معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
بیابان، منظره‌ای محکوم به متروک‌شدن
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1395/04/20
مـنـــــــبـع : tarjomaan.com نوشته ربکا لوتن، ترجمه محمد غفوری
تعداد بازدید : 1860

از بالا که نگاهی کنی قطعه زمین تَک و سرسبزی را می‌بینی که با مرزهای سرراست و لبه‌های تیزش به یک تمبر پستی سبز بر روی یک پاکت بزرگ قهوه‌ای رنگ می‌ماند. در درون این قطعه زمین، دیواره‌ای از درختانْ یک مِلک باشکوه، چند جریب از مراتع زمرد رنگ، یک جاده اختصاصی هموار و مدور و مجموعه‌ای گسترده از فواره‌های رقصان و مرمرین را از نظر پنهان می‌دارد. بیرون از این مستطیل، یک دایرۀ سنگ‌پوش از آبرفت برنزی رنگ کشیده شده است که بدون گیاه و آب است و به طول نیم کیلومتر تا دیگر قطعات مشابه، یکی پس از دیگری ادامه دارد. به فاصلۀ هشت کلیومتر از مرکز شهر، ساکنان منطقه در قالب گروه‌هایی نزدیک‌تر به هم جمع شده‌اند، اما بر سر حس دلنشین ناشی از مستغلات دور از شهر که مملو از درختان نخل، آب‌نماها و مراتع سبز شگفت‌انگیز هستند، با یکدیگر چشم و هم‌چشمی می‌کنند.

در مرکز شهر، راسته‌ای نورانی از عشرت‌کده‌ها، رستوران‌ها و مغازه‌های لوکس وجود دارد، همراه با اتاق‌های راحتی که گردشگران حاضر در خیابان‌های آفتاب‌سوخته را به درون خود می‌خواند. فواره‌ها و استخرهای خیره‌کننده حسی از آب فراوان را منتقل می‌کنند، تو گویی که این راسته‌ها با بارش عادی آب باران خیس شده‌اند. آدمی با نگاه‌کردن نمی‌تواند بگوید که این شهر، یعنی لاس وگاس، به طور طبیعی شاهد بارش کمتر از یازده سانتیمتر باران در طول سال است، آن هم در اقلیمی که دمای تابستانی‌اش غالباً بالغ بر ۳۲ درجه سلسیوس (۹۰ درجه فارنهایت) می‌شود. ساختن یک واحه در استراحتگاهی بیابانی نیازمند مهارتِ‌دستی بیشتر از مهارت دست یک قمارباز حرفه‌ای است که در کازینو بازی می‌کند. با این حال، لاس وگاس، همانند دیگر سکونت‌گاه‌های کم‌باران، به طور معمول آب را از زیر زمین یا منابع دوردست، تنها به همین منظور با تلمبه منتقل می‌کند؛ در این مورد رودخانه کلرادو که به دریاچه مید ختم می‌شود، منبع آبی را به فاصله پنجاه کلیومتر از منطقه فراهم کرده است.

در طول هزاره‌ها، کمک به سرسبزکردن واحه‌های واقعی بخشی از تجربه انسان بوده است، تجربه‌ای که در مناطقی اتفاق می‌افتاد که در آن، چشمه‌های ارزشمند و سفره‌های آب زیرزمینی تقریباً به سطح زمین می‌رسیدند. برای قرن‌ها، واحه‌ها نمایانگر محل سکونت اجتماعات و مسیرهای تجاری بوده‌اند. در نسل‌های اخیر، ما عادت به زیستن در واحه را به درون محیط ساختمانی خود تسری داده‌ایم و آب را با تلمبه به درون واحه‌های مصنوعی، مانند لاس‌وگاس، کشیده‌ایم تا آنچه را که طبیعت فراهم می‌کند تکمیل کنیم. اما رانۀ انسانی ما برای تغییر دادن بیابان‌ها و ساختن واحه‌ها در اطرافمان و در هرجایی که کم‌باران است، باعث شده است بحران شدیدی ایجاد شود، بحرانی ناشی از سوءمدیریت آب و کمبود آن در سطح جهانی.

