معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هانا آرنت به مصاف آدولف آیشمن می‌رود
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1394/04/01
مـنـــــــبـع : www.tarjomaan.com به قلم جودیت باتلر و ترجمه رضا جاسکی
تعداد بازدید : 2926

پنجاه سال پیش هانا آرنت، نویسنده و فیلسوف، شاهد پایان محاکمۀ آدولف آیشمن، یکی از چهره‌های اصلی برپایی هولوکاست بود. آرنت برای پوششِ محاکمه، اصطلاح “ابتذال شر” را سکه زد، اصطلاحی که از آن پس به چیزی شبیه یک کلیشۀ روشنفکری بدل شد. اما واقعاً منظور او چه بود؟ چیزی که مطمئناً منظور آرنت نبود، “عادی شدن شر” بود، یا اینکه آیشمن و دارودستۀ نازی‌اش جرمی عادی مرتکب شده بودند. در واقع، می‌پنداشت که آن جرم و جنایت استثنایی بود، هر چند بی‌سابقه نبود؛ و در نتیجه قضاوت حقوقی دربارۀ آن، به رویکرد جدیدی نیاز داشت.

چنانکه او تأکید ‌می‌کرد، حداقل دو چالش در قضاوت حقوقی دربارۀ این موضوع وجود داشت و در پس آن دو، بطور کلی چالشی در فلسفه اخلاق بود. اولین مشکل مربوط به قصد و نیت قانونی است. آیا برای گناهکار شناختن آیشمن، دادگاه می‌بایست ثابت کند که قصدِ نسل کشی داشته است؟ استدلال او این بود که آیشمن می‌توانست “قصد” نداشته باشد، از آن رو که او نمی‌توانست دربارۀ جنایتی که به دوش گرفته بود، فکر کند. آرنت فکر نمی‌کرد که آیشمن بدونِ شعور اقدام به عمل کرده باشد، اما اصرار داشت که اصطلاح “تفکر” باید برای حالتِ فکورانۀ خردمندی اختصاص داده شود.

او کنجکاو بود بداند آیا نوع جدیدی از “ذهنیت تاریخی” با “ناسیونال سوسیالیسم” امکان‌پذیر شده بود که در آن، انسان‌ها سیاست را اجرا می‌کردند، اما دیگر “نیتی” به معنای عادی کلمه نداشتند؟ از نظر او داشتن “نیت”، تأمل دربارۀ عمل خویش به عنوان یک موجود سیاسی است، موجودی که زندگی و تفکرش وابسته به زندگی و تفکر دیگران است. بنابراین، در درجه اول، ترس آرنت از این بود که آنچه که مبتذل و “پیش پاافتاده” شده بود، خودِ فکر نکردن بود. این حقیقت به هیچ‌وجه مبتذل و پیش پاافتاده نبود، بلکه بی‌سابقه، تکان‌دهنده و اشتباه بود.

آرنت با نوشتن دربارۀ آیشمن، در تلاش بود تا آنچه که مایۀ بی‌سابقگی نسل‌کشیِ نازی‌ها بود را درک کند؛ آنهم نه برای آنکه موضوعی استثنایی برای اسرائیل ایجاد کند، بلکه برای آن‌که بتواند جنایت علیه انسانیت را بفهمد، انسانی که می‌بایست به نابودی یهودیان، کولی‌ها، همجنس‌گرایان، کمونیست‌ها، معلولین و بیماران اعتراف کند. دقیقاً قصور در تفکر بود، قصور در توجه به اهمیت و ارزشی که فکرکردن را ممکن می‌کرد؛ بنابراین تخریب و جابجایی کل جمعیت، نه فقط حمله به آن گروه‌های مشخص، بلکه خودِ انسانیت بود. در نتیجه، آرنت به این موضوع اعتراض داشت که ملت-دولتی مشخص [اسرائیل-یهودیت]، بطور اختصاصی محاکمۀ آیشمن را به نام مردم خود انجام می‌دهد.

برای آرنت در این برهه تاریخی، عقلانی کردن و آمادگی برای جنایات ضد بشری ضرورت یافت، و این بطور ضمنی تعهد به ایجاد ساختارهای جدید قانون بین‌المللی بود. بنابراین اگر جنایت علیه بشریت “پیش پاافتاده” بود، دقیقاً به این خاطر بود که جنایت بطور روزمره و سیستماتیک صورت می‌گرفت، بدون آنکه بقدر کافی از آن نامی برده شود و یا مخالفتی با آن صورت گیرد. به عبارتی وی با اطلاقِ “پیش پاافتاده” به جنایت علیه بشریت، تلاش می‌کرد این نکته را خاطر نشان سازد که چگونه جنایت برای جنایتکاران، بدون نفرت اخلاقی و خشم و مقاومت سیاسی، پذیرفته و عادی شده و به اجرا در می‌آمد.

