معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
کتاب خانه اتووود ـ تاریخ طبیعی زوال ـ بارانه عمادیان
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1392/04/30
مـنـــــــبـع : : روزنامه شرق شماره 1769 1392/09/04 نوشته ی آرش ویسی
تعداد بازدید : 3849

"تاریخ طبیعی زوال" نوشته بارانه عمادیان، برخوردی سراسر ماتریالسیتی با مضامین نظری و تاریخی می‌کند. درست بر خلاف رویکرد ایده‌آلیستی، در روش نهفته در پس این کتاب، نقطه حرکت بحث نه مضامین کلی و متافیزیکی بلکه دیالکتیک میان جزء و کل است که بر طبق آن کلی‌ترین مباحث تفکر فلسفی در جزیی‌ترین موضوعات دنبال می‌شود.

از این‌رو است که رد پای ویرانی در مقام مضمون اصلی (که با انحای مختلف در دیسکورس‌های گوناگون، دنبال شده است و همین مساله نوشتن در باب این کتاب را با دشواری روبه‌رو می‌سازد) در جزیی‌ترین تجارب شخصی تا کلی‌ترین مفاهیم نظری حضور دارد: "... مضمون ویرانی، حقیقت نهفته در مفاهیمی چون پیشرفت و توسعه را برملا می‌سازد، که در حکم اصول بنیادین متافیزیک عصر ما یا همان مدرنیته‌اند." (ص13) در اینجاست که محتوای اصلی کتاب برای خواننده روشن می‌شود: مدرنیته. در این نوشته، وجه عینی و ملموس حیات مدرن در زیر ضربات سهمگین وجه کلی و متافیزیکی حلاجی می‌شود. یکی از نقاط قوت کتاب عمادیان، پرداختن به تضاد میان این دو سویه حیات مدرن در انحای گوناگون آن است که نویسنده با تن‌ندادن به افسون مباحث کلی فلسفی و در نتیجه پیگیری مجدانه این مضمون در شکل‌های گوناگون، توانسته است منظومه‌ای انضمامی برسازد.

چرا مرکزیت در "تاریخ طبیعی زوال" با مفهوم ویرانی‌ است؟ پاسخ به این پرسش مستلزم ورود به بحثی نظری‌ است. با پیروی از بنیانگذاران تفکر انتقادی، که منبع اصلی نوشته عمادیان نیز هستند، می‌توان گفت که انسان معاصر ناچارا برای فهم خود و زیست‌جهانش باید با تکه‌پاره بودن هویتش روبه‌رو شود. شاید نخستین ردپای صورت‌بندی نظری این مثله‌شدن را بتوان در فلسفه کانت جست. آیا طرح عظیم سه‌گانه کانت، خود موید این حقیقت نیست که سوژه فقط در سه ساحت مجزا و مستقل از هم می‌تواند با خود و جهان وارد مراوده شود؟

اگرچه دستگاه فکری هگل (دست‌کم از دیدگاهی خاص) تقلایی برای رفع این گسیختگی بود، اما این تلاش در همان نخستین گام‌های اولیه‌اش با شکست مواجه شد. ویران‌شدن کاخ پرشکوه متافیزیک که هگل واپسین نماینده آن بود، فلسفه را مجاب کرد تا تن به پلشتی تاریخ ماتریالیستی "حال حاضر‌" دهد و همین اقدام این آگاهی را به او بخشید که برخلاف باور قبلی‌اش خود را نه در کسوت رافع وجود برای گذر از تنش‌ها و تضادها، بلکه در کسوت یک بنای خراب‌شده و فرسوده دریابد.