“بیابان” که منظره‌ای است محکوم به متروک‌شدن، از واژه لاتین دیزرتوم گرفته شده که به این معناست: “چیزی که عاطل و باطل، رها شده است”. در قاموس جغرافیدانان، بیابان منطقه‌ای است که کمتر از ۲۵ سانتیمتر بارندگی را در سال داراست. بزرگ‌ترین بیابان‌های جهان بیابان‌های قطبی هستند که هر کدام نزدیک به چهارده میلیون متر مربع از یخ، برف و توندرا را در قطب شمال و همین اندازه بستر سنگی را در قطب جنوب دربرمی‌گیرند.

پس از آن بیابان صحرا با ۹ میلیون متر مربع قرار دارد که از دشت‌های شنی، ماسه و ریگ روان تشکیل شده و در ۱۳ کشور جهان گسترده شده و یک چهارم قاره آفریقا را دربرگرفته است. پس از آن بیابان عربستان قرار دارد که دو و نیم میلیون متر مربع مساحت دارد و شش کشور را دربرمی‌گیرد. معادل یک پنجم از اراضی قاره‌ها اغلب به سبب دمای بسیار بالا و نبود آب قابل سکونت نیستند، بیابان‌ها همچنین مکان‌هایی هستند که در آن‌ها واحه‌های طبیعی را بر روی کره زمین می‌توان یافت، واحه‌هایی که بخشی از جذاب‌ترین سازه‌های خاکی و آبی را تشکیل می‌دهند.

مناطق مرطوب و حاصلخیزِ واحه‌ها از یک برکۀ مرکزی حاصل از آبِ جاری تشکیل می‌شوند که خود این برکه، با حلقه‌ای از درختچه‌ها و درختان وابسته به آب، به ویژه نخل‌ها، محصور شده است. این حلقه نیز به‌نوبۀ خود، در حصار منطقه‌ای قرار دارد که تا دشت‌های بیابانی امتداد می‌یابد. بر خلاف گسترۀ وسیع بیابان‌های جهان، اکوسیستم واحه نسبتاً ناچیز، نادر و ارزشمند است و مساحت بزرگ‌ترین آن‌ها به چند ده یا چند صد کلیومتر مربع می‌رسد و نه چند میلیون کیلومتر.

واحه‌ها به طور مداوم نقش مهمی در بقا و تکامل انسان ایفا کرده‌اند. نخستین انسان‌ها در پیرامون آب‌های سطحی به زندگی و شکار می‌پرداختند که محدودۀ آن‌ها تا چشمه‌ها و برکه‌های پایدار تغییر می‌کرد؛ این آب‌ها جانوران وحشی را نیز به خود جذب می‌کردند و منابع گیاهیِ غذایی را نیز آب‌دهی می‌کردند. دیرین‌شناسانی که نخستین شواهد مربوط به انسان‌ها را در الدووای گرگه در تانزانیا، بررسی می‌کنند دریافتند که نیاکان ما، هنگامی که دیگر آب‌های آشامیدنی در طی دوره‌های خشکسالی کم‌یاب می‌شد، احتمالاً به واحه‌های تک‌افتاده تشبث می‌جستند.

بنا بر فرضیه انسان‌شناسان، واحه‌ها پل‌هایی را نیز میان مجموعه‌های بزرگ‌تر آب ایجاد می‌کردند که به انسان‌ها اجازه می‌داد تا در درون آفریقا و نهایتاً به بیرون از آن مهاجرت کنند. واحه‌های طبیعی تعیین‌کنندۀ جریان مسیرهای تجاری و سکونتگاه‌های بیابانی بودند. از علائم اطمینان‌بخش آب زیرزمینی که از طریق نخلستان‌ها در صحرا هویدا می‌شدند گرفته تا نخستین سکونتگاه‌ها در طول رودهای بزرگ در فلات کلرادو در آمریکای شمالی، آب تعیین‌کننده محل زندگانی اجتماعات و راه‌هایی بود که از درون آن‌ها می‌گذشت.

