سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود برنده نخست مسابقه گورستان عمودی در مرکز شهر مکزیکوسیتی ـ هرمنوتیک مرگ؛ یک پرداخت رو زمینی

حمید حسینی ( 1390/06/19 ) :
عالی بود بهتومن خیلی تبریک میگم.خوشحالمون کردید....

زهرا ابراهیمی تنها ( 1390/06/19 ) :
خیلی خوبه من هم بهتون تبریک می گم. به امید موفقییت های آینده شما

احسان کاویانی ( 1390/06/26 ) :
بسيار عالي بود و خوشحام از اين كه يكي از دانشجويان دانشگاه حافظ در اين پروزه همكاري داشته است.
موفق باشيد...

فرخ تابنده ( 1390/07/05 ) :
از طرف خودم و اعضای گروه از لطف دوستان ممنونم

نازنین کاوه ( 1390/07/19 ) :
از آقای فرخ تابنده جهت کار های 3dعالیشون تشکر میکنم و خیلی خشحالم که از دانشجویان حافظ هستند.امیدوارم بتونیم از تجربیات ایشون در پروژه هامون استفاده کنیم...

مهشید معتمد ( 1390/07/29 ) :
آقای تابنده
با تبریک
امیدوارم که از تجربیات موضوع مشابه کلاس آقای مهندس دهقانی در پروژه تان استفاده کرده باشید.
پویا و مانا باشید

رضا خالقی راد ( 1390/07/30 ) :
سلام استاد خیلی کاراتون عالی بود باورم نمی شد امیدوارم موفق باشید و من بتونم از شما استفاده کنم
خیلی عالی بود

سیروس اباذرنژاد ( 1390/09/01 ) :
آقای تابنده شما یک بار دیگه باعث سر بلندی ما ایرانی ها شدید وقتی به این پروژه نگاه کردم به ایرانی بودنم بالیدم و شما حس توانستن رو در من زنده کردید یک دنیا براتون آرزوی موفقیت در کارهای بعدی رو دارم ئ امیدوارم ما هم بتونیم از تجربیات شما استفاده بهینه را ببریم

سامان زارعی ( 1390/09/02 ) :
ضمن عرض سلام وخسته نباشید به جناب آقاب مهندس تابنده.بنده به عنوان یکی از معماران آینده به شمااز طرف خودم ودیگر دانشجویان دانشگاه مرودشت بخاطر این موفقیت بزرگ شما تبریک عرض میکنم.

محمد ابراهیم کرمی ( 1390/09/03 ) :
بسیار خوشحالم و به خودم میبالم که چنان استاد هایی و همچنیین چنان دانشجویان در ایران بزرگ و شهر شیراز وجود دارند.تبریک میگم و به شما ها افتخار میکنم.

شیوا گل دعایی ( 1390/09/03 ) :
من هم به عنوان 1ایرانی و یک هم شهری به شما تبریک می گم و امیدوارم شاهد موفقعیت های بعدی شما باشم.

شیوا گل دعایی ( 1390/09/03 ) :
بیشترین توضیح ها را در اثر قبلی گذاشتم اما نظر تحلیلی من راجب کار:
با توجه به اینکه مردم مکزیک به انجام آداب و سنتهای فرهنگی خود بسیار پایبند می‌باشند این المان شهری بسیار موفق است زیرا:
مردم مکزیک جشنی را دارن به نام: روز درگذشتگان

در این روز در واقع باور و سنتی است که مکزیکی‌ها آن را از اجداد سرخ‌پوست خود به یادگار نگه داشته اند . بعد از ورود اسپانیایی در قرن شانزدهم به مکزیک، این سنت با باورهای مسیحی آمیخته شد و اکنون در روزهای اول و دوم نوامبر و همزمان با روز گرامیداشت قدیسان کاتولیک برگزار می‌شود . در روز درگذشتگان، مکزیکی‌ها بر مزار عزیزان از دست رفتهٔ خود گرد می آیند و برایشان شمع روشن کرده و گل نثارشان می کنند.
دقیقا یکی از آیتم های طراحی این است که: یاد و خاطره رفتگان رو زنده نگه داره.
من این طرح را از این نظر تحسین می کنم که یاد مرگ را از حالت بد و ترسناک جدا کرده و به این که این 1 المان است خوب پاسخ داده و سبز بودن آن به این موضوع که زندگی حتی بعد از مرگ ادامه داره کمک کرده چرا که گیاهان بعد از زمستان دوباره سبزی خود را به دست می آورند.از نظر حجمی هم خوب بوده چرا که المان 1نشانه است و شاید انتظار استفاده را نمی توان از آن زیاد داشت.
من معمار قابل قیاسی با روزبه تابنده، هاله ودادی نژاد نیستم اما شاید اگر من میخواستم طراحی کنم از نظر حجمی دقیقا رو به بالا توی ذهنم می آمد زیرا از نظر احساسی فکر می کنم روح خیلی آزاد است و به آسمان نزدیک تر پس شاید اینجوری توی ذهنم می آمد.

سامان زارع ( 1390/09/03 ) :
با مطالعه بر تاریخ منطقه این پروژه ما به مفهوم مرگ و نحوه جالب برخورد مکزیکی ها با مرگ پی می بریم که ممکن است در نقطه دیگری در دنیا به این شکل صورت نگیرد.
با توجه به فرهنگ و آیین این اقوام از چند هزار سال پیش تا کنون و بوجود آمدن بنا هایی با محوریت مرگ و با نگاه به بافت و اقلیم شهر مکزیکوسیتی بنایی سبز می تواند بهترین گزینه برای مکان مرگ در این شهر باشد " اما این پروژه از نظر من دارای ابهاماتی می باشد:
دلیل طبقات چیست؟ آیا تفاوتی بین طبقه اول و آخر وجود دارد ؟ این طبقات شبیه هم هستند یا نه ؟ اگر هستند چرا؟ اگر نیستند چرا؟
ما چطور می توانیم جایگاه شخص را در این قبرستان مشخص کنیم ؟
این را تقریبا همه ما قبول داریم که" بالاتر بودن یعنی بهتر بودن " .
در بالای این برج مفهوم نزدیک شدن به خدا نشان داده شده است که یکی از دلایل سوالات من را بیان می کند .
مردمی که در این مکان قرار دارند چرا به این شکل هستند ، مگه اینجا موزه هست ؟
طرح داخلی این بنا بیشتر یک موزه را تداعی می کند تا یک قبرستان .

