معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
نگاهی به شهر از کمون تا جنبش اشغال وال استریت
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1392/02/27
مـنـــــــبـع : برگرفته از سخنرانی نادر فتوره چی در موسسه پرسش
تعداد بازدید : 4323

 آنچه که در اينجا ارائه خواهم کرد، نگاهي به نسبت شهر و  مبارزات ضد سرمايه‌دارانه است. به واقع تلاشم بر آن است که در پي روشن کردن نسبت شهر و سرمايه، نسبت مبارزات ضد سرمايه‌دارانه و شهر را نيز با نگاهي به تاريخ اين مبارزات از "کمون پاريس" تا جنبش متاخر "اشغال وال استريت" روشن کنم. اين مدعا را با رجوع به آرای ديويد هاروی، که به تازگي نيز کتابي از او با عنوان "شهرهاي شورشي" منتشر شده است، بسط خواهم داد و خواهم کوشيد که با تمرکز بر مفهوم شهر، فضاي شهري و مبارزه ضد سرمايه‌دارانه اين بحث را به پايان ببرم.
شهر و شهرنشيني، همواره يکي از پايه‌اي‌ترين شرايط براي انباشت سرمايه و چرخه آن بوده است. ظهور پديده "سرمايه‌داري" به عنوان يک ساختار و وجه توليد سياسي-اقتصادي نيز که با تولد پاريس گره خورده، اين مدعا را اثبات مي‌کند. حال اگر اين جمل? فوکو که "هرجا قدرت هست، مقاومت هم هست"‌را ملاک قرار دهيم، مي‌توان گفت که تولد سرمايه همانا تولد مبارزه بر عليه سرمايه‌داري هم بوده است و در واقع اين دو در يک لحظه ي تاريخي زاده شده‌اند.

پديده‌ي سرمايه از طريق فرآيند شهرنشيني فرصت حياتي را براي انباشت پيدا مي‌کند و به تبع آن، از طريق ايجاد انقلاب و تحول بنيادين در زندگي شهري، پاي مبارزه طبقاتي نيز به ميان کشيده مي‌شود. با اين حال سرمايه هرگز قادر نيست که در فرآيند شهري شدن‌اش، اراده‌ي خود را به طور تمام و کمال بر شهر و کل جمعيت شهري تحميل کند و همه را به انقياد خود در آورد.
مسئله من در اينجا، نشان دادن تحولات تاريخي وجه توليد سرمايه‌دارانه نيست، بلکه نگاه به مقاومت‌ها در برابر آن است. به خطوط گريز و تخطي از آن و اينکه چگونه مردان و زنان آزاده در طي تاريخ چند صده‌ي اخير و البته در همين لحظه نگذاشته‌اند که مناسبات سرمايه‌دارانه آنها را ببلعد‌ ‌و ‌به انقياد خود درآورد.
حال اگر بحث را بر روي مقاومت ها و مبارزات مترکز کنيم، ناچار خواهيم بود که به يک پرسش بنيادين بپردازيم. اينکه تا چه ميزان مبارزات ضد سرمايه‌دارانه بايد بر شهر و بستر شهري تمرکز کنند؟ و اگر قرار بر اين تمرکز است، چرا و چگونه؟
شکي نيست که تاريخ مبارزات طبقاتي در بستر شهر درخشان و خيره کننده است: انقلاب فرانسه و تداوم انقلاب از 1789 تا 1830، انقلاب 1848 و کمون پاريس در سال 1871، بارزترين اين جنبش ها در قرن نوزدهم هستند. وقايع بعدي در شوراي پتروگراد، کمون شانگهاي از 1927 تا 1968 ، اعتصاب عمومي در سياتل 1919، شورش هاي کوردوبا در 1969، جنبش مي 68 در اروپا و امريکا و البته بهار پراگ در همان مقطع زماني و حتي نمونه هاي متاخرتري چون ميدان التحرير، تظاهرات در پلازا، کاتالونيا، بارسلونا و غيره جملگي نشان مي‌دهد که مبارزات شهري بر ضد مناسبات سرمايه‌دارانه تاريخي طولاني و البته پربار دارد.