طولانی‌ترین شبکه راه‌های تجاری شناخته‌شده، یعنی جاده ۷۴۰۰ کیلومتری ابریشم که از آفریقا، آسیا و اروپا می‌گذرد، مسیر خود را از یک چاه آب به چاه دیگر می‌کشاند و به اجتماعاتی واحه‌ای، مانند توپران در چین و سمرقند در ازبکستان، وابسته بود. مسیر شترروِ درب العرب در میانۀ مصر و سودان، راه کاروان‌رو مراکش که از نیجر تا بندر تانگی در مراکش امتداد می‌یابد و کوره‌راه‌های بومی در بیابان مخاوی در جنوب غرب آمریکا همگی راه‌هایی بودند که به خوبی با واحه‌ها به هم پیوند می‌یافتند و در صورت نبود آن‌ها گذر از این مناطق امکان‌ناپذیر می‌شد.

در طول زمان، فرهنگ‌ها تجربه دیگران در مورد واحه را جذب کرده و آن را در جهان ساختمان‌سازی‌شده بازآفرینی کردند. در رم باستان، ترماها (حمام‌های سلطنتی بزرگ‌مقیاس) و بالناها (حمام‌های کوچک‌مقیاس عمومی و خصوصی) از طریق سیستم‌های پیچیده مجاری آبی ساخته می‌شدند که از رودخانه‌ها یا چشمه‌ها به اغلب شهرها و روستاها کشیده می‌شدند. حمام‌های عمومی در عصر خود مراکز گردهم‌آیی مردم بودند و در آن شهروندان می‌توانستند برای گفت‌وگو، آب‌تنی، پیام‌دادن به یکدیگر و ورزش‌کردن به دیدار هم بروند. مَثَل لاتینیِ “این آکوا سانیتاس “ که دربارۀ داشتن ذخایر آب سالم است، این فلسفه را در پس خود داشت که غوطه‌خوردن در آب به منظور تجدید قوا و نشاط دوباره، برای سلامتی و حتی شهروندی  خوب، اهمیت بسیاری دارد.

در سنت رُمی، هرجا که شهرهای تفریحی رواج می‌یافتند، دستگاه‌های آب‌رسانی مهندسی‌شده‌ای به کار می‌رفت که سرشار از آب‌های شفا بخش بودند، آب‌هایی که منبعشان چشمه‌های معدنیِ طبیعی و ذخایر کم‌عمق آب زیرزمینی بود. جامعۀ اسپا در بلژیک، نام خود را به رسوم آبتنی‌ای داد که در سرتاسر جهان مورد تقلید قرار گرفتند: toplice در اسلونی، bain در فرانسه، Bad در آلمان، fürdő در مجارستان، città thermal در ایتالیا و hot springs در آمریکا، همگی اماکنی هستند که به منظور فراهم‌آوردن استراحتگاه برای کسانی که می‌خواهند “آبگیری کنند” توسعه یافته و می‌یابند.

در مناطق کم‌باران، بازآفرینی تجربۀ آب‌های شفابخش نیازمند برخی اقدامات است. آب را باید با تلمبه از یک منبع طبیعی به بالای شیب‌ها و بر روی طاق‌هایی مصنوعی کشاند که اغلب در درون ساختمان‌ها یا مناطقی محصور قرار دارند که در آن استخرهایی با حاشیه‌های سیمانی با حوضه‌های طبیعی پوشیده از علف رقابت می‌کنند. باغ‌های تفریحی که به سفارش مشتریان ساخته می‌شوند، درختانی کاملاً بالغ و بلند دارند که به وسیله جرثقیل و گروه‌های کارگران نصب می‌شوند و آب مورد نیاز آن‌ها از طریق آبیاری و سیستم‌های آب‌پاش زمان‌دار تأمین می‌شوند. بیابان خشک و داغ دره لاس وگاس که یکی از بزرگ‌ترین واحه‌های مصنوعی دنیاست، نقش یک سراب مدرن و امروزی را بازی می‌کند و این توهم را ایجاد می‌کند که همیشه می‌توانیم مقادیر معتنابهی آب را از هرجا که بخواهیم برگیریم و بیابان‌ها را سبز کنیم، بی‌آنکه بهایی برای آن بپردازیم.