مرضیه جمالی ( 1390/09/03 ) :
میکزیکی ها به علت عقاید خاصی که دارند در کشان از مرگ متفاوت است چون دوست ندارند عزیزانشان را از یاد ببرند ,مرده و زنده را برابر میدانند و مرگ را شوخی. به علت جمعیت زیاد و کمبود زمین قبرستانهایشان را عمودی که مانند دیوار است میسازند که خودش نمادی از زنده نگه داشتن است. وجود نمادی از مرگ باعث خوشحالی و احساس نزدیک تر شدن به عزیزانشان میشود. پروژه اقای تابنده به مرگ نزدیک تر است , تیرگی بنا , اغاز بنا کلی و پایان بنا جزیی که به خاتمه دادن میرسد گیاهان در این پروژه نماد رشد و زندگی را میدهند , هر 2 طرح از نظر فرم و حجم عمودی کار شده به سمت اسمان که تداعیه زنده نگه داشتن است حرکت میکند. اگر از نظر رنگ بندی روشن تر باشد با شوخی و روحیه شاد و زنده نگه داشتن ارتباط بیشتری برقرار میکند.

شیوا گل دعایی ( 1390/09/03 ) :
سلام
در جواب آقای زارع باید بگم که:
شاید طبقات بودن به دلیل همون 5مرحله ای است که مردم مکزیک به اون باور دارن.
به نظر شما چرا بالا بودن نشانه بهتر بودن است؟
1 مطالعه را جب اهرام ثلاثه کنید با وجودی که خودشون را از همه بهتر می دونستن اما قبرشون کجا قرار داشت؟
این دلیل محکمی واسه برتری نیست.
موزه بودنش را یکمی قبول دارم اما با توجه به مکان و کارکرد به نظر شما در 1پارک توریستی می تونن 1 قبرستان طراحی کنن؟
خب اگر اینجوری بود که اصلا توریست اونجا پا نمی ذاشت.

سامان زارعی ( 1390/09/03 ) :
تدوین درک از مرگ در شهر مکزیکو سیتی:
روز مردگان:
مردم این شهرمرگ رامقدس میدانند.تاحدودی که 3روز از سال رابه آن اختصاص داده اندکه روز ملی آنهامیباشداین 3روز(روز3اکتبرو1و2نوامبر)میباشد.
آنها اعتقاد دارند که در روز اول مردگان کودک روز دوم مردگانی که تصادفی هستندوروز سوم دیگرمردگان به دیدار خانودهایشان می آیند.
مردم مکزیک در این 3روزخیلی شادی می کنند که توجه همه رابه خودشان جلب کرده اند.انهامیگویند که انسان هنگام مرگ فقط از دایره طبیعت خارج میشود
درک دیگر آنها از مردگان این است که انگار یکی از نزدیکانشان به صفر رفته ودارن به استقبالش میروند.

تحلیل مکزیکوسیتی:
شهر مکزیکو سیتی در مختصات 99.8غربی و19.26شمالی قرار دارد.
ارتفاعش از سطح دریا:2237هزار مترمربع.
ومساحت کل آن1485کیلومتر مربع میباشد.
شهر مکزیکو سیتی یکی از بزرگترین شهرهای جهان که پس از تخریب تنوچتیتدان مرکز امپراتوری آزتک شکل گرفت.
طبق آمارگرفته شده در سال 2010جمعیت شهربرابربا8851080بوده است.
فرمی که استفاده شده دایره استوانه. که استفاده شده نشانه حرکت،گردش زندگی ،وجاودانگی رانشان میدهد.

اثرطراحی شده تاچه حد به ایده مرگ نزدیک میباشد.
این اثر طرح خوبی برای.این موضوع میباشد.به این دلیل که این طرح برای مکزیکیها طراحی شده نه برای کشور یاادیان دیگر.اعتقاد مکزیکیها درباره مرگ کاملا متفاوت میباشد که خود بیانگراین امر میباشد.
نظربنده درنگاه اول کاملامتفاوت بودولی پس از تحقیقاتی که انجام دادم،درباره مکزیکیهاواعتقادات آنهانظرم کاملا برگشت.که باید برای مکزیکیهاطراحی کرد نه جایی دیگر.به نظرم این طرح دروسط شهر مکزیکو سیتی وبه عنوان یک المان شهری کاملامنطقی میباشد.وخیلی خوب میتواندنقش خود رابازی کند،مردم میتوانند روزهای جشن رادر این فضا واطراف آن سپری کنند.

اگر این طرح دست بندهم بود(البته اینجا اضافه کنم که به آقای تابنده جسارت نشود)بنده هم همچنین کاری انجام میدادم.

افشین شناوری ( 1390/09/03 ) :
باسلام و خسته نباشید و تبریک خدمت آقای تابنده
من به هیچ وجه علاقه مند به نظر دهی در مورد پروژه نیستم ولی مجبورم !!!!!!!
به نظر من باید مکزیکی باشیم تا برای مکزیکی ها طراحی کنیم مخصوصا طراحی یک گورستان که ریشه در فرهنگ و اعتقادات یک ملت دارد و ما هر چقدر هم در مورد فرهنگ و اداب و رسوم یک ملت مطالعه کنیم نمی توانیم احساس درونی انها را درک کنیم و برای طراحی این فضا این احساس لازم است.
جدا ازاین موضوع خود این المان یک المان مرگ است و سایه ی مرگ(سایه برج) بر کل شهر اثر می گذارد و با دیدن این برج در هر کجا از این شهر ناخداگاه احساس غم و اندوه زنده می شود و این شهر را تبدیل به شهر مرگ می کند.
من به شخصه هیچ گاه قبول نمی کنم که یک مکزیکی برای ایران گورستان طراحی کند.
با نهایت احترام برای شما و طرح شما.

محمد سکاک ( 1390/09/03 ) :
من هم خدمت آقای تابنده تبریک میگم.منتظر موفقیت های بزرگتری از شما هستیم.

نیلوفر کشاورز ( 1390/09/03 ) :
جا داره که به شما تبریک بگم جناب تابنده.واقعا طرحتون حس خوب وعجیبی به ادم میده.متفاوت فکر شما جای تحسین داره.
مردم شهر مکزیکوسیتی برای مرگ ارزش بسیاری قائل هستند.در حدی که چند روزسال را روز مرگ نامگذاری کردند و در این روز به زیارت قبور رفته .قبر رفتگانشان را تمیز کرده روی آنها گل گذاشته و با روشن کردن شمع یاد آنها را زنده می کنند.

