معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت و گو ـ یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک . قسمت اول
اتووود سرویس خبر:   سروش خانی
1399/05/21
مـنـــــــبـع : https://www.radicalphilosophy.com/article/planetary-utopias
تعداد بازدید : 1335

گفت و گوی نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک؛ یکشنبه 24 ژوئن 2018 به عنوان بخشی از سمینار اختتامیه سمپوزیوم  "یوتوپیاهای سیاره ای: امید، آرزو و تخیلات در جهان پسا استعماری" (تنظیم شده توسط نیکیتا داوان) از مجموعه رویداد "پیامدهای استعماری" در فرهنگستان هنر  برلین ضبط و  توسط آنا میلان رونویسی و برای نسخه فعلی بازنگری شده است.

 

نیکیتا داوان: اجازه دهید با پرسشی آغاز کنم در مورد درک شما از نقش روشنفکر در پرورش عادات فکری و تخیل ورزانه که می توانند سیاست پسا امپریالیستی را تسهیل نمایند. شما در مورد داستان های فردگرای قهرمان پرور و الگوی مسیح وارانه رهبری هشدار می دهید، که سهم جمعی را به مثابه عوامل تغییر اجتماعی محو می سازند.

آنجلا دیویس: ما عادت داریم اینطور فرض كنیم که "رهبران" می بایست با یک مفهوم مردسالار فردگرا مطابقت داشته باشند -آنها باید قهرمان باشند. جالب اینجاست که در جریان اعتراضات فرگوسن به سال 2014، هنگامیکه برخی از رهبران کهنه کار حقوق مدنی از فرگوسن بازدید کردند، بدلیل فرضیات از پیش تعیین شده در مورد جنبش ها و رهبران مورد تجربه شان در نهضت حقوق مدنی، برداشت خوبی از اعتراضات نداشتند. موضع آنها این بود که معترضین فرگوسن فاقد رهبری اند، و به یک رهبر شاخص واحد احتیاج دارند. به معترضین گفته شد "شما رهبر مشخصی ندارید".  البته؛ در حقیقت، رهبر وجود داشت لیکن بیشتر افراد آن حوزه، زنان بودند. برای رهبران کهنه کار، ایده زنان در رهبری، معادل با رهبری نبود. در عصر جنبش مدنیِ "مسئله زندگی سیاهپوستان"، نه تنها زنان موقعیت های رهبری را بدست می گیرند، بلکه امروز فعالان جوان نیز در حال کشف پارادایم های گوناگون رهبری هستند -برای مثال، منظور از توسعه شکل های جمعی رهبری چیست. ما تجربه کمی در این مورد داریم. حتی آن دسته از ما که سالها درگیر فعالیت انقلابی هستیم، تحت مفهوم رهبر قهرمانِ مرد  آموزش دیده ایم. من چیزهای زیادی از نسل های جوان می آموزم که سعی در شکل گیری اشکال جدید رهبری دارند -رهبری که مردم را به مشارکت در مسیرهای تازه و بی سابقه دعوت می کند، بی سابقه از این جهت که از آنها دعوت می شود تا کل خود را در جنبش دخیل کنند. از آنها دعوت شده که با درد و آسیب هایشان بیایند. در حالیکه؛ در گذشته، از ما به مثابه فعالان انقلابی خواسته می شد که همه چیز، جز تعهد انقلابی خود را رها سازیم. و بنابراین، فکر می کنم که چنین شرایطی بسیار هیجان انگیز است، زیرا شاهد اشکال جدیدی از رهبری هستیم -رهبری جمعی، رهبری همدلانه. در ارائه خودم، عمداً از مثال لورن الامینا، شخصیت  کتاب "مَثَل برزگر" از اوکتاویا باتلر و "سندرم همدلی افراطی/ hyper empathy syndrome" او استفاده کردم. این رویکردهای جدید رهبری -فکر می کنم نیاز به کلمه بهتری داریم-  تلاش می کنند تا آنچه که اغلب به مثابه مراقبت از خود شناخته می شود را در فرآیند مفهوم سازی و سازماندهی جنبش ها در راستای ایجاد تغییرات رادیکال در خود بگنجانند.