نکته مهمي که مي‌توان درباره اين نمونه ها اشاره کرد آن  است که در برخي مواقع، اين مبارزات به منطقه شهري خود محدود نمي‌شدند و به سرعت به ديگر شهرها سرايت مي‌کردند. مثلاً انقلاب 1848، ابتدا در پاريس شروع شد اما به سرعت به وين، برلين، ميلان، بوداپست، فرانکفورت و ديگر شهرهاي اروپا سرايت کرد. يا انقلاب اکتبر که به سرعت به برلين و ورشو و ريگا و مونيخ و تورين رسيد. همچنين مي 68، جنبشي که از پاريس به برلين، لندن، مکزيکو سيتي، بانکوک، شيکاگو و ... توسعه يافت و بزرگترين سلسله اعتراضات را در برابر نظام سرمايه‌داري تا آن زمان و اي بسا تا کنون باعث شد.
اين جنبش ها اگرچه که همگي در برابر مناسبات بي‌رحم سرمايه‌دارانه شکست خوردند، اما اين نکته را نيز ثابت کردند که امکان بروز يک جنبش سياسي-اجتماعي-اقتصادي ِ ترقي‌خواهانه بر ضد وضع موجود و مناسبات برآمده از آن همواره وجود داشته و خواهد داشت.
هم اکنون نيز خيزش جوانان انقلابي از قاهره تا مادريد، اعتراضات دو سه سال گذشته در لندن و البته جنبش "اشغال وال استريت"، در شرايطي روي داده اند که هيچکس حتي فکرش را هم نمي‌کرد که مردم معترض بتوانند اينچنين ساختارهاي سرمايه‌سالارانه را در بستر شهرها به چالش بکشند. به نظر مي‌رسد که اين جنبش ها براي همه ما، يعني افکار عمومي جهاني اين واقعيت را آشکار کرده اند که "چيزي در هوا موج مي‌زند". چيزي که ما اسم‌اش را "سياست مردم" مي‌گذاريم. 

بروز اين جنبش ها در بستر شهرها، ما را با يک پرسش اساسي ديگر مواجه مي‌کند: اينکه آيا شهر يا يک نظام شهري از پيش واجد خصلي است که مي تواند به يک اعتراض عمومي امکان تحقق دهد؟ در ظاهر که اينطور به نظر مي رسد. به عبارت ديگر اکنون ديگر براي ما قطعي‌ست که شهر به عنوان يک واحد مکاني، واجد شخصيتي استثنائي است که مي‌تواند به عنوان محمل اعتراض ضد سرمايه‌دارانه مورد توجه باشد. البته شهرهايي هم وجود دارند که اين خصلت و شخصيت در آنها چندان پررنگ نيست. مثلا لندن،لس آنجلس يا لاپاز در قياس با قاهره ، پکن و سينتاگما و ...امکان تسخير فضايي کمتري دارند.

در همين جا لازم است که دو مفهوم را از هم جدا کنيم. "فضا" با "مکان" متفاوت است. منظور از "فضا"(space)- حال چه با رجوع به آراي گي دوبور و سيچواشنيست‌ها، چه بر اساس ديدگاه هاي چون ديدگاه زيمل و لووفور- چيزي بيش از "مکان"(place) است. شايد با يک مثال بتوان اين فاصله مفهومي-واقعي را نشان داد. مثلا درباره کمون پاريس مي توان علت شکست‌اش را اين نکته دانست که معترضان صرفا "مکان" را تسخير کردند و نتوانستند "فضا" را در اختيار بگيرند.
