معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
ترسیمات معماری؛ مداخله انتقادی در تصویر و تلاش برای تغییر واقعیت
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1399/02/04
مـنـــــــبـع : اختصاصی اتووود. فرزان شاماسب لو
تعداد بازدید : 1338

1- در وضعیتی که ضرورت خانه‌نشینی برای معماری به محرک بازاندیشی پیرامون موضوعِ خانه بدل شده، بیرون از خانه به شدت در حال دگرگونی است و حیات شهری در آستانۀ تجربۀ محتمل یک پارادایم شیفت قرار دارد. این بار نه به واسطۀ پیشرفت انقلابی علوم و جامعه مدنی بلکه به شکلی وارونه و در اثر مواجهه با شکنندگی و ناتوانی آن‌ از شناخت و تفسیر بسندۀ واقعیت و نحوه مواجهه با آن. در این شرایط اندیشیدن به معماریِ خانه، تنها اندیشیدن به درون است؛ فضایی داخلی با مرزی قطعی‌‌تر از هر زمان دیگر که حتی کنترلی بر پوستۀ خارجی جداره‌های تعریف کننده‌اش ندارد. در چنین فضای مجزایی، این مسئله که ادراک ما از شهر بیش از هرچیز به واسطۀ تصاویر فرافکنی شده بر این منطقه امن شکل می‌گیرد از بعد استعاری خالی شده و به عینیت محض رسیده است. کلیت پیچیده‌ای که متعاقب بحران پاندمی کنونی خلق شده به رغم تولید نشانه‌های متکثر و به فراخور آن تمایل مضاعفی که هم در گستره‌های متفاوت دانش و هم در عرصه عمومی برای تفسیر متنی منسجم از این نشانه ها ایجاد می‌کند، پیوسته از قلمرو زبان می‌گریزد و تن به نمادین شدن نمی‌دهد. استیصال دولت‌ها در مدیریت، اعتراف علم به محدودیت‌هایش در مواجهه با حفره‌های شناختی دانش تجربی، و ارائه انواع روایت‌های متضاد و کم‌وبیش تقلیل‌گرایانه‌ از جانب متفکران گستره‌های متنوع دانش پیرامون نظم ‌اجتماعی، اقتصاد، محیط زیست، روانشناسی و ...، شاهدی بر این مدعاست.

از سویی با وجود چنین سطحی از تعین ناپذیری، قرینه‌سازی‌هایی مبتنی بر آشناپنداری نیز  نسبت به این کل پیچیده قابل مشاهده است که به روایت‌هایی آشنا و از پیش حاضر ارجاع می‌دهد؛ روایت هایی مملو از تصاویر ذهنی انباشت شده در حافظه جمعی که در انتظار رخدادی برای احضار شدن به سطح تفسیر، مصادرۀ امر واقع و ریختن آن در یک قالب انتظام دهنده خیالی اند. در میان این تمایل به نمادین‌سازی و مواجهۀ تصویری عام، آن‌چه بیش از هر چیز قطعیت یافته گزاره‌هایی ساده و صریح در باب فضاست: ضرورت فاصله فیزیکی و تغییر رابطه با اشیاء که هر دو از مقولاتی است که به نحوی معماری را متأثر می‌کند. ‌گزاره‌هایی منطقی و ظاهراً علمی، اما در واقع ناشی از فقدان علمِ متناسب با زمان و تنها متکی بر عقل سلیم. آن‌جا که گستره‌هایی از دانش که در این وضعیت مرجع اصلی روایت محسوب می‌شوند (از پزشکی و علوم آزمایشگاهی تا مدیریت و اقتصاد)، راه حل متناسب را در چارچوب خود نمی‌یابند، پاسخ‌های بدوی حول کنترل فضا و شهر به همگرایی می‌رسد، تا پرسش‌های اساسی برای مدتی نامعلوم به تعلیق درآید. در شرایطی که اصطلاح
فاصله‌گذاری اجتماعی انگ محسوب می‌شود، فاصله‌گذاری فیزیکی از چنان بداهتی برخوردار است که گویا فضای فیزیکال و به تبع آن بدن‌ها از آغاز از امر اجتماعی جدا بوده و قابلیت تبدیل شدن به مسئله را ندارند. به نظر نمی‌رسد این با اندیشه معماری دست‌کم تا آن‌جا که به فضای عمومی گره خورده ‌است سازگار باشد. با این حال دانش معماری همچون کالبد محتضر شهر، خاموش و ناظر بر تحدید کرانه‌هایش توسط جریان مداومی است که پیش‌تر آن را تحت سیطرۀ عملکرد و برنامه‌ریزی و ذیل گرایش‌های تخصصی دیزاین و شهرسازی به انقیاد کشانده بود و اکنون با پذیرش عمیق‌تر روابط غیرحضوری در جامعه، هر آن‌چه از وجه عمومی فضا باقی مانده تا حد مشاعات ساختمان را به محدوده‌ای غیر ضروری برای اندیشه معماری بدل کرده است.