اگر چه آرنت معتقد بود که درک موجود از قصد و نیت قانونی و دادگاه‌های جنایی ملی، برای قضاوت دربارۀ جنایات نازی‌ها نامناسب بود، اما مضاف بر آن، می‌پنداشت که نازیسم به اندیشیدن و تفکر هجوم برده. دیدگاه‌های او بلافاصله بر جایگاه و نقشِ فلسفه در قضاوت دربارۀ نسل‌کشی افزود؛ وی خواهان شکل جدیدی از اندیشۀ سیاسی و قضایی بود که به اعتقادش می‌توانست هم تفکر را تضمین کند و هم حقوقِ جامعه متنوع و بی‌انتهای جهانی را برای حفاظت مقابل تخریب تأمین نماید.

آنچه مبتذل و پیش پاافتاده شد -و البته به صورتی حیرت‌انگیز- فقدان تفکر بود. البته در یک نقطه فقدان تفکر دقیقاً نام جنایتی است که آیشمن مرتکب می‌شود. ممکن است لحظۀ اول فکر کنیم که این روشی پرجنجال برای توصیف جرم و جنایت هولناک اوست، اما از نظر آرنت، نسل‌کشی نتیجۀ فقدان تفکر است و یا مطمئناً می‌تواند باشد.

البته واکنش اولیه به چنین ادعای ساده و بی‌تکلفی می‌تواند این باشد که آرنت قدر تفکر را دست بالا می‌گرفت یا اینکه درجه بالایی از تفکر را مدنظر داشت که با حالت‌های مختلف تأمل، مِن مِن کردن، یا پچ‌پچ آرام که همان نام را دارند، مطابقت ندارد.

در واقع، کیفرخواست او علیه آیشمن، فراتر از آدمی در جهانی تاریخی، جائی که تفکر واقعی محو شده بود، می‌رود و در نتیجه جنایت علیه بشریت به طور فزاینده‌ای “فکر کردنی” شد. تخریب تفکر دست در دست تخریب سیستماتیک مردم عمل می‌کرد.

از آنجا که آرنت بر ناتوانی آیشمن در فکر کردن به عنوان روشی برای اسم گذاشتن روی بزرگترین جنایت او تمرکز می‌کند، کاملاً روشن است که معتقد باشد دادگاه‌های اسرائیلی به اندازه کافی فکر نمی‌کنند؛ و به همین خاطر، به دنبال یافتن راهی برای اصلاح اقدامات قانونی آن‌ها بود. هر چند آرنت با حکم نهایی دادگاه موافقت کرد، یعنی اینکه آیشمن باید به مرگ محکوم شود، اما او با استدلال‌هایی که در دادگاه مطرح می‌شد و با نمایش مضحک خود دادگاه مخالف بود. او معتقد بود دادگاه می‌بایستی بر اعمالی که او مرتکب شده است متمرکز شود، اعمالی که منجر به ایجاد سیاست نسل‌کشی شده بود.

آرنت مانند یوسال روگات، فیلسوف حقوق قبل از خود، فکر نمی‌کرد که تاریخ ضدیت با یهودیان و یا حتی بطور مشخص این ضدیت در آلمان، می‌تواند محاکمه شود. او مخالف آن بود که آیشمن بُز بلاگردان شود؛ او به بعضی از روش‌هایی که اسرائیل برای تحکیم و مشروعیت اختیارات قانونی و آرمان‌های ملی خود، در محاکمه استفاده می‌کرد، انتقاد داشت. چنین می‌انگاشت که دادگاه در فهم و درک انسان و اعمالش شکست خورده. هر انسانی [یا باید] برای مقابله با نازیسم و اقدامات آن‌ها ایستادگی می‌کرد، و یا در نهایت انسانی بیمار در نظر گرفته می‌شد. چنین به نظر می‌رسید که برای دادستان مهم نبود که این دو تفسیر در اصل با هم در تضاد بودند. آرنت اعتقاد داشت که دادگاه مستلزم “انتقاد از ایدۀ گناه جمعی” بود، همچنین، مستلزم تأمل و غور گسترده‌تری دربارۀ چالش‌های مشخص تاریخی‌ای که مسئولیتِ اخلاقی تحت شرایط دیکتاتوری فراپیش می‌نهاد. البته او آیشمن را بخاطر ناتوانی در انتقاد از قانون جاری و مرسوم سرزنش می‌کرد، یعنی ناتوانی از فاصله گرفتن از الزاماتی که قانون و سیاست بر او تحمیل کرده بود؛ یا به عبارتی او آیشمن را بخاطر اطاعتش، ناتوانی در انتقاد و نقصان تفکر مقصر می‌دانست.