قدرت سياسي همواره به دنبال باز سازماندهي ِ زيرساخت‌هاي شهري و البته تبيين شيوه خاص زندگي شهري با هدف کنترل جمعيت ناآرام و معترض است. يکي از نمونه‌هاي معروف اين تلاش را در طرح مشهور "هوسمان" در پاريس مي‌توان سراغ گرفت. هوسمان، محل‌هايي را براي استقرار نيروهاي ارتش تدارک ديده بود، به طوري که در هر زمان آمادگي مقابله با اعتراضات را داشته باشند. بازسازماندهي دروني کالبد شهر در امريکاي‌ِ  پس از اعتراضات سال 68 نيز همين واقعيت را نشان مي‌دهد. امريکا در اين دوره، حتي در برخي ايالت‌ها موانع فيزيکي‌اي تعبيه کرد که محلات فقيرنشين را از مراکزي که پول و سرمايه و اوراق بهادار در آنجا قرار دارند، جدا کند. 

در مقابل، هاروي معتقد است همانطور که سرمايه مي‌تواند "فضا"ي شهري را به نفع خود مصادره کند، معترضان به مناسبات سرمايه‌دارانه هم مي‌توانند از شهر به مثابه يک سلاح در مبارزات طبقاتي بهره ببرند. او اشکال مختلف استراتژي مبارزه طبقاتي در بستر شهري را واکاوي مي‌کند و نقاط ضعف تاريخي هر يک را نشان مي‌دهد. 
او در ابتدا به مدل "همياري" اشاره مي کند. مدلي که با ايجاد شبکه هاي محلي و کمک رساني به جلب نظر اکثريت خاموش مي‌پردازد. او در اين مدل، شيوه حماس در ايجاد شبکه جمع آوري زباله، ارائه خدمات مجاني پزشکي و ... در غزه را به عنوان يک نمونه موفق ذکر مي‌کند. اما براي هاروي مسئله اصلي مصادره شهر توسط معترضان به نحوي است که نظم اقتصادي-سياسي سرمايه‌دارانه را مختل کند.
مدل ديگر، مدل اعتراضات صنفي است. براي مثال در سال 2006، ماجراي تصويب قوانيني بر عليه مهاجران در کنگره امريکا، منجر به يک التهاب بزرگ در اين کشور شد. اعتراضي گسترده که طي آن کارگران مهاجر در شيکاگو و لس آنجلس توانستند چرخه اقتصادي سرمايه‌دارانه در شهر را مختل کنند. آنها جريان توليد، عرضه و مصرف کالاها و خدمات را از کار انداختند و در نهايت هم توانستند مانع از تصويب قوانين ضد مهاجرتي شوند. البته اين جنبش در نهايت با مداخله گروه‌هاي ويژه نظامي سرکوب شد اما دو دستاورد ملموس و مشخص داشت: يک، تشکيل اتحاديه دائمي کارگران مهاجر امريکا و دو، قانوني شدن راهپيمايي روز اول ماه مي.
مدل ديگري که هاروي به آن مي‌پردازد، مدل اعتراضات سياسي ضد سرمايه‌دارانه‌اي است که به شکل توده‌ي بروز مي‌کند. مثلا اعتراضات سال  2003 بر عليه جنگ عراق، جنبش مشهور اينديگناتوس(اينديگناتوز) در اسپانيا در 2010 و 2011، خيزش حومه نشينان پاريس در 2005، اعتراضات 2001 در آرژانتين و 2005 در بوليوي و ... که به زعم هاروي از درون تهي شدند و تحت انقياد مناسبات سرمايه‌دارانه در آمدند و اين امر ناشي از ميل آنها به کسب قدرت سياسي بود.