تاریخ رابطۀ درون و بیرون و به یک معنا تاریخ معماری به پایان رسیده است و آن‌چه باقی مانده، عبارت است از روایتی از ردّ یک قلمروی ناموجود که بنا بر قراردادی نانوشته به عنوان واقعیت بیرونی پذیرفته شده است: معماری فضای عمومی. این تفسیری اغراق آمیز از یک وضعیت اضطراری موقت نیست، بلکه برای معماری گزارشی عام از وضعیت استثنایی مستمری است که تنها با شرایط اضطراری کوتاه مدت تحکیم و به عقل‌سلیم بدل می‌شود. عدم رابطه معماری فضای عمومی در کالبد شهر با ماهیت امر عمومی در جامعه شهری، کمابیش به قاعده‌ای بدل شده که از دو افق متفاوت قابل صورت‌بندی است: نخست این‌که فضاهای فیزیکال عمومی به عنوان محصول معماری غالباً متضمن کردار عمومی نبوده و بیشتر با مصرف جمعیِ برنامه‌ریزی شده مرتبط است؛ و دیگر آن‌که نه تنها معماری خود مسئله‌ای عمومی نیست بلکه در شرایطی که موضوعی به مسئله عمومی بدل می‌شود، دانش معماری سهمی ناچیز در تبیین یا اثر‌گذاری بر آن دارد و خودبه‌خود از عرصۀ عمومی خارج می‌شود. آیا می‌بایست این دوگانه را واقعیتی طبیعی تلقی و گستره عمومی را از معماری حذف شده دانست، و یا در برابر انکار واقعیتی به عنوان نقش معماری در تولید فضای عمومی، مقاومت کرد؟ فضای عمومی بیرون از قلمروی معماری و کالبد شهر کجا تعریف می‌شود؟

این مسئله که اکنون رسانه‌های جمعی و انواع شبکه‌های اجتماعیِ برخط به عنوان گستره‌هایی غیرمادی و بر پایه روایت و تصویر، [شبحِ] حوزۀ عمومی را نمایندگی‌ می‌کنند، خود نشان از پذیرش جمعیِ بازنماییِ واقعیت به عنوان خودِ واقعیت دارد. در این عرصه روایت‌ها از طریق زنجیرۀ دلالت در بافتاری مشخص تصاویر ذهنی را می‌سازند و تصاویر عینی به شیوه‌ای مشابه روایت‌ها را نقل می‌کنند. از سوی دیگر افزایش روزافزون حجم و سرعت انتقال اطلاعات و در نتیجه مواجهه سریع و سطحی با رویدادها، با غلبۀ تصویر بر متن همراه است که نمود آن را می‌توان در گسترش فراگیر پلتفرم‌های اجتماعی مبتنی بر تصویر مشاهده کرد.

