انچه پی می اید روندی است که سایت مرکز تجارت جهانی را در جهت ساخت دوباره اش هدایت کرد .
11سپتامبر2001 درساعت 8:46 هواپیمای بوینگ 767 در شمال برج تجارت جهانی سقوط می کند.پانزده دقیقه بعد، برج جنوبی، با دومین هواپیمای مسافربری برخورد می کند.برج اول حدود یک ساعت بعد از حمله فرومی ریزد.برج دوم 30 دقیقه اضافه تر مقاومت می کند ،سپس آن هم فرو می ریزد؛ساختمان های کوچکتر در سایت هم ویران شده بودند وتعدادی هم، در قسمت شرق سایت ، بسیار آسیب دیده بودند.تعداد مردگان نزدیک به 2,800نفر گزارش شده است.
دو نوامبر2001 جرج پاتاکی ،فرماندارآن وقت نیویورک ، به همراه شهردار ، رادولف گیولیان ،پایین ترین شرکت توسعه ی منهتن" اِل ام دی سی " را پیداکردند که یک بدنه ی مشترک دولت-شهری ،به منظور مدیریت نوسازی " گراند زیرو" و سرپرستی روند طراحی آن بود.
بیست و هفت دسامبر2001 مایورگیولیان در انتهای مدت سخنرانی اش ،ایده ی بناکردن یادبودی در"گراند زیرو" را مطرح کرد وشرکت" اِل ام دی سی " با هزاران درخواست ناخواسته از طرف معماران وشرکت های خصوصی مواجه شد.
هفده ژوئن2002 گالری مکس پروتچ درنیویورک ،یک نمایشگاه از طراحی های 58 معمار(از125 معمار دعوت شده به همکاری) را به منظور، تحریک تاملی برتوسعه ی دوباره ی سایت شکل داد.شرکت کنندگان شامل استیون هال ،زاها حدید ودنیل لیبسکیند بودند.
شش مه 2002 شرکت" اِل ام دی سی " با همکاری سازمان اموربنادر(صاحب ملک) ، یک تعداد از درخواست های استودیوهای طراحی محلی، که در مرحله ی اول انتخاب شده بودند، را به منظور تولید پلان توسعه ی دوباره تحویل می گیرد.برنده ی این گزینش دفتر معماری بِیِربیلیندر بلر(بی بی بی) است که استودیوی برجسته ی نیویورکی متخصص درزمینه نوسازی هم بود.نتیجه این گزینش با عنوان "متوسط" توسط منتقد روزنامه ی نیویورک تایمز، هربرت ماسچمپ،شرح داده شد.سازمان امور بنادر، با این توضیحات، خشمگین شد ودرآخر شرکت" اِل ام دی سی " را واداربه کاهش قدرت دفترمعماری"بی بی بی "کرد واستودیوی اسکیدمور،اُنینگ ومِریل متعلق به دیوید چایلد را به همراه دو نفر از طراحان محلی برای این کار برگزید.
بیست جولای 2002 شش پروژه ی برتر برای سایت در گفتمان گروه "لیسِنینگ تو دِ سیتی"،برای یک هم فکری گسترده عمومی ،معرفی شدند.واکنش عمومی منفی است.منتقد روزنامه ی "وال استریت "،آدا لویس هُکستابِل ،طرح های پیشنهادی را "شش بازنده ی خالی از تخیل " توصیف کرد.
نوزده آگست 2002 " اِل ام دی سی " متوجه شد این شرکت پلان هایی با کیفیت بهتری را باید طراحی کند واز این رو دفتر معماری"بی بی بی "رااز این پروژه اخراج کرد.ماسچمپ بحث در صفحات مختلف روزنامه ی نیویورک تایمز را تحریک کرد وابتکار گردهم آوردن معماران برجسته را گسترش داد واین امر سبب شد تا " اِل ام دی سی " مسابقه ی جدید وآزادتری را برگزارکند.
سپتامبر2002 " اِل ام دی سی " نام برگزیدگان گزینش مطالعات برتر در زمینه ی طراحی مبتکرانه را اعلام کرد.از406 متقاضی ، 7 طرح انتخاب شد: نورمن فاستر ، دنیل لیبسکیند ، اسکیدمور اُنینگ ومِریل ، پترسُن-لیتنبِرگ ، تینک(وینولی- فرد اسچواردز) ، معماران آمریکایی(بِن وَن بِرکِل ، جِس ریزِر، کِوین کِنُن) وتیم دیریم (پیترآیزنمن ،چارلز گواتمِی، استیون هال ،ریچاردمِیِر).
