیشنهاد میزبانی المپیک  برای بسیاری طی سالهای   ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ چندان جدی تلقی نمی شد .  تا اینکه  بوستون   در ژانویه ۲۰۱۵،از سوی  کمیته المپیک ایالات متحده ، میزبان المپیک انتخاب گردید. آن زمان بود که عموم  شهروندان  متوجه شدند این پیشنهاد واقعی ست و پیامدهای مهمی برای آنها و خانواده ها، محله ها و آینده شهرشان خواهد داشت و شروع به مشارکت در  نظرسنجی ها و ابراز نظرات و ارائه جوانب مثبت و منفی کردند.

ایستگاه رادیویی WBUR بوستون متوجه شد در حالی که رهبران منتخب می گویند مردم از پیشنهاد حمایت میکنند ، هیچ کس در این زمینه مطمئن نیست . بنابراین گروهی را جهت سنجش افکار عمومی تعیین کردند. این فرایندی بود که در طول زمان رشد کرد. گرچه نتیجه  رای گیری روشن بود: شهروندانیکه  بیشتر در مورد پیشنهاد میدانستند  ،کمتر دوستش داشتند. در ژانویه سال ۲۰۱۵، نظرسنجی ها نشان داد ۵۵ درصد مردم از پیشنهاد المپیک حمایت می کنند  و ۳۵درصد مخالف آن هستند. تا مارس، ما این تعداد را تغییر دادیم. آگاهی بخشی به  عموم  کمک کرد تا مسیر پیشنهاد را بتوانیم با کمک خود مردم تغییر دهیم.

فکر می کنید چه امری بیشترین تاثیر را برای متقاعد کردن بوستونی ها در این زمینه  که بازی های المپیک ایده خوبی نیست ؛ داشته است؟

فکر می کنم مهم ترین بحث، صحبت پیرامون  تضمین مالیات دهندگان بوده باشد . کمیته بین المللی المپیک، شهرهای میزبان را مجبور به امضای یک قرارداد می کند مبنی بر این که  مالیات دهندگان مسئول افزایش هزینه ها خواهند بود. حامیان  بوستون ۲۰۲۴ ؛ هر نوع وعده هایی را در مورد چگونگی حفاظت از مردم اعمال کردند. اما قادر نبودند که حقیقت وعده ها و ضمانت اجرایی آن را  نشان دادند، و هنوز هم خواستار پذیرفتن وعده ها از سوی مردم بدون ارایه ضمانت اجرایی هستند! بنابراین اعتماد  مردم به حامیان بوستون ۲۰۲۴  دشوار بود و اطمینان حاصل کردن از اینکه  که هزینه های پرداخت در موارد اضطراری بر عهده آنان نخواهد بود، همانطور که در تمام المپیک های اخیر مسولیت هزینه ها ، بر عهده مالیات دهندگان بوده است . (یادداشت ویراستار ، براساس یک مطالعه از دانشگاه آکسفورد ، هیچ بازی المپیک از سال ۱۹۶۰ وجود ندارد که تحت لوای بودجه باشد و بطور متوسط افزایش  ۱۵۶ درصدی هزینه ها رخ میدهد )

مهم ترین بخش تاثیر گذار جنبش چه  بوده است؟

ما ائتلاف گسترده ای داشتیم  از افرادی که با دلایل متفاوتی  به ما ملحق شدند. بعضی از مردم در مورد تضمین حق مالیات دهندگان نگران بودند، برخی نمی خواستند  برای سه هفته زندگی شان مختل شود ، بخش دیگری  در مورد عملیات نظامی  پلیس و اعمال محدودیت ها  در زمینه حقوق شهروندی که به  هنگام میزبانی رویدادهای بزرگ اتفاق می افتد نگران بودند . ما توانستیم  یک ائتلاف  فوق العاده  گسترده ایجاد کنیم و این چیزی است که فکر می کنم به اندازه کافی در سطح شهرها اتفاق نمی افتد.

یکی از ابر مولفه های موثر  این است که ما خوش شانسیم  در یک دموکراسی زندگی می کنیم و  در آنجا می توانیم بحث های جدی المپیک ی  داشته باشیم. ما کمتر از ۱۰،۰۰۰ دلار هزینه کردیم. اما واقعیت ها را در کنار خود داشتیم و مطبوعات هر دو جریان موافق  و مخالف را پوشش می دادند. روز بعد از اینکه پیشنهاد بوستون لغو شد ، من یک تماس تلفنی از سوی حامی محوری پیشنهاد بوستون ۲۰۲۴ جان فیش تاجر  داشتم ، او گفت: "دموکراسی کار کرد." این یک چیز بسیار عجیب و غریب بود که او می توانست بگوید.