تصویر که پیش‌تر نقش بازتاب و تکمیل روایت متن را داشت، اکنون به راوی اصلی بدل شده است. حتی انتزاعی‌ترین تصویر که از هرگونه عنصر روایی تهی شده است باز هم حامل روایتی ضمنی از ذهنیت تقلیل‌گرای پدیدآورده اش خواهد بود. با این حال عمده تصاویری که در حافظه جمعی تثبیت شده و بر نحوه داوری عمومی پدیده ها اثر می‌گذارند، نه تنها روایت نسبتاً منسجمی از یک پدیده یا ایده را فارغ از صحت و اعتبارش ارائه می‌دهند بلکه غالباً آن روایت را در قالب واقعیت یا نحوه‌ای که چیزها به واقع هستند عرضه می‌کنند؛ چرا که ماهیت تصویر (ذهنی یا عینی)، ثانوی و انعکاسی است و در چارچوب زبان این پیش‌فرض دیرینه را به همراه دارد که برای انعکاس تصویر یک چیز، نخست خود آن چیز می‌بایست موجود باشد. واقعیت چیزی جز نظم نمادین نیست و امر نمادین محصور در قلمروی زبان است. ایده‌هایی که در گستره زبان ساختارمند می‌شوند مستقیماً واقعیت اجتماعی را متأثر می‌کنند.

این مسئله در وضعیتی که دانش عمومی با حفره‌های شناختی مواجه می‌شود و تصویر از وقوع رویداد یا برقراری شرایطی در آینده خبر می‌دهد، بحرانی شده و مستعد پذیرش اَشکال ایدئولوژیک است. با قرارگیری مخاطب در یک موقعیت ایدئولوژیک به مثابه سوژۀ تابع، که خود از پیش به کمک آپاراتوس‌های تصویرسازِ دانش ساخته و پرداخته شده است، زمینه پذیرش ایده‌ها به مثابه واقعیت فراهم شده و به تدریج به واقعیتی بدیهی و طبیعی تبدیل می‌شوند. جای شگفتی نیست که بسیاری از داستان‌ها و تصاویر خیالی آینده‌نگر، همین امروز چهره‌ای واقعی به خود گرفته‌اند و به موازات آن بسیاری از واقعیت‌های انکار ناپذیر گذشته نفی شده و در زندگی کنونی‌ما جایی ندارند. این فرایند همیشه بر یک پیش
بینی عالمانه و مبتنی بر شناخت تحولات طبیعی استوار نیست بلکه در وضعیت هژمونیِ تصویر، خودِ تصویر که اکنون واجد مرجعیت شده چشم‌انداز‌ واقعیت را ترسیم می‌کند و پس از آن تمامی ابزارها در فرایندی کاملاً عقلانی به کار گرفته می‌شوند تا وضوح بیشتری به این واقعیت و نفی جایگزین های محتمل دهند. معیار عقلانیت در این فرایند، فهم چیستی و چرایی واقعیت نیست، بلکه تنها چگونگی کاربرد وسیله‌ها برای رسیدن به هدفی از پیش واقع شده است. در این فرایند کنش معطوف به هدف جایگزینِ کنش ارتباطی‌ای می‌شود که انتظار می‌رفت در عرصه عمومی جاری باشد و در فرایندی جمعی و هدفمند که خود را در قالب طبیعت عرضه می‌کند، جامعه (متشکل از سوژه های تابع) جایگزینِ حوزه عمومی می‌شود. در چنین وضعیتی مداخله انتقادی در تصویر را می‌توان کنشی در راستای نقد وضع موجود و تغییر واقعیت تلقی کرد.

رابطه پارادوکسیکال تصویرسازی با حوزه عمومی از یک سو و با معماری از سوی دیگر افقی را برای ارتباط مستقیم این دو با تمرکز بر مسئلۀ مشترک فضامندی ترسیم می‌کند. بر خلاف ترسیمات معماری، تصویر نمی‌تواند خودارجاع باشد؛ اما می‌تواند چیزی را که به آن ارجاع می‌دهد از روایتی خارج از خود جعل کند. به تبع آن تصویرسازی همواره در قلمرویی میان هنر و دیزاین شناور بوده و به علت پیوستِ همیشگی به اندیشه‌ای خارج از خود، دشوار می‌توان آن را یک دیسیپلین مستقل تلقی کرد. تصویرسازی illustration  در تمایز با رندرینگ (که از ریشۀ عرضه، ارائه و ترجمه است) از آغاز ریشه در تنویر illumination  و روشنگری داشت و با توجه به ماهیت رسانه‌ایِ فراورده‌اش، در ارتباط تنگاتنگی با صنعت چاپ و نشر به هنری تکنیکال و انضمامی تبدیل شد که در آشکارسازی متون، مفاهیم و فرایندهایی که در گفتمان‌های خارج از خود، از جمله در قلمرو معماری تولید شده، ایفای نقش کرده است. از آن جمله می‌توان به نمونه های شاخص کاربرد تکنیک‌های روایی تصویرسازی در بیان معماری و ترسیمات معمارانۀ سده هجدهم (هم‌زمان با توسعه صنعتِ تصویرسازی) نظیر ترسیمات زندان‌های پیرانزی و آثار لویی بوله و نیکلاس لودو نظیر یادبود نیوتون و شهر آرمانی شو اشاره کرد که وجه مشترکشان در نوعی نگاه رادیکال نسبت به متن معماری زمانه خود است.

