معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت و گو ـ گاردین با رِم کولهاس و کانْله آدِیمی
اتووود سرویس خبر:   مهشید معتمد
1394/12/18
مـنـــــــبـع : theguardian.com
تعداد بازدید : 2972

در سال ۱۹۹۷ میلادی قرار شد دو معمار برای «لاگوس»، کلان‌شهر آفریقایی که دولت آن را به حال خود واگذاشته بود، بازاندیشی و چاره‌جویی کنند. آن‌ها در میانِ آشفتگی و جرایمِ شهری، الگویی قابل توجه از سازماندهی فضایی یافتند. دو دهه بعد، رِم کولهاس و کانْله آدِیمی* در مورد گذشته گفتگو می‌کنند، درباره‌ی وضعیت کنونی و آینده‌ی این شهر؛ و روشن می‌کنند که چرا پروژه هیچ‌گاه اجرا نشد.

گاردین-شهرها: شما در اواخر دهه ۱۹۹۰‌ روی پروژه‌ای در لاگوس کار کردید که هرگز منتشر نشد. چرا این اتفاق نیافتاد، و شهر در آن موقع چه وضعیتی داشت؟

رِم کولهاس: در آن زمان در نیجریه هنوز دیکتاتوری حاکم بود. بنابراین ما برای مأموریت انتخاب نشده بودیم. واقعاً با نوعی بی‌اطلاعی و عدم اطمینان از نتیجه‌ی نهایی آغاز کردیم.

کانْله آدِیمی: شما باید در بستر شهری قرار می‌گرفتید. در ۱۹۹۷، لاگوس بسیار زیر نظر قرار داشت؛ در دنیای معماری که این‌طور بود، اما در دنیای بزرگتر هم زیر ذره‌بین بود.

ر.ک: نیجریه شکلِ لکه‌ی تاریکی روی نقشه بود، حتی هیچ نقشه‌ای هم از آن وجود نداشت. در وزارت امور خارجه‌ی آمریکا همه می‌گفتند آنجا نروید. این شجاعتِ دانشگاه هاروارد را برای ورود به مسئله نشان می‌داد: نکته آن بود که ما می‌بایست دانشجویانِ هاروارد و دانشجویانِ نیجریه را به هم نزدیک می‌کردیم، بنابراین هر دانشجوی بومی راهنمای یک دانشجوی هاروارد شد که ضمانتی برای حضور صمیمانه در شهر به شمار می‌رفت. کانْله هم یکی از نیروهای دانشجوییِ محلیِ ما بود. اما لاگوس در آن زمان حتی برای شهروندانش هم دعوت‌کننده نبود. شهر به شکل منطقه‌ای بدون امکان خروج شناخته می‌شد، حتی از بدو ورود.

ک.آ: آن زمان خطر امنیتی هم بسیار زیاد بود. جرایم زیادی وجود داشت، و جهت‌یابی در شهر مشکلی جدی بود. لازم بود واقعاً مثل یک کابوی به آنجا سفر کنید.

ر.ک: و جداً هیچ نقشه‌ای هم وجود نداشت. شایعاتِ زیادی وجود داشت، به طرزی باورنکردنی همه جا پر از شایعه بود؛ بیشتر درباره‌ی جرم‌ها و مانیفیست‌های افسانه‌ای شیطانی.

ک.آ:[می‌خندد]

ر.ک: آنجا شهری بود که علیه خودش به‌پاخاسته بود. یک پُل وجود داشت که به تَله‌ای برای مجرمان تبدیل شده بود، در ابتدای آن میخ‌های پراکنده روی زمین برای پنچرکردن ماشین‌ها ریخته بودند. اگر راننده‌ای می‌ایستاد، قطعات ماشین در ۲۰ دقیقه پیاده می‌شد و بخش‌های باقیمانده‌ (برای دیگران)، به رودخانه پرت می‌شد. سیستم به ابزاری مخرب تغییر یافته بود که علیه مردم بکار می‌رفت. داستان از این قرار بود.

ک.آ: اما شما در آن زمان بخاطر اینکه می‌توانید لاگوس را نجات دهید، بسیار مباهات می‌کردید. این شهر، که به سختی برای زندگی مناسب بوده، فرصت‌های بسیاری را در خود داشته است. ر.ک: یک جور خودشیفتگی از دشواری بود، با این مفهوم، تقریباً معادل ماشینِ رهایی بوده است.

