معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
کووید ـ 19 و اولین بحران اقتصادی در دوران آنتروپوسن
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1399/10/28
مـنـــــــبـع : برداشته ای از سایت تله گرا.ف. نوشته آدام توز. برگردان مریم طیبی
تعداد بازدید : 866

هر سال واشنگتن دی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سی میزبان نشست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بهاره‌ی صندوق جهانی پول و بانک جهانی است. اما ماه گذشته، کریستالینا جورجیِوا Kristalina Georgieva از طریق ویدئو برای همکارانش سخنرانی کرد. او اعلام کرد که جهان با "بحرانی بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سابقه" مواجه است. برای اولین بار از زمان تاریخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگاری وقایع، اقتصاد تمام جهان رو به انقباض است، و کشورهای غنی و فقیر هم از این نظر با یکدیگر تفاوت ندارند.

اما فقط تأثیر آنیِ ماجرا نیست که این بحران اقتصادی را بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سابقه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند بلکه منشأ آن نیز چنین است. سال 2008 نیست که سقوط بانکداری در شمال اقیانوس اطلس منشأ بحران باشد. مانند دهه‌ی 1930 هم نیست که زلزله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای بوده باشد بر گسل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های به‌جا‌مانده از جنگ جهانی اول. وضعیت اضطراری کووید-19 در سال 2020 نتیجه‌ی تلاش جهانی برای محدود کردن یک بیماری ناشناخته و کشنده است. هم نشانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای است اعجاب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انگیز از قدرت جمعیِ ما برای متوقف ساختن اقتصاد و هم هشداری است تکان‌دهنده که مهار طبیعت، امری که زندگی مدرن به آن وابسته است، بسیار شکننده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر از آن است که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پنداریم. آن‌چه ما در حال تجربه‌اش هستیم اولین بحران اقتصادی عصر "آنتروپوسن" است. [این اصطلاح به معنای عصر انسان و حاکی از آن است که فعالیت‌های بشر آغاز دوران زمین‌شناختیِ جدیدی را رقم زده است م.]

این دورانی است که تأثیر فعالیت‌های بشر بر طبیعت به شکل‌هایی فاجعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بار و پیش‌بینی‌ناپذیر گریبانگیر خودمان شده است. عصر آنتروپوسن احتمالاً از سال 1945 شروع شد اما اکنون در سال 2020 با اولین پیامد آن روبه‌رو شده‌ایم که کل اقتصاد ما را بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ثبات و به ما خاطرنشان کرده است که این مشکل چقدر فراگیر و اضطراری است. 

در حالی که تاریخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگاریِ اضطرار اقلیمی بر حسب سال شمرده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، کووید-19 فقط در چند هفته جهان را فرا گرفت. شوک این موضوع عمیق است. این بیماری با زیر سؤال بردن چیرگیِ ما بر مرگ و زندگی، بنیان روان‌شناختی ما در مورد نظم اجتماعی و اقتصادی را به لرزه درآورده است. پرسش‌های بنیادینی درباره‌ی اولویت‌ها مطرح شده و اصول بحث را به هم ریخته است. نه در دهه‌ی 1930 و نه حتی بعد از سال 2008 هیچ‌گاه این پرسش مطرح نبود که آیا برگرداندن مردم به مشاغل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان کارِ درستی است یا نه.

تأکید بر ماهیت تکان‌دهنده‌ی کووید-19 به این معنی نیست که مشکلاتی که در پی بحران اقتصادی سال 2008 رخ داد اکنون دیگر دست از سر ما برداشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ است. وقتی همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری در ماه مارس 2020 بالا گرفت، شکنندگیِ بازارهای مالی بسیار واضح بود. اگر قرنطینه رکودی بلندمدت در پی داشته باشد، که احتمال آن بسیار زیاد است، بانک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها خسارت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سنگینی خواهند دید. 

افزون بر این، تمرکز بر منحصر‌به‌فرد بودن شوک کووید به معنای این نیست که تنش ژئوپلتیک بین آمریکا و چین دیگر اهمیتی ندارد. برعکس! درگیریِ آمریکا و چین آینده‌‌ی نامعلومی را برای اقتصاد جهان رقم زده است و این موضوع هر روز با بالا گرفتن دعوای سیاسی بر سر این ویروس نگران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کننده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

اما نکته‌ی مهم این است که ثبات اقتصادی و ژئوپلتیکی اکنون با چالشی درهم‌تنیده شده است که به قول امانوئل مکرون، رئیس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جمهور فرانسه، انسان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شناختی است: باید میان فعالیت اقتصادی و مرگ توازنی ایجاد کرد. یک جهش ژنتیکیِ اتفاقی که در زودپز زیست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌محیطیِ چین رخ داد توانایی همه‌ی ما برای زندگی روزمره را به خطر انداخته است. نسخه‌ی بدخیمی است از اثر پروانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای. شاید بتوان گفت اثر خفاشی.