اما سواي بحث ميل به قدرت، آيا اين جنبش ها نشان دهنده وجود بالقوگي براي مبارزه ضد‌سرمايه‌دارانه در روح ِ خود شهر نيست؟ به عبارت ديگر، آيا در فرآيند شهري شدن سرمايه، اين پتانسل براي ضد‌سرمايه‌دارانه شدن شهر نهفته است؟ پاسخ هاروي مثبت است. اما او مي‌پرسد که اگر چنين پتانسيلي وجود دارد، ماهيت آن چيست؟ اين چه نيرويي است که مي‌تواند منجر به بسيج عمومي شهروندان براي به چالش کشيدن قدرت ِ غالب سياسي-اقتصادي سرمايه با همه آن توان ايدئولوژيک و سلطه‌مندي‌اش بر اذهان سوژه‌ها شود؟ به عبارت ديگر، آيا ما نبايد به زندگي شهري به مثابه يک بالقوگي ضد‌سرمايه‌دارانه نگاه کنيم؟ 
اگر اين پرسش را از منظر ديدگاه‌هاي سنتي چپ (نگاه احزاب کمونيستي، احزاب کارگري و البته سوسياليست ها) مورد توجه قرار دهيم، در مي يابيم که تمامي اين ديدگاه‌ها، جنبش‌هاي مبتني بر جغرافياي شهري را قويا ناديده گرفته اند. چرا؟ چون در نگاه سنتي مارکسيستي، جنبش طبقاتي صرفا بايد بر اساس اليناسيون نيروي کار توليدي از مناسبات توليد و يا مبارزه ضد استعماري باشد و لاغير. بنابراين از نگاه چپ سنتي، اين جنبش‌ها نه تنها راديکال نيستند بلکه به نوعي نشانه انحراف از مبارزه طبقاتي و قرار گرفتن در خدمت بازتوليد مناسبات سرمايه‌دارانه محسوب مي‌شوند. 
چپ سنتي مدعي است که جنبش‌هاي شهري، چون از دل مناسبات توليد برنخاسته‌اند، فاقد قدرت رهايي‌بخش يا انقلابي هستند. اما نمونه‌هاي زيادي وجود دارد که نقيض اين ادعا را ثابت مي کند. در واقع از کمون پاريس تا جنبش تسخير وال استريت، همه جنبش‌هاي شهري نشان مي دهند  که فراتر از چارچوب‌هاي تنگ ايدئولوژيک سنتي رخ داده اند. شرايطي که منجر به رخداد کمون پاريس شد را به يادآوريم. اعتراض عمومي به نبود قانون اجاره (مطالبه شهري) و اعتراض به شب کاري در نانوايي ها(اعتراض کارگري). يا مثلا جنبش "اس.دبليو.پي" که در ماجراي افزايش ماليات‌هاي عمومي در دهه 80 توانست تاچر را زمين‌گير کند. يا همين جنبش تسخير وال استريت که هم اکنون نيز فعال است. اما نگاه سنتي به مارکسيسم مايل است که همه اين جنبش‌ها را بالا بکشد و "قيام پرولتاري" بنامد و نه يک رخداد چندوجهي و پيچيده بر اساس ميل به رهايي خود ِ شهر  از سلطه مناسبات بورژوايي و به تبع آن آزادي کارگر از سرکوب‌هايي که در همين بستر شهري و در محيط کار بر او اعمال مي‌شود. 