همچنین در خانه هایشان محراب هایی را بر پا می کنند که در آنها غذاها و نوشیدنی های مورد علاقه رفتگان را قرار می دهند، حتی برای کودکان از دست رفته نیز محراب می سازند و اسباب بازی هایشان را در آن محراب می گذارند.برگزاری این جشن ریشه در باورها و سنن پیش از ورود اسپانیایی هادارد. در تمدن های باستانی این سرزمین از قبیل تمدن: مایا، اولمِکا و مکسیکا، مرگ جایگاه بسیار مهمی داشته است. بومی های مکزیکی مانند اروپاییان و فرهنگ های شرقی به جاودانگی روح ایمان دارند و می پندارند که ارواح پس از مرگ به مکانی به نام میکتلان (MCTLÁN) می روند، گذشته از شباهت های زیاد میان اعتقادات بومی های مکزیک و اروپاییان ولی تفاوت های بارزی نیز وجود داشته است. طبق باورهای بومی های مکزیک، تمامی ارواح بدون توجه به اعمال دنیوی اشان به میکتلان می رفتند و آنجا به خدایان تبدیل می شدند. جنگجویانی که در صحنه ی نبرد جان خود را از دست می دادند، در دنیای دیگر به پرندگانی با پرهای رنگارنگ تبدیل می شدند و وظیفه داشتند تا خورشید را در طی مسیر روزانه اش همراهی کنند.
جمعیت شهر مکزیکوسیتی8605239نفر وجمعیت کلانشهر21163226نفر درسال 2009 بوده است.تراکم ان 59603کیلومترمربع میباشد.
به نظر من طراح توانسته از نظر حجمی موضوع را برساند.ان هم در شهری مثل مکزیکوسیتی.شاید از نظر فرم شبیه قبرستان نباشد.اما اینکه متفاوت طراحی شده .باعث شده است به چشم نیاید.من این طرح را انتخاب کردم چون مرگ در چنین محیطی ارامش بهتری را دارد.یکی از حسن این برج این است که وسط شهر میباشد.باعث میشود هر روز به مرگ فکر کنیم.حداقل 10٪بهتر و با انسانیت زندگی کنیم.اگه من جای طراح بودم شاید 2 طبقه هم زیر زمین طراحی میکردم.

محمدرضا نامداری ( 1390/09/03 ) :
شهر مکزیکیو سیتی نزدیک به 9 میلیون نفر جمعیت دارد اما منطقه کلان شهری مکزیکو سیتی نزدیک به 21 میلیون نفر جمعیت دارد این به این معناست که بخش مهمی از جمعیت در حواشی شهر سکونت دارند.مساحت این شهر بسیار زیاد است و جمعیت قریب به 9 میلیون نفری آن در مساحتی دو برابر تهران سکنی گزیده اند.از همین رو بر خلاف تهران بلند مرتبه سازی در آن زیاد به چشم نمی خورد و فشردگی فضاها بسیار کمتر است.در بخش عمده ای از شهر فضا ها عمدتا به خانه های کم ارتفاع پوشانده شده اند.
در این کشور مردم حساسیت زیادی به مراسم خاکسپاری اجساد خود دارند تا آنجا که چند روزی را در این کشور به اجرای مراسمی برای مردگان خود اختصاص داده اند و در این روز برای مردگان خویش شمع روشن میکنند.
و اما در مورد این طرح با شنیدن نام نام برج مرگ انسان با حراس مواجه می شود اما من با دیدن این طرح این حس نداشتم و فکر میکنم این پیوند خوبی را با بیننده برقرار میکند و من با دیدن ناخوداگاه یاد بهشت افتادم تا گورستان و رنگ سبز و نور افشانی هر کدام نشانه های حیات و امید است.
به نظر من زیبایی شهر را دو چندان می کند و یک جازبه ی توریستی زیبا ایجاد می کند
من قبل از دیدن این طرح این حس را داشتم که اگر من طراح باشم مکانی طراحی میکنم که شباهت به قبرستان داشته باشد اما با دیدن این طوح نظرم عوض شد.
جناب مهندس تابنده واقعا تبریک عرض میکنم

کیمیا ستودگان ( 1390/09/04 ) :
مکزیکو سیتی یا شهرمکزیکو یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو در مرکز کشور مکزیک است.

«مکزیکو سیتی» پایتخت کشور مکزیک است و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد.
جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است.
نژاد مردم این کشور هندی و اسپانیایی است
عمده ساختمانهای این شهر کم ارتفاع و هستند.
حجم ارتفاعی این طرح زیبایی آن را دو چندان کرده است و رنگ سبز آن را بیشتر شبیه به دیدن یک رویا تشبیه کرده است و فکر میکنم با حساسیت مردم مکزیک نسبت به مردگان و حساسیت آنها به روزهای مراسم که در روز ملی این کشور است را این طرح برآورده کرده باشد

معصومه مردانی ( 1390/09/04 ) :
در مذهب مایاها، جهان دو بعد خدایی و انسانی داشت که در سه حوزه ضرب می‌شدند و آن سه حوزه جهان آسمانی، جهان زمینی و جهان زیرزمینی را شامل می‌شد. دنیای زیرزمینی مکان استقرار روان‌های درگذشتگان بود. قلمرو آسمانی سیزده طبقه و قلمرو زیرزمینی نه طبقه داشت. ارتباط اصلی خدایان با یکدیگر از راه درخت مرکزی بنام واکاه چان امکان‌پذیر بود. این درخت که ریشه‌اش در دنیای زیرزمینی، تنه‌اش در دنیای زمینی و شاخه‌هایش به دنیای آسمانی می‌رسید.
همینطور رنگ سرخ برای مشرق، رنگ سفید برای شمال، رنگ سیاه برای مغرب، و رنگ زرد برای جنوب، و رنگ سبز هم برای مرکز همه انها.از سوی دیگر اسمان را در ان بالا چهار درخت نگه می داشتند،یک درخت در مرکز قرار گرفته بود که رنگ ویژه ابریشم سبز داشت.
این که در بافت شهر قرار گرفته میتونه خوب باشه تا یاداوری کنه که به کجا میرسیم چون مکزیکیها مرگ را پایان زندگی نمیدانند. از طرفی هم اگه در حاشیه قرار میگرفت مزیتهای خودش را داشت.
هر دو کار به نظر من به نوعی به باورهای مایاها بر میگردد.یکی داخل زمین میرود یکی متصل به اسمان است.از لحاظ حجمی کار اقای تابنده با این که فرم وشکل جدیدی با مواجه با مرگ دارد اما با کمی فکر میفهمیم زیاد دور از ذهنیت (عروج روح به اسمان) نیست.حجم دیگه هم شبیه قبرهای معمول و رایج به نظر من با عمق بیشترو ترس از مرگی که در همه ما وجود دارد.
اگر طراحی این کار با من بود حتما این دو حجم را با هم ترکیب میکردم.چون مرگ در ظاهر ترسناک و ناشناخته است اما در باطن شاید (تا حالا نمردم که میگم شاید) جور دیگر باشد سبزو زیبا....