در طول هزاره‌ها، واحه همواره ما را وسوسه کرده و به خود خوانده است؛ واحه برای مسافر خسته بیابان امکان تن‌شویی در استخری عمومی را فراهم می‌آورده و حفاظی سبز از برگ‌های نخل و احساس امنیت ناشی از سایبان و پناهگاه را در اختیارش می‌نهاده است. این‌ها فقط اسباب آسایش نیستند، بلکه برای افزایش سلامتی نیز مفیدند.

چنانکه می‌دانیم، شنا در آب، با بهبود عملکرد خون برای انتقال اکسیژن و مواد مغذی به مغز، عملکرد مغز را نیز ارتقا می‌دهد. پژوهشی متعلق به دانشگاه وسترن استرالیا در سال ۲۰۱۴ که در امریکن جورنال آو فیزیولوژی منتشر شد، نشان داد افرادی که به مدت ده دقیقه در یک مخزن آب با سی درجه سلسیوس (۸۶ درجه فارنهایت) غوطه خوردند، در طی مدت غوطه ور بودن در آب، گردش خون بسیار بهتری را در مغز خود تجربه کردند.

به همین سان، برگ‌های درختانِ واحه برای افزایش تندرستی احتمالاً مفیدند. محققان روانشناسیِ محیطی، برای راستی‌آزمایی آنچه که عاشقان طبیعت برای مدت‌هایی مدید موعظه کرده‌اند، در حال سنجش واکنش الکتریکی مغز به فضای سبز هستند. مقاله‌ای درباره “مغز شهری” در مجله بریتیش جورنال آو اسپورتس مِدیسین در سال ۲۰۱۵ گزارش می‌دهد که افراد تحت آزمایش، وقتی که به مناطق طبیعی و سبز برده شدند، “افسردگی کمتری” نشان دادند و هنگامی که از این مناطق بیرون برده شدند “تنش بیشتری” از خود به نمایش گذاشتند. در مقایسه با واکنشی که مغز به اماکن دیگر، همچون مناطق تجاری یا مراکز خرید نشان می‌دهد، سنجش بهبود وضعیت ذهنی افرادی که برای مدتی طولانی در مناطق سبز راهپیمایی کردند ظرفیت این فضاها را برای اعاده آرامش و رهایی از فشارهای روانی نشان داد.

واحه همچنین به ما کمک می‌کند تا بتوانیم تمرکز خود را حفظ کنیم. تجربه مشترک احساس اختلال مغزی در زیر نور داغ خورشید چیزی صرفاً خیالی نیست؛ بلکه امری است واقعی و سنجش‌پذیر. مطالعات نشان‌داده‌اند که پستانداران، ازجمله انسان‌ها، نیازمند افزایش دو یا سه مرحله‌ای در تبخیر طبیعی هستند تا هنگامی که در معرض آفتاب بیابان قرار دارند بتوانند دمای بدن خود را در حد معقولی حفظ کنند؛ در مقابل، خزیدن به سایه باعث افزایش عملکرد و کارکردهای فیزیولوژیک می‌شود. ورود به واحه در پایان روزی که تماماً در گرمای بیابان سپری شده است باعث انجام گرفتن عملکرد ساده و ضروری جلوگیری از تعریق زیاد و جوش‌آوردن می‌شود. پژوهشی در دانشگاه کپنهاگ در سال ۲۰۱۱ نشان می‌دهد که دمای مغز در حدود دو دهم درجه سلسیوس بالاتر از سایر اعضای بدن باقی می‌ماند. ما با ماندن در محیط گرم بدون هرگونه تسکین و بهره‌مندی از هوای خنک، توانایی یا میل خود را برای ادامه‌دادن به راه‌رفتن یا انجام هر یک از دیگر اَشکال فعالیت بدنی از دست می‌دهیم. استراحتی کوتاه در واحه می‌تواند باعث شود که ما به راه خود ادامه دهیم.