گایاتری اسپیواک: موافقم و همچنین می گویم كه در جهان پسااستعماری، مسئله واقعی آن چیزی است كه فرانتز فانون، در فصل سوم کتاب "دوزخیان روی زمین"، در مورد کاربرد كلمه انگلیسی "رهبران" نوشت. آنها می توانند از ساختار دموکراتیک استفاده کنند تا آنچه وبر آن را یک جامعه نئوپاتریمونیالی می خواند ادامه یابد. امروز به دلیل رای گیری بر اساس تعداد کالبد ها، این رهبرانی هستند که ما می شناسیم: دوترته، اردوغان، ترامپ. امروز دیگر این وضعیت؛ منحصر به جهان سوم نیست، زیرا اروپا نیز از این راه به سمت راست گرایی می رود. ما سعی می کنیم در مدارس روستایی خود از تمایل به پرورش این گونه "رهبران"، در این معنای خاص، که بعدها عامل خشونت خواهند شد؛ جلوگیری نماییم. رهبری خشونت طلبانه قهرمان پرور همان چیزی است که بطور معمول دانش آموزان زیاده خواه طبقه متوسط روستایی یاد می گیرند. و در نتیجه آن، سقوط می کنند. برای مثال به دانش آموزی می گویم، یک بچه خوب که جواب ها را می داند و دائماً دست خود را بالا می برد: وقتی واقعاً باهوش است که بداند چگونه ساکت باشد. همه جواب ها را می دانی. اما چیزی نمی گویی.  بنابراین، ساکت می مانی تا ببینیم آیا همه می توانند آنچه را که تو می دانی بیابند. معلمان من نیز آموزش دیده اند تا مانع  پاسخ دادن یک شخص به همه سؤالات شوند. البته به این معنا نیست که دانش آموزان  بدلیل باهوش بودن پاداش نمی گیرند. به آنها گفته می شود که هوش چیست. این همان چیزی است که اَبی اُلا ایرل در کتاب خود با عنوان "محقق آفریقایی" اشاره کرد. ایرل از من خواست كه كتاب آخر او را درست قبل از مرگش معرفی كنم، كه بابت آن افتخار می كنم. او در آن کتاب؛ هوش را پیروى اثربخش خوانده است، زیرا رهبران خوب به معناى واقعی کلمه اهل پیروی اثربخش هستند. انگاره ناشناخته رهبری؛ دید فراگیر است. شما واقعاً باید بتوانید بفهمید که نتیجه عملکرد همه افرادی که کاری را  انجام می دهند چیست به جای اینکه به آنها بگویید: "باید این کار را انجام دهید، پروسه کار مانند این است، یا ما می دانیم." این همان چیزی است که من فئودالی بودن، بدون فئودالیسم نامیده ام.  فئودالیسم –ارباب رعیتی-، وفاداری. بنابراین من با آنجلا موافقم، کاملاً موافقم.

نیکیتا داوان: یکی دیگر از درس های بسیار آموزنده ای که از شما آموخته ایم، اتخاذ یک وضعیت انتقادی نسبت به ابزارها، مفاهیم، واژگان و سازماندهی شیوه هایی است که مناظر مبارزه را توصیف می نمایند. این فوق العاده است، احتمالاً آخرالزمانی وجود دارد که می گوید: "آخرین سرمایه داری که ما به آن آویزان می شویم، کسی ست که طناب را به ما فروخته است." با این وابستگی مضاعف که ابزارهای لازم برای تغییر ساختارهای ناعادلانه از آنها به ارث رسیده اند؛ چه باید کرد؟