این تباه‌شدگی وجه مشترک میان فلسفه و تاریخ شد و همین امر باعث قرابت این دو شد و حقیقتی ماتریالیستی را در دسترس فلسفه قرار داد. آگاهی تراژیک فلسفه به این امر که دیگر قادر نیست بی‌واسطه با واقعیت در ارتباط باشد، این حقیقت را برایش عیان کرد که دیگر نمی‌تواند خود را در متن واقعیتی تباه‌شده بازیابد و از این‌رو ناچارا باید پیوندی منفی با موضوعاتش برقرار سازد؛ به‌عبارت دیگر، تفکر مفهومی دیگر قادر نیست ایجابا از دل خود ابژه‌هایش را برنهد بلکه اینک باید با نفی‌شان آنها را برای خود دسترس‌پذیر کند. در این اثنا آنچه برای تفکر بنیادین می‌شود نه هویت ایجابی موضوعات بلکه فاش‌ساختن آن چیزی ا‌ست که در آنها غایب است. این فقدان که وجه مشترک تفکر و واقعیت است، عنصر ریشه‌ای‌ است که نهایتا تفکر آن را در هیات نوعی رنج درونی، تجربه می‌کند.

یکی از فصل‌های جذاب نوشته عمادیان ایضاح این منطق تراژیک است. او در این‌باره می‌نویسد: "فلسفه باید شکل بیان رنج را به خود بگیرد، تا بتواند رنج جهان را در قالب زبان بریزد. وحدت کاذبی که امور خاص ذیل یک تمامیت را گرد هم می‌آورد، رنج سرکوب را در خود حمل می‌کند و ضرورت به زبان‌آوردن این رنج شرط امکان هر حقیقتی است." (ص26).

در اینجا نویسنده به نکته‌ای بنیانی اشاره کرده که همانا پیوند میان زبان با تباهی فلسفه است. زبان در عصر ویرانه‌ها، به‌سان دیگر پدیده‌ها آغشته به بذر تباهی و نیستی‌ است زیرا دیگر نمی‌تواند درجا معنا را تصاحب کند، بنابراین باید همواره با درنگ شاهد قرابت معنا باشد. پیداست که هر زبانی که داعیه بیان حقیقت را دارد باید بر آشفتگی و پراکندگی خود حکم تایید زند و عدم انسجام درونی خویش را عیان سازد. زبان متافیزیکی، که از افلاطون تا اسپینوزا همواره کوشیده است به‌شکلی هندسی جهان را قوام بخشد، دیگر قادر نیست وصف حال خود و جهان باشد. بنابراین ناچارا باید دست لرزان خود را به سمت دیگر علوم و معارف دراز کند تا بتواند منظومه‌ای تاریخی- فکری پیش‌رو نهد.

بنابراین هر نوشته‌ای که مضمون نهایی‌اش تاریخ به‌مثابه ویرانی‌ است باید ویرانگی و هبوط را در فرم خویش تجلی بخشد تا بتواند نسبتی درون‌ماندگار با موضوعات خویش برقرار سازد. مولف " تاریخ طبیعی زوال" به‌خوبی بر این امر واقف بوده است. او می‌نویسد:"نوشته حاضر بر آن است تا گذشته از تحلیل جلوه‌های مفهوم ویرانگی، به‌لحاظ فرم و روش نگارش نیز به‌همین مفهوم وفادار بماند و از تلاش برای تحمیل وحدت یا کلیت مفهومی و مضمونی بر ایده ویرانگی پرهیز کند." (ص14)

ولی چگونه نویسنده در این راه موفق بوده است؟ پاسخ را باید در فرم نوشتاری جست. فشردگی مباحث (فارغ از حجم کتاب) این امکان را برای نویسنده مهیا کرده تا "با منقبض‌کردن مفاهیم، بتواند حقایق تاریخی-‌ نظری آنها را بیرون کشد" و با وفاداری به منطق درونی مفاهیم حتی آنها را از محدوده چهره اصلی نهفته در پس کتاب یعنی تئودور ویزنگرود آدورنو، فراتر ببرد. این فشرگی نه‌فقط صرف یک تکنیک برای بیان محتوا، بلکه خود، موضوع حقیقی کتاب است.

آنچه کتاب می‌خواهد بیان کند در فرم نوشته نیز جاری‌ است؛ بنابراین ما با نوعی قرابت فرم و محتوا روبه‌رو هستیم.

