معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
جهانی‌سازیِ امر بومی ؛ نقدی بر رویکردهای بومی‌گرا
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1394/06/05
مـنـــــــبـع : نوشته ی ر. رمضانی
تعداد بازدید : 2370

۱- بومی‌گرایی

یکی از واکنش‌ها به جهانی‌سازیِ‌ِ فراگیر در عصر کنونی بومی‌گرایی است. در نکوهش جهان‌شدن دو دلیل عمده طرح می‌شود: یکی اینکه جهانی‌شدن ما را در چرخه‌ی وابستگی‌ها نگاه می‌دارد، و دیگری اینکه جهانی‌شدن آنچه پیشاپیش داریم را از ما می‌ستاند. اما بر بومی‌گرایی نیز نقدهای مهمی وارد است. این نوشتار می‌کوشد انگاره‌ی "بومی‌گرایی" را واکاوی و نقد کند. پیش از هرچیز، چند روشن‌سازیِ مفهومی:

۱) از طیف گسترده‌ای از دیدگاه‌ها، مکتب‌های فکری، رویکردها، روش‌ها، مفهوم‌ها و سیاست‌‌ها در پهنه‌های مختلف تحت عنوان بومی‌گرایی یاد می‌شود. کاربرد فراوان اصطلاحاتی چون علم بومی، هنر بومی، فناوریِ بومی، اندیشه‌ی بومی، فرهنگ بومی و… گوناگونیِ رویکردهای بومی‌گرا را نشان می‌دهد. اما در یک تقسیم‌بندیِ کلی دو رویکرد شخصی و غیرشخصی در زمینه‌ی بومی‌گرایی را می‌توان بازشناخت. در معنای شخصی، بومی‌گرایی یک دلبستگیِ فردی ست به امری خودی، محلی یا بومی. برای مثال، یک هنرمند ممکن است سبکی بومی را برگزیند بی‌آنکه مدعیِ برتریِ آن بر سبک‌های دیگر باشد. اما در معنای غیرشخصی، بومی‌گرایی بازنماینده‌ی یک شیوه‌ از اندیشه یا عمل است که بنابرادعا می‌توان برتریِ آن بر شیوه‌های دیگر، یا گریزناپذیریِ آن، را با دلایلی کافی نشان داد.

آنچه در این نوشتار مورد نظر است سویه‌ی غیرشخصیِ این انگاره است—تجویزهایی که از فرد فراتر رفته و جمعی، جامعه‌ای، را مخاطب خود می‌داند. به سخن دیگر، آنچه در این نوشتار بررسی خواهد شد نه سویه‌ی ذوقی یا شخصیِ بومی‌گرایی، یعنی یک دلبستگیِ فردی، بلکه رویکردی ست که بیانگر یک دلنگرانیِ جمعی ‌باشد؛ اندیشه‌هایی که به‌نحوی بر اهمیت و لزوم توجه به عنصر بومی، در برابر امری غیربومی و بیگانه، تأکید می‌ورزند. برخلاف بومی‌گراییِ شخصی که از یک علاقه‌ی فردی فراتر نمی‌رود، بومی‌گرایی در معنای دوم هنجارمند است به این معنا که دربردارنده‌ی بایدها و نبایدهایی ست که بطورکلی بر توجه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد یک جامعه تأکید دارند. و اتفاقاً به همین خاطر است که بومی‌گرایی درمعنای غیرشخصی نیاز به بررسی دارد.

۲) سویه‌ی غیرشخصیِ بومی‌گرایی خود رویکردهای گوناگونی را در بر دارد و این رویکردها از یک انگیزه‌ی واحد برنمی‌خیزند. در حالی که گروهی از آنها در درجه‌ی نخست از یک پیش‌زمینه‌ی اقتصادی برمی‌خیزند، دل‌نگرانیِ گروهی دیگر فرهنگ و زبان خودی ست؛ و درحالی که برخی بر استقلال سیاسی پافشاری می‌کنند، برخی دیگر انگیزه‌ی خود را در وهله‌ی نخست از یک دل‌مشغولیِ ‌ِمذهبی می‌گیرند. برای مثال، طیف گسترده‌ای از نگرش‌هایی که انگاره‌ی "بازگشت به خویشتن" را در خود دارند را می‌توان بومی‌گرا نامید.