کووید-19 جهان را دربرگرفته و تاریخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگاری پیشرفت را بر هم زده است. بیمارستان‌های پیشرفته در چین، ایتالیا و آمریکا مایه‌ی ناامیدی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شدند و به نهادهایی آشوب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زده و ناکارآمد تقلیل یافتند. پرستاران در نیویورک مجبور شدند تا کیسه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زباله به دور خود بپیچند. ماسک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های صورت با چرخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خیاطی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های دستی دوخته و مردگان در تریلی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سردخانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دار تلنبار شدند.

باید با این امکان کنار بیاییم که شاید ما در زنگ تفریحی اغوا‌کننده می‌زیستیم. در سده‌ی پس از آنفلوانزای اسپانیایی در 1919-1918، جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازی و رشد دولت‌های رفاه در حالی رخ داد که با بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تقریباً خوش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خیمی روبه‌رو بودیم. به یمن پیشرفت در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تغذیه، بهداشت، مسکن، سلامت عمومی، داروسازی و پزشکی پیشرفته ما شاهد رشد چشمگیری در امید به زندگی و طول عمر انسان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها بوده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایم. 

چیرگی بر آبله در سال 1977 بسیار نمادین بود. این حس که بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عفونی چیزی مربوط به گذشته‌اند به ما احساس امنیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داد. اکنون با کووید-19 بهای این امنیت بسیار بالا رفته است. در چرخشی عجیب، اقتصادهای پیشرفته ناگهان خود را درگیر دوگانگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های پیچیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای دیدند که معمولاً کشورهای فقیر با آنها روبه‌رو بودند. ما اکنون ابزار لازم را نداریم. در جهان فقرا، نتیجه‌ی هر روزه این است که بچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها عقب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مانند و خانواده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به فلاکت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتند. میلیون‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نفر به علت کمبود امکانات درمانی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌میرند. کووید-19 اندکی از طعم این اتفاقات را به دنیای ثروتمند چشاند.

نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانیم ادعا کنیم که به ما هشدار داده نشده بود. از زمان گزارش معروفِ "محدودیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های توسعه" که در سال 1972 توسط اتاق فکرِ "باشگاه رم" منتشر شد، متخصصین همواره به ما گوشزد کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند که نیروهای طبیعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند مسیر پیروزمندانه‌ی رشد اقتصادی را متوقف کنند. در پی شوک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نفتی دهه‌ی هفتاد کاهش منابع همیشه نگرانی بزرگی بود. در دهه‌ی هشتاد بحران اقلیمی پیشی گرفت. و در همان زمان شوک اچ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وی/ایدز ما را از نوع دیگری از واکنش طبیعت آگاه کرد: تهدید "بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عفونی نوین"، به‌ویژه آنهایی که خاستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان جهشی از حیوان به انسان بوده است.

از کنفرانس سال 1989 در دانشگاه راکفلر به طور مکرر گفته‌اند که این امر اتفاقی نیست بلکه نتیجه‌ی اقدام بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وقفه‌ی بشر در وارد کردن حیات حیوانی در چرخه‌ی غذایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش است. اچ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وی/ایدز، سارس، آنفلوانزای مرغی، آنفلوانزای خوکی و مرس همگی به این ولع خطرناک ربط دارند. درست مانند بحران اقلیمی، بیماری‌های همه‌گیر نیز اتفاقاتی صرفاً طبیعی نیستند. نیروی محرکه‌ی آنها خاستگاهی انسانی دارد.

مضامین این تحلیل بسیار رادیکال است. اما پزشکان و همه‌گیری‌شناسانی که آنها را مطرح می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند انقلابی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نیستند. آنها همواره خواهان ایجاد نوعی زیرساخت جهانی برای سلامت عمومی بوده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند که با خطرات جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شدن همخوان باشد. اگر بخواهیم همچنان گله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بزرگی از دام‌ داشته باشیم و در عین حال بیش از پیش به آخرین منابع حیات ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وحش تجاوز کنیم؛ اگر بخواهیم در اَبَرشهرها جمع شویم و بیش از پیش سفر کنیم، باید بدانیم که همیشه با خطرات ویروسی روبه‌رو خواهیم بود. 

اگر بخواهیم از بحران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها جلوگیری کنیم باید در تحقیق، نظارت، سلامت عمومی پایه، و در تولید و ذخیره‌ی واکسن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و تجهیزات بیمارستانی سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری کنیم. چنین چیزی مستلزم هماهنگیِ سیاسی چشمگیر و سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ است. اما همیشه مشخص بوده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که این سرمایه و تلاش ثمرات عظیمی خواهد داشت. آنفلوانزای همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیر سال 1918 که گمان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود جان 50 میلیون نفر را گرفته باشد توقع ما را بالا برد. همیشه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانستیم که اگر همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیریِ بزرگی رخ دهد که نیازمند قرنطینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازی باشد، هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آن به تریلیون‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها دلار خواهد رسید.