آنجلا دیویس: این ابزارها همان چیزهاییست که داریم و چاره دیگری نیست جز اینکه آنها را بکار برده و همزمان مورد پرسش قرار دهیم. بنابراین روند رشد عادات انتقادی، عادات خود پرسشگری ، روندی است که هرگز به پایان نمی رسد. و ما اکنون چیزهای زیادی را می آموزیم بویژه با توجه به فعالیت اجتماعات تراجنسیتی. ما چیزهای زیادی را می آموزیم که به معنای به چالش کشیدن دسته بندی هایی ست که به نظر ما اینقدر طبیعی اند که حتی ارزش طرح مسئله ندارند. اما در واقع آنها عرصه، پایه تفکر ما هستند. بنابراین؛ وقتی به جنبش های پیرامون موضوعات ترنسجندرها، جنبشهایی علیه اعمال خشونت بر زنان ترنسجندر همجنس گرا نگاه می کنیم، در می یابیم که آنها بخشی از جمعیتی را تشکیل می دهند که هدف انواع بیشتری از خشونت ها -دولتی ، شخصی ، فردی و غیره- اند - و خشونت مداوم تر نسبت به هر گروه دیگر. بنابراین؛ ما در حال یادگیری چگونگی به چالش کشیدن ساختار باینری جنسیت هستیم حتی اگر غالباً ناسازگاری وجود داشته باشد، به ویژه در مواردی که از شما خواسته می شود خود را با ضمایر مورد نظر خود معرفی کنید. و این ناسازگاری و ناهمخوانی خوب و مثمر ثمر است زیرا ما را وادار می سازد تا  آنچه را که قبلاً نمی دانستیم چگونه مورد پرسش قرار دهیم، زیر سوال ببریم. بنابراین، فکر نمی کنم که هیچ چیز از آن روند مصون باشد، حتی شیوه هایی که ما این پرسش ها را مطرح می کنیم در مورد چگونگی برخورد انتقادی نسبت به آنچه که ما  عادی ترین امر می دانیم؛ حیاتی اند، در غیر اینصورت با یک ساختارایدئولوژیکی مواجهیم. و حدس می زنم که این مسلله به  آموزش مربوط است، آن نوع آموزشی که گایاتری در مورد آن صحبت می کرد، بر خلاف آموزشی که بسادگی می خواهد افراد ماهری را تولید نماید تا قادر باشند بخوبی در تشکیلات سرمایه داری جهانی شرکت کنند. آخرین چیزی که می خواهم در ارتباط با این مبحث بگویم این است که ما باید واقعاً نسبت به بکارگیری اصطلاحات هوشیار باشیم  چرا که قرار است تمام وزن مبارزات در راستای عدالت طلبی را متحمل شوند. سارا احمد دیروز در مورد اصطلاح تنوع صحبت می کرد و من واقعاً از این مفهوم متنفرم. نمی توانم مفهوم تنوع را تحمل کنم، زیرا این به معنای تلاش زیاد برای کارآمدتر تشکیلات موجود با کسانی است که قبلاً توسط دستگاه حذف شده بودند. چه کسی می خواهد در یک نهاد نژادپرستانه جذب شود، وقتی این نهاد همچنان به حفظ ساختار نژادپرستانه خود ادامه می دهد؟ به همین دلیل است که ما همیشه باید نسبت به کاربرد واژگان  خود هوشیاری بسیار زیادی داشته باشیم. این روشی است که من می خواهم تا آخر ادامه دهم.

گایاتری اسپیواک: بله؛ این مشروعیت بخشی از طریق واژگون سازی است.  تا دیروز همه آنها بد بودند و حالا همه خوب هستند. بر همین اساس، به نظر من "جنوب جهانی" یک اصطلاح نژادپرستانه معکوس است. منظور من این است که برخی از افراد آگاه بومیِ واقعا خودساخته وجود دارند که برای کسب جایگاه خودفروشی می کنند. اما  این مسئله که فقط یک متدولوژی لکه دار برای کار با آن وجود دارد، به نظرم کاملاً خوب است. با آنچه می توانید کار کنید: یک خرابکاری مثبت. زمانیکه؛ آدری لرد  گفت که شما نمی توانید با ابزارهای ارباب؛ خانه ارباب را براندازید،  به دلیل رفتاری که دردانشگاه نیویورک انجام داده بود بسیار خشمگین بود. چیزی مانند "زیردست نمی تواند صحبت کند"- اظهاراتی از روی خشم هستند: اظهارات خشمگین. بسیاری آنها را بهانه ای برای پیشگیری از آماده سازی و اقدامات لازم می دانند. "نه، نه، لازم نیست که هیچ یک از ابزارهای ارباب را بکار گیریم. نه ، خانه برانداخته نخواهد شد." لرد فرمولی رهایی بخش را در کار فکری ارائه نمی داد.