این متُد به عمادیان کمک کرده تا حقیقت مفاهیم را نه در خدمت انسجام درونی‌شان بلکه در قالب زخمی درونی فاش سازد و تاریخ را در کسوت چرک و خونابه چنین زخم‌هایی ترسیم کند. ضرباهنگ تند متن و پرش‌های نظری از یک دیسکورس به دیسکورسی دیگر، ارتباط مضمون ویرانگی در شکل‌های مختلفش را عیان ساخته و مانع از شکل‌گرفتن نظامی وحدت‌مند و منسجم شده است. این تعدد گفتار‌ها، از فلسفه تا نقاشی و ادبیات و معماری، خود حاکی از یک واقعیت تاریخی و نظری‌ است.

زیرا با مثله‌شدن واقعیت و به واسطه کنش خودتخریبگر عقلانیت، زبان فلسفه دیگر قادر نیست به‌تنهایی کلیت واقعیت را توضیح دهد و لاجرم باید ظهور انواع دیگر گفتارها را به ‌مثابه زخم درونی خود بپذیرد: "این زبان همان زبان حال است، یعنی زبانی که توانایی آنچه را باید بگوید از دست می‌دهد و این ناتوانی، بازتابنده فاصله‌ای‌ است که میان وجود و تفکر، یا جهان و زبان، به‌وجود آمده است." (ص25)

پس، فشردگی و تنوع گفتارها تن‌دادن نویسنده به منطق حقیقی مدرنیته است، یعنی عدم امکان برساختن تصویری منسجم و نظام‌مند از مضامین زندگی مدرن. این "ناتمامی" دقیقا به تفکر انتقادی، ویژگی‌ای می‌بخشد که بسیار حایز اهمیت است. یعنی علاوه بر امکان نوعی بالقوگی، تفکر به‌شیوه‌ای رادیکال، خود را به مرکز گرداب تاریخ واقعا موجود پرتاب می‌کند تا با آغشته‌کردن خود به پلشتی و ناتوانی، امکانی برای فراتر رفتن از وضع موجود بیابد. عمادیان با تمایز گذاشتن میان زبان به‌منزله ارتباط (communication) و زبان به‌منزله بیان (expression) به این فرآیند اشاره می‌کند: "شکست زبان در گفتن امر ناگفتنی که در هیات تصادفی‌بودن زبان جلوه‌گر می‌شود، معادل است با خود بیان. به‌عبارتی، شکست زبان در مقام نوعی بالقوگی به زبان این توانایی را می‌بخشد که تجربه تاریخی جهان افسون‌زدایی‌شده را بیان کند." (31) از این‌رو است که به‌درستی افسون‌زدایی در قالب ویرانگی، شرط وجودی روشنگری‌ می‌شود و به این‌سان، روشنگری برای بازنمایی ماهیت وجود و زبان، لاجرم آنها را مثله و متلاشی می‌کند. بنابراین تن‌دادن به این فرآیند نه حاکی از تسلیم‌شدن تفکر یا "سترونی و عجز" بلکه گویای دست‌یافتن تفکر به توانایی بیان‌کردن بدون توسل به هر شکلی از سلطه است.

مولف کتاب "تاریخ طبیعی زوال"، در فصل "از تاریخ طبیعی به ویرانه‌ها" منطق حرکت مضمون اصلی کتاب، از فلسفه به زیبا‌شناسی را دنبال می‌کند. به‌واقع آنچه مولف در جست‌و‌جویش است آن سویه‌ای ا‌ست که به دلایلی که گفته شد فلسفه دیگر قادر نیست آن را نمایش دهد. پس زیبا‌شناسی به‌مثابه "رسوب رنج" می‌تواند آن سویه سرکوب‌شده توسط نظام هندسی فلسفه را برملا کند. اگرچه زیبا‌شناسی رنسانسی و نئوکلاسیسیسم حامل نوعی رنج الهیاتی بودند ولی هرگز نتوانستند میان این رنج و طبیعت هبوط کرده و زندگی ویران‌شده پیوندی برقرار سازند.