توجه به همه این موارد نشان می‌دهد که استراحتگاه یا چشمۀ آب معدنی که تقلیدی مدرن از واحه‌های باستانی است، بهره‌گیری درمانی را به دیگر فواید طبیعی آب، گیاهان و سایبان اضافه می‌کند. برخی از این فواید عبارت‌اند از تحریک اندورفین‌ها  و مولکول‌های مرفین‌مانند به همراه تجربه لذتی عمیق. کاندیس پرت عصب‌شناس و فارماکولوژیست فقید آمریکایی، کشف کرد که اندروفین‌ها به گیرنده‌های تسکین‌بخش، نه فقط در بدن، بلکه در مغز نیز، می‌پیوندند. نهایتاً، در آزمایشگاه‌های عصب‌شناسی، یک سیستم کلی از هورمون‌ها و گیرنده‌ها کشف شد که باعث شد دانش نوپای عصب‌روان‌شناسیِ دستگاه ایمنی  تقویت گردد، دانشی که به مطالعۀ لوبی می‌پردازد که واسطه مغز و بدن است و باعث ایجاد انگیزه، سلامتی و بیماری می‌شود. پرت در کتاب خود با عنوان مولکول‌های عاطفه (۱۹۹۷) نوشت که “شیوه‌ای که [عناصر شیمیایی] از طریق آن در درون بدن به گردش درمی‌آیند و گیرنده‌های هدفِ خود را در مناطقی بسیار دورتر [از مغز] می‌یابند، بسیار دورتر از آنچه که تاکنون تصور می‌شده، باعث می‌شود تا سیستم ارتباطی مغز شبیه به سیستم درون‌ریزی شود که هورمون‌هایش می‌توانند در طول و عرض بدن‌های ما حرکت کنند”.

واحه‌های مصنوعی یکی از مهم‌ترین اجزای سفر تفریحی در سراسر جهان است و رشد شتابانی دارد؛ واحه‌هایی که برای تبادر این حس از سلامتی به طول و عرض بدن و مغزهای ما تمهید شده‌اند. نشانۀ این رشد در حال حاضر، هزینه‌ای معادل چهل میلیارد دلار است که خرج صنعت استراحتگاه و چشمه آب معدنی می‌شود. در هرجایی چشمه‌های آب معدنی وجود دارند و سیاحان می‌توانند در جکوزی‌ها، سوناها، فواره‌ها، حمام‌های گِل و دیگر امکانات جورواجور که همگی در خدمت استراحت، تجدید قوا و سلامتی هستند، به آب دسترسی داشته باشند.

البته در مناطق کم‌آب، ذخایر آب مستقیماً در کشاورزی و مصارف شهری به کار می‌روند. با این حال زیست‌بوم‌های بیابانی نیز میزبان توریست‌ها هستند که بیش از هر چیزی به هوای واحه‌های دست‌ساخت به آنجا می‌روند. در سال ۲۰۰۷، معماری به نام عزیزه شائونی۲۰ در دانشگاه تورنتو سرپرستی پژوهشی در بیابان صحرا را برعهده گرفت، جایی که در آن احیای توریسم در دهه ۱۹۸۰ “منجر به گسترش و ایجاد تأسیسات استعماری موجود و هتل‌های جدید بزرگ گردید، پدیده‌ای که نه تنها باعث خشک‌شدن منابع نادر آب شد بلکه همچنین اقتصادهای محلی را از کشاورزی به اقتصادهای خدماتی تغییر داد”.