پس از آنکه شما  بوستون ۲۰۲۴را شکست دادید، تماشای بازی های المپیک ریو چه حالی داشت؟

در حالی که بازی های المپیک ریو ممکن است برای تماشاگران آمریکایی در تلویزیون تماشایی باشد، ما هیچ تعجبی نکردیم  شهر ریو را با بدهی قابل توجه و تعداد زیادی از محل های  که پس از المپیک دیگر کاربردی نخواهند داشت و هیچ منبعی برای حفظ آن وجود ندارد، روبرو خواهد کرد . این داستان المپیک در شهرهای سراسر جهان است.

آنچه که ما اغلب در این باره می شنویم این است که شرایط ریو متفاوت با بوستون  می باشد: برزیل یک کشور در حال توسعه است و بوستون می تواند بازی ها  را بسیار بهترمدیریت کند. اما حتی اگر شما به یک کشور توسعه یافته و کارآمد مثل ژاپن نگاه کنید (جایی که المپیک تابستانی ۲۰۲۰ برگزار می شود)، درحالیکه  سه سال از برگزاری این بازی ها فاصله دارند؛ تا کنون چند میلیارد دلار هزینه متقبل شده اند.

در مورد این استدلال که المپیک می تواند منجربه توسعه زیرساخت های مورد نیاز شهر شود ، چه نظری دارید ؟ به عنوان مثال: استادیوم المپیک استکهلم  بیش از صد سال قدمت دارد و هنوز هم برای برگزاری مسابقات ورزشی استفاده می شود.

برداشت نادرستی  وجود دارد بدین مضمون که کمیته بین المللی المپیک، شهری را  به عنوان میزبان انتخاب می کند  که سیستم حمل و نقل  خوبی داشته باشد. به سال ۱۹۹۶، آنها میزبانی  بازی ها را به آتلانتا دربرابر  تورنتو و ملبورن اعطا کردند، در حالیکه هر دو شهر   ، سیستم حمل و نقل بسیار بهتری نسبت به آتلانتا داشتند.

بوستون ۲۰۲۴ هرگز برنامه ای برای سرمایه گذاری منابع جدید یا اضافی در حمل و نقل ندارد زیرا منابع جدید و یا درآمدی برای حمایت نیست. من کل عمر خود را  در بوستون زندگی  کرده ام  و هرگز ماشین  نداشتم، بنابراین هیچ حامی بزرگتری در سرمایه گذاری  حمل و نقل به اندازه من  وجود ندارد ، اما پیشنهاد بوستون ۲۰۲۴ هرگز این کار را انجام نمی داد.  فکر می کنم مهم است به یاد داشته باشیم هرگز نباید شهرهای خود را بر اساس  حوادث سه هفته ای یا حول محور بازدیدکنندگان برنامه ریزی کنیم  ، ما باید شهرهایمان را به طریقی که دهه ها کار کند  برنامه ریزی کنیم و به ساکنان شهر منفعت  برسانیم.

آیا اززمان مخالفت شهر  بوستون با این پیشنهاد ، شهرهای دیگر هم در برابر پیشنهاد المپیکی ۲۰۲۴  ،مخالف کردند؟

در ماه اکتبر، زیمبالیست  و من در هامبورگ آلمان بودیم  تا با گروهها در این زمینه صحبت کنیم  . تا نوامبر، آنها پیشنهادات المپیکی را رد می کردند  و بوستون را الگو قرار دادند.  چند ماه بعد، یک شهردار  که بتازگی در رم انتخاب شده بود  تصمیم گرفت شهرش اولویت های مهمتری نسبت به المپیک داشته باشد. چند ماه بعدتر گروهی شبیه به ما در بوداپست گرد هم آمدند و بیش از ۲۵۰،۰۰۰ امضاء جمع آوری کردند تا سوالاتی  پیرامون بازی های المپیک ۲۰۲۴ را مورد رای گیری قرار دهند. سازمان دهندگان المپیکُ بیانیه مخالفت را بر  دیوار دیدند و پیشنهاد المپیکی را لغو کردند . تعدادی از شهرهای سراسر جهان، بوستون  را به عنوان مدلی از اینکه چرا بهتر است شهرهای هوشمند از برگزاری بازی های المپیک در شهر خود بگذرند، در نظر گرفته اند .