در همین مبحث می خواهم بگویم که اربابان در زمره نظریه طبقه تن آسا هستند. آنها همه از ما سواری می گیرند تا این نظریه را بسط دهند – و برخی از ما نیز با آنها همکاری می کنیم. وهمچنین ، آنها چنان در سرمایه داری اولیه ریشه عمیق دوانده بودند که می توانستند این بسط را به آرامی انجام دهند، درحالیکه بسیاری از مکان های استعماری بدون بهره وری و تولید به بهره برداری می رسیدند و استثمار می شدند، بنابراین نمی توانستند از داخل این کار را انجام دهند. ما باید از آن روشهای فوق پیشرفته استفاده کنیم، اربابان سابق خود را بندگان خود بسازیم ، همانگونه که از ابتدا بود ، آنها را بجای اینکه در بالای سر قرار دهیم، به زیر کشیم، آنها را به خوبی مشغول کرده،  و دورشان بزنیم. آنها را متهم نکنید، از آنها عذرخواهی نکنید؛ از آنها برای چیزهایی استفاده كنید كه برای آن ساخته نشده اند.

ملاحظه کنید که در هند چه اتفاقی می افتد. دین من در حال تبدیل به ابزار نسل کشی است، نوعی تئوکراسی، و نخبگان جهانی در حال صدور معرفت شناسی های جایگزین اند. نه آقا! ( معرفت شناسی های جایگزین توصیفی بسیار خوب است؛ من سانسور نمی کنم.) اما یک چیز دیگر. شما می دانید که در هند من چگونه انگلیسی را به دانشجویانم آموزش می دهم . البته بدون انگلیسی آنها به جهنم می روند! هیچ کتابی در خانه های آنها وجود ندارد. آنها در وضعیت اسفناکی زندگی می کنند. منظور من این است که آنها استعمار را نمی شناسند. آنها سیستم کاست را می شناسند، درست ؟ بنابراین آنها سفید پوستان را ندیده اند. وقتی بن بائر اول بار آنجا رفت ، فکر کردند بن نوعی بیماری دارد. بیشتر دانش آموزان من و والدین آنها قطار ندیده اند، و حداقل یک معلم در قطار نبوده است. بنابراین به آنها می گویم، الفبای ما بسیار خارق العاده است. منظورم این است که این الفبا کار میکند.  همانطور که تودوروف تا چندی پیش به من گفت، ساختارگرایان تقریباً هنگامیکه تاریخ حضور پانینی را کشف کردند؛ مردند. همه به زیبایی ساختار یافته اند.   به آنها می گویم، نگاه کنید، این ساختار؛ فوق العاده خوب است، اما ما حتی از این موارد استفاده نمی کنیم. و افرادی که کتاب ها را تهیه کرده اند ، حتی متوجه نمی شوند که این زبان چیست. آنها فقط  گند میزنند به آن. ما زبان مادری خود را دوست داریم. این مادر ما ست ، یک زبان فوق العاده است. من می گویم، hey  ، اما چرا انگلیسی برنده شد، hey؟ به این نقشه نگاه کنید، اینجا مکان کوچکی است که ما در آن بنگلایی صحبت می کنیم و آن سو همه در هند با این وسعت پهناور انگلیسی، چرا آنها برنده شدند؟ زیرا فقط 26 حرف وجود دارد. "و آنها می توانند هر کاری با آنها انجام دهند. شما E را در انتهای "برش/cut" قرار می دهید؛ می شود "جذاب و قشنگ/cute" و "plan/طرح" "plane/هواپیما" می شود. من معلم انگلیسی هستم و قصد ندارم این بچه ها را محروم کنم. بنابراین، به آنها می گویم، نگاه کنید، در حروف های صدا دار، ما A کشیده نداریم، اما در انگلیسی داریم.  P-L-A-N؛ A کشیده ندارد _به تلفظ دقت شود.) P-L-A-N-E، دارد. بنابراین آنها را نسبت به این موضوع هیجان زده می کنم. ...