گ: چطور کار شما را تحت تأثیر قرار داد؟

ر.ک: کانْله دیگر یک لاگوسی شد (آدِیمی در کادونا در شمال نیجریه بزرگ شده) و کارش را در آنجا شروع کرد. اما لاگوس روی حرفه‌ی من هم یک اثر مشخص گذاشت. خیلی زود به آنجا رفتم، هرچند قدمی شجاعانه برای رفتن بدانجا برداشته و در مقیاس خودم سرمایه‌گذاری کردم (تقریباً ۲۰ بار آنجا رفتم)، اما موضوع هم‌چنان سوپر-جدال‌آمیز بود. با دیدگاهِ قدیمیِ تفکر، فردی مثل من هرگز دلیلی برای رفتن به آنجا نداشت.

گ: به این دلیل که شما نیجریه‌ای نیستید.

ر.ک: بله، به دلایلی مثل استعمار و غیره. جُرج پَکِر (روزنامه‌نگار آمریکایی) حضورمان در آنجا را تجربه‌ی نوعی «سبک زندگی فقیرانه» دید. او ما را شبیه گردشگری با ماشین، که سرانجام به هلیکوپتر تبدیل شد، توصیف کرد. اما این تنها گردشی عجیب‌وغریب نبود. یک کوشش جمعی برای روشن شدن، فهمیدن و آموزاندن بود.

ک.آ: من یادم می‌آید شما برای مدتی طولانی نمی‌خواستید مداخله کنید. اولین پروژه‌ای که انجام دادیم (پیشنهادِ پل میان چهار منطقه)، از میان تعداد زیادی از موضوعات مورد علاقه‌ی من انتخاب شد که رِم با آن موافقت کرد؛ هیچ‌گاه قصدی برای مداخله‌ی بی‌درنگ وجود نداشت.

ر.ک: به همین دلیل، ما چیزی در پایان منتشر نکردیم. کتابی بود که بخاطر واکنشِ مردم از بین رفت. شاید آنچه می‌گویم خودخواهانه به نظر برسد، اما آن نوشتار اولین مانیفیستی بود برای آنچه که امروز موضوع مهمی به شمار می‌رود: چگونه اصلاحات سیاسی محدوده‌ی کارهای شما را تعریف می‌کند، با این منطق، یک کار بسیار هیجان‌انگیز بود و شاید سحرآمیزترین پروژه‌ای که انجام دادیم، اما هم‌زمان آکنده از احساسات گوناگون بود.

گ: آیا شما درسی از لاگوس گرفتید که بتوانید در دیگر شهرها به کار ببرید؟

ر.ک: مهم‌ترین چیزی که سعی داشتیم ببینیم، اتفاقی بود که در غیبتِ حاکمیت در جامعه رخ می‌دهد. در آن زمان،‌ دولت لاگوس را به حال خود گذاشته بود؛ شهر به ابزارهای خودش، هم در بخش‌های اقتصادی و هم خدمات‌رسانی، متکی بود. با این تعریف، سازمان‌های مستقل به طرزی باورنکردنی گسترش و تعدد پیدا کردند: هر شهروند برای هر روز، نیازمند دریافت ۴۰۰ تا ۵۰۰ حکمِ استقلال‌طلبانه داشت تا در آن سیستم بینهایت پیچیده دوام بیابد. به همین دلیل [عنوان کتاب منتشرنشده] «لاگوس: چگونه کار می‌کند؟» شد، زیرا غایتِ یک شهرِ بدونِ کار بود؛ اما درواقع به دلیل آن ابتکارها و اختراع‌ها، زیبایی باورناپذیری فراهم شد، تقریباً منظرِ یک آرمان‌شهرِ استقلال و سازمان‌ها.

ک.آ: خودسازمان‌بخشی…

ر.ک: برای مثال این راه‌آهن وجود داشت [آن را می‌کِشد]. ابتدا قطارها بنا بر تعدادشان حرکت می‌کردند، اما در آن زمان برنامه‌شان به حرکت تنها دو قطار در روز کاهش پیدا کرد. به هر حال راه‌آهن، شهرها و تجمعات انسانی در اطراف خود پدید آورده بود؛ هر زمان قطار حرکت نمی‌کرد، تمام آن محدوده به بازار تبدیل می‌شد. در بعضی جاها قطار می‌توانست حرکت کند،‌ اما با آن سرعت کم و شما می‌توانستید چیزها را به مسافران بفروشید که مدتی طولانی هم این‌طور بود؛ بنابراین سرعت کمِ قطار برای فرصتِ تجارت و برخورد، بسیار کاربردی بود.