در حال حاضر با برگزاری بازی های المپیک ۲۰۲۴ چه اتفاقی می افتد؟

پاریس و لس آنجلس هردو ،  هنوز در فاز مزایده و مناقصه  قرار دارند، جایی که محملی است برای    وعده های وحشتناک، پیچیده و فریبنده به  کمیته بین المللی المپیک در زمینه نحوه  و نوع بازی هایی که می توانند  ارائه  دهند. در هفته دوم  جولای، زمانی که هر یک از این شهرها نمایندگان خود را به مقر کمیته بین المللی المپیک در لوزان، سوئیس می فرستند ؛ کمیته به  نتیجه خواهد رسید. و در سپتامبر، یته نشستی در لیما برگزار خواهد کرد تا به شیوه معمول با رای مخفی ، رای گیری کندو  مشخص خواهد شد  کدام شهر برنده مزایده۲۰۲۴ است.

آیا مردم  لس آنجلس مخالف المپیک هستند؟

فکر می کنم بسیاری از مردم در جنوب کالیفرنیا خاطرات بسیار خوبی از بازی های المپیک ۱۹۸۴ داشته باشند که ما موافقیم در مقایسه با المپیک متاخر بسیار موفق بوده است. اما آنچه آنها  هم  بیاد نمی آورند این است که لس انجلس در آن سال یکی از تنها دوشهر  داوطلب بود؛ دومین پیشنهاد دهنده تهران بود که بدلیل  انقلاب ایران از دور خارج شد. هنگامی که شما به یک مزایده میروید  و تنها شرکت کننده هستید، یک معامله خوب بدست می آورید. بنابراین درآن سال ، لس آنجلس  قرارداد تضمین مالیات دهندگان را رد کرد - تنها شهر در تاریخ بازی های المپیک مدرن است که در این زمینه موفق شد – این رویداد به نحوه چشمگیری انگیزه ها و پویایی بازی ها را تغییر داد، چرا که مالیات دهندگان دیگر برای خرج هزینه ها ی اضافی  با مشکل مواجه نمی شدند .

به عنوان یک نتیجه، منفعت لس آنجلس بیشتر تامین شد تا کمیته بین المللی المپیک. متاسفانه، تا زمانی که پیشنهاد دهندگان متعدد برای المپیک ۲۰۲۴ وجود داشته باشد، کمیته بین المللی المپیک  این روند را با هدف بیشینه کسب سود ، برگزار خواهد کرد. اخیرا در لس آنجلس  گروهی متشکل از مخالفان پیشنهاد شهر المپیکی ایجاد شده است و از حامیان پیشنهاد، سولاتی را می پرسد .ما با آنها ارتباط برقرار کرده ایم و امیدواریم که  به جواب  سوالات مطرح شده ،دست پیدا کنند و مقامات منتخب را – کسانیکه بیشتر به برنده شدن در انتخابات فکر میکنند تا نیازها و اهداف شهروندان _ به پاسخ فراخوانند.

اگر من یکی از ساکنان لس آنجلس بودم و برگزاری بازی ها  به نفع ام  بود، از شهردارلس آنجلس  می خواستم قرار داد تضمین مالیات دهندگان را امضاء نکند. لس آنجلس باید  معامله ای مشابه آنچه در سال ۱۹۸۴ دریافت کرد ، درخواست کند. اما  به نظر می رسد که  شهردار  قرارداد را در تابستان امضاء می کند و این امر می بایست برای رای دهندگان لس آنجلس که مراقب نحوه بکارگیری دلارهای مالیاتی خود هستند ؛غیر قابل قبول باشد. 

با توجه به این مسائل ، آینده بازی های المپیک چیست؟

می خواهم فکر کنم  کمیته بین المللی المپیک اعتقاد دارد که دیگر مدل آنها ، تا زمان ایجاد اصلاحات اساسی   کار نمی کند و  خوشبینم که این اتفاق روی خواهد داد. تا زمانیکه روند جاری برقرار است ، هنوز هم می توانند از شهرهای میزبان امتیازات قابل توجهی کسب کنند و میزبانی بازی ها بیشتر و بیشتر به شهرهای کشورهای غیردموکراتیک مانند پکن ِچین یا سوچیِ روسیه محول می شود.

این غم انگیز است، زیرا بازی های المپیک می بایست  در مورد دستاورد های ورزشی وگردهم آوری  جهان کنار هم  باشد . لیکن، کمیته بین المللی المپیک فضا را به عرصه مسابقات ساخت وساز  تبدیل کرده است.