در سال 1964 Mark Rothko توسط John and Dominique de Menil(کسی که موسس مجموعه ی Menil واقع در موزه ی Menil که توسطRenzo Piano طراحی شده است و گالری Cy Twombly Gallery است .)برای ساخت یک فضای مراقبه پر از نقاشی های خاص ماموریت یافته بود. معمار اصلی اختصاص یافته به کار در کنار Rothko، Philip Johnson بود که Rothko و او بر سر ایده های مجزای خود درباره ساختمان دچار اختلاف شدید شدند. Rothko با عظمت ساختمانی طرح Johnson به دلیل انحراف از آثار هنری که در آن قرار داشت مخالفت کرد.

به این دلیل Chapel(نماز خانه،کلیسای کوچک) بارها مورد بازبینی قرار گرفت و معماران بر روی فضای مراقبه کار کردند. Rothko ابتدا با Howard Barnstone و سپس با Eugene Aubryبه کار خود ادامه داد اما سرانجام برای دیدن Chapel تکمیل شده در سال 1971 زنده نماند. Rothko پس از مبارزه طولانی با افسردگی در بیست و پنجم فوریه 1975 در کارگاه هنری نیویورک (New York Studio) خود خودکشی کرد . این همکاران خیرخواه John and Dominique de Menil بودند که هنر مدرن را ترویج دادند و این هنر مدرن Rothko را مامور به ایجاد مجموعه ای از اشکال هنری متعالی و تفکری کرد که قرار بود در مسجدی غیر فرقه ای قرار داده شوند که این مسجد نیز توسط Rothko با کمک معمار Philip Johnson طراحی شده بود

. Chapel (نمازخانه کوچک) در همسایگی مجموعه ی Menil و دانشگاه سنت توماس به سبک خانه های ییلاقی دهه ی 20 در هوستون تگزاس واقع شده است. طرح آکسون(Axon) پس از اختلاف بین Rothko و Johnson کار معماری به Howard Barnstone ،مامور نطارت بر این ساختمان و دیگر ساختمان های Johnson در تگزاس، واگذار شد. Barnstone و همکارش Eugene Aubry طرح را مطابق با آرزوهای Rothko گسترش دادند. پس از مرگ Rothko در سال1970، Barnstone طرح را به دلیل بیماری رها کرد و Aubry از Johnson درخواست کرد تا به عنوان مشاور به تکمیل طرح کمک کند. "من مدتها معتقد بودم که یک قطعه ی هنری باید بوسیله مرزهای محیطی خود زنده بماند. به عنوان مثال یک قطعه ی موسقی باید بوسیله ی ساختار دارای آهنگ خود راضی کننده و تحریک کننده بوده و اثر خود را با چینش کلمات یا هر برنامه ی غیر از موسیقی که به آن بر میگردد، تولید نمیکند.

به همین نحو یک اثر از هنر بصری باید با ذهن و در واقع روح بیننده نه از طریق عناوین دلالت کننده یا موضوع جاسازی شده صحبت کند،بلکه باید با به کار گیری چشم و تخیل از طریق تصویر سازی ذهنی با بیننده صحبت کند.در نهایت یک اثر هنری باید خودش یک شی باشد نه نمایشی از شی در دنیای اطراف خود." -Christopher Rothko فرزند Mark Rothko از کارهای Rothko مشخص است که او می خواست آگاهی ادراکی را با مفهوم بصری پیوند دهد.همانطور که Rothko به محض تکمیل نقاشی های Chapel گفت :"من میخواستم محدود و نامحدود را نقاشی کنم". برای Rothko ، Chapel یک مقصد, زیارتگاهی به دور از مرکز هنر، نیویورک، بود ، جایی که جویندگان آثار هنری جدید و روحانی Rothko میتوانند به آن سفر کنند. Chapel شش سال از زندگی Rothko را به خود اختصاص داد و به تدریج او و هنرش را به اکتشاف و جانسپاری برای امکان تعالی تبدیل کرد. برای گواه آوردن بر کار Rothko در Chapel باید شخص تسلیم تجربه ای روحانی شود که از طریق تعالی موضوع اصلی آن ما را به نفس هوشیاری نزدیک تر می کند. این موضوع به ما اجازه می دهد تا به محدودیت های این تجربه نزدیک شویم و شخص را با آگاهی های هستی بیدار می کند.

این مطلب از طریق سطحی از تعالی در چهارده نقاشی بزرگ است که تاریکی و سطح تقریبا غیر قابل نفوذ آن ها بیانگر تفکر است و در جاهایی که شخص می تواند معانی گسترده تری از سوالاتی که به دنبال آنها است کشف کند فضای خالی یافت می شود. مطالعه نورپردازی نقاشی های Chapel شامل قاب سه لوحی تک فام به رنگ قهوه ای روشن در مرکز دیوار (سه قاب در ابعاد 5*15 فوت)، و یک جفت عکس سه قابی ساخته شده از مستطیل های غیر شفاف و تاریک در سمت چپ و راست است. بین مستطیل ها،چهار نقاشی منحصر به فرد (هر کدام به ابعاد 11*5 فیت) وجود دارد و یک نقاشی منحصر به فرد دیگر روبروی سه قابی مرکزی بر دیوار مقابل قرار دارد. اثر این نقاشی ها احاطه بیننده با منظره هایی از تاریکی مطلق و با ابهت است. Chapel نه تنها به عنوان اثر معماری مدرن بلکه به دلیل نقاشی های Rothko به عنوان اثر هنری مدرن وبه عنوان ابزاری برای مشاهده تلاشی که Rothko با آن زندگی کرد ،قابل توجه است. همچنین Chapel مرز بین معماری ،هنر و آشفتگی که اغلب در زندگی وجود دارد را محو می کند و این تفاوت بین هر دو مورد زیبایی ساختمان ،تاثیر و توانایی برای بالا بردن تجربه بشر را به چالش می کشد.