نصب تجهیزات گلخانه‌ای و آبِ مهندسی‌شده برای ایجاد مجموعه‌های استراحتگاهی، بودجه‌های مربوط به منابع خالی‌شدۀ آب در دوبی را افزایش داده است، در حالی که در دوبی ۲.۴ میلیون نفر ساکن، به طور سرانه در روز ۴۹۲ لیتر آب مصرف می‌کنند، آن هم مدت‌ها پیش از آنکه تجهیزات تهیه آب شیرین گسترش یابند. دوبی به عنوان یکی از مقصدهای توریست‌ها و کارگران خارجی این امتیاز را دارد که برخوردار از یک استراحتگاه ساحلی ثروتمند است که می‌تواند نیازهای آبی آن را از طریق طرح‌های نمک‌زدایی تأمین نماید. به‌دست‌آوردنِ آب از طریق نمک‌زدایی، اگرچه تقریباً دوبرابر بازگردانی و ذخیره آب هزینه برمی‌دارد، هنوز هم یگانه گزینۀ موجود در مناطقِ سواحل اقیانوس‌هاست.

از دیگر سو، لاوس وگاس که به هیچ دریایی دسترسی ندارد، از حیث منابع آب شیرین در مضیقه است. با ۶۰۳.۰۰۰ ساکن درون خود شهر، بیش از دو میلیون نفر در منطقۀ بزرگ‌تر کلان‌شهر و با اقتصاد مبتنی بر توریسم، منابع آب سطحی و زیرزمینی این منطقه که برای مدت خاصی بسندگی می‌کند دیگر نمی‌تواند نیازهای آن را برآورده کند.

رود کلرادو ۸۶ درصد ذخایر آب دره لاس وگاس را تأمین می‌کند که سالانه به میزان ۵۰۰.۰۰۰ فوت-جریب (۶۱۷ میلیارد لیتر) به این ایالت اختصاص داده و از طریق لوله به آن منتقل می‌شود. سهمیۀ آب ایالت از این رودخانه با آب‌های زیرزمینی‌ای تکمیل می‌شود که ده درصد دیگر از مصرف شهر و کلان‌شهر را به خود اختصاص می‌دهد؛ آب بازیابی‌شده نیز چهاردرصد باقی‌مانده را به خود اختصاص می‌دهد. سازمان آب نوادای جنوبی که آبرسانی را کنترل می‌کند تخمین می‌زند که عشرت‌کده‌ها و استراحتگاه‌ها ۳۲.۰۰۰ فوت-جریب از آب رودخانه کلرادو (۷ درصد از میزان آب اختصاصی ایالت را) و ۴.۰۰۰ فوت-جریب از آب زیرزمینی حاصل از چاه‌ها، یا به طور کلی ۳۶.۰۰۰ فوت-جریب از آب منطقه را مصرف می‌کنند.

بر اساس گفته سازمان آب، مقدار بسیار زیادی از آب -در حدود ۶۰ درصد آب انتقالی به خانه‌ها و مراکز شغلی در لاس وگاس- صرف آب‌رسانی به سازه‌های منظره‌ای و آبی می‌شود. بالغ بر ۷۰ درصد مصرف ساکنان و ۲۰ درصد مصرف عشرت‌کده‌ها و چشمه‌های مصنوعی به فضاهای بیرونی و چمن‌زارها، استخرهای شنا و مناظر اختصاص دارد.

در واقع، در نوادا، اغلب فضاهای بیرونی آب را به شیوه‌ای نابودکننده استفاده می‌کنند، یعنی اینکه آن را به طور کامل مصرف و از چرخه خارج می‌کنند. در نتیجه، سطح آب زیرزمینی بیش از ۱۰۰ متر پایین رفته است و زمین‌های مربوط به آن چندین متر نشست کرده‌اند. زلزله‌های ناشی از این اقدامات، از هم‌پاشیدن ترمیم‌ناپذیر زمین و فروش و ترک مستغلات باعث به‌بارآمدن میلیون‌ها دلار خسارت، فقط در دره لاس وگاس شده است.

به همین نحو، طبق گفته مؤسسۀ پژوهش‌های زمین‌شناختی ایالات متحده، بالاکشیدن آب زیرزمین از سفره‌های آبی دره سن جواکین در کالیفرنیا برای کشاورزی و مصرف شهری “باعث شده تا سطوح آب زیرزمینی کاهش یابند و سبب نشست نزدیک به ۲۸ فوت [هشت و نیم متر] از سطح زمین شوند”. هنگامی که یک سفره آبی فروکش می‌کند، فضای زیرزمینی مخصوص آن از بین می‌رود و در نتیجه توانایی زمین برای حفظ آب در بهترین و طبیعتی‌ترین منطقه –یعنی فضای خنک زیرزمین- از دست می‌رود.