آیسان استوار ( 1390/09/04 ) :
مكزیكوسیتی كه در قرن شانزدهم میلادی به دست اسپانیایی‌ها بر ویرانه‌های تنوكتیتلان، پایتخت قدیمی آزتك‌ها، ساخته شد، امروز یكی از بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است. این شهر پنج معبد آزتك كه بقایایشان شناسائی شده‌اند، یك كلیسای جامع (كه بزرگترین كلیسای قاره است) و شماری بناهای عمومی قرن نوزدهمی و بیستمی چون كاخ هنرهای زیبا را در خود جای داده است.
مردم تئوتی هیچ نوشته ای از خود بر جا نگذاشتند و از این رو روشن نیست که زبان آنان چه بود یا خود و شهرشان را چه می نامند نام تئوتی هوآکان از زبان آزتکها گرفته شده که چند سده بعد در دره ساکن شدند و می توان آن را چنین بیان کرد.

سالها پیش از فتح اسپانیاییها افسانه هایی بیشمار از تئوتی هوآکان گفته شده و آزتکها بر این باور بودند که جهانی که آنان میشناختند از تئوتی هوآکان آغاز شده بود آنان ویرانه های رها شده ای را که گمان می کردند تمدن دیرین و از میان رفته غول ها پدید آورده است گاهواره زندگی جایی که خورشید و ماه در آن پدید آ,ده می پنداشتند از اینرو دو هرم تئوتی هوآکان را که گاه در آن آیین قربانی انجام میدادند پرستشکده های کهن دو خدای اصلی کیهان دانسته دو گذرگاه اصلی قدیمی را راه مردگان می نامیدند زیرا بر این باور بودند که ویرانه هایی که در راستای دو محور مرکزی شهر به دارازی دو مایل و پهنای چهل یارد است باید گور کاهنان و شاهان باشد در واقع اینها بقایای پرستشگاهها هستند.

بر خلاف تصورات رازآمیز آزتکها زیستگاههای بیشماری که تئوتی هوآکان را ساخت باید در دوران اوج خوشبختی آنان سرشار از فعالیت و کار بوده باشد. این شهر که در جاده های بازرگانی از سرزمینهای بلند تا ساحل خلیج جا داشت و از آب فراوان بهره مند بود بازاری بزرگ و کارگاههای بیشمار داشت هنر و اخترگویی به شکلی بی سابقه رواج داشت و زمان به شکل تقویم تنظیم شده بود. نگاره های درخشان دیوارهای خانه ها را می آراست و تئوتی هوآکان کلان شهری برجسته پر تنوع و شلوغ و چنان نیرومند بود که به دژ و برج و بارو نیاز نداشت توجه آنان بیشتر به هرم خورشید بود.

به نظر من ارتفاع اصلی ترین مبحث ایده بوده و به نوعی در هر 2 طرح دیده می شود ولی در این طرح بیشتر خود را نشان می دهد. مکزیکی ها هم از گذشته به قرار دادن مردهایشان در ارتفاع اهمیت خاصی می دادند ..

پوریا فرخی ( 1390/09/04 ) :
-درک از مرگ در جغرافیای مکزیک:
در ادامه سخنان آقای تابنده در مورد مکزیکی ها ذکرشده که آن ها نه تنها از مرگ نمی هراسند و بلکه به استقبال آن می روند باید چند نکته را همین راستا بیاورم:
آنها مرگ را قسمتی از چرخه زندگی می دانند , نقطه عطف آن ها درک غنی در مواجه با مرگ است.
آنها معتقدند که زندگی، مرگ، و دوبازه زائی مراحلی از یک روند کیهانی بود که بشکلی بی انتها تکرار می شد." نباید از این گفته به اشتباه این برداشت شود که آنها نیز به جهانی دیگر اعتقاد داشتند که روح انسان پس از مرگ در آن به زندگی ادامه می دهد بلکه آنها مرگ را بکلی از زندگی جدا نمی دانستند.
نکته جالب که از شاخص ترین آن هر ساله جشن ملی خود را به جشن مردگان اختصاص می دهند که 3 روز آن را برگزار می کنند و به شادی می پردازند ودعا می خوانند و حضور آنها در گورستان همراه با غذاهای و نوشیدنی های متنوع می باشد.
درک اینکه چرا در این سه روز که مردم مکزیک از مردگانشان یاد می کنند این چنین شادمانه به خیابان می ریزند و می نوشند و می رقصند در این است که معتقدند مردگان آنها مثل نزدیکانشان به سفر رفته در این روزها به دیدار بازماندگانشان می آیند، با آنها می نوشند و می خورند و در پایان این دیدار شاد، برای یک سال دیگر به سفر می روند.
-تحلیل سایت.مباحث جغرفیایی و جمعیت مکزیکوسیتی:
مکزیکوسیتی,پایتخت مکزیک با ۸٬۸۵۱٬۰۸۰ نفر یکی از پرجمعیت ترین مناطق در مکزیک است و رشد جمعیت نسبت به دیگر شهر ها بیشتر بوده.
از قرن 20 تا به امروز رشد فوق العاده ای در شهر ایجاد شده و پیامدهای زیست محیطی و سیاسی خود را را به خوبی انعکاس داده.
از سوی دیگر، مکزیکو سیتی به اجتماعات بزرگی از مهاجر و مهاجران از سراسر دنیا به ویژه آمریکای لاتین است.
اکثریت اهالی (90.5%) مذهب کاتولیک دارند و بقیه از دین های مختلفی مثل پروتستان و... تبعیت می کنند.
موقعیت جغرافیایی:
شهر مکزیک در دره مکزیک واقع شده است
این دره در کمربند آتشفشانی مکزیک ترانس در مناطق مرتفع جنوبی و مرکزی مکزیک واقع شده است
این ارتفاع حداقل 2200 متر بالاتر از سطح دریاست که توسط کوه ها و آتشفشان ها احاطه شده است.
، ساخت این شهر در معرض سیل است و این شهر هیچ زهکشی طبیعی ندارد که آب را به طور طبیعی خارج کند.
در اینجا لینک یک سری عکس از توپوگرافی و موقعیت اقلیمی شهر قرار دادم شاید به دردتون بخوره
http://en.wikipedia.org/wiki/File:MX-DF-clima.png
http://en.wikipedia.org/wiki/File:MX-DF-hidro.png
http://en.wikipedia.org/wiki/File:MX-DF-Relieve.png
اقلیم:
مکزیکوسیتی دارای آب و هوایی که نیمی گرمسیری و کوهستانی است
متوسط درجه حرارت سالانه متفاوت از 12 تا 16 درجه سانتیگراد است که به ارتفاع محله بستگی دارد.
این منطقه دارای دو فصل اصلی است
دوره سرما از نوامبر تا فوریه زمانی که توده های هوا از شمال و هوای نسبتا خشکی دارد
دوره گرم و گسترش از مارس تا ماه مه هنگامی که بادهای استوایی به همراه دارد و حمل رطوبت به اندازه کافی برای بارش باران است
-بررسی ایده های طرح(حجم و فرم)
در نگاه اول به عنوان یک ایرانی با همان فرهنگ و روحیه خودمان و با خواندن مختصر توضیحاتی که آقای تابنده در مورد پروژه نوشتند ترجیح دادم که پروژه پرداخت زیر زمینی را به عنوان پروژه برتر انتخاب کنم اما به واقع می توان گفت که زمانی این پروژه برج عمودی را انتخاب می کنید که به طور کامل در مورد آن و مردمان مکزیک مطالعه کرده باشد.
از نکات مثبت این برج می توان به نکاتی اشاره کرد از جمله:
با مشاهده چنین حجمی هراس از مرگ در انسان از بین می رود و نا خودآگاه آن تصوری که از مرگ دارد از بین می رود و آن را به راحتی در سرنوشت خود متصور می شود.
تضاد در این گورستان به وضوح با دیگر گورستان های سرد و بی روح و یکنواخت به چشم می خورد.
استفاده از گیاهان و به طور کلی فضای سبز بسیار جالب بوده و گونه ای نا خودآگاه انسان را به یاد معبود خود خدای یگانه و بهشت می اندازد.
ترکیب سازه ای آن که مراحل آن در عکس ها می باشد همان طور که آقای تابنده گفتند ایده ای از تنه و ریشه درختان است و این ترکیب سازه ای جدایی ناپذیری مرگ و زندگی را می رساند.
از دیگر نکات مثبت این پروژه بدون شک در این مسابقه بیان شده سطح محیطی کمی که از زمین اشغال کرده می باشد که با توجه به آینده مکزیکوسیتی و افزایش جمعیت قابل تحسین است.
آثار نهایی این پروژه بسیار به ایده آن نزدیک می باشد چرا که هم نحوه مواجه با مرگ را به خوبی نشان داده و تصور درستی از مرگ را بیان کرده
-جمع بندی
ابتدا باید بگویم که تحقیق بر روی این پروژه بسیار عالی بود چرا که برای اولین بار بود این احساس به من دست داد که بررسی بر روی مردم یک اجتماع بسیار مهم و حائز اهمیت است.تجربه ای که هیچ وقت در طراحی های خود با آن مواجح نشده بودم و دوم این که همیشه لازم نیست از یک ایده یا کار خاصی تبعیت کنیم.
اجرای این پروژه علاوه بر حسن هایی که قبلا اشاره کردم می تواند نمادی از فرهنگ مکزیکی ها شود و بر جذب توریست نیز بیافزاید.
شخصا اگر طراح چنین طرحی بودم باز هم برای چنین مکانی گورستانی همانند برج عمودی طراحی می کردم.
اما کمی در فضای داخلی تجدید نظر می کردم.به طور مثال طراحی قبرها را به همان شیوه سنتی و به خاک سپردن انجام می دادم.
و به جای یک دسترسی پیاده دو دسترسی قرار میدادم چراکه برای انبوه جمعیتی و توریست هایی که وارد این برج می شوند یک دسترسی کم است.