اما بیش از این، او آیشمن را بخاطر ناتوانی در تشخیص این موضوع نیز محکوم می‌کرد که تفکر، آمیزش موضوع در یک گروه یا جمع است و نمی‌توان آن را به هدف نسل‌کشی پیوند زد. به نظر او موجود بدون فکر، می‌تواند به سمت نسل‌کشی کشیده شده یا مرتکب بدان گردد. البته، آن‌ها می‌توانند چنین افکاری داشته، یا نسل‌کشی را تدوین و اجرا نمایند، همان‌طور که آیشمن بوضوح چنین کرد، اما از نظر آرنت، چنین محاسباتی را نمی‌توان “فکر کردن” نامید. ما ممکن است سؤال کنیم، چگونه فکر کردنِ هر فکری، “من” را به عنوان بخشی از “ما” در هم می‌آمیزد، به گونه‌ای که نابودی بخشی از کثرت زندگی انسانی، نه فقط به معنی نابودی خود فرد، که اساساً به مثابۀ پیوندی با آن کثرت درک می‌شد، بلکه همچنین منجر به نابودی همه شرایط خود اندیشه می‌گردد.

سؤالات بسیارند: آیا فکر کردن بایستی به مثابه یک فرایند روانی درک شود یا، واقعاً چیزی که بتوان آن را بدرستی توصیف کرد، یا فکر کردن به معنای آرنتی، همیشه نوعی تمرین در قضاوت کردن است، و در یک عمل هنجاری و قاعده‌ای در هم امیخته می‌شود. اگر “من” که فکر می‌کند بخشی از یک “ما”ست و اگر “من” فکر می‌کند که متعهد به حفظ “ما” است، چگونه رابطه بین “من” و “ما” را درک می‌کنیم و فکر کردن، چه پیامدهای مشخصی برای قواعد حاکم بر سیاست -به ویژه رابطه انتقادی با قانون جاری- دارد؟ کتاب آرنت دربارۀ آیشمن، بسیار ستیزه‌جویانه است. اما ارزش دارد یادآوری کنیم که وی فقط مسأله دادگاه‌های اسرائیل را مطرح نمی‌کند و روشی که آن‌ها آیشمن را به مجازات مرگ محکوم نمودند. او همچنین خودِ آیشمن را بخاطر فرموله‌کردن و اطاعت از مجموعه‌ای از قوانین مضر نیز سرزنش می‌نماید. یکی از ویژگی‌های بلاغی کتاب وی دربارۀ آیشمن این است که مکرراً، به نزاع با خود او ختم می‌شود. در اکثر موارد، آرنت از دادگاه و او به عنوان شخص سوم گزارش می‌دهد، اما لحظاتی وجود دارند که آرنت وی را مستقیماً مورد خطاب قرار می‌دهد، البته نه در دادگاه بلکه در متن خود. یکی از چنین مواردی وقتی است که آیشمن ادعا می‌کند که او در اجرای راه حل نهایی فقط به عنوان فرمانبردار عمل کرده است، و اینکه او چنین حکم اخلاقی را از خواندن کانت استنتاج کرده بود.

ما می‌توانیم تصور کنیم که چنین لحظه‌ای برای آرنت چقدر تکان دهنده بوده است. اینکه آیشمن احکام هولوکاست را فرموله و اجرا کرده بود، قطعاً به اندازۀ کافی بد بود، اما گفتن اینکه، همچنان که او گفت، که در تمام طول عمر خود بر اساس احکام کانتی زندگی کرده است، ازجمله اطاعتش از اقتدار نازی‌ها، دیگر بیش از حد بود. او در تلاش برای توضیح نسخۀ کانتی خود به “وظیفه” متوسل شد. آرنت نوشت: “آشکارا، این تکان‌دهنده و شنیع و غیرقابل‌درک بود، چرا که فلسفۀ اخلاق کانت چنان بدقت به قضاوت آدمی وابسته است که اطاعت کورکورانه را غیرممکن می‌سازد.”

آیشمن در توضیح تعهدات کانتی خود حرف‌های متناقضی زد. او از یک طرف، توضیح می‌دهد که: “منظور من از تذکر دربارۀ کانت این بود که اصل ارادۀ من، همیشه باید به گونه‌ای باشد که بتواند به اصل قوانین کلی تبدیل شود.” و با این وجود، او خود اذعان می‌کند که وقتی او مسئول اجرای هولوکاست شده بود، از زندگی بر اساس اصول اخلاقی کانت دست کشید. آرنت توضیح خود آیشمن را نقل می‌کند: “او دیگر ”آقای اعمال خود“ نبود، و… ”قادر نبود هیچ چیز را تغییر دهد“".