تفاوت این آثار با عمده آثار هم عصر خود را می‌توان در همان کنش ریشه‌ای تصویرسازی جست‌وجو کرد که نه بازنمایی یک ساختمان به عنوان محصول نهایی، بلکه خود عمل و اندیشۀ معماری است. با این حال در سده نوزدهم که نگاه تکنیکی و فنی در همه عرصه‌ها جاری بود و رابطۀ اندیشه معماری با شهر ذیل همین نگاه ایدئولوژیکِ فنی تضعیف می‌شد، بازار رقابت نشریات برای استخدام تصویرسازان حرفه‌ای داغ بود. تصویرسازی بر پایه ویژگی الصاقی و تکنیک‌های رو به توسعه‌اش به حرفه‌ای تجاری و صنعتی بدل شد که متضمن تبلیغات گسترده کالاها، افزایش فروش مجلات اختصاصی برای گروه‌های مختلف جامعه، و به عبارتی همراهی تمام‌عیار با روح زمانه بود. این دوره از لحاظ تاریخی بر دوران ظهور و افول حوزۀ عمومی بورژوایی منطبق است که طی آن گفت‌وگوی مبتنی بر اندیشه انتقادی در حوزۀ عمومی ادبی که به موازات مصرف فرهنگی در حوزه خصوصی جریان داشت به تدریج تا اواخر سده نوزدهم و با افزایش تیراژ نشریات و تمرکز بر فروش بیشتر به مصرف فرهنگی جمعی تقلیل پیدا کرد و به زعم هابرماس خبرنامه‌ها و مجلات که خود از عوامل مهم تکوین حوزه عمومی در بستر مدرنیته بود، همراه با دگرگونی ساختاری آن تبدیل به مصادیق مصرف شد.

از آن زمان تا امروز که حوزه عمومی فرم جدیدی را برای استقرار خود جست‌وجو می‌کند و معماری در حال آزمایش بسترهای فضایی برای بروز کردار عمومی است، تصویرسازی مولد گستره‌های متعددی از کارتون و کتاب‌های مصور تا گیمینگ و واقعیت مجازی و... بوده که از یک‌سو همگی با نفوذ گسترده در فرهنگ عامه به روایت واقعیت در اشکال گوناگون اشتغال دارند، و از سوی دیگر بیش از پیش به مناسبات بازار آمیخته‌اند. در اوایل قرن بیستم، رابطه ترسیم معماری و تصویرسازیِ روایی یا به کلی ذیل نگاه انتزاعیِ جنبش‌های آوانگارد قطع شد و یا تحت همان مناسبات ایدئولوژیکِ ساختِ تصویر که پیش‌تر مورد اشاره قرار گرفت در آثاری نظیر تصویرسازی‌ فوتوریست‌ها پدیدار گردید. اگرچه گرایش به بیان تصویری معماری در ترسیمات و اسکیس‌های معماران مدرنیست قابل پیگیری است، اما چیزی که قطعاً در معماری این دوره فاقد اهمیت تلقی ‌می‌شد مفهوم نقد در حوزه عمومی بود؛ امر اجتماعی به مثابه ساختِ جمعیت جایگزینِ امر عمومی شده و این بار ایدئولوژی‌های فراگیر در اشکال گوناگون و با تمرکز بر جامعه (به مثابه توده‌ای شکل پذیر) روح غالب زمانه بودند. پیوند دوباره اندیشۀ معماری انتقادی و تصویرسازی را می‌توان در گروه‌های معماری رادیکال دهه شصت پیگیری کرد. آرکیگرم از اساس حول انتشار مجله‌ای که عموم را مخاطب قرار داده بود شکل گرفت.