بحران اقلیمی به ما نشان داد که چه چیزی جلوی عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌العمل کافی را می‌گیرد. سوخت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های فسیلی برای روش زندگی ما حیاتی هستند. انکار بحران اقلیمی منافع تجاری بالایی به همراه دارد. منافع استراتژیک آمریکا، عربستان سعودی و روسیه همگی در نفت جمع شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. کربن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زدایی امری گران و به لحاظ تکنیکی پیچیده است که مزایای پراکنده‌ی آن فقط در بلندمدت به دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند.

در مورد سیاست‌گذاری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سلامت عمومی هم رقابت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بوروکراتیکی بین سازمان‌های ملی و بین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌المللی وجود دارد. نگرش متخصصان جنگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طلب و زیست‌پزشکیِ بشردوستانه به امر امنیت سلامت جهانی متفاوت است. صنعت داروسازی تا سودی در میان نباشد اقدام به سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری در داروها نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. بیمارستان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها که همیشه به بودجه توجه دارند به دنبال کاهش هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها برای تخت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان هستند.

اما این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در مقایسه با خطرات موجود بسیار کوچک به نظر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسند. هر چند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان خیلی منطقی این بحث را مطرح کرد که ساختارهای عظیمی مانند نظام سرمایه‌داری و ژئوپولتیک مانع از پاسخ‌گویی مناسب به بحران اقلیمی شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند اما در مورد کووید-19 نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان چنین گفت. 

تخمین زده‌اند که هزینه‌ی واکسیناسیون همه‌ی مردم دنیا تقریباً 20 میلیارد دلار است. این مبلغ معادل چیزی حدود دو ساعت "جی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پی" یا همان تولید ناخالص ملیِ کل جهان است که کسر کوچکی از تریلیون‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها دلار خسارتی است که این بحران در پی داشته است. این واقعیت را که به این ویروس اجازه داده شد به بحرانی جهانی بدل شود نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان با اشاره به منافع متضاد کشورها توضیح داد. در درجه‌ی اول، این بحران حاکی از ناکامی در کشورداری بوده است.

چون هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های این کار نسبتاً کم و خطرات آن بسیار زیاد است، تقریباً همه‌ی کشورهای مهم برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی برای مقابله با همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها داشتند. اما هیچ‌کدام به اندازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که الان آرزویش را داریم کارآمد نبودند. با وجود این، در جاهایی مثل آلمان، کره‌ی جنوبی و تایوان این برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها موفقیت‌آمیز بود. حالا مشخص شده که داشتن برنامه، عمل کردن به آن و انجام درست امور پایه‌ای بسیار مهم است.

واکنش به بحران اقلیمی منوط به چالشی هولناک یعنی کاستن از آهنگ رشد کل سیستم است. آنچه کووید-19 به ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آموزد این است که تنها تصویر کلی مهم نیست. نظام جهانیِ ما چنان در هم تنیده است که ناکامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کوچک در کشورداری در چند گره‌ی حیاتی همه‌ی ساکنان این سیاره را تحت تأثیر قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد
.

نکته‌ی مهم در مورد کووید-19 این بود که به ما فهماند که آنتروپوسن چه خطراتی دارد. تعطیلی و قرنطینه اقدامی صرفاً دولتی و از بالا به پایین نبود. بلکه خود ما مردم به صورت جمعی تصمیم گرفتیم تا در پاسخ به این تهدید حتی در مواردی پیش از دولت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها دست به کار شویم. انعکاس این امر در بازارهای مالی بسیار چشمگیر بود زیرا در اقدامی جهانی و سریع سعی کردند تا از خود محافظت کنند. در پی این اقدام ابتدا بانک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مرکزی و سپس پارلمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و دولت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها دست به کار شدند. مشخص شد که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان اقتصاد جهان را متوقف کرد. 