کلاس های انگلیسی در مدارس من برای افرادی است که اصلاً حسی به انگلیس ندارند. وقتی یک مرد چینی به من گفت شما خوب انگلیسی صحبت می کنید، چراکه انگلیسی ها چکمه های خود را بر گردن تان قرار دادند، گفتم: برادر، شما درست می گویید و شما اینجا هستید زیرا سازمان تجارت جهانی چکمه های خود را روی گردن شما قرارداده است. مسئله این است که ما انگلیسی ها را با دوست داشتن زبان شکست دادیم. این همان چیزی است که می خواهم بگویم. بنابراین نمی شود که فقط یک زبان محکوم باشد. عملکرد خودتان اهمیت دارد. "واقعاً این بچه ها هستند که این روش نزدیک شدن به زبان را به من یاد داده اند. یادگیری با این روش،نوعی گسترش  فرمت زبان مادری آنهاست. من و   گفت و گویی داشتیم  كه  در آن بررسی کردیم چگونه مترجمان بزرگ عرب؛ كلاسیك یونانی را ترجمه كردند و به اصطلاح زبان "خارجی" مختص به خود را به جای "خارجی سازی" زبان خود خلق نمودند. در اینجا، از نظر تاریخی، معلم می تواند نخبگان و فرودستان را ملاقات کند.

نیکیتا داوان: پیشنهاد ساختارهای آلوده و"خرابکاری مثبت "، من این گفت و گو را با آنجلا در فرانکفورت داشتم و فکر می کنم توافق رسیدیم که درمورد کار با دولت اختلاف نظر داشته باشیم. بنابراین با گایاتری، پرسش من این است که رابطه سیارهای بودن با دولت چیست؟ آنجلا، شما پیشنهاد می كنید ما باید ایده های دیگری از عدالت و مجازات را مجددا تصور کرده و در نظر بگیریم زیرا دولت قویاً بر روی مجتمع زندان-صنعتی سرمایه گذاری می کند و از طریق انحصار خشونت، اشکال سیاسی و اجتماعی خشونت را بازتولید می نماید. آنجلا، آیا موقعیت خود را به مثابه آنارشیست، و یوتوپیای خود  را به مثابه جهان پسا دولت توصیف می کنید، جایی که دولت از میان برود؟ یا می توانیم به دولتی امیدوار باشیم که بتواند نشانگر منافع شهروندان آسیب پذیر باشد، تا  فرودستان بتوانند ادعای خدمت رسانی دولت به خود را مطرح سازند؟

آنجلا دیویس: بستگی دارد تا آینده ای که در مورد آن فکرمی کنید چقدر راه مانده است. زیرا مطمئناً در حال حاضر شرایطی وجود دارد که مجبور کردن دولت برای گفت و گو درباره نیازهای مردم بسیار مهم است و من واقعاً از این واقعیت که مردم در آمریکا، خارج از بازداشتگاه ها در سراسر کشور تظاهرات می کنند، هیجان زده ام. اما فکر می کنم نهایتاً الگوی دولت-ملت بورژوازی، که در بطن سرمایه داری وجود دارد، هرگز عدالت را تضمین نخواهد کرد. در حالی که ما فعلاً با دولت مقابله خواهیم کرد، می بایست درگیر نوعی سازماندهی و فعالیتی بشویم که به مردم می آموزد و آنها را ترغیب می کند تا چیزی متفاوت از این نهاد را که در حال حاضر فقط حقوق اقلیت بسیار اندکی از مردم را تضمین می می کند؛ تصور نمایند. همانطور که گایاتری اظهار داشت، ملت دولت به جهانیان خدمت می کند ، جایی که اکثر قریب به اتفاق ثروت در دست چند نفر متمرکز است - هشت میلیاردر بیش از نیمی از جمعیت جهان را در اختیار دارند.

گایاتری اسپیواک: بیل گیتس مالک 93 میلیارد دلار است.

آنجلا دیویس: بله ، منظور من این است که، حتی نمی توانید آن را تصور کنید. فقط جف بزوس از آمازون کل فودز مارکت را خریداری کرد است. منظورم این نوع سرمایه داری است، شاید این موضوع آغاز گفتگوی دیگری باشد ... می دانید، این نوع ماهیت زیاده خواهی سرمایه داری ست که باعث می شود مردم بیشتر و بیشتر بخواهند.. بنابراین؛ خیر، فکر نمی کنم که بتوانیم هر وجهی از آن دولت را حفظ کنیم.