انتقال آب رودخانه‌ها نیز تمدن را در معرض خطر قرار می‌دهد. هنگامی که جریان آب رودخانه بیش از اندازه کاهش داده می‌شود، آب باقی‌مانده در نهرها دیگر نمی‌تواند حیات آبزیان بومی را حفظ کند و یا حتی نمی‌تواند از زیستگاهی حفاظت کند که برای ترمیم وضعیت اقلیمیِ ضروری برای زیستِ گونه‌های مختلفی از موجودات، از جمله انسان‌ها، حیاتی است.

در بدترین حالت، سوء مدیریت در آبرسانیْ فرهنگ‌ها را دچار بی‌ثباتی می‌کند. بحران آوارگان سوری را می‌توان به عنوان نتیجه مستقیم بی‌ثباتی آبی حاصل از یک اقلیم متغیر دانست. بر اساس گزارش سال ۲۰۱۴ سازمان ملل درباره خشکسالی در خاورمیانه، حدود ۸۰۰. ۰۰۰ نفر از مردم، به سبب سوء مدیریت آب در این منطقه، امکان امرار معاش خود را از دست داده‌اند. حسین عامری، یکی از متخصصان مدیریت آب در خاورمیانه در مدرسۀ معادن کلرادو، در مصاحبه‌ای با رادیوی ملی در سال ۲۰۱۵ می‌گوید که “کمبود آب در حال بیرون‌راندن مردم از سرزمین‌هایشان است”. به گفته وی “این آوارگان بیش از هر چیز آوارگان آب هستند، امری که محصول کمبود آب در منطقه است”.

در غرب آمریکا، عمده سوء مدیریت در آب که منجر به ته‌کشیدن ذخایر آبی شده، ناشی از ایجاد واحه‌های مصنوعی است، امری که مارک ریسنر فقید، مشاور امور منابع آب، آن را “بیابان کادیلاک” نامید. وی در اثر خود به نام بیابان کادیلاک: غرب آمریکا و آب‌های رو به نابودی آن (۱۹۸۶) نوشت “می‌گویند که در غرب آمریکا، آب به بالای تپه و به سوی پول جریان می‌یابد”. “و این امر در حقیقت اتفاق می‌افتد، چنانکه آب به ارتفاع ۳. ۰۰۰ فوت از کوه‌های تهاشپی و از طریق لوله‌های غول‌آسا بالا می‌رود تا عطش لس آنجلس را فروخواباند و به همان سان به هزار فوت دورتر از تنگه‌های رودخانه کلرادو کشیده می‌شود تا چشمه‌های فونیکس و پالم را آب‌دهی و زمین‌های اطراف آن‌ها را آبیاری کند”.

به واقع اکنون یازدهمین ساعت از زمان ممکن– در حقیقت ساعت ۱۱:۵۹ نیمه شب- برای انجام اقدامی در حق واحه گذشته است. با وجود واحه‌های مصنوعی به عنوان یکی از واقعیت‌های زندگی و آب به عنوان یکی از منابع اصلی رو به کاهش که به طور فزاینده در خطر قرار دارد، بهترین گام بعدی پایان دادن به استفادۀ نابودکننده از آب است.