هنگامی که آیشمن در میان توضیح مبهم خود، امر مطلق را چنین فرموله می‌کند که فرد باید طوری عمل کند که پیشوا آن را تائید نماید، یا به گونه‌ای که خود پیشوا بدان عمل می‌نماید، آرنت جواب سریعی می‌دهد درست مثل اینکه بخواهد صدایش را به او برساند: “مطمئن باشید، کانت هرگز قصد گفتن چنین چیزی را نداشته است، بر عکس، برای او هر کسی، از لحظه‌ای که شروع به عمل می‌کند، یک قانون‌گذار محسوب می‌شود؛ فرد با استفاده از “عقل عملی” خود اصولی را می‌یابد که می‌توانند و می‌باید اصول قانونی باشند.”

آرنت این تمایز بین عقل عملی و اطاعت را در آیشمن در اورشلیم به سال ۱۹۶۳ مطرح می‌کند و هفت سال بعد، مجموعه سخنرانی‌های تأثیرگذارِ خود دربارۀ فلسفه سیاسی کانت را در مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی در شهر نیویورک آغاز می‌کند. به گونه‌ای، ما می‌توانیم بسیاری از کارهای بعدی آرنت، از جمله کار وی دربارۀ رضایت، قضاوت و مسئولیت را به شکل بحث مطولی با آیشمن درک کنیم، دربارۀ قرائت صحیح کانت، تلاشی مشتاقانه برای اصلاح کانت از تفسیر نازیستی آیشمن و جمع‌آوری متون کانت، درست علیه مفهومِ ”اطاعت بی قید و شرط“ در پشتیبانی از یک قانون جنایی و رژیم فاشیستی.

از بسیاری جهات، رویکرد آرنت بخودی خود بسیار شگفت انگیز است، چرا که او در میان بسیاری از چیزهای دیگر، تلاش می‌کند تا از رابطۀ بین یهودیان و فلسفۀ آلمانی در برابر آن‌هایی دفاع کند که در فرهنگ و اندیشه آلمانی، بذر ناسیونالیست سوسیالیسم را می‌یابند. در این راه، دیدگاه او یاد آور هرمان کوهن است که در اوایل قرن بیستم، به شکل غم‌انگیزی استدلال می‌کرد که یهودیان در آلمان امنیت و تعلقات فرهنگی بیشتری نسبت به هر پروژه صهیونیستی که آن‌ها را به فلسطین ببرد، خواهند یافت.

جهان شمولی اندیشه کوهن متعلق به فلسفه آلمانی بود، تا اینکه بفکر مدلهای بین‌المللی و جهانی باشد که ممکن بود بتواند آلترناتیوی برای هر دو ملت-دولت فراهم کند. آرنت ساده‌لوحیِ کوهن را نداشت و حافظ انتقاد مهمی از ملت-دولت بود. او پروژه کوهن را در فلسفه سیاسی و اجتماعی جدیدی، و به گونۀ تازه‌ای فرمول‌بندی کرد: صادقانه ماندن با کانت یا دقیقتر، او را در شکل تازه‌ای برای یک فلسفه سیاسی و اجتماعی معاصر فرمول‌بندی کردن، واقعاً می‌توانست آیشمن و دارودسته‌اش را متوقف کند، و این می‌توانست نوع جدیدی از دادگاه نسبت به آنچه که وی در اورشلیم شاهدش بود را ایجاد کند، و نیز این می‌توانست رهایی‌بخشِ رسالت فلسفیِ آلمانی-یهودی باشد، آنچه که او تلاش کرد با خود به نیویورک بیاورد.

آنچه که پیش پا افتاده و مبتذل شده بود، حمله به تفکر بود، و این بخودی خود، برای او ویرانگر و مهم بود. برای ما قابل توجه است که بدون شک آرنت اعتقاد داشت که فقط فلسفه می‌توانست جان میلیون‌ها انسان را نجات دهد.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

طراحان، معماران و قدرت از جورجیو دِ کریکو تا البر اشپیر
هنر گفت و گوـ ان اپلبام با تیموتی اسنایدر و یووال نوح هراری
تراشه های کانسپچوال ـ هانا آرنت ؛ نقش طراحی و توانایی داوری کردن
هانا آرنت؛ فهم نوْآیین از پولیس یونانی، خوانش مجدد مدرنیته و عبور از سنت به نفع گذشته
اندیشیدن در نه روایت؛ از هانا آرنت تا موریس مرلوـ پنتی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group