ضعف ديدگاه سنتي مارکسيستي، با ارجاع به خود مارکس هم برملا مي‌شود. به واقع اگر ماجراي سه درصد ارزش اضافي (رشد مرکب) را ملاک مناسبات توليدي سرمايه دارانه قرار دهيم، تنها در صورتي مي توان دست به ارائه آلترناتيوي بر عليه سرمايه‌داري زد که اساسا قائل به ارزش اضافي نباشد، نه آنکه بخواهد آن را مثلا در اختيار "حزب طبقه کارگر" قرار دهد. مسئله مارکسيسم کلاسيک همينجاست. اينکه به هر حال نمي‌پذيرد که هر نوع کوششي براي ساختن چيزي بيرون از سرمايه‌داري لزوما بايد از مناسبات جبري رقابت تن بزند. نتيجه تئوريکي که از اين بحث ها مي‌توان گرفت به طور خلاصه اينچنين است: از بين بردن مناسبات طبقاتي مبتني بر توليد، مشروط به لغو قانون و قدرت سرمايه درباره ارزش است که خود را به شرايط توليد در تجارت آزاد در بازار جهاني ديکته مي‌کند. بنابراين مبارزه ضد سرمايه‌دارانه بايد نه تنها به سازماندهي و بازسازماندهي در فرآيند کار بيانديشد، بلکه بايد يک آلترناتيو سياسي–اجتماعي را در برابر فرآيند اعمال قانون جهاني سرمايه‌داري در بازارجهاني ارائه کند. گردش به سمت قدرت هم به لحاظ تاريخي نشان داده است که راهکار موفقي نيست. يا به فاجعه استالينيسم منجر مي شود يا مجددا قانون رقابت در تجارت را مي‌پذيرد و از دل‌اش وارياسيون عجيب و هولناکي مثل سرمايه‌داري هار چيني بيرون مي‌زند. احزاب سوسياليست اروپايي هم که پيش از اين امتحان خود را پس داده و رفوزه شده اند. سياست هاي پروتکشنيستي اين احزاب نيز در نهايت چيزي نبودند جز نشان دادن  نقشه راه به نئوليبراليست‌ها تا با کمک اين ايده‌هاي اين احزاب مبني بر لزوم حمايت از توليد داخلي و غيره، نقاط ضعف خود را مرتفع کنند.
مجموعه اين شواهد تاريخي اين پرسش را در پي دارد که پس راهکار چه مي‌تواند باشد؟ آلترناتيو ما در برابر سرمايه‌داري(در صورتي که نخواهيم به دام کومونيسم دولتي بيافتيم) چيست؟ اين پرسش را در بستر آراي هاروي مي‌توان پي گرفت و به ميانجي او برخي ايده‌ها را به بيرون از ذهن پرتاب کرد. به زعم او آلترناتيو موجود همانا بازگشت به مفهوم "قابليت اعتراضي شهر" است. او در کتاب آخرش، شهرهاي شورشي، تاکيد مي کند که ما نيازمند دوباره مفهوم پردازي از ذات "طبقه" و بازتعريف بسترهاي طبقاتي هستيم. به باور هاروي، در تاريخ چپ، تمرکز همواره بر کارگاه و کارخانه به عنوان پي‌هاي مستحکم مبارزه در بستر توليد و ارزش اضافي بوده است. طبقه کارگر صنعتي نيز همواره به لحاظ تاريخي واجد پيشتازي و مزيت اصلي به عنوان عامل تحول بنيادين بوده است. اما اين کارگران صنعتي نبودند که کمون پاريس را پديد آوردند. خوانشي متفاوت از کمون پاريس نيز وجود دارد: کمون پاريس نه يک قيام کارگري و پرولتري که يک جنبش اجتماعي- شهري براي رسيدن به حقوق شهروندي بود. به عبارت ديگر اساساً چه دليل وجود دارد که ما کمون پاريس را يک جنبش توامان طبقاتي-شهروندي نبينيم؟ به عبارت ديگر مگر استثمار کارگران تنها به محيط کارخانه محدود است؟ مگر نه آن است که براساس سياست‌هاي سلب مالکيت در بازار مسکن و مستغلات، نوعي استثمار ثانويه هم همواره در شهر اعمال مي‌شود؟ در واقع آنچه که با يک دست به عنوان دستمزد به کارگر داده مي‌شود، با دست ديگر از او ربوده و به جيب فايننسر‌ها و بيزنسمن‌ها و دلالان و بساز و بفروش‌ها و بانکدارها و نزول خورها باز مي‌گردد. هم اکنون در سطح جهاني و مشخصا در پي بحران اخير مالي مشخص شده است که بورس بازي و مکانيزم‌هاي مبتني بر "پول در آوردن از خود ِ پول" بالاترين سطح از نارضايتي را در پي داشته اند.
