مینته دی سیلوا به دفعات در کودکی والدینش را برای دیدن معماری باستانی سینالهی همراهی میکرد و از آنها آموخته بود که از زیبایی شناسی و حساسیت این مکان قدردانی کند. آنها دی سیلوا را با هنرمندان و دوستان صنعتگر خود آشنا کردند و او را در یادگیری نکات ظریف مربوط به حوزه های کاری آنها یاری دادند. دی سیلوا نیز مانند آنها مجذوب کارهای آناندا کوومراسوامی، مورخ و فیلسوف سریلانکایی تامیل بود که در کنار ایفای نقشی منتقدانه و موثر در موفقیت هنر هندوستان در نیمه ی اول قرن بیستم، کمپین هایی را برای حراست از هنر بومی و آنچه در آن زمان بخشی از صنایع دستی سیلان محسوب میشد برپا کرد. کوومراسوامی تاثیر مشابهی روی دی سیلوا و دوستانش در سیلان گذاشت. همانطور که راس راسکین فعال جنبش های هنری و صنایع دستی در اواخر قرن نوزدهم در انگلیس، یا mingei Sõetsu Yanagi در اوایل قرن بیستم در ژاپن و کره. کیفیت مشخص در معماری دی سیلوا مراقبت و پالایش بود که برای تحقق این مسئله، او به دنبال صنعتگران با استعداد محلی بود و آنها را مامور ساخت چوب های ظریف، سرامیک و ساخت فلز برای ساختمان های خود کرد. مانند آنچه که در صفحات زیبای چوبی، ستون ها و مبلمان خانه ی Asoka Amarasinghe که در منطقه ی Kollupitiya کلمبو در سال 1954 طراحی شده دیده میشود.