ما خانمی را دیدیم که دکه‌ی ماهی‌فروشی‌اش تنها با یک متر مربع فضا داشت، و دو فرزندش را از همان‌جا به هاروارد فرستاد. او از تنها راه گریز فرزندانش به سوی تحصیلات به‌شدت حمایت می‌کرد. با این دید، آنجا شهری کاملاً سلولی بود و هر سلول داستان شگفت‌انگیز خودش را داشت.

ک.آ: لاگوس شهری بسیار مضطرب است؛ احتمالاً در آن زمان هم بیشتر از امروز چنین بوده است. همه همیشه عجله دارند، باید حواسشان به بقیه باشد.

گ: آیا گونه‌ای پایتخت برای آرمان‌شهر است؟

ر.ک: فکر نمی‌کنم. بخاطر بقا اینطور است.

ک.آ: نکته‌ی اصلی این است: نظام آنجا این‌طور است، تولدِ یک شهر در حال توسعه این‌طور است. لاگوس در آن زمان ۱۰-۱۲ میلیون نفر جمعیت داشت.

ر.ک: انگار کاملاً آشفتگی بود، اما پس از مدت کوتاهی یاد می‌گیرید تمام آنجا آشفته نیست، چون چیزهای سبز کنار هم هستند،‌ چیزهای فرسوده کنار هم هستند،‌ پلاستیک‌ها همین‌طور. اینجا نظم‌های پایدار وجود دارد، و هم‌زمان بی‌نظمی‌های پایدار.

ک.آ: اگر تنها به تصویر بازار بدون خطوط ترسیم‌شده نگاه کنید، حس می‌کنید هیچ‌چیز اتفاق نیافتاده، هیچ سامانی وجود ندارد. اما همان موقع مردم را در صف در حال خرید گوجه‌فرنگی می‌بینید، و اینکه همه در مسیر خودشان نظم دارند… گ: با این‌حال کسی هم نظم‌شان نداده؟

ک.آ: بیایید بگوییم یک سری قوانین محلی وجود دارند. مثل بازار زنان، یا در ابتدای بازار، یا تحصیلدارهای محلی. درواقع تمام این مجموعه مالیات می‌دهند: مالیات‌های محلی می‌دهند که به دولت هم پرداخت نمی‌شود، اما کسی برای نگهداری از آنها بهشان دستور پرداخت می‌دهد؛ آنجا طبقات مختلفی از اجرای قانون وجود دارد.

گ: آیا این فساد است؟

ر.ک: همان‌طور که کانْله گفت این یک خود-سازمان‌بخشی است برای زمانی که حاکمیت وجود ندارد، یا نمی‌تواند جمعیت روبه‌افزایش را مدیریت کند و مطلقاً نمی‌تواند کاری کند. آنها نمی‌توانند سیاست و گسترش مردم را کنترل کنند، که درواقع بسیار هم سریع حرکت می‌کند. تازه امروز لاگوس به نقطه‌ای رسیده که دولت قابلیت اجرای درجاتی از انتظام در آن را دارد. اکنون قوانین حقوقی بهتر کار می‌کنند، بانک‌ها کارآیی دارند. در سال ۱۹۹۷ هیچ موبایلی وجود نداشت! امروزه ما با موبایل‌ها چیزی کاملاً متفاوت درمی‌یابیم: تکنولوژی گونه‌ای قانون ساخته، مردم حالا می‌توانند بیشتر باهم صحبت کنند.

گ: آیا الگوی بی‌قاعده‌ی شهر عوض شده است؟

ر.ک: به گونه‌ای متعادل شده است.

ک.آ: و فعالیت‌ها را افزایش داده است. شما تصور کنید ما امروز تلفن داریم، بنابراین زیاد بیرون نمی‌رویم؛ برعکسش هم صادق است، این شمایید که می‌دانید کجا می‌روید. تجارت متفاوت است، اقتصاد به شکلی پایدار گسترش یافته است.

ر.ک: این کشف جالب توجه دیگری است: که اساساً یک شهر می‌تواند از سیاه‌چاله‌ای بسیار بسیار عمیق رهایی پیدا کند.

ک.آ: و حتی در زمان بسیار کوتاهی. ما اینجا درباره‌ی فقط ۲۰ سال پیش صحبت می‌کنیم. ۱۵ سال جلوتر، و به‌خصوص در ۵ سال گذشته لاگوس تغییرات زیادی کرده، بسیار پیشرفت کرده است.