گایاتری اسپیواک: خب، من با کلیت موضوع موافقم ، اما بگونه ای دیگر، اگر الگویی را در نظر داشته باشم ، حزب دمکراسی سوسیال به سبک روزا لوکزامبورگ خواهد بود- بنابراین ، نه آنچه مرسوم است، و نه حتی حزب مارکسیستی. آنها به جنگ جهانی اول رای دادند، درست است؟ خوشبختانه در آن زمان مارکس مرده بود. من موضع آنجلا را موضعی بسیار جدی می دانم که مخالف با من نیست. ما مطمئناً به کسانی فکر می کنیم که اعتقاد دارند ما باید در آینده بی فایدگی دولت بعنوان متحدان خود را پیش بینی کنیم. در این میان، دولت هم خصیصه دارویی دارد و هم سمی، زیرا جامعه مدنی به اصطلاح  بین المللی - همانطور که قبلاً نیز گفتم ، کلمه "جامعه مدنی" به سادگی به معنای این است که آنها در مدرسه به کلاس مدنی رفته اند، می دانند که هر چیزی که دولتی نیست جامعه مدنی است- هیچ قرارداد اجتماعی ندارد. آنها کارآفرینان اخلاقی خود-انتخابی و غالباً بر اساس بودجه شرکت ها هستند. تاریخ سترگ تر از حسن نیت شخصی است و مارکسیسم مربوط به شلیک به زانو نیست. بنابراین، من حسن نیت افرادی که در سیستم ان جی او فعالیت دارند، را زیر سوال نمی برم. افراد خوب زیادی را می شناسم، به عنوان مثال ام فو دِبِلی - Mpho Ndebele -، که کلاً در یک ان جی او کار می کند. او از آن ابزار بد برای رسیدن به اهداف خوب استفاده می کند: خرابکاری های مثبت. بنابراین، موضوعی که مطرح کردم امر شخصی نیست. اما می گویم اگر دولت نادیده گرفته شود، قادر نخواهیم بود سویه فازی دولت، ملی گرایی، که مبتنی بر سرمایه های زبانی جهانی است را حفظ کنیم. بر این اساس، آنچه به مثابه یک پیشنهاد روی آن تاکید دارم نسخه ای منطقه ای تر از ساختارهای انتزاعی رفاهی است که دولت نتواند از آن تحت عوامل بحران ساز معاصر استفاده کند. اکنون دولت مدیریت سرمایه جهانی است. نئولیبرالیسم موانع بین سرمایه جهانی و سرمایه دولتی را برطرف می سازد. و سپس حقوق بشر می آید و دولت را مورد سرزنش قرار می دهد؛ فکر می کند که به هر حال دولت بد است.

فرودستان؛ افرادی هستند که به تعبیر گرامشی، گروه های اجتماعی کوچکی در حاشیه تاریخ اند. وظیفه ما این است که فرودستان را - بنابراین "فرودست" به طور بالقوه قابل تعمیم است – وارد مدار شهروندی کنیم. تا آنجا که بتوانند درگیر آن شده  و در آن ساختار کار کنند. همانطور که گفتم در جهان آنجلا دیویس نگاه به دولت به مثابه چیزی ست که باید در نهایت از شر آن خلاص شویم؛ آنها متحدین ما هستند، در برابر ما نیستند. اما با این حال، در حال حاضر کار با فرودستان در راستای حق شهروندی است. این کار بسیار سخت است زیرا باید پیگیری های لازم صورت گیرد، چراکه دولت نمی خواهد واقعیت سازوکار شهروندی از این طریق را بپذیرد. چگونه این را می دانم؟ می دانید، من بعد از 58 سال هنوز تابعیت آمریکا را نگرفته ام. یک گرین کارت 58 ساله دارم ، اساساً به این دلیل که دوست دارم در هند رای داده، و همچنین به تدریس در آن مدارس روستایی ادامه دهم، هر چند وقت یکبار به هند سفر می کنم، بدون اینکه به خطر بیافتم، در کلمبیا کار خود را انجام دهم، این به من اجازه داده تا در اخذ رای صدها دانشجو در طول 54 سال تدریس شرکت داشته باشم. بنابراین می توانم ببینم که شرایط تا چه حد ناهمواراست، شهروندی چه نقشه امدادی ست. و اگر چنین موضوعی برای من به مثابه مسافر جهان متروپلیتنی است، برای افراد فرودست چقدر بیشتر است. شهروندی، همانطور که جهان هر روز به ما می آموزد، منبعی است که باید از آن با پشتکار محافظت نماییم.

