خانه الحاقی در جاده ساری ـ کیاسر در بالای روستایی به نام خالخیل در
باغی در دل جنگل واقع شده است. مالک قبلی زمین حشم دار بوده و بنای موجود در سایت
نیز به عنوان محل نگهداری احشام استفاده می شده است، و مالک فعلی با تغییراتی این
بنا را به محلی برای سکونت موقت تبدیل کرده است.
خواست کارفرما برای گسترش فضای سکونت، سازه بسیار ضعیف (قوطی نه در نه و پی
های منفرد) و سیاستگذاری های سازمان منابع طبیعی مبنی بر عدم امکان ایجاد سازه ی
دائم جدید؛ چالش های متضادی بود که می بایست بدون تخریب بنا، با روشی معمارانه
مورد بازتعریف قرار می گرفت.
استراتژی پروژه، بنا بر شکافتن جداره های خانه و وارد کردن کانتینر به
عنوان سازه ای موقت و بسیار مقاوم، شکل گرفت و منجر به تقویت سازه و افزایش متراژ
بنا در طبقه همکف و اول شد.
پس از اضافه شدن کانتینرها، احیای سازه و افزایش فضای قابل سکونت در
هر دو طبقه، به منظور سازماندهی فضایی ساختمان، از دیاگرام فضایی خانه های سنتی
شمالی(تلار) الهام گرفتیم. سازماندهی خانه در دو طبقه تعریف می شود، طبقه همکف که
فضاهای بسته و اولیه زندگی در آن جایگذاری شده و طبقه اول که شامل یک اتاق کوچک در
یک ضلع و سه ضلع باز دیگر است.
دورافتادگی سایت نسبت به بافت شهری و عدم وجود زیرساخت های لازم برای
سکونت، ما را بر آن داشت که تصمیماتی در راستای حل این مسائل گرفته شود:
1.بازیافت مصالح استفاده شده در ساختمان قبلی
حتی نخاله های ساختمانی
2.آموزش نیروهای محلی
3.استفاده هرچه بیشتر از منابع طبیعی برای به
وجود آوردن زیرساخت های لازم (تابش خورشید و بارش باران)،جمع آوری آبهای سطحی ( کف
حیاط، روی شیروانی، بام کانتینر ها و...)
و هدایت آن به منبع آبی برای ایجاد کیفیت فضایی برای خانه ( ایجاد حوضی کوچک) و آبیاری
باغ.