اما حالا با مسئولیت عظیم بازگشایی آن روبه‌رو هستیم. اگر حرف جورجیوا درباره‌ی بی‌سابقه بودن این بحران درست باشد، این امر در مورد بازگشایی نیز صدق خواهد کرد. گزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های روبه‌رو بسیار خطیرند. از یک طرف با خطرات پزشکیِ عظیم مواجه‌ایم و از طرف دیگر با بحرانی فاجعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بار در اقتصاد. چگونه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان توازن برقرار کرد؟ شاید وسوسه شویم که چنین انتخابی را رد کنیم و آن را ناممکن یا غلط بخوانیم. اما چنین حرفی نه تنها نادرست است بلکه این واقعیت را نادیده می‌گیرد که در شرایط عادی مدام در حال برقراری توازن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ میان مرگ و زندگی هستیم. حتی در ثروتمندترین جوامع هم تصمیماتی گرفته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که مشوق‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان امور مالی است و پیامد این تصمیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها احتمالات مربوط به مرگ و میر بر اثر حوادث محیط کار، آلودگی، تصادف خودرو، سرمایه‌ی بیمارستان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، خرید دارو، و بیمه‌ی سلامت را تعیین می‌کند.

اما قبلاً هرگز سؤالی به این روشنی در مقابل همه‌ی کشورها قرار نگرفته بود. پیش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینی نتیجه‌اش قطعی است. آمریکا اکنون در مسیر سقوط قرار گرفته است. ایالت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های جمهوری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواه جنوبی مانند جورجیا بدون وجود آزمایشات کافی یا شواهد پزشکی به کار خود ادامه می‌دهند. 

شبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نظامیانی که مشوقی جز خود رئیس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جمهور نداشتند اقدام به اشغال مجلس میشیگان کردند و خواستار برچیده شدن قرنطینه شدند. در همین حال در آلمان، آنگلا مرکل جایگاه خود را در حوزه‌ی یورو با سرکوب هرگونه بحثی بازپس گرفت. او تأکید می‌کرد که اکنون زمان "بحث بر سرِ بازگشایی" نیست. بار دیگر سیاست مارگارت تاچر مبنی بر اینکه "گزینه‌ی دیگری وجود ندارد" در دستور کار روز قرار گرفت.

تنها معجزه فقط می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند راه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حلی پزشکی باشد ــ تست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آنتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بادی، درمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مؤثر، یا یک واکسن. پنج سال طول کشید تا واکسن ایبولا کشف شود. هر چند منابع بسیار عظیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تری برای مشکل کنونی اختصاص یافته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند اما وضعیت فعلی را نباید با روال عادی اشتباه گرفت. ما تا به حال واکسن موفقی برای کرونا نساخته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایم. ما به علم عادی دلبسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایم تا در جنگی مدرن به "معجزه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای علمی" دست بیابد. حتی اگر در بهترین حالت، واکسنی در سال 2021 تولید شود، باز هم نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانیم از منطق خطر در جامعه بگریزیم. اکنون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانیم که با چگونه تهدیدی روبه‌رو هستیم. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانیم که بخش بزرگی از 2020 را از دست دادیم. حالا چگونه باید ادامه دهیم؟

راه‌حل مشخص عبارت است از سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری در بهداشت عمومیِ جهانی آن هم به نحوی که متخصصان از دهه‌ی نود میلادی خواهان آن بوده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. موانع تجاری و سیاسی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای در این راه وجود خواهد داشت. چین و آمریکا با هم سرشاخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شده‌اند و به نظر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد که مصمم‌اند تا این بیماری همه‌گیر را سیاسی کنند. علاوه بر این، سایه‌ی هزینه‌ی گزاف این بحران بر سر ما باقی خواهد ماند. بدهی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کلان احتمالاً منجر به مذاکراتی درباره‌ی ریاضت اقتصادی خواهد شد. 

از دهه‌ی نود سیاست‌گذاری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اقتصادیِ بازارمحور در بخش دولتی سبب تضعیف نظام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سلامت در سراسر جهان شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. در نهایت سیاست بسیار قاطع خواهد بود، شش ماهِ گذشته شکست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شدیدی برای جناح چپ در هر دو سوی اقیانوس اطلس به همراه داشته است. فحوای سیاسیِ این بحران تا کنون محافظه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاری و ملی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گرایی بوده است.

در برخورد با این بحران، بولسونارو و ترامپ به افرادی مضحک تبدیل شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. اما واکنش آنها حاکی از خواست بنیادین عمیق برای انکار عظمت این شوک است. کیست که دلش نخواهد فکر کند که این فقط آنفلوانزایی ساده بوده است؟ با توجه به این وسوسه، آنچه باید با آن مبارزه کنیم نه این انکارهای علنی بلکه گزینه‌ی آرامش‌بخش دیگری است: اینکه کووید-19، گردبادهای بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سابقه و آتش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سوزی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عظیم سال 2019 را حوادثی اتفاقی در طبیعت قلمداد کنیم.

چنین نگاهی هر چند آرام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخش و در کوتاه‌مدت برای اقتصاد مفید است اما راه را برای بلایای بعدی باز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد. اگر بپذیریم که کووید-19 بلایی بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سابقه بوده است، در این صورت باید از این بترسیم که بلایای مشابه بیشتری در راه باشد
.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group