گرچه این نگرش‌ها نیز خود انگیزه‌های گوناگونی را در بنیاد خود دارند، اما به نظر می‌رسد عنصر فرهنگ در آنها بسیار پررنگ است. برای مثالی دیگر، بسیاری از جنبش‌های مذهبی را می‌توان شکلی از بومی‌گرایی دانست که تکیه‌گاه نظریِ آنها نگرش بومیِ مذهبی ست. همچنین، همه‌ی دیدگاه‌هایی که به‌ شکلی از دوگانگی و تقابل میان شرق و غرب قائل‌اند را می‌توان شکل‌هایی از بومی‌گرایی دانست.

نیز می‌توان همه‌ی رویکرد‌های اقتصادی که از الگوی بومیِ توسعه سخن می‌گویند یا با الگوی غالبی که توسط کشورهای توسعه‌یافته برای توسعه تبلیغ می‌شود مخالفت می‌کنند را بومی‌گرا نامید. روشن است که این رُویه‌ها و سویه‌های مختلف اندیشه‌ی بومی‌گرا گاهی مستلزم همدیگر اند، با هم هم‌پوشانی دارند، و کاملاً تفکیک‌پذیر نیستند.

۳) از راه‌ها و سویه‌های گوناگونی می‌توان انگاره‌ی بومی‌گرایی را مورد بررسی قرار داد. در این نوشتار این بررسی از یک نقطه‌نظر معرفت‌شناختی صورت خواهد گرفت. چراکه سویه‌ی غیرشخصی و فکریِ‌‌ِ بومی‌گرایی در بنیادِ‌ِ خود بر انگاشت‌هایی معرفت‌شناختی استوار است که قابل نقد و ارزیابی می‌باشند؛ بومی‌گرایی مدعیِ‌ِ نوع خاصی از عقلانیت است و نقد این عقلانیت پیش از هرچیز برخوردی معرفت‌شناختی می‌طلبد.

۲-گریزناپذیریِ عقلانیت

هر گرایش یا کنش آگاهانه‌ی نظری یا عملی در بنیادِ خود شکلی از عقلانیت را فرض می‌گیرد. معنای این سخن این است که هر نظر یا عمل آگاهانه‌ای هنجار یا دستگاهی از هنجارها، معیار یا معیارهایی، را فرض می‌گیرد که ضامن و شاخص درستیِ آن می‌باشند و بدین‌سان آن گرایش یا کنش پیشاپیش حقانیت آن معیار (ها) را فرض می‌گیرد. بنابراین، درمورد دیدگاهی که محتوایش نفیِ هرگونه عقلانیتی ست باید گفت در بهترین حالت دیدگاهی خودناسازگار است. برای درک بهترِ این نظر، که در اینجا آن را گریزناپذیریِ عقلانیت می‌نامیم، لازم است نخست کاوشی در چیستیِ عقلانیت داشته باشیم. و برای این کار خوب است در آغاز به‌اختصار صورت‌های گوناگون عقلانیت را طرح کنیم: در یک بخش‌بندیِ کلی می‌توان عقلانیت را به دو سنخِ عقلانیت نظری و عقلانیت عملی تقسیم کرد. عقلانیت نظری ناظر به باورها یا بطورکلی گرایش‌های معرفتیِ ما در زمینه‌های گوناگون است و عقلانیت عملی ناظر به کنش‌ها و تصمیم‌گیری‌های ما در بُعد عملیِ زندگی. باید توجه داشت که این دو سنخ از عقلانیت شاید فقط در مقام انتزاع جداشدنی باشند در حالی که در تجربه‌ی زیسته و انضمامیِ زندگی جدایی‌ناپذیر اند، چراکه اصولاً سویه‌ی نظریِ زندگی از سویه‌ی عملیِ آن یکسره‌ تفکیک‌پذیر نیست. در ادامه برخی از ‌‌صور عقلانیت را به‌اختصار ذکر می‌کنیم با این ملاحظه که همه‌ی اندیشمندان در این رابطه کاملاً هم‌نظر نیستند.