ر.ک: امروز، اگر در شهر رانندگی کنید، از منظره‌ای عبور می‌کنید که همیشه به طرزی باورنکردنی مهیج و مضطرب به چشم می‌آمد؛ دود، آتش، تراکم بیش از حد. در سال اول ما آنجا مستقر شدیم و همه جا را گشتیم. اما بعد در جریان اکتشافمان، برای فهمیدن کل داستان، یک هلیکوپتر اجاره کردیم. و شروع کردیم به فهمیدن اینکه این آشفتگی نیست، بلکه سیستم مدرن پیشرفته‌تری است که طرد شده، در بعضی جاها نقض شده، و نهایتاً از آن خارج شده است.

گ: اخیراً چه چیزی تغییر کرده است؟

ک.آ: در ۵ سال گذشته اقتصاد پیشرفت داشته، دولت بیشتر ثبات یافته، مردم امکان سرمایه‌گذاری پیدا کردند. و مورد جالب‌تر مسئله‌ی فرهنگی است: صنعت موسیقی وسعت یافته، هنرها رونق پیدا کردند… اینها نشانه‌ی محیط، جامعه‌ و فرهنگ سالم‌تر است. در لاگوس زیرساخت‌های بیشتری در حال شکل‌گیری هستند، جاده‌ها در حال ساختند، بزرگراه‌ها پیشرفت کردند. نمی‌گویم شما بقایای چنین تصاویری را [تصویر بازار] نمی‌بینید؛ بسیاری از بخش‌های لاگوس این‌چنین مانده‌اند. اما الان شباهت ظاهری بیشتری به یک جامعه‌ی قابل زندگی دارد. حتی الان مردم به لاگوس به عنوان جایی برای تعطیلات فکر می‌کنند [می‌خندند].

گ: درباره‌ی برنامه‌ی توسعه‌ی اکو-آتلانتیک چطور؟ آیا درمقابل بازار غیررسمی نیست؟

ک.آ: برای من اکو-آتلانتیک پروژه‌ای است که سعی دارد به چالش‌های لاگوس پاسخ بدهد؛ یکی اسکان شهری، و دیگری تغییرات اقلیمی. اکو-آتلانتیک قرار بود پروژه‌ای باشد که لبه‌ی ساحلی را اصلاح کند و از جزیره‌ی ویکتوریا، یکی از گران‌قیمت‌ترین مستغلات در جنوب شرق، حفاظت کند. ایده در نوع خود واقعاً بزرگ بود؛ اما سؤالات زیادی حول اجرای آن و تأثیراتش بر مابقی شهر وجود دارد. اگر شما آب را به عقب برانید، راه دیگری می‌یابد؛ بنابراین زمین‌های خالی پدیدار می‌شود. زمانی که شما محدوده‌ای را که خودش متراکم است، فشرده‌تر می‌سازید، پرسیده می‌شود که آیا زیرساخت‌های شهری از عهده‌اش برمی‌آیند. امیدواریم که پروژه توسعه پیدا کند، زیرا قرار است به مشکلات پاسخ دهد.

ر.ک: بااین‌حال حتی این پروژه بخشی از روند عادی‌سازی لاگوس است، که پیش از آن هیچ‌کس در ذهنش لحظه‌ای به اِکولوژی فکر نمی‌کرده؛ اما در مرحله‌ی بعدی پرسیدن از این دغدغه‌ی تنگ‌نظرانه (اما هوشمندانه) مهم می‌شود.

گ: آیا اکو-آتلانتیک گونه‌ای آپارتاید اجتماعی یا اقلیمی است؟

ر.ک: این نمونه‌ای از جهان امروزی ماست. من فکر می‌کنم این نابرابری احتمالاً کمتر است [نسبت به وقتی که ما آنجا بودیم]. لازم است نگاهی به عنوان شرایط معمول در جوامع مدرن بیاندازید.

ک.آ: نکته‌ی مهم، پدیدآوردن شهری برای افزایش فرصت‌های اقتصادی است، اما من فکر می‌کنم که ارزش مستغلاتِ مکانی همچون اکو-آتلانتیک بسیار زیادی بالاست. پروژه‌ی بسیار جاه‌طلبانه‌ای است، و به نظر من لاگوس تنها به خودش یا برخی رهبرانش می‌اندیشد؛ آه، ما سزاوار جایی مثل دبی هستیم.

گ: می‌گویید لاگوس شهری بهبودپذیر است؟

ر.ک: در مسیر قبلی بیش از حد بهبودپذیر بود، اما در تعریف کنونی خیر.

