فرم معماری چگونه میتواند به واسطه شناخت ساختارهای فضایی بستر خودش در طول تاریخ به گونه ای معاصر بازتولید شود؟
با توجه به مطالعات کالبدی بستر پروژه؛ اگر الگوی فرمی کاروانسراهای مناطق کویری ایران را یک فضای باز مرکزی در نظر بگیریم که از چهار طرف با تودههای فضایی بسته (اتاقها) محصور شده و میل به تمرکز بر درون دارد؛
ما در این پروژه با ایجاد صفحههایی (surface model) با فاصله از سطح زمین و سازماندهی تودههای فضایی زیر این صفحات و همچنین تغییر در ساختار درونگرای الگوی تاریخی با ایجاد گشایشهایی پیرامون هستهای باز مرکزی، سعی در تولید ساختار فضایی جدید و رسیدن به دیاگرامی آلترناتیو داشته ایم.
تیم طراحی ایندو در این پروژه تلاش کرده است با ترکیب توده و فضا با محوریت سطوح روی هم قرار گرفته در قالب یک هندسه جدید، الگوی فرمی قابل توسعهای را تولید کرده که با توجه به پروگرم پروژه روی تپوگرافی سایت گسترش یابد.
این صفحهها با فاصله از سطح زمین و مسطح شدن روی هم در کدهای ارتفاعی متفاوت به گونهای تعریف شدند که در فضای زیر آنها حداکثر سایهاندازی در طول گرمای روز کویر ایجاد شده و همچنین در طول شب، امکان تجربیات فضایی جدید و همچنین رصد آسمان کویر روی این سطوح فراهم شود.