بنابراین در آثار هنری این برهه، زیبایی دره‌ها و مرغزارها در نقاشی و تناسب اندام مجسمه‌ها، جملگی حکایت از سیطره نظم هندسی و ارگانیک برجای‌مانده از یونان باستان را دارد. مقارن با زوال علوم کلاسیک و یکه‌تازی فلسفه و نیز محدود‌شدن ثغور تجربه به فاهمه یا معرفت‌شناسی، هنری ابداع شد که دیگر، موضوعاتش نه مناظر زیبا بلکه عجز و ناتوانی‌اش در ساختن یک کل یکدست بود. تو گویی دیگر خود ابژه‌ها گم شده‌اند و هنر باید همین گم‌شدن و فقدان را نمایش دهد. از این‌رو هر چیزی می‌توانست دیگر موضوع کار هنرمند شود و از این پس سیطره آریستوکراسی و کلیسا بر هنر پایان می‌یافت. این دقیقا همان حضور امر منفی در کسوت ویرانگی در ابژه‌ها و خود هنرمند بود. پس بی‌جهت نیست که در مدرنیته، هنرمند به مثال اعلای فرد شکست‌خورده و سوژه معضله‌دار بدل شد.

این چرخش در زیبا‌شناسی، تعریف امر زیبا را عوض کرد. زیبایی دیگر در تقابل با زشتی و زمختی صورت‌بندی نمی‌شد بلکه ویرانی و تباهی به درون خود زیبایی رسوخ کردند و این امتزاج، مفهوم زیبایی را با زخمی درونی و شرمناک مواجه کرد و باعث انقطاع میان پاکی و زیبایی شد که همواره در گفتار دینی در کنار همدیگرند. این گذر که دقیقا مقارن است با متلاشی‌شدن خود مفهوم جامعه ارگانیک، نگاه هنر را از طبیعت به اجتماع بشری معطوف کرد: "... گذر از منظره طبیعی به ویرانه‌های انسانی در زیبا‌شناسی، متناظر و همزمان است با افول مفهوم زیبایی طبیعی که خود پیامد جایگزینی طبیعت و مفاهیم طبیعی با انسان و مفاهیم اخلاقی‌ است." (41)

این خصلت منفی باعث شده تا زیبایی‌شناسی امکان بیان پدیده‌هایی را پیدا کند که قدرت بیان‌کردن بی‌واسطه از خود آنها سلب شده است. از همین‌رو است که درون‌مایه نهایی زیبا‌شناسی "انتقال‌ناپذیری‌" می‌شود. عمادیان در سطوری تامل‌برانگیز در این باب چنین می‌نویسد: زیبا‌شناسی "خود عدم انتقال‌پذیری را در هیاتی زیبایی هنری به ارزشی هنری بدل می‌کند؛ به این‌ترتیب، زیبا‌شناسی، برای انسان، فضایی میان گذشته و آینده می‌گشاید تا او در آن بتواند کنش و دانش خویش را بسازد." (119) این جنبه مهم که مولف به تأسی از جورجو آگامبن، فیلسوف معاصر ایتالیایی، آن را برجسته می‌کند، دقیقا پرتوی جدید را پیش پای ما می‌گذارد که چگونه زیبا‌شناسی در عصر مدرن جایگزین سنت و پیوستار آن می‌شود. این موضعی‌ است که همیشه در مباحث روشنفکران ما پیرامون سنت و پیوندش با زمان حال، عمدتا مفقود بوده است.

این مساله هنگامی قابل لمس می‌شود که عمادیان در بُرشی آنی تمام مضامین نهفته در کتاب را به تجربه ما از مدرنیته در قالب زیستن در کلانشهری چون تهران پیوند می‌زند. او بر سیاق همیشگی فضای روشنفکری ما نمی‌کوشد تا تنش موجود در تجارب انسان معاصر را در پس مفاهیم تماما نظری و کلی حل‌وفصل کند. از این رو، خواننده را با اضطرابی موحش روبه‌رو می‌کند و او را در معرض نوعی خشونت قرار می‌دهد. نویسنده تلویحا به این خشونت اقرار می‌کند وقتی می‌نویسد: "... تفکر منفی در جهت مخالف هرگونه سانتی‌مانتالیسم غیر تراژیک و اسف‌بار (pathetic) حرکت می‌کند و چه‌بسا به همین دلیل، واجد بارقه‌هایی از خشونت است." (ص113)

می توانید اینجا گفت و گوی رحمان بوذری با بارانه عمادیان را نیز مطالعه نمایید 



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group