ک.آ: کاملاً بهبودپذیر. توانایی نجات شهر از سطوح خصوصی و اشتراکی‌اش بی‌نظیر است، و شاید دلیل این که لاگوس در جایگاه کنونی‌اش است: مردم خلاق هستند، آمادگی پذیرش دارند، آمادگی جنگ، و آمادگی زندگی در انواع شرایط سخت را دارند. این نظر وجود دارد و مایه‌ی مباهات است؛ همه معتقدند شرایط به سوی بهبودی است. شما حتی تضادهایی در شهر می‌بینید؛ همسایه‌ی شما کار بهتری می‌کند؛ و این تنوع کوششی برای بقیه ایجاد می‌کند. شهر پیچیده و نامتجانس است؛ توانگر و تهیدست باهم کار می‌کنند. طبقه‌ی متوسط در گذشته وجود نداشت، اما امروز افراد بیشتری می‌بینید که به موزه می‌روند، تلویزیون می‌بینند، پارک می‌روند؛ لاگوس دارد تبدیل به شهری برای زندگی می‌شود.

ر.ک: موضوع جالبی درباره‌ی شهرسازی امروز لاگوس وجود دارد: که تنها نمونه در دنیاست، اینجا ناتوانی زیادی در سنجشِ مقیاس و کیفیتِ موجود، و سپس ساختن آنها وجود دارد. تنها تحول مهم است. اما در لاگوس موارد بسیار مهمی در بخش‌های اصلی برای باززنده‌سازی وجود دارد. شامل قسمت‌های جالبی از طراحی، مهندسی و تلفیقشان باهم می‌شود. برای مثال، پردیس دانشگاه لاگوس بسیار زیبا و کارآمد است، و نیازمند شناخت و محافظت است.

ک.آ: بله، دسته‌های زیادی در اجتماعات، زندگی در فضای آزاد، فضای بازارها،… وجود دارد. وقتی شما به محیطِ جدیدِ خرید در جایی مثل لاگوس فکر می‌کنید، خب جالب است هرازگاهی در مرکز خرید باشید، اما آیا می‌توانیم وسیع‌تر بیاندیشیم؟ مثلاً یک فضای ترکیبی: بازار-مال؟

ر.ک: چرا درباره‌ی اصلاحاتِ سیاسی صحبت کردم: امروزه مستعمرات تابوی بزرگی هستند، تمام دستاوردهای دوران استعمار، یا هر توافق ضمنی آن زمان، به فراموشی سپرده شده یا شناخته نشده است. این مسخره است، زیرا تاریخ مجموعه‌ای از لایه‌هاست، و شما نمی‌توانید بگویید «این لایه را قبول می‌کنم و دیگری را نمی‌پذیرم». تاریخ، تاریخ است و شما نمی‌توانید با نگاه به گذشته‌ آن را دستکاری کنید.

ک.آ: قطعاً هرکسی به پسمانده و قطعات زیرساخت‌هایی که در زمان استعمار تولید شده نگاه کند، می‌بیند که چقدر در پیشبرد شهر مفید بوده‌است. امروز، شاید تحول شهر زیاد فکرشده‌ نیست، اما برای توسعه ابزار مهمی است و چیزی نیست که آن را پاک کنیم.

ر.ک: من در ۱۹۶۸ در لندن درس خوانده‌ام، مدرسه‌ی ما دپارتمان جداگانه‌ای برای معماری نواحی گرمسیری داشت. مشخصاً آن بخش مُد روز نبود، بخشی بخاطر اینکه کسی نمی‌خواست درباره‌ی مستعمرات فکر کند، اما درواقع چیزی که آنجا می‌آموختید این بود که، آفتاب اینجاست و شما باید تهویه‌ی طبیعی ایجاد کنید؛ اما بخش مهمی که مربوط به صدا بود نادیده گرفته می‌شد، و امروز راه‌حل همه چیز تنها یک تهویه‌ی مکانیکی است. همه درباره پایداری و انعطاف‌پذیری صحبت می‌کنند، با این‌حال تمام آن دانش در صندوقچه‌ای جمع شده است. [لاگوس] مورد خاصی است، اما مورد آزمایشی‌ست. به‌صورتی باورنکردنی خاص است، اما هم‌چنان با تعدادی دیدگاه کلی، راه‌حل کلی، و انتظارات کلی مطرح می‌شود.