در آخر سوالی که از یک سری دوستان داشتم
می خواستم بدونم در مواجه با کدام پروژه احساس ترس بیشتری دست می دهد و ترجیحا برای خاک سپاری و اینکه بخواهید به مزار یکی از نزدیکان بروید کدام را ترجیح می دهید؟؟؟

نیلوفر کشاورز ( 1390/09/04 ) :
با سلام خدمت دوست عزیزم:اقای فرخی.یکی از دلایل انتخاب این طراحی .ارامش دادن برج سبز است.من شخصا تا حالا دارالرحمه نرفتم.اما مطمئنا اگه همچین برج مرگی در شیراز بود.حتما واسه دیدنش میرفتم.خدا رو چه دیدی شایدم پنج شنبه هامون رو اوکی میکردیم برج مرگ..

روزبه تابنده ( 1390/09/04 ) :
به نظرم آقای بصیرت با تعریف کامنت های شما به عنوان تحویل کار ابتکار جالبی به کار بردن. چون هم باید به اندازه کافی بخونید و هم اینکه فکر کنید و عادت کنید که راجع به یک موضوع مشخص، دیدگاه شخصی داشته باشید. کار ایشون از این لحاظ جای تقدیر داره. در مورد کامنت هاتون نظری نمیدم شاید بهتر باشه خودتون با هم در موردش بحث کنید.
اما یه موضوع را یادآوری میکنم که به نظرم کمتر در نظر گرفته شده. اون هم اینه که این پروژه به صورت گروهی انجام شده و باید عادت کنیم کار گروهی رو حاصل فعالیت جمع بدونیم نه فرد. در این پروژه من و خانم مهندس ودادی نژاد (کارشناسی ارشد معماری) تدقیق کانسپت و طراحی معماری کار رو به عهده داشتیم. آقای فرخ تابنده (دانشجوی معماری) کار 3dmax رو انجام دادن. بعد از 3d، مراحل post production، ترکیب بندی شیت و photoshop رو من انجام دادم. در زمینه مطالعات و برگردان انگلیسی متن ها و کانسپت ها هم خانم مهندس سحر تابنده (کارشناسی ارشد معماری) با ما همکاری کردن. مدیریت تیم هم به عهده من بوده.
البته کاملا قابل درک هست که موضوع پروژه شما بیشتر به من و خانم مهندس ودادی نژاد مربوط میشه. ولی تمرین جمعی فکر کردن هم شاید بتونه بخشی از پروژه شما باشه. شاید با این کار بتونید در آینده کارهای گروهی رو مدیریت کنید و به دنبال کسب جایگاه کاریزماتیک فردی نباشید و شک نداشته باشید که پروژه های موفق معماری هم فطعا حاصل کار یک نفر نیستند.
با آرزوی موفقیت برای همگی و ممنون از کامنت ها.

