(فرم) معماری چگونه میتواند به واسطهی شناخت (آنالیز) ساختارهای فضایی تاریخِ بستر خودش، به گونهای معاصر باز تولید شود؟
با مطالعه روی خانههای سنتی بستر پروژه و دگردیسی فرمی در آنها، تلاش کردهایم تا راهحلی اصیل و نوآورانه برای بازتولید ساختارهای فضایی ارائه دهیم.
به این صورت که؛ اگر خانههای تاریخی را یک تودهی فضایی (اتاق) زیر سقف شیبدار، با فاصله از زمین در نظر بگیریم که دور آن با فضای نیمهباز مسقف محصور شده است ؛
در این پروژه، ابتدا فضای نیمه باز مسقف را به یک پاکت با دو جبههی باز تبدیل کرده، سپس تودههای فضایی را درون آن به گونهای ترکیب کردیم که از فصل مشترک آنها ، صورت دیگری از فضا در قالب یک لایهی جدید درون فضاهای دیگر کشف و تولید شود.
همچنین فضاهای بینابینی به وجود آمده میان تودهها و پاکت بیرونی ، کیفیات متنوعتری از فضاهای نیمهباز را به وجود آورده که علاوه بر تعامل با محیط، درجهی بیشتری از محرمیت را داراست.
دوگانهی فرم و زمینه همواره به گونهای بوده است که یا فرم از زمینه پیروی کرده و یا بدون توجه به آن بر اساس مناسبات درونی خود تولید شده است.
این پروژه تعمقیاست در مسیر این پرسش کلیتر که:
فرم معماری، چگونه میتواند هم پاسخگوی نیروهای وارده از بستر بوده و با آن وارد دیالوگ شود؛ هم موجب پیشبرد دانش دیسیپلینی و مناسبات درونی خود باشد؟