۱) عقلانیت منطقی که داور نهایی برای تعیین عقلانی‌بودن یا نبودنِ یک باور را (ازجمله) قانون‌های منطق می‌داند؛

۲) عقلانیت ریاضی که بر اساس آن درستیِ برخی گزاره‌ها (ازجمله) بر مطابقت آنها با قانون‌های ریاضی مبتنی است؛

۳) عقلانیت تحلیلی که طبق آن عقلانی‌بودنِ یک گزاره (ازجمله) از راه سازگاریِ معناییِ آن تأمین می‌شود؛

۴) عقلانیت استقرایی که درستیِ یک گزاره‌ی علمی را (ازجمله) از راه آزموده‌شدنِ آن در شمار زیادی از آزمایش‌های مرتبط ممکن می‌داند.

۵) عقلانیت مبتنی بر احتمال که درستیِ یک باور را (ازجمله) بر اساس میزان احتمال آن می‌سنجد؛

۶) عقلانیت مبتنی بر "استنتاج به بهترین تبیین" که باوری را درست می‌داند که (ازجمله) بتوان آن را بهترین تبیین برای شرایطی خاص قلمداد کرد.

عقلانیت عملی نیز صور گوناگونی به خود می‌گیرد که در زیر دو صورت از آن را طرح می‌کنیم:

۱) عقلانیت سودنگر که درست‌بودنِ یک کنش یا تصمیم را با میزان سود و زیان آن مرتبط می‌داند؛

۲) عقلانیت انسان‌محور که رفتاری را درست می‌شمارد که دیگری را نه ابزاری صرف بلکه غایت و هدف بشمارد. برخلاف شکل پیشین عقلانیت، این شکل از عقلانیت درستی یا نادرستیِ کنش‌ها یا تصمیم‌ها را بر اساس انگیزه و نیت آنها می‌سنجد و نه بر اساس نتیجه‌ی آنها.

ترکیب‌های مختلفی از صورت‌های طرح شده در بالا ممکن است معیار عقلانیت قرار گیرد، ممکن است برخی از این صورت‌ها حذف شود، و یا صورت‌هایی بر آنها افزوده شود. اما نکته‌ی مهم در اینجا این است که همه‌ی صور عقلانیت به نحوی "اصل مشارکت‌پذیری" را در خود دارند. اصلی که لازم می‌دارد عقلانیت از فرد فراتر رفته و علی‌الاصول توسط هر شناسنده‌ی عقلانیِ دیگر تأییدپذیر باشد. بدین‌سان، عقلانیت به‌ناچار امری جمعی ست. اصل مشارکت‌پذیری را به صورت زیر تعریف کنیم:

اصل مشارکت‌پذیری:

الف عقلانی ست اگر به‌درستی قابل فرض باشد که هر باشنده‌ی عقلانی در شرایط مناسب آن را درست بشمارد. "الف" می‌تواند یک باور، یک گرایش، یک کنش، یک تصمیم یا چیزی مانند اینها باشد. "شرایط مناسب"شرایطی معرفتی ست که در آن شناسنده از لوازم معرفتی‌ برای درک عقلانی‌بودنِ الف برخوردار باشد، به این معنا که موانعی شناختی یا غیرشناختی هم‌چون ناآگاهی، تعصب، و مانند اینها او را از درک درستیِ الف باز ندارد. همچنین، منظور از "درست" موجه و دارای دلایل کافی ست.

ممکن است اِشکال شود که شرایط مناسب درواقع شرایطی آرمانی ست که هیچگاه در واقعیت تحقق نمی‌یابد و بنابرین سخن از عقلانی‌بودن بیهوده است. اما این اِشکال نمی‌تواند وارد باشد زیرا: اولاً، ما یا نیاز به تحقق بالفعل شرایط نداریم و معمولاً صرفاً با فرض شرایط مناسب می‌توانیم دریابیم که واکنش شناسنده‌های عقلانی نسبت به یک باور یا یک تصمیم چگونه خواهد بود، و یا شرایط مناسب اصولاً شرایطی آرمانی نیست که تحقق آن در واقعیت ممکن نباشد؛ ثانیاً، سخنِ کسی که، با انگشت‌گذاردن بر عدم امکان شرایط مناسب، عقلانیت را مفهومی تهی و توخالی می‌شمارد خود عقلانیتی را از پیش فرض می‌گیرد و این خود گریزناپذیری مفهوم عقلانیت را نشان می‌دهد.