بیست نوامبر2002 پلان های هفت متقاضی برگزیده برای ساخت دوباره ی مرکز تجارت جهانی توسط لَری سیلوِر اِستون اعلام شدند.این طراحی 56 طبقه خواهد داشت وبرای مسابقه ی سال2005 برنامه ریزی شده است.یک ماه بعد ،هفت پروژه ی برگزیده برای یک نمایش عمومی در بوستان زمستانی مرکز اقتصاد جهانی آماده شدند.
بیست و پنج فوریه 2003 " اِل ام دی سی " فینالیست را انتخاب کرد:تیم تینک ولیبسکیند. آن ها سرانجام تیم تینک را انتخاب کردند ،حتی اگر مخارج برآوردشده ی پروژه دوبرابر پروژه ی لیبسکیند باشد.اما جرج پاتاکی ،مدیر حال حاضر سازمان بنادر ، با این انتخاب موافق نبود و بر این دیدگاه پافشاری می کرد که این ماموریت باید به لیبسکیند داده می شد ، کسی که پروژه ی "بنیان های خاطره" اش ، پلان اصلی نمایان گر مارپیچ نزولی پنج برج را ارائه می دهد.بلندترین آن ها برج آزادی است و از مجسمه ی آزادی الهام گرفته بود.دکل نورانی اش 1,776 فوت بالاتر از سطح زمین است واشاره به روز اعلان استقلال آمریکا دارد.
یک آوریل 2003 پاتاکی و" اِل ام دی سی "به این اتفاق نظر رسیدند که هیج ساختمانی ساخته نشود . درآخر ،درمجاورت جایی که ساختمان تجارت جهانی ایستاده بود ،" اِل ام دی سی " اطلاعیه ی دومین مسابقه برای یادبودی به منظور یادآوری قربانیان ، از سال1993 تا2001 در فاجعه ی مرکز تجارت جهانی ، ترتیب داد.
تابستان 2003 سانتیاگو کالاتراوا برای طراحی مرکز ترمینال تبادل راه گماشته شد. باوجود 60 مترسطح خیابان زیر آن ،به شکلی طبیعی سبک بود. ژوئن ، این پروژه در بوستان زمستانی نمایان خواهد شد.
چهارجولای 2004 پاتاکی بنیاد هسته ی اصلی برج آزادی را مطرح کرد .این امن ترین آسمان خراشی است که تا به حال ساخته شده است ، به همراه هسته مرکزی از بتن مسطح با دومتر ضخامت.
نوامبر 2004 بیش از 5,000 پروژه ،برای یادبود ارائه شدند و هشت پروژه انتخاب شده اند ودر بوستان زمستانی دوباره نمایش داده شدند .پیتر واکر و میچاییل آراد با پروژه ی "پژواک فقدان" برندگان این مسابقه هستند-دو حوضچه ی عقب نشسته وبا آبشاری احاطه شده ،مساحت اشغال شده توسط یرج های دوقلوی اصلی را دربر می گیرد.
بیست و نه جون 2005 ویوید چایلدز(شریک قدیمی اسکیدمور ، استودیوی طراحی اُنینگ و میلِر)پروژه ی نهایی برای برج آزادی را ارائه کرد.این پروژه هرم شکسته ی چند پوسته است ،یک بدنه ی پیوسته از هشت(به صورت متناوب عمودی و وارونه شده) مثلث متساوی الساقین را ارائه می کند.لیبسکیند به عنوان بخش ثانویه بالا، به اشتباه "اِس اُ اِم" را ارسال کرده است.
سپتامبر 2005 کار ساخت برپروژه ی ترمینال راه آغاز شد.
پانزده دسامبر 2005 شرکت "سیلوِر استِین پراپِرتیز" اعلام کرد که نورمن فاستر دومین برج تجارت حهانی را طراحی خواهدکرد.