در ترسیمات سوپراستودیو و آرکیزوم نقد درون دیسیپلین معماری با نقد اجتماعی پیوند خورد و از طریق مجلات و نمایشگاه‌ها عمومی شد. این را می‌توان تلاشی برای انطباق مسئله معماری با امر عمومی تلقی کرد بدون آن‌که سودای تحمیل تصویر به واقعیت عمومی را با اتکا به ابزار خارج از این عرصه در سر بپروراند. آن‌چه در این فرایند به واسطۀ تصویر محقق می‌شود، تهیه یک قاب تصویری از آینده‌ای مبتنی بر جبر زمانه و بیان لزوم سازگاری با آن نیست، بلکه ورود نشانه‌ها و روابط نحوی جدید به گسترۀ زبانی عمومی است که می‌کوشد نسبت به آینده‌های محتمل زیست کالبد شهر آگاهی و حتی مقاومت ایجاد کند و به عبارتی فهم فضامند از شهر را به مسئله عمومی بدل کند. دو نکته حائز اهمیت در این دسته از آثار به چشم می‌خورد. نخست آن‌که با وجود جاری بودن نگاه میان رشته‌ای تا حد قراردادن معماری در لبۀ پرتگاه، مسئله تصویر از خود معماری و فهم فضامند شهر منحرف نمی‌شود؛ و دیگری زنجیرۀ دلالتی است که در زبان تصویری معماری از گذشته تا کنون جاری است. تصویرسازی دید پرنده جوزف گندی (1830) از پروژه بانک انگلیس جان سُون به صورتی آشکار یادآور ویرانه‌های روم پیرانزی بود. یادبود نیوتون فارغ از محتوای درونی اش، پس از دو سده منبع الهام لبیوس وودز برای طراحی یادبود اینشتین می‌شود. ماشین/ساختمان‌های متحرک آرکیگرم به نوعی دنباله و توسعۀ ایدۀ خانه/ماشین لوکوربوزیه در زمینه‌ای کلانشهری‌اند. شبکۀ خنثی و بی‌انتهای شهر بدون توقف آرکیزوم و مونومان ممتد
سوپراستودیو کماکان دستمایۀ ترسیم‌های انتقادی متاخرتر قرارگرفته است؛ و رد همین دست از آثار تصویری را می‌توان در پروژه‌های پرکتیکال معماران دیگر نیز پیگیری کرد که مؤید این گزاره است که زبان معماری در خلاء تولید نمی‌شود.

حتی آن‌جا که معماری به ساختمان متنهی می‌شود تصویرسازی ابزار بازنمایی ساختمان نیست، بلکه بیانیه‌ایست برای آن‌چه در ساختمان پنهان شده است. معماری از طریق ارجاعات نشانه‌شناسانه و نقد درون دیسیپلین و به فراخور آن درونی کردن مسائل خارج از دیسیپلین، از یک سو به خودآگاهی‌ای دست می‌یابد که مانع مصادره قدرت‌اش توسط سایر قلمروهای دانش می‌شود و از سوی دیگر گفتمان درونی خود را برای اثر گذاری بر عرصه عمومی بارور می‌کند. این وجه درونی مانع از امتزاج و استحاله معماری در گستره‌های بیرونی می‌شود و هم‌زمان با اتکا به زبان، امکان گفت‌وگو را باز می‌گذارد. در چنین سازمانی تصویرسازی می‌تواند به قلمروی کنش ترسیمِ معماری بدل شود. در این تفسیر رابطه معماری با تصویرسازی فی نفسه رابطه‌ای بینا رشته‌ای نیست بلکه تصویرسازی را می‌توان مدیومی برای اندیشه معماری در یک گستره زبانی دانست که از انحصار واژگان و قواعد محدود زبان فنی خارج شده و با میسر کردن امکان فهم مولفه‌های بیرونی، معماری را در عرصه عمومی به سخن آورد.