علاوه بر اين،  نبايد فراموش کنيم که شهرنشيني خودش نوعي توليد است.  هزاران کارگر درگير اين توليد هستند و کار آنها نيز ارزش و ارزش اضافي توليد مي‌کند. بنابراين چرا نبايد بر واحد شهر به جاي واحد کارخانه به عنوان محمل اصلي اعتراض فکر کرد؟ به عبارت ديگر، پس از سيطره کامل انباشت منعطف سرمايه و ورود ما به جهان پست‌ فورديستي  متکي به سياست‌هاي نوليبراليستي، اين خود شهرها هستند که به استثمار بورس بازها و بانکدارها و دلالان در آمده اند. اکنون در کشورهاي توسعه يافته که نيروي کار کارخانه‌اي را با انتقال کالبدهاي توليدي به آسيا و آفريقا، برون سپاري کرده اند، ما با طبقه کارگر صنعتي مواجه نيستيم.
  اين حقيقت را حتي از حجم سنديکاهاي کارگران ساختماني مي توان فهميد. هم اکنون بزرگترين سندياي کارگري امريکا متعلق به کارگران ساختماني است. جنبش کارگران ساختماني در "نيو ساوت ولز" هم نمونه‌اي از موفقيت جنبش هاي کارگران ساختماني و شهري است. اتحاديه‌اي که توانست در دهه 70 با اعتراضات خود که به جنبش "گرين بان" مشهور شد، به تخريب محيط زيست پايان دهد و اتفاقا حفاظت از محيط زيست را از حالت نوعي دلمشغولي سانتيمانتاليستي و پتي‌بورژوايي که در نهايتش چيزي جز نگهداري از گياهان آپارتماني و سگ و گربه نيست، خارج کند. 
در اينجا لازم است تا به ديدگاه لووفور درباره "حق شهر" هم اشاره شود. به زعم او کمون پاريس و مشارکت‌کنندگان در آن به نوعي خواستار احقاق "حق شهر" بودند. لووفور با تاکيد بر حق شهر آن را از "حق شهروندي" فردگرايانه جدا مي‌کند. از نظراو اين حق حتي مختص به کارگران ساختماني هم نيست، بلکه متعلق به همه کساني ست که در فرآيند ساخت شهر و اداره و رونق آن نقش دارند. از تکنسين‌هاي برق فشار قوي گرفته تا زنان خانه‌دار. به عبارت ديگر ماجراي "حق شهر" تاکيد بر بازپس‌گيري شهر از آن "عقلانيت بورژوايي" است که مي کوشد شهر را به محل اصلي انباشت سرمايه تبديل کند. همان اتفاقي که هم اکنون در قالب ِ "حاشيه نشين سازي" در حال رخ دادن است. مثلا در امريکا که هم اکنون با بزرگترين بحران سرمايه‌داري مواجه شده، ماجراي اعطاي وام‌هاي بي‌پشتوانه در بخش مسکن، ميليون‌ها نفر را به حاشيه شهرها رانده و از خانه خود که نتوانسته است اقساط بازپرداخت‌اش را بپردازند، آواره کرده است. اين جنس از عقلانيت است که بايد به چالش کشيده شود. 
به زعم هاروي جنبش تسخير وال استريت هم دقيقا همين خواست را دارد. اينکه شهر را از چنگ سفته‌بازها و بانکدارها و دلالان خارج کند. همان خواستي که در کمون پاريس هم وجود داشت. به عبارت ديگر، بازپس‌گيري شهر از مناسبات سرمايه‌دارانه را هم در طول تاريخ مي‌توان مشاهده کرد و هم در عرض آن: از کمون تا نيويورک؛ از التحرير تا  وال استريت.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

هنر گفت و گو ـ ورسو با دیوید هاروی ـ شهرهای شورشی، مقاومت شهری و سرمایه داری. قسمت پایانی
کتابخانه اتووود ـ عدالت احتماعی و شهر ـ دیوید هاروی
هنر گفت و گو ـ لوکاس پالرو با دیوید هاروی
کتاب خانه اتووود ـ عدالت اجتماعی و شهر ـ دیوید هاروی
تراشه های کانسپچوال ـ دیوید هاروی و هستی شناسی عدم فهم مشترک فضا در معماری و شهرسازی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group