هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاری است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد اورد.
او را بیشتر به سبب مستندات تله ویزیونی اش که در ان بر ترکیب فلسفه با زندگی روزمره پای می فشارد می شناسند، الن دو باتن، موسس لیوینگ ارکیتکچر است، موسسه ای که اقدام ساخت خانه های اخر هفته و ارزان قیمت توسط معماران معروفی همچون: دفتر معماری ام وی ار دی وی، پیتر زمتور، معماران دیوید کان و دفتر معماری ان او ار دی نموده است. او همچنین کتابی به رشته تحریر در اورده به نام "معماری شادمانی"، او همچنین به سبب خدماتش توسط ریبا تمجید شده است.
اتووود پیش از این در مقاله ای تحت عنوان لیوینگ ارکیتکچر؛ گذر تمدنی از معبر تغییر پارادایم طراحی به قلم خود الن دو باتن به نگره فلسفی وی در مورد پروژه لیوینگ آرکیتکچر پرداخته است و به معرفی اثار طراحی شده توسط پیتر زمتور، ام وی اری دی وی و یارمند وسیناس پرداخته است. انچه پی می اید گفت و گویی است نه چندان سخت میان هوگو اولیویرا از آرکی دیلی با وی:
هوگو اولیویرا: معماری همچون الیسون و پیتر اسمیتسون بر این باور بودند که می توانند به واسطه معماری شرایط زیست بهتری برای انسان ها فراهم اورند. به نظر شما این نوع نگاه مهم است؟
آلن دو باتن: ایده اسمنسون ها عالی بوده است، مشکل این جاست که معماریان تا زمانی که نسازند نمی توانند دنیا را تغییر دهند. در حال حاضر، بهترین معماران عصر حاضر غالبا تحت کنترل بساز و بفروش های بزرگ اند و عمیقا در کار برقرار کردن موازانه های مالی بانک ها هستند.
هوگو اولیویرا: با توجه به بحران مالی و اقتصادی حاکم، تعداد خیلی زیادی از ساختمان ها خالی اند و معماران هم در این مازاد محصول نقش ایفا کرده اند، فکر نمی کنید در این شرایط بهتر است در مدارس معماری به نوعی این ایده اموزش داده شود که قبل از هر چیز زیان نرسانیدprimum non nocere ؟
آلن دو باتن: معماری عمیقا درگیر اقتصاد است، به نظر من دانشجویان معماری باید تا اندازه ای با اصول مالی اشنا شوند و بتوانند اقتصاد زمین را نیز درک کنند، اگر اینگونه شود بهتر می توانند اوضاع را تحلیل کنند و در مواقع بحرانی از صدمات مصون بمانند.
هوگو اولیویرا:به گمان شما ایا شخصیت و وجوه اخلاقی معمار در کارشان بروز می یابد، انگونه که در دیگر تخصص های فنی شاهدش هستیم؟
آلن دو باتن: بله، انسانیت بروز عینی دارد در ساختمان ها، بخشی از واقعیت یک معمار بزرگ بودن، همین روحیه هستی شناسانه داشتن است، که البته خیلی خیلی کم یاب است . . .
هوگو اولیویرا:به گمان شما، چرا معماران از صحبت کردن در مورد زیبایی می گریزند و با ان راحت نیستند، چرا این تقریبا به یک سنت بدل شده است؟
آلن دو باتن:ان ها باید بتوانند کارفرمایشان را توجیه کنند که چرا این بنا را براین سیاق طراحی کرده اند و چرا این راه و روش طراحی منجر به تولید بنایی زیبا شده است و دقیقا همین نقطه ضعف ان هاست، به همین خاطر است که مجبورند از بحث پیرامون زیبایی دوری کنند، چرا که حمله به زیبایی اثر ان ها، اعتماد به نفسشان را می گیرد.
هوگو اولیویرا: ایا شما با دنیس دوتن موافقید که زیبایی در چشم ناظر نیست، بلکه در اعماق ذهنش ریشه دارد، ایا زیبایی هدیه ای نیست ماحصل وجوه عاطفی و فکری زیستِ کهن ترین اجدادمان که به ما ارث رسیده است؟
آلن دو باتن: بله کاملا درست است، ونیز زیباست و جذاب، اما فرانکفورت به هیچ وجه این گونه نیست و متاسفانه شمول نسبی گرایی و این باور بساز و بفروش ها و توسعه دهندگان املاک که این نیز بگذرد ما را به دبی رسانده است.