مؤسسه پاسیفیک که سازمانی تحقیقاتی و امدادی در اوکلند در کالیفرنیا است و “راه حل‌هایی را برای مبرم‌ترین مشکلات آبی جهان ارائه و بسط می‌دهد”، به ارزیابی مصرف آب برای حفاظت پیشرفته و ثبات‌بخشی به منابع آبی می‌پردازد. تحلیل این مؤسسه از مصرف آب در استراحتگاه‌ها به این نتیجه می‌رسد که نیازهای آبی فزاینده را می‌توان بدون تغییردادن عادت‌های میهمانان برای مصرف آب (و احتمالاً بدون تنزل کیفیت تجارب سیاحتی آنان) برآورده ساخت به شرطی که هتل‌ها و چشمه‌های مصنوعی فن‌آوری‌هایی نظیر سردوشی‌های ذخیره‌کننده آب، توالت‌های کم‌مصرف و تجهیزات ارتقایافته در رخت‌شویی‌ها را به کار بندند.

حتی کارهای بیشتری می‌توان کرد. شبکۀ چشمه‌های مصنوعی سبز در سباستپل کالیفرنیا که پیشگام تلاش برای کاهش مصرف آب است، توصیه می‌کند چشمه‌های مصنوعی از گیاهان و درختان بومی و درختچه‌ها و بوته‌هایی که به طور طبیعی در یک منطقه خشک یا نیمه‌خشک یافت می‌شوند برای منظره‌سازی استفاده کنند. یکی از وابستگان اصلی این شبکه، یعنی اسموسیس دی اسپا سنکچوئری در فری‌استون در کالیفرنیا، نه تنها شیوه‌های منظره‌سازی را تغییر داده بلکه همچنین یک سیستم آب خاکستری را نیز در محل تعبیه کرده است. این سیستم که آب شست‌وشوی حاصل از رخت‌شویی‌های مستقر در خود چشمه را بازیابی و پردازش می‌کند، مصرف آب در اسمسیس را تا سرحد ۳۸۰۰ لیتر در روز کاهش داده است. در ایالتی که خشکسالی شدید در چهارمین سال خود به سر می‌برد، آتش‌سوزی‌های بزرگ هم از حیث تعداد و هم از حیث گستره، رو به افزایش دارند و منابع ته می‌کشند، تمامی اقداماتی که در راستای ذخیره آب صورت می‌گیرند، اهمیت دارند.

به طور کلی در کالیفرنیا، تنها منظره‌پردازی مجدد باغ‌های مسکونی، تجاری و مؤسسات با گیاهان بومی و سایر گونه‌های مقاوم در برابر خشکی می‌تواند مصرف سالانه آب را در حدود ۱.۳ میلیون فوت-جریب کاهش دهد. بر اساس گزارش مؤسسه پاسیفیک و شورای حفاظت از منابع ملی، این کاهش مصرف “معادل سرانه مصرف سی گالن [۱۱۴ لیتر] در روز در سراسر آمریکا” است، آن هم در حالی که مصرف کنونی آب در آمریکا روزانه ۱۴۰ گالن [۵۳۰ لیتر] است.

به گفتۀ مؤسسه پاسیفیک، استفاده گسترده از تجهیزات و وسایل ثابت ذخیره آب در منازل، در کنار جایگزینی چمن‌ها با مناظری که آب کمتری مصرف می‌کنند می‌تواند مصرف کلی آب مناطق مسکونی را ۴۰ تا ۶۰ درصد کاهش دهد و ۲.۲ میلیون تا ۳.۶ میلیون فوت-جریب آب را در سال ذخیره کند تا بتوان به طور کلی در هر سال تا حدود ۵. ۲ میلیون جریب-فوت آب را در سال ذخیره کرد.

میل روانی ما به بهره‌گیری از واحه شاید هرگز رهایمان نکند، اما اگر قرار است واحۀ طبیعی دوام یابد، احتمالاً واحۀ مصنوعی باید تنها در اذهان ما جای بگیرد. راه حل نهاییْ وجود آب در جهان طبیعی – در رودخانه‌های آزاد و نه کانال‌های مهندسی‌شده، در دریاچه‌های طبیعی و نه در مخازن آب، در آبشارهای حقیقی و نه در فواره‌های چرخان- است. تحلیل‌بردن منابع آبیِ واقعی‌مان برای ایجاد واحه‌های مصنوعی، سرپناه‌های طبیعی را به مخاطره می‌اندازد و همه ما را در معرض خطر قرار می‌دهد.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group