سکونتگاه بلیدز در سانتا باربارا طراحی شده توسط تام مین، فرصتی است در فعال کردن سطح زمین و پاسخگو به یک سایت طبیعی در مقیاسی که این خانه را از خانه هایی که در گذشته ساخته شده اند, مجزا می کند. این سیاست بیشتر واکنشی خاضعانه در وضعیت های شهری است. استراتژی در نظر گرفته شده ساخت فضای باغ مانندی است که بر درهم آمیزی فضای درون و بیرون در یک برهم کنش پویا تأکید دارد.
بر این سیاق نشانه های اولیه ی سکونت به وسیله ی گستره ی وسیع از دیوارهای قطری که این فضای باغ مانند را محاط کرده است, شکل گرفته اند. حال آنکه خانه به نوع خودش یک تکه ی قطعه قطعه شده و بسط یافته در کلیت سایت است. رویکرد این زیستگاه تولید دو گونه دیوار برای خلق فضای بیرونی است, که یکی از انها قطری و پاسخگو هم به هندسه ی فضا و هم به یکپارچگی خانه ها ی بافت موجود است. و دیگری دیوارهای موربی هستند, که فضای بیرونی را در دو سوی این حجم بسته تعریف می کنند و توسعه می دهند. عناصر مجزا ساختمان را به مثابه پلی مرتبط بین بیرون و درون تعریف کرده اند. انتهای خیابان یک گاراژ و گالری با محوطه ی بسته را در بر می گیرد.
و این وجه تمایزی بین این محله و محله های اطراف است. در دورترین حاشیه ی اشغال نشده ی محوطه اتاق خواب ها یی که هم اکنون جایگزین دیوارهای قدیمی محاط کننده ی محوطه شده اند, قرار گرفته است. این تدبیر بیانگرفرمی محدود و نامحدود است که به واسطه ای بین جهان درون و برون می ماند. شکل قوسی شکل سقف درک ساختار لانه ی درون زمین را در خلق یک پناهگاه محفوظ افزایش داده است. یک بخش از فرم خانه در یک بسط اریب از زمین کنده شده. اتاق مطالعه ی طبقه ی دوم بر روی استخر معلق شده است و در درون خانه, حجم های بیرونی و درونی به هم می پیوندند و در هم نفوذ می کنند. و موجب پدید آمدن یک توالی از مناطق هم پوشا به جای اتاق های مجزامی شوند. این بازی توسط بیرون زدگی ها و فرو رفتگی ها نور طبیعی در فضا را شدت بخشیده و چشم اندازی وسیع را پوشش داده است.