پدرام وحیدی نژاد ( 1390/09/04 ) :
با سلام و تبریک به آقای مهندس تابنده به خاطره دریافت این جایزه.به عنوان یک دانشجوی معماری خیلی خوشحالم که یک معمار ایرانی برنده نخست مسابقه گورستان عمودی شده...
به نظر خودم لازم نیست که من دوباره سخنان همکلاسیان محترم خودم رو درباره جشنی که مکزیکیها برای مردگان خود میگیرند و یا تعداد جمعیت و تحلیل مکزیکوسیتی رو تکرار کنم چون برای خوانندگان تکراری و خسته کننده می شود.ولی دوستانی که علاقه مند هستند به طور جامعتری مطالبی در باره مکزیکوسیتی بدانند به لینک زیر مراجعه کنند:
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DA%A9%D8%B2%DB%8C%DA%A9

و اما نظریه من به عنوان یک دانشجوی معماری:
من ابتدا که اسم برج مرگ راشنیدم به نظرم یک ایده پوچ و بی ارزشی آمد چون یک همچین چیزی با افکار و اعتقادات یک ایرانی برای به خاک سپردن مردگان خود به هیچ وجه مناسب نیست.ولی وقتی که درباره افکار مردم مکزیک مطالعه کردم متوجه شدم که دیدگاه انها درباره مرگ با ما بسیار متفاوت است البته در این باره که دنیای دیگری در پس این دنیا وجود دارد یا هم مشترک هستیم...
این برج کاملا نقش یک المان را در درون شهر ایفا می کند.و به خاطر اینکه در مکزیک ما ساختمانهای با ارتفاع بلند زیاد نداریم این بنا بسیار خود نمایی میکند.
ایده این طرح بسیار عالی است زیرا با دیدن این بنا این احساس به ما دست دادخواهد داد که روح پس از مردن به سوی آسمان و خداوند می رود و به خاطر پوشش گیاهی و رنگ سبز آن تاکید بر دوباره زنده شدن و زندگی دوباره را دارد.همچنین شکل حجمی این بنا بسیارعالی است زیرا با دیدن این استوانه پایداری را به بیننده القا میکند.
من وقتی آن یکی طرح را مشاهده کردم یک احساس ترس و وحشت به من دست داد و این اصلا با عقاید مکزیکی درباره مرگ جور نبود.و دقیقا بر عکس این طرح که وقتی به آن مشاهده می کنیم یک احساس خوبی به انسان دست می دهد و دقیقا همان عقیده ای است که مکزیکی ها درباره مرگ دارند.
این بنا می تواند محل مناسبی برای جشن سالیانه آنها باشد و در آنجا برای مردگان خود شمع روشن کنند و گل نثارشان کنند.
من هم اگر قرار بود یک همچین بنایی اجرا کنم مثل اکثر دوستان که گفتند از یک همچین طرحی استفاده می کردم ولی در فضای داخلی آن کارهای دیگری انجام می دادم و مانند قبرستان های معمولی فضا را جوری خلق می کردم که مردگان را بتوان به خاک سپرد.زیرا من هم این اعتقاد رو دارم که ما از خاک به وجود آمده ایم و باید به خاک برگردیم.
من با نظر دوست خویم آقای شناوری مخالفم که گفتند سایه این برج مانند سایه مرگ بر روی شهر می افتد.درست است که این برج ممکن است از تمام نقاط شهر قابل دیدن باشد ولی اولا به نظر من وقتی این برج را می بینیم همیشه این یادمان می ماند که روزی می میریم و شاید کمی بیشتر به خوبی و بدیه کارهایی که می کنیم فکر کنیم و به غیر از آن با دیدن این برج از هرجای شهر همیشه یاد عزیزانمان که در خواب ابدی توی این برج به سر می برند می افتیم.(البته اینها نظر شخصی بنده بود)
من هم مثل آقای زارعی ابهاماتی در مورد طبقات این برج برای پیش آمده است و این سوال را مثل ایشان دارم که واقعا ملاک به خاک سپردن در این قبرستان به چه صورتی است؟
یعنی هر فرد را با توجه به پست و مقام و یا جایگاهش در جامعه در طبقات مختلف دفن می کنند؟یعنی کسی که در طبقه آخر قرار دارد از همه بهتر بوده؟به نطر من هم هر چقدر به بالا تر می رویم در این برج احساس نزدیکی بیشتری به خداوند می کنیم پس قاعدتن کسی که از نطر مردم در این دنیا بهتر بوده پس لیاقت طبقات بالاتر را دارد.خوشحال می شوم که اگر دوستان دیگر هم نظر خود را در این باره بدهند....
البته با عرض احترام به خانوم گل دعایی باید بگم جوابی که به آقای زارعی داده بودند من رو قانع نتونست بکنه.
ولی نطری که هر دوی این عزیزان در باره موزه بودن داخل این برج را قبول دارم و من پیشنهاد خودم رو در متن بالا در این باره گفتم....
همینطور با نظر دوستم آقای شناوری موافق هستم
که گفتند(من به شخصه هیچ گاه قبول نمی کنم که یک مکزیکی برای ایران گورستان طراحی کند.) و یه نظر من هم یعضی از طراحی ها بهتره که توسط مردم همون کشور طراحی بشود.
از نوع تفکری هم که خانوم امیری نسب در زیر آن یکی کار گذاشته بودند خوشم آمده بود و به نظر جالب میومد.

من خیلی خوشحالم که موضوع این هفته ما در باره این برج بود و همونطور که اول گفتم قبل از اینکه در باره این طرح مطالعه ای بکنم کاملا مخالف یک همچین چیزی بودم.البته الانم اگر موافقم فقط به خاطر این هست که این پروژه در مکزیک و برای مردم مکزیک بوده....
موفق و پیروز باشید...

نگار چاپی ( 1390/09/04 ) :
در جواب آقای فرخی من حس ترس را از گورستان زیر زمینی می گرفتم ام ترجیح می دم که قبرستانی که می روم مثل همین دارالحمه خودمان باشد....قرار گرفتن ان در پارک هم دلیل شادی از مرگ در انهاست شاید به همین علت آقای زارع به نظرتون موزه مانند آمد چون دیدگاه آنها از مرگ با ما کاملا متفاوت است.....اما سوال دیگه شما من هم موافقم ...تفاوت بین طبقه ی اول و آخر در چیست؟؟؟

عليرضا فصحتي ( 1390/09/04 ) :
با عرض سلام خدمت تمامی دوستان و خوشحالم از اینکه یک معمار ایرانی توانسته است برنده این مسابقه معماری شود
با توجه به اینکه مطالعاتی در فرهنگ کشور مکزیک که دوستان هم دانشگاهیم در این رابطه گفته بودند در نظرات قبلی دیدم من سعی کردم مطالباتی که در این موضوع مشاهده کردم به دوستان ارائه دهم
ایده یک نتیجه از مفهوم طبیعی از گورستان بازسازی شده در جهت عمودی است ، علاوه بر این برای ایجاد یک رابطه عمیق بین داخل گورستان به سمت شهر مکزیکوسیتی وهمچنین پارک و بالعکس ، یک نشانه حافظه و هویت می باشد. ساختمان جدید برای همه شهروندان شهر برای نشان دادن حافظه ای از بستگان خود و شهر خود را به عنوان بخشی تصویری از معماری جدید را به عنوان نمایشی از مالکیت گورستان ارائه شده است. از جبهه های اصلی از آسمان خراش ترکیب سه عنصر اصلی : شیشه با گیاهان ، سوله و بخشی از قبور. عنصر چهارم در ارتباط فضاهای داخلی با هر دو شهر و پارک فکر ارتباط فضاهای داخلی با هر دو شهر. مکزیکو سیتی و از معماری باستانی آمریکای جنوبی : گیاهان پیچک به نظر می رسد
به طوری که مراسم باستانی سوزاندن ، دفن و بازدیدکننده داشته است به فانی باقی مانده از مرحوم ، ممکن است همچنان به مراسم داخلی ، خانوادگی و روزمره -- به عنوان باستان فرهنگ -- به عنوان بخشی از بافت شهری گنجانده شده است