نیز، ممکن است اِشکال شود که عقلانیت خود برساخته‌ی امری غیرعقلانی ست و آنچه ما معیار عقلانیت می‌شماریم درواقع محصول اموری همچون قدرت سیاسی، اقتصاد، یا فرهنگ است که خود غیرعقلانی یا حتا ناعقلانی‌اند. چنین دیدگاهی نیز خود آشکارا بر یک پیش‌پنداشت از عقلانیت استوار است و زین‌رو ست که می‌تواند از غیرعقلانی و ناعقلانی سخن بگوید. دیدگاه‌هایی که هرگونه عقلانیتی را نفی می‌کنند، یا به امری غیرعقلانی فرومی‌کاهند، به شکل‌های جوراجوری در دنیای معاصر طرح می‌شوند.

برای مثال، گفته می‌شود قدرت همیشه گفتمانی را می‌گستراند دربردارنده‌ی عقلانیتی که به موجب آن ما امور را به دو دسته‌ی درست و نادرست، خوب و بد، تقسیم می‌کنیم. اما آیا چنین دیدگاهی چشم دارد که ما آن را چونان دیدگاهی "درست" بپذیریم؟ اگر قرار است چنین دیدگاهی از یک نظرگاه شخصی فراتر رود و توسط دیگران تأیید شود، آنگاه نیاز دارد دلایلی برای درستی‌اش بیاورد، و این خود عبارت است از تن‌دادن به عقلانیتی، هرچند کمینه، که معیاری برای درستی و نادرستی است. ممکن است این سنخ از دیدگاه‌ها با تأکید بر گونه‌گونی و تفاوت، در مقابل یکسان‌سازی و به‌هنجارسازی، از شکلی از عقلانیت کثرت‌گرایانه دفاع کنند که محتوای آن نفی هرگونه معیار و قانون کلی است، نفی هرگونه سلطه، انضباط و کنترل.

با این وجود، حتا چنین عقلانیتی هم خالی از هرگونه هنجاری نیست. در اینجا هم بایدهایی قرار است به رفتار ما نظم دهند، بایدهایی که گرچه محتوای‌شان ردِ هرگونه هنجار، نظم، و قانون کلی است، خود بایدهایی کلی و فراگیر‌اند. بنابراین باید گفت در این رویکردها هم عقلانیت کاملاً حذف نمی‌شود بلکه، بهتر است بگوییم، عقلانیتی جایگزین عقلانیت دیگر می‌شود. اما باز نمی‌توان فهمید که در این دیدگاه‌های کثرت‌گرا چگونه صور بنیادین عقلانیت، مثلاً عقلانیت منطقی، ممکن است جای خود را به عقلانیتی دیگر بدهند، چراکه این صورت‌های بنیادین عقلانیت درواقع بنیاد زبان و گفتگو بوده و زین‌رو حذف‌پذیر نیستند بلکه حذف‌ آنها هم به‌ناچار بر فرض آنها استوار خواهد بود.

بنابراین، برای سپهر معرفتیِ ما انسان‌ها اصل عقلانیت امری گریزناپذیر است و درنتیجه درمورد هر رویکرد و هر دیدگاهی به‌جا ست بپرسیم که عقلانیت خود را از کجا کسب می‌کند و مشروعیت‌اَش بر چه بنیانی استوار است.

۳- عقلانیت بومی‌گرا

بومی‌گرایی، در معنای مورد نظر در این نوشتار، نگرشی ست که بر اساس آن راهکارها، الگوها و روش‌ها، بطورخلاصه "بایدها و نبایدها"، را باید بر پایه‌ی واقعیت‌هایی بومی تعیین کرد، واقعیت‌هایی که شاید کاملاً منحصربه‌فرد و بی‌همتا باشند. بطور‌کلی، همان‌سان که اشاره شد، بومی‌گرایی واکنشی در برابر جهان‌سازی ست که می‌کوشد الگویی واحد را برای همه‌ی ساکنان جهان، همه‌ی فرهنگ‌ها و جوامع، تجویز کند. گفتیم که بومی‌گرایی ممکن است در شکل‌های مختلف و با انگیزه‌های مختلف طرح شود. اما این نگرش جایی اهمیت می‌یابد که متضمن دعویِ پیشرفت و ارتقای کل یک جامعه باشد. در اینجا ست که دعویِ بومی‌گرایی از حساسیت بالایی برخوردار بوده و نیازمند باریک‌بینیِ بیشتر است.

