در پاسخ ِ نیازی به فضای اداری بیشتر به منظور پیشرفت کمپانی، کوین روچه جان دیکلو مستر پلانی را طراحی کردند که به ساختمان اجازه می داد تا در گذر زمان، فضای طبقات را با طراحی الحاقیه ای، زیادتر کند . در طراحی اولیه 9 ساختمان یکسان در یک متوازی الاضلاع، جمعا به مساحت 1.2 میلیون فوت مکعب، چیده شده بود . تنها سه ساختمان در این فاز اولیه ساخته شدند و گسترش پلان هیچ گاه تکمیل نشد . این سه گانه را با نام " هرم ها " می شناسند که به دلیل هندسه ساده و پوسته های شیشه ای مایلشان این گونه به نظر می رسند .
در نگاه اول، این ساختمان مستقیما متناسب با بافتشان به نظر نمی رسند ولی معماران این فرم آیکونیک را طبق پارامتر های مشخص سایت بسط و گسترش دادند . دو دیوار داخلی بتنی، بزرگراه های بین ایالتی محدود کننده سایت از شمال و غرب را هدایت می کند . از جنوب هم، دیوارهای شیب دار شیشه ای رو به چشم اندازهای اطراف گشوده می شوند . اگر با فاصله به این محموعه بنگریم، انگار که این ساختمان ها در ردیفی از فرم های در حال کاهش، بر زمینی مسطح ایستاده اند . این دیوارهای خالصِ بزرگ مقیاسِ بتنی دارای هفت طبقه هستند که مقیاس انسانی را کوتاه تر جلوه می دهند . این فضاهای خارجی تقلیل یافته، کیفیت غیر واقعیِ کوچک تر و گرم تری از فضاهای داخلی اداری را نمایش می دهد .
این ساختار بتنی خالص از اسلب های سقفی تشکیل شده است که ستون های استوانه ای واقع بر شبکه ای 30 فوتی آن را پشتیبانی می کنند . بعد از گذر از بخش پارکینگ وسیع مجموعه، کارمندان در میان وُید هایی واقع در نمای خالص دیوارهای داخلی وارد ساختمان می شوند . این دیوارهای 14 فوتی (4.26 متر)، سرویس های بهداشتی، آسانسورها و سرویس های عملکردی را به شکلی جای می دهد که پلان طبقات در هر سطح، پیوسته به نظر رسد . پل هایی با ارتفاع دوبرابر از بتن ریخته گری، شکافی میان فضای اختصاصی ساختمان ها خلق می کند و به افراد اجازه می دهد تا به طبقات دوم و سوم هم دسترسی پیدا کنند .
روچه و دیکلو این فرم های شیب دار را در پاسخ به نیازهای پارامتریک مجموعه طراحی کردند . اندازه صفحات طبقات به منظور جای دادن مجموعه ای از سازمان هایی درون این کمپانی، همواره تغییر می کنند . برای کاهش استفاده از آسانسورها، بخش پر جمعیت تر مجموعه، پایین ترین و بزرگ ترینِ طبقات را اشغال کرده است و شامل کافه تریا است در حالی که مدیر عاملان دفاتر، در بالاترین طبقات قرار می گیرند . دیوارهای شیشه ای مایل، از هر طبقه به سقف همان طبقه کشیده می شود و این گونه پهنه نمای ساختمان خیره کننده گی بیشتری را فراهم می کند تا وقتی که پنجره ها به شکلی عمودی کار گذاشته شوند . شکافی میانِ دیوارهای داخلی بتنی، نور شمالی را به درون فضای باز دفاتر اداری هدایت می کند .
پارتیشن هایی با ارتفاع 52 فوت(15.84 متر)، فضای اصلی را به فضاهایی شخصی، بدون هیچ گونه نور یا چشم اندازی پیرامونی تقسیم می کند و با استیل صیقلی (بازتابنده) ای پوشانده شده اند تا حضور بصری این پارتیشن ها را کاهش دهند . روشنایی فلورسنت در فاصله هایی مستطیل شکل نصب شدند که پنل های سقفی پلاستیکی بافت داری، نور طبیعی را به فضا وارد می کند .
اخیرا، موزه شهر نیویورک،مجموعه ای از آثار روچه را به نمایش گذاشت . روچه و دینکلو همکاری شان را از زمانی آغاز کردند که هدایت دفتر ارو سارینن به دنبال مرگش در سال 1961 را بر عهده داشتند . آن ها برای بسیاری ازسازه های خلاقانه شیشه ای و بتنی شان کاملا در دنیای معماری شناخته شده اند و آثارشان شامل ساختمان هایی همچون ساختمان شوالیه های کلمبوس و بنیاد فورد هم می شود .