وحيد (مسعود) حسنلی ( 1390/09/04 ) :
مکزیکو سیتی یا شهرمکزیکو که به اسپانیایی Ciudad de México یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو Valle de México در مرکز کشور مکزیک هستش.مکزیکو سیتی پایتخت کشور مکزیک و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا با مختصات جغرافیایی‏۰″ ۸′ ۹۹°غربی ‏۰″ ۲۶′ ۱۹°شمالی
جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است (طبق آمار سال ۲۰۰۹).
«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است.
از نظر بنده طرح آقای روزبه تابنده میتونه بیشتر به فورم و موضوع طرح نزدیک باشد.چون انسان رو پس از مرگ بیشتر به سمت یکتایی هدایت کرده.و همچنین در ظاهر هم آرامش بیشتری نسبت به طرح برج زیر زمینی به مخاطب تزریق میکنه.از آنجایی که به انسانها پس از مرگ نیز باید احترام گذاشت پس مکان دفن آنها نیز باید همخوان با این تفکر باشد.اما لازم به ذکر میباشد که امروزه اکثریت فرهنگها جهت دفن اجساد از شیوه خاکسپاری استفاده میکنند که مکزیکوسیتی نیز از این قضیه جدا نمیباشد. اگر من طراح این برج میبودم طرح را به گونه ای اجرا میکردم که از لحاظ ارتفاعی، نصف برج، در زمین و نصف دیگر، از سطح زمین به بالا.چون از لحاظ اعتقادی، مذهبی ما نیز در آیین زرتشتی برجی به نام برج مرگ داشته ایم جهت دفن اجساد(با این تفکر که اجساد مردگان خاک،که یکی از سه عنصر اصلی میباشد را کثیف میکند و...). برای مطالعه درباره این مطلب میتوانید به لینک مراجعه کنید
http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=13543

فرهاد سلظانی ( 1390/09/04 ) :
به نظر من درک مکزیکی از مرگ با درکی که ما از مرگ داریم تفاوت چندانی ندارد ما مرگ را پلی ارتباطی بین این دنیا و دنیای دیگر میدانیم و انها مرگ را دنیای دیگر برای زندگی بهتر میدانند و مرگ فیلتری است که باید از ان عبور کنیم پاک شویم تا به معبود خود برسیم .مکزیک کشوری کوچک است و جمعیت زیادی را در خود جا داده است که این امر باعث شده شهر فشرده باشد و با کمبود زمین در انجا مواجه باشیم ولی مکزیکی ها تا حدی با ان کنار امده اند.من کاملا با حجم این برج موافق هستم جرا که در ان تمام اعتقادات و فرهنگهای مردم مکزیک امده است از طرف دیگر انان مرگ را زندگی دوباره نزد معبود خود میدانند و این که معمار در طراحی ان از طرحی مدرن استفاده کرده من خیلی دوست دارم جرا که جرعت ان را داشته و این ریسک را کرده و یک تضادی را ایجاد کند که این تضاد باعث زیباتر شدن هر چه بیشتر طرح شده است اگر معمار از طرحی دیگر استفاده میکرد شاید طرفدار بیشتری داشت ولی به نظر من طرحی موفق است که منتقد زیادی داشته باشد مثل برج ایفل که در اوایل ساخت ان از ان هیچ استقبالی نشد حتی مرد خواستار تخریب ان بودند ولی در این زمان نمادی از یک کشور شد و شاید این طرح هم همین روزی نماد مکزیک شود در کل من با فرم و حجم ان موافق هستم ولی شاید اگر من بودم همین فرم و حجم را کار میکردم ولی مفهوم این که همه بعد از مرگ به معبود خود میرسند را اشکار تر میکردم و از پایین هر چه به بالا و نوک برج میرسیدم از مقطع ان کم شده و نازکتر میشد تا حدی که به یک نقطه برسد مثل اهرام مصر و یا طرحی که در گنبدها ایران مشاهده میکنیم البته این نظر من است و خیلی کار اقای تابنده را دوست دارم امیدوارم همیشه در هر کجا که باشند موفق و پاینده باشند

فرهاد سلظانی ( 1390/09/04 ) :
در جواب اقای شناوری .حتما نباید مکزیکی باشی تا بتوانی طراحی کنی در هر کاری که خلاقیت داشته باشی موفقی هم نیست کجا یا برای که طراحی میکنی.

محمد سجادیان ( 1390/09/04 ) :
درک از مرگ در جغرافیای امریکای مرکزی:مرگ=شادی
زندگی در مرگ گسترش می یافت.مرگ نه پایان طبیعی زندگی که نه تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی.زندگی.مرگ و دوباره زایی مراحلی از یک روند کیهانی بود که به شکلی بی انتها تکرار می شود.
به قدری مرگ دا مهم میدانند که در اواخر اکتبر هر سال جشن با شکو هی در مکزیکوسیتی بر پا میشود.این جشن یکی از قدیمی ترین جشنهای امریکای لاتین است.که ان روز دا جشن مرگ می نامند.که قدمت ان به350سال قبل از میلاد میدانند.که هر ساله3روز(31اکتبرو1و2نامبر)شاهد برگذاری مراسم جشن ملی روز مردگان است.
تحلیل جغرافیای شهروجمعیت وبافت شهری
مکزیکو سیتی پایتخت مکزیک در سال1521تاسیس گشت موقع جغرافیادر امریکادر حوضه معروف دره مکزیکودر یک بستر خشک دریاچه تکزکو کو کوههای اطراف شهر با17877 پا بلندی با اتشفشان فعال پویو کیت پتی(کوه دود کش)در نزدیکی ان در بلندی2240 متری از سطح دریا فرا گرفته است.که اب هوایی سرد با فصل کوتاه متغییر دارد.وزلزله خیز می باشد.
مساحت1/485کیلو متر مربع وارتفاع12/894مترو42/303ftوجمعیت8/851/080یکی از کلان شهر هاست.
نحوه مواجه طراح با مرگ:در نگاه اول وبدون هیچ مطالعاتی وبا در نظر گرفتن فرهنگ اسلامی وشاید قبرستان مسلمانان میتوان گفت برج مرگ زیر زمین.ولی با مطالعات و فرهنگ ودرک مردم از مرگ برج عمودی بهترین وخلاقانه ترین طراحی واجرا برای مکزیک میتوان باشد.که شاخص بودن برج از لحاظ حجم وفرم طراحی واز بین بردن ترس مرگ از دل مردم ان شهر ودیگر بازدید کنندگان .واستفاده ازطبیعت میتواند مردگان را به ادامه زندگی در حیاطی دیگر تصور کرد.اجرای برج عمودی علاوه بر شاخص بودن (المان)میتواند مردم را با یک نگاه به معرفی فرهنگ مردم مکزیک ودرک انها از مرگ باشد.
ایده طراح همان طور که اقای تابنده گفتند ایده از تنه درخت وریشه درختان است.میتواند مرگ را ادامه زندگی بشر دانست.یا زنده ومردگان در یک سطح دید.
جمع بندی:واقعا فوق العاده بود.البته اول مخالف بودم وبعد از مطالعات فرهنگ مردم مکزیکو سیتی با چنین طراحی فوق العاده که هم به فرهنگ انها (مرگ=شادی) موافق شدم.وضمن اینکه این برج میتواند یک ایکیو پانچر هم باشد.شاید اگر من طراح بودم ان دا افقی طراحی میکردم مگر اینکه محدود می شدم.