این همان اتفاقی است که با فرودست سازی، با اشغال وال استریت، -از دوران ریگان و بوش در دهه هشتاد - رخ داده است - وقتی تمام ساختارهای رفاهی نیو دیل، از جمله، در پایان ، قانون شیشه استاگال، -جدا کردن سرمایه گذاری و بانکداری تجاری- فسخ شد و رکود سال 2007 بر روی زمینه اساسی ارزشهای خانوادگی بنا گردید: "ما خانه خود را دوست داریم" ، سوء استفاده دیرپا از گروه اول، تولید بیشتر سرمایه برای گروه دوم، تولید برای مصرف فردی. تصادفی نیست که در خرید خانه، فرد بیشترین میزان ابزارهای مالی را به مدار سرمایه انتقال می دهد. این توصیفی متریالی از ایدئولوژی است، که صنعت مسکن  را به مثابه منبعی  برای ارزش های خانوادگی به انحراف می کشاند2. بنابراین، این وضعیت آن نوع مداخله ای است که باید روی آن کار  و با آن مشارکت کرد، طرح ریزی استراتژی با دولت به مثابه دارویی که می تواند تبدیل به سم شود، برای بهبود سیاست ها بطور مکرر و فقط تا حدی محدود کننده. و به همین دلیل ، فقط از نقطه نظر عملی، من رزا لوکزامبورگ را دنبال می کنم، کسیکه بسیار مورد تحسین من است. آنچه به سوپروایزر هایم، معلمانم و غیره، می گویم این است که من از نظر دولت دشمن شما هستم زیرا شرایطم خوب است، شرایط پدر و مادرم هم، اما دو نسل در شرایط مساعد؛ هزاران سال محرومیت از حق کار فکری که همان چیزی است که ما پشت سر گذاشتیم را خنثی نمی سازد. اکنون دولت با شما تا حدودی خوب است زیرا من اینجا هستم، اما آنچه ما واقعاً سعی می کنیم انجام دهیم این است که ببینیم آیا دولت بدون من قصد دارد برای شما کار کند. چگونه می توانید از لحاظ مادی به جایگاهی که دولت خدمتگزار شماست؛ برسید؟

یکی از سوپروایزرهای من به عنوان کاندید مارکسیست حزب کمونیست در انتخابات پانچایات (واحد روستایی خودمختار محلی) شرکت کرده بود. بدلیل خشونت ناسیونالیستی هندو اجازه نداشت حتی نامزدی خود را  در این انتخابات اعلام کند. در چنین زمینه ای، من هنوز آمادگی ندارم دست از سر دولت بردارم. اما بله، منطقه گرایی و نه رقابت دولتی. سعی می کنم مثل چین فکر کنم. فقط کاری را انجام دادم که آنرا "ضروریات بازنگری جاده ابریشم" نامیدم، تا بتوانم سعی کنم خودم را خارج از شخصیت آمریکایی یا شخصیت هندی ام تصورنمایم، همانطور که آنها ملی گرایانه رقابت می کنند. دولتها در این تلاش مقید به دید صرفا درونگرایانه نیستند تا متوجه شوند چه کسی بیشتر رشد می کند. ما باید منطقه گرایی انتقادی را در سطحی بالاتر ارتقا دهیم. گروه های منطقه ای مانند آ سه آن (انجمن ملل جنوب شرقی آسیا) و سارک (اتحادیه همکاری های منطقه ای جنوب آسیا ) نباید فقط در حوزه اقتصادی فعالیت داشته باشند. به عنوان مثال، ناتو نباید اینقدر ضعیف تصور می شد. من می توانم همینطور ادامه دهم، زیرا این موضوع با  عملکرد فعلی من مرتبط است. برای مثال می توانم به داستانهایی درباره اصلاحات ارضی بپردازم. اما بگذارید به همین جا بسنده کنم.


قسمت اول

قسمت دوم


منبع:

https://www.radicalphilosophy.com/article/planetary-utopias



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

مرکز همایش های کارآفرینان یابولی از معمارانِ اِم اِی دی؛ کولیِ آتشینِ سفید بر بلندای برف
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر . قسمت سوم
کافکا، تاتلین و لازلو موهولی نای؛ همْ رسش باستان گرایی، کارکردگرایی نو و فرم های نوْظهور
معماری برآمده از یک انقلاب: نگاهی به بحران سیاسی جاری در لبنان
هنر گفت و گو ـ گاردین با رِم کولهاس و کانْله آدِیمی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group