ک.آ: درست است. پدرم از اولین معماران مدرنی بود که با معمارانِ دوره‌ی استعمار و پسااستعمار همکاری کرد. او کارش را ابتدای دهه‌ی ۱۹۶۰ آغاز کرد. من برای فهم معماری با فهم محیط بزرگ شدم: تهویه‌ی دوسویه بسیار مهم بود، آفتاب، جهت‌گیری ساختمان، باغ، فضا، همه چیز فکرشده بود.

ر.ک: انسجام و تقویت متقابل.

ک.آ: او ساختمان‌های بزرگی ساخت که هنوز هم از تهویه‌ی طبیعی استفاده می‌کنند. تعداد زیادی در تاریخ ذکر شده؛ تاریخ محلی، یا نمونه‌های بین‌المللی، آنها بسیار کاربردی بودند و ما آنها را فراموش کردیم.

گ: می‌توانی در مدرسه‌ی شناور ماکوکوی خودت ببینی. الان چه کار دیگری برای حمایت از دگرگونی لاگوس انجام می‌دهی؟

ک.آ: چون شهر در موقعیت تثبیت‌شده‌تری قرار گرفته، فضای بزرگتری حتی برای آنچه قبلاً تصور نمی‌کردیم پدید آمده، مثل گردشگری. وزیر گردشگری بسیار روی تغییر نگرش نسبت به لاگوس کار می‌کند، و لاگوس را به عنوان نقطه‌ی جذاب توریستی معرفی می‌کند. من واقعاً تحسینش می‌کنم. یکی از چیزهایی که درباره‌ی لاگوس می‌گفت این بود که آنجا شهری پرتکاپو است: چه در حیطه‌ی فرهنگی و چه سایر فعالیت‌ها، مردم دوست دارند بیرون باشند. پس بگذاریم لاگوس میهمانی‌ها و مشاهیرش را داشته باشد! فکر می‌کنم این عالی است.

یکی دیگر از دوستانم می‌گفت دو دسته از مردم به لاگوس می‌آیند: روشنفکرها، آنها که واقعاً برای فهم شهر می‌آیند، و واقعاً می‌خواهند کاری انجام دهند؛ و کارآفرینان، آنها که برای پول درآوردن می‌آیند. بنابراین اینجا مجموعه‌ای از فرصت‌ها برای هر دو گروه فراهم می‌کند که به نظرم ایده‌ی خوبی‌ست.

گ: شهرهای دیگر چه چیزی از لاگوس می‌آموزند؟

ر.ک: می‌توانند یاد‌بگیرند وحشت‌زده نشوند. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که خطرات کاهش یافته‌اند. جایی که آسایش بجای خطر قرار دارد. بنابراین فکر می‌کنم اگر مردم می‌توانستند چیزی بیاموزند، آن است که خطرات برای جامعه‌ی سرزنده و هوشمند باقی می‌ماند.

ک.آ: وقتی شما فکر می‌کنید تنها ۲۰ سال گذشته و این حجم تغییرات در لاگوس پدید آمده… امروز شهرها می‌توانند زودتر از انسان‌ها رشد کنند. می‌توانید کل شهر را در ۲۰ سال توسعه دهید. و در ۲۰ سال، لاگوس تقریباً خود را عوض کرده‌است. چرا وحشت؟

 

کانْله آدِیمی: معمار، شهرساز و منتقد نیجریه‌ای؛ دانش‌آموخته دانشگاه پرینستون. وی نزدیک به یک دهه در دفتر OMA با رِم کولهاس همکاری داشته است.

شهرسازی شناور، طرح پیشنهادی کانْله آدِیمی


پیشنهادِ پل میان چهار منطقه از رِم کولهاس و کانْله آدِیمی، دفتر OMA


لاگوس در ۱۹۹۷، عکس از رم کولهاس، دفتر OMA


ثبت الگوی شهر لاگوس یا هلیکوپتر،رِم کولهاس و کانْله آدِیمی، دفتر OMA


۷ کتاب چاپ نشده درباره ی لاگوس، رِم کولهاس و کانْله آدِیمی و دانشگاه هاروارد




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

پل ملاگبروگ و تنوع مسیر با حاصل جمع صفر
هنر گفت و گو ـ رم کولهاس و نانجو فومیو
تمایز (منطقه ای) ـ (ماهییت) شبکه ای
کابینْ حمامی در بیرون؛ فیزیکِ پنهان و کوچکِ آینه هایِ ابدیت
میدان عمومی شهر بورچن در سویس از فرناندو منیس
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group