­­­ بومی‌گرایی اما به‌ناگزیر باید بر پایه‌ی عقلانیتی استوار باشد، اگر نخواهد ناعقلانی و نابخردانه قلمداد شود. اما عقلانیت زیرسازِ بومی‌گرایی چه نوع عقلانیتی می‌تواند باشد؟ عقلانیتی مشترک با هر رویکردی دیگر؟ یا اینکه بومی‌گرایی خود عقلانیت خاص خود را وضع می‌کند؟ هرکدام از این دو راه با دشواری‌های معرفت‌شناختیِ‌ِ خاص خود روبرو ست: از یک سو، اگر بگوییم بومی‌گرایی بر عقلانیتی از پیش موجود و مشترک میان همه‌ی رویکردها استوار است، آنگاه پرسیدنی ست که پس چه چیز بومی‌گرایی را متمایز خواهد کرد. از سوی دیگر، اگر بگوییم بومی‌گرایی عقلانیت خاص خود را وضع می‌کند، آنگاه پرسش این خواهد بود که پس مشروعیت بومی‌گرایی از کجا برمی‌خیزد؛ به بیان دیگر، اگر یک کنش بومی‌گرایانه بر پایه‌ی یک عقلانیت غیربومی و جهانی استوار باشد، آنگاه "بومی‌گرایانه" صرفاً یک صفت توخالی خواهد بود برای کنشی که به‌واقع تفاوتی با کنش‌های دیگر ندارد بلکه همچون دیگر کنش‌ها بر پایه‌ی عقلانیتی جهانی استوار است. و اگر یک کنش بومی‌گرایانه بر عقلانیتی خاص خود و متفاوت از عقلانیت جهانی قوام یافته است، آنگاه این عقلانیت چه نستبی با عقلانیت جهانی خواهد داشت، یعنی مشروعیت‌اش را از کجا کسب می‌کند و در برابر چشم‌های خردمندان جهان چگونه به نظر خواهد رسید.

۴-جهانی‌کردنِ امر بومی

برای یافتنِ برون‌رفتی از دوراهه‌ی بالا، در اینجا خوب است دو شکل از بومی‌گرایی، بومی‌گراییِ "کناره‌گیر" و بومی‌گراییِ "برون‌گرا"، را از هم سوا کنیم. طبق بومی‌گراییِ کناره‌گیر، می‌شود و باید یکسره خودبنیاد و خودبسنده و صرفاً بر اساس واقعیت‌ها و داشته‌های بومی‌ عمل کنیم، و آنچه مسیر ما را تعیین می‌کند، خواه در مرتبه‌ی اقدام و خواه در مرتبه‌ی بازسنجی و داوری، چیزی جز "آنچه خود داریم" نیست. این نگرش بیشینه و افراطی که بر پایه‌ی آن ما نیاز به هیچ داور بیرونی و غیربومی نداریم، متضمن نوعی عقلانیت خودبسنده و درون‌گرا ست که هیچ قضاوت بیرونی را برنمی‌تابد.

اما، گرچه بومی‌گرایی بی‌گمان مستلزم نگاهی کثرت‌گرایانه است، نگاهی که "آنچه درست است" را بر اساس واقعیت‌هایی بومی تعیین می‌کند، با این حال، بر اساس بایسته‌های عقلانیت که در بخش پیشین گفته شد، و به‌ویژه بر اساس اصل مشارکت‌پذیری، بومی‌گرایی نمی‌تواند بر پایه‌ی عقلانیتی یکسره در‌-خود و کاملاً درون‌گرا استوار شود، بلکه باید خود را در معرض نظر شناسندگان عقلانی قرار دهد. اگر امر عقلانی امری ست که فرض تأیید آن توسط هر شناسنده‌ی عقلانی ممکن باشد، پس بومی‌گرایی نمی‌تواند خود را در پیله‌ی عقلانیتی خود-ساخته اسیر کند بطوری که خود، و تنها خود، تأییدگر کار خود باشد. انگاره‌ی بومی‌گرایی نمی‌تواند خردپذیرانه طرح شود مگر اینکه از خودسرانگیِ‌ِ معرفتی فاصله بگیرد، خودسرانگی‌یی که به موجب آن هرآنچه را به دید خود بومی‌ می‌انگاریم درست است. روشن است که نه بومی‌بودگی مترادف با درست‌بودگی است و نه غیربومی هم‌مصداق با نادرست و غیرعقلانی؛ چه‌بسا نادرستیِ‌ِ امری بومی بر ما آشکار باشد و چه‌بسا روش، اندیشه، یا رویکردی غیربومی به ارتقای ما بیانجامد. بنابراین، به سنجه‌ای نیاز داریم که امر بومیِ‌ِ درست را از امر بومی ولی نادرست بازشناسیم.