هفت سپتامبر 2006 اولین ستون های فلزی برج اول در محل گذاشته شدند.توسعه دهنده ی این پروژه ، شرکت "سیلوِر استِین پراپرتیز" ، پلان های برج دوم ،سوم وچهارم را ارائه کرد که به ترتیب توسط نورمن فاستر ، ریچارد راجرز و فوهیمیکو ماکی طراحی شدند.پلان فاستر برای یک آسمان خراش 78 طبقه است وبا سازه ی پویای خود به اوج رسیده است که برای ورود نور صبح گاهی به درون ساختمان یادبود برنامه ریزی خواهد شد.برج راجرز سومین وبلندترین ساختمانی خواهد بود درحالی که ماکی برخوردی مینیمالیسم برای برج 61 طبقه ی خود انتخاب کرد،ساخته شده از شیشه وپوشیده شده درصفحات استیل است.
سپتامبر 2007 مقامات رسمی مرکز تجارت جهانی و معماران ،در ارتباط با "سیلوِر استِین پراپرتیز" ،طرح های وپلان های ساختمانی برای برج های دوم ،سوم و چهارم را ارائه کرد وبه عنوان مدل هایی از امنیت ،تکنولوژی پیشرفته و بهره وری محیطی طراحی شدند.
هجده آوریل 2008 پاپ بندیکت شانزدهم سایت رامبارک و گرامی خواند .در سپتامبر ،پلان ِ برج های دوم ،سوم وچهارم کامل شدند.
بیست و هفت مارچ 2009 سازمان بنادر نام برج آزادی را به" مرکز تجارت جهانی ِ یک" تغییر داد ،این باور فضای بلندترین آسمان خراش را قابل فروش تر خواهدکرد.دوماه بعد سازمان بنادر ، تصمیم بر عدم ساخت و ساز ِبرج پنجم گرفت که توسط کان بدِرسُن فاکس طراحی شده بود.
دسامبر 2010 سازه ی فلزی پاویلیون یادبود کامل شده بود.
چهارده مارچ 2011 کار بر روی مرکز تجارت جهانی ِیک به 56 طبقه رسید و برای مسابقه ی سال 2013 برنامه ریزی شد.درختکاری در ساختمان یادیود پیشرفت خوبی دارد.ممکن است همه چیز با کامل شدن "پژواک فقدان "برای دهمین سالگرد هجوم انجام شده باشد.
دو مه 2011 اُساما بین لادن در پاکستان توسط ارتش آمریکا کشته شد.در جریان اخبار ،مایور میچایل بلامبرگ اظهار دارد که " اُساما بین لادن کشته شد و مرکز تجارت جهانی با زندگی تازه ای خلق شد؛منهتن با جنبش جدید و روحیه ی نیویورک که هرگز قدرت نخواهد یافت ،متزلزل است . "
اتووود به غایت به مسئله یازدهم سپتامبر و تاثیرش بر معماری پرداخته است:
اینجا می توانید نوشته ای را مشاهده فرمایید از پیتر ایزنمن به نام عبور از فـــــاجعه که در ان نگارنده با مبنا اوردن یازدهم سپتامبر از این واقعه برای تدقیق جایگاه بازنمایی استفاده کرده است.
اینجا می توانید نوشته ای را بیابیید از رم کولهاس با عنوان جهان مسطحِ مابعد امریکایی که بر قرار ان نیویرک سال ها پیش از یازدهم سپتامبر از نظر معماری دچار بحران بوده است.
اینجا می توانید نوشته ای را بیابید از ایوان داگلس تحت عنوان پردازش فاجعه که طی ان نگارنده یازدهم سپتامبر را نقطه عطف گذر از یک شمول به شمول دیگر معماری می داند.
اینجا در مقاله ای تحت عنوان درجه صفر شهر به قلم لـِـبـُـس وودز، نگاهی انتقادی نسبت به شهر نیویرک و معماران در این اتمسفر تحریر شده است.
اینجا در مقاله ای با عنوان پایان دیکتاتوری تصویر آغاز دموکراسی احساس به قلم محسن نطنج نیز نگارنده تلاش کرده نیویرک را در قامت موضوع تحلیل، با مبنای پیش و پس از یازدهم سپتامبر روایت کند.
اینجا نیز می توانید نوشتاری را بیابید که به به دنبال یافت معماری الترناتیو برای شهر پس از یازدهم سپتامبر است