امروزه طیف وسیع مخاطبین با توقعات و نیازهای متفاوت,مراکز چند رسانه ای یا مدیاتک رابه عنوان مردمی ترین فضای فرهنگی تبدیل نموده است که حضوردرآن صرفا برای پژوهش و مطالعه نبوده بلکه به فضایی اجتماعی برای تبادل اطلاعات و تعامل با دیگران تبدیل شده است.همچنین باید برای طراحی در محیطی همچون مدیاتک محیط هایی انعطاف پذیر و سیال در نظر گرفته شوند که بتوانند پاسخگوی تمایلات قابل تغییر افراد در جهت تماس با دیگران و یا جدایی از دیگران باشد.

درراستای تمدن جدید بر مبنای فن آوری اطلاعات,معماری جدیدی نیز به وجودآمده که عمیقا تحت تاثیر نوشتار الکترونیکی است,معماری که بیش تر دارای اعصاب است تا کالبد,معماری جدیدبا ایجاد رابطه ای یکپارچه با طبیعت از طریق تماس با خارج زنده می ماند و مانند پوست و سیستم اعصاب عمل میکند.در طراحی این مرکز سعی خواهد شد که محیط داخل را قادر سازد که با فضای بیرون ارتباط برقرار کند,نورهاو صداها و جریان ها را جذب کند و تصاویر و مناظر ضروری رابه بیرون بازگرداند.

درعصرحاضرفضادیگر به صورت نوعی خلأ که بدنه های صلب درآن به حیات خود ادامه میدهند نمایان نمیگردد,بلکه بیشتر به فضای حدواسطی است که اطلاعات از طریق آن پخش می شود,این فضا دیگر از جنس معماری نیست,نه فضای مثبت(جرم معماری)است نه فضای منفی(عدم جرم معماری). 

در این فضا جنس جرم از جنس اطلاعات و پیام است.

این فضا دیگر منفی نیست چرا که پراز پیام است,مثبت هم نیست چرا که خالی از جرم مادی است.

در پایان ازاستعاره مک لوهان استفاده میکنم که میگوید"سیستم عصبی در ساختمان بر ساختار اسکلت و ماهیچه غلبه یافته است.