4_ معماری می‌تواند با تسخیر نیروی تصویر توسط ترسیم، از نقش تاریخی‌ای که زمانی در تعین بخشیدن به نظم اجتماعی و سازماندهی اقتدارگرای فضای عمومی داشته خارج شده و به جای صرف ساختن ظرفی برای خیر جمعی و سناریو پردازی خوش‌بینانه درباره تعاملاتی که احتمالاً [هرگز] در آن روی [نـَ]خواهد داد، خود به عنوان کنش‌گر وارد عرصۀ عمومی‌ای شود که بستر آن اکنون بیرون از فیزیک شهر و در نتیجه بیرون از ناحیه امن معماری تعریف شده، و در عین‌حال مسئله اش را پیرامون خود فضا و روابطی که سایر گستره‌های دانش با این قلمرو برقرار می‌کنند حفظ کند. این بستر اگر چه نابسنده است، اما از یک سو انکار و نادیده گرفتن آن تا کنون دستاوردی جز انزوا و حذف دیسیپلین معماری از حوزۀ تاثیر بر مسائل همگانی نداشته، و از سوی دیگر چنان‌چه نظام دانش معماری را واجد نوعی از سوژگی مستقل در نظر آوریم، به سهم خود می‌تواند عاملی در گشایش نوع جدیدی از عرصه عمومی باشد که مناسبات فضایی آزاد در آن تحقق یابد. چیزی که دست کم در اشکال غیر فضامند کنونی تحقق نیافته است.

بر این اساس اگر رابطه معماری با تصویرسازی  را نخست روشی برای اندیشیدن و سپس وسیله‌ای برای بیان معماری در عرصه عمومی تلقی کنیم، حفظ خودآیینی معماری در ترسیم در عین پذیرش خودگشودگی نسبت به زبان عمومی تصویر، معماری را در وضعیتی تکین قرار خواهد داد که فی‌نفسه انتقادی است و در برابر برخوردهای تلفیقی و اغوا شدن دربرابر تصویری غیر واقعی از خود که قادر است آن را به مثابه تبلیغات کالای پشت جلد مجلات زرد، به ورطه ابتذال سوق دهد، مقاومت خواهد کرد. این خودگشودگی عملی از روی ناگزیری و پذیرش اجباری وضعیت نیست، چرا که اساساَ تاریخ معماری به عنوان یک دیسیپلین، تاریخ ترسیمِ معماری است. معماری کماکان به واسطۀ کنش ترسیم که زبان خود را در متن تاریخ و نظریه معماری بارور می‌کند و توانایی ذاتی‌اش در نمادین‌سازی یوتوپیا (به مثابه روشی برای ابطال ایده‌ها)، از قدرتی برخوردار است که به اتکای آن می‌تواند به مداخلۀ انتقادی در روایت‌های کلان نهادینه شده در جهان تصویری پرداخته، در برابر آن‌چه که به واسطۀ هژمونی تصویر به عنوان واقعیت عرضه می‌شود مقاومت کند و به تغییرش امیدوار باشد.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
ثمین سردارنژاد ( 1399/02/09 ) :
باتشکر از موضوع بسیار جالب ومفید منتشر شده ، متاسفانه درک ادبیات این متن برای کسی که سررشته ی چندانی از ادبیات فارسی ندارد وصرفا یک دانشجوی رشته معماری است سخت بوده وفکرمی کنم بخشی از ذهن خواننده هنگام خواندن مطلب نباید درگیر فهم معانی واژه ها و جملات پیچیده و طولانی ادبی شود. البته امیدوارم جسارت بنده رو ببخشید.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

کتابخانه ی اتووود ـ جنگ و معماری ـ لبس وودز
نمایش اثار و طرح های لبوس وودز در مجموعه ی اس اف مُما
مُما در سانفرانسیسکو و بازخوانی آرمانگرایی لِبُس وودز
حذف دیوارها؛ نگاهی موجز بر تخیلات لجام گسیخته ی لبس وودز
دلمشغولی های لبس وودز؛ امر تخریب و مرگ خویشمندانه ی اثر / معمار
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group