زین‌بیش، امروزه هر تجویز بومی‌گرایانه‌ای خواه‌ناخواه در معرض سنجش دیگران است و هر الگوی بومی‌ای به‌ناچار باید در گود داوریِ جهان زورآزمایی کند و برتریِ خود، یا دست‌کم مشروعیت خود، را در مسابقه‌ای جهانی به اثبات برساند. عصر کنونی، که از آن تحت عنوان عصر ارتباطات یاد می‌شود، هر مرزی را برمی‌دارد و هیچ دری را بسته باقی نمی‌گذارد. در این عصر در دیدرس چشمان دیگران بودن و در معرض ارزیابی و قضاوت دیگران قرارداشتن دیگر نه یک انتخاب بلکه واقعیتی گریزناپذیر است. ولی اگر هر روش و راهکار‌ِ برخاسته از واقعیت‌هایی بومی می‌تواند و باید در معرض سنجش شناسندگان عقلانی قرار گیرد، آیا می‌توان نتیجه گرفت که بومی‌گرایی دیگر وجهی نخواهد داشت؟

به نظر می‌رسد پاسخ منفی باشد. با نگاه به سیل ویرانگری به نام جهانی‌سازی که هرگونه امر بومی را نفی می‌کند و بر جای آن امری جهانی را می‌‌نشاند، به نظر می‌رسد بومی‌گرایی بی‌‌وجه نبوده بلکه دارای انگیزه‌ای کاملاً موجه است. افزون بر این، کاملاً خردپسندانه و پذیرفتی ست که افراد یک جامعه، به‌ جای گم‌کردنِ مسئله‌های حقیقیِ‌‌ِ جامعه‌ی خویش و سرگرم‌شدن به شبه‌مسئله‌هایی که پی‌آیند فرایند جهانی‌سازی ست، توجه‌ی خود را متمرکز کنند بر آنچه به‌واقع مسائل و مشکلات آن جامعه است و از وضعیت‌ بی‌همتا و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن جامعه برخاسته است، و پاسخ‌ها و راهکارهای خود را نیز در درجه‌ی نخست متناسب سازند با مختصات خاص جامعه‌ی خود. با این همه، پس چگونه می‌توان جمع کرد میان آن وحدت‌گرایی‌ که لازمه‌ی عقلانیت است و آن کثرت‌جویی که انگاره‌ی بومی‌گرایی در دل خود دارد؟

پاسخِ به پرسش بالا نگرش بومی‌گراییِ برون‌گرا است. بومی‌گراییِ برون‌گرا ضمن تأکید بر توجه به چالش‌ها و مشکلات بومی از یک سو و توجه به راهکارهای بومی و محلی از سوی دیگر، هم‌هنگام ایجاب می‌کند که هر رویکردِ (هرگونه تجویز، الگو، روش یا راهکارِ) بومی‌گرایانه در پهنه‌ای غیربومی، در بستری جهانی، دوام بیاورد. این نه‌تنها ضرورتی از منظر عقلانیت بلکه ضرورتی از منظر واقعیت‌های حاکم بر دنیای معاصر است، واقعیت‌های گریزناپذیری که هر نگرش سست و بی‌مایه‌ای را محکوم به طردشدن می‌سازد. بومی‌گراییِ برون‌گرا در این معنا نوعی خواستِ جهانی‌کردنِ امر بومی است، نوعی بومی‌جهانی‌سازی. به بیان دقیق‌تر، درحالی که بومی‌گراییِ کناره‌گیر معیار و محک خود را خود وضع می‌کند، بومی‌گراییِ برون‌گرا ایجاب می‌کند که پاسخ‌های بومی به پرسش‌های بومی بتوانند در عرصه‌ی فرا-بومی دوام آورده و تثبیت شوند. به عبارت دیگر، بومی‌گراییِ برون‌گرا معیار خود را خود به‌تنهایی برنمی‌نهد بلکه به معیارهایی فرا-بومی نیز نظر دارد و در مقام داوری و بازسنجی کاملاً خودبسنده نیست.

برداشتی کناره‌گیرانه و درون‌گرا از بومی‌گرایی به شکلی از خود-تأییدگری می‌انجامد، وضعیتی درخودبسته که در آن کالای بومی هیچ معیاری غیربومی را برنمی‌تابد و استاندارد خود را خود وضع می‌کند. این وضعیت در درجه‌ی نخست از آنجا ناشی می‌شود که این سنخ از بومی‌گرایی عقلانیت خود را خود وضع می‌کند. بنابراین با اتخاذ یک رویکرد بومی‌گرایانه‌ی افراطی امیدی به تحقق یک سامانه‌ی آزمون و سنجش دقیق نیست، سامانه‌ای که هرکس را بر جای شایسته‌اش بنشاند و هر تولیدی را متناسب با کاری که آن را به عینیت رسانده است ارزیابی کند. درواقع در جامعه‌ای اینچنینی ارزشگذاری نه بطورعینی بلکه بطور خودسرانه وضع می‌شود. نتیجه‌‌ی چنین وضعیتی چه خواهد بود جز جامعه‌ای غیرعادلانه که بر معیارهایی جز کار و زحمت مبتنی ست؟

برداشتی برون‌گرایانه از بومی‌گرایی، برعکس، این امکان را باز می‌گذارد که استانداردها و نظام‌های ارزشگذاری در پهنه‌ای فرا-بومی تعیین و اصلاح شوند. بر پایه‌ی بومی‌گراییِ برون‌گرا، گرچه ما باید با رویکرد خاص خود به مشکلات خاص خود توجه کنیم و پاسخ‌های خاص خود را متناسب با شرایط خاص خود ارائه کنیم، اما رویکردها و پاسخ‌های ما می‌توانند و باید در عرصه‌ای فرا-بومی در کنار دیگر پاسخ‌ها و رویکردها تثبیت شوند. برخلاف بومی‌گراییِ کنارگیرانه که یک نظام ارزشگذاریِ درون‌گرا، درخود‌بسته، و درنتیجه ایستا را ایجاب می‌کند، نظام ارزشگذاریِ بومی‌گراییِ برون‌گرا.

جمع‌بندی

در این نوشتار، پس از واکافت‌ها و روشن‌سازی‌هایی درباره‌ی مفهوم بومی‌گرایی در بخش یکم، در بخش دوم نشان دادیم که عقلانیت، یعنی معیار یا دستگاهی از معیارها برای بازشناسیِ درست از نادرست، امری گریزناپذیر است که هر روی‌کرد و هر عمل‌کردی، هر ایستار و هر رفتاری، آن را از پیش فرض می‌گیرد. در ادامه، در بخش سوم، بحث عقلانیت بومی‌گرایانه را طرح کردیم. و سرانجام در بخش چهارم نشان دادیم که آنچه شدنی و بایسته است بومی‌گراییِ برون‌گرا ست. بومی‌گراییِ برون‌گرا ایجاب می‌کند که هر دستاورد بومی بتواند در عرصه‌ای بین‌المللی خود را به نمایش بگذارد. بر اساس آنچه در این نوشتار آمد، گرچه جهانی‌شدن، آنچنان که بومی‌گرایان می‌گویند، می‌تواند هم‌هنگام ما را در چرخه‌ی وابستگی نگاه داشته و داشته‌های بومی را از ما بستاند، جهانی‌سازیِ خود، در معنای جهانی‌کردنِ امر بومی، نه‌تنها ناپسند نیست، بلکه درست آن چیزی ست که ضرورت دارد.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group