نگار چاپی ( 1390/09/04 ) :
تبریک فراوان به شما آقای تابنده خانم ودادی نژاد که مایه سر بلندی ما ایرانی ها و به خصوص ما شیرازی ها شده اید ...... به امید اینکه شاهد موفقیت های بعدی شما باشیم....

جغرافیای مکزیک

ایالات متحده ی مکزیک در آمریکای مرکزی واقع و از شما با ایالات متحده ی آمریکا و از جنوب به گواتمالابلیز و از شرق به خلیج مکزیک و دریای کارائیب و از طرف غرب به اقیانوس کبی و خلیج کالیفورنیا ...
دو میلیون کیلو متر مربع وسعت و جزء 14 کشور وسیع دنیا و با حدود 109 ملیون نفر جزء 11 کشور پر جمعیت دنیا محسوب می شودو 76.5 مردم مسیحی و 3.6 درصد پروتسان هستند و زبان رسمی آنها اسپانیایی است....
عقاید مکزیکی ها در مورد مرگ با گذشت حضور شش قرن از مسحیت در این کشور هنور هم عقاید اجداد سرخ پوست یا همان مایاها را در فرهنگ و آداب و رسوم این مردم به وضوح می بینیم, عرفان سرخ پوستان از نوع طبیعت گراست و فرد می آموزد که چگونه به اسرار طبیعت آشنا شود و در آن ذوب و فانی گردد و از آن سود خود بهره ببرد. ....
برای مایا ها جهان در دو بعد خدایی و انسانی وجود داشت که در سه حوزه ی جهان بینی زمینی و زیر زمینی و آسمانی... دنیای زیر زمینی زیبا لبا نامیده می شد و مکان استقرار روان گذشتگان بود و قلمرو آسمانی سیزده طبقه داشت و زیر زمینی نه طبقه و ارتباط اصلی خدایان از را درختی بنام واکاه چان امکان پذیر بود و ریشه اش در دنیای زیر زمینی و شاخه اش با دنیای آسمانی می رسید.
در حال حاضر دیدگاه مردم مکزیک از مرگ نسبت به ما بسیار متفاوت و از نظر ما شاید غیر طبیعی باشد آنها از مرگ هراسی ندارند و به خود نزدیک می بینند و آنها فکر میکنند مرگ چرخه ی زندگی دوباره است و مردگان همچنان به زندگی خود ادمه می دهند و همانند انسان های طبیعی دارای همان نیاز ها هستند مراسمی به نام روز مردگان در این کشور برپا است که آنها برای مردگان خود ظرف های خوراک و نوشیدنی و گل و نواختن موسیقی مردگان خود و وسایل مورد علاقه اش را در محراب هایی که در خانه یشان است به نام آلتار می گذراند و در پایان روز معتقدند که مردگان از ان غذاها خورده و به شادی و رقص می پردازند و پس از این دیدار مردگان برای یک سال دیگر سفر می کنند...
بررسی ایده و فرم طرح
ازلحاظ فرمی می توان گفت طرح آقای تابنده به فرهنگ و رسوم و عقاید مردم آنجا نزدیک تر است چون آنها مرگ را غیر ترسناک و نزدیک می بینند و فکر می کنند این طرح از این لحاظ بسیار موفق بوده و ایجاد فضای سبز در آن و ساختاری که مانند درخت است عقاید سرخ پوستان مایا خیلی نزدیک است که آنها ارتباط خدا از شاخ و برگ درخت واکاه چان می دانستند و در این پردازش حجمی می خواسته با این فرمی که دارد نزدیک شدن به آسمان و خدا را نشان دهد .....
نتیجه گیری
من قبل از مطالعه در مورد فرهنگ مردم آن منطقه فکر می کردم قبرستان عمودی جالب به نظر نمی آید و قبرستان زیر زمینی را
ترجیح می دادم اما بعد از مشاهداتم کاملا نظرم عوض شد و کانسبت مرگ در این طرح برای منطقه ی مکزیک که مرگ را همراه با شادی می بینند می تواند ایده ی خوبی باشد.....اما اتفاقات داخل برج برایم مبهم بود....قبرها بر چه اساسی انجا قرا رمی گیرند؟

اگر من طراحی می کردم.....
من با ساختار عمودی ان کاملا موافق هستم و فضای سبزش....اما فکر نکنم که قبرها را اینطور طراحی می کردم با ارتفاع دادن موافقم ولی نه به این صورت کمی در کنار شادی حس معنویت هم وارد کار می کردم....و فضای هم در کنار هر قبر برای مراسم هایشان در نظر می گرفتم مثل روز مردگان....

امیر خلیلی ( 1390/09/04 ) :
با سلام خدمت اقای سامان زارع عزیز......دوست عزیز خود را درگیر با (بالاتر بهتر )نکن چون شخصیت انسان هاست که بزرگی انها را می سازد نه اینکه طبقه 10000000000000برج مرگ باشند.پس از اعداد ارقام زیر زمین روی زمین روی دریا زیر دریا خودت را رها کن و به فکر انسانیت باش..............

امیر خلیلی ( 1390/09/04 ) :
بعد از بررسی اماری ومفهومی مرگ در مکزیکوسیتی به این نتیجه می رسیم که اگر بخواهیم ارتفاع دادن به برج را به این دلیل ایجاد کردیم که ارتباط میان مردگان وزندگان را قوی کنیم این بیان دچار چالش می شود زیرا این شهر پر جمعیت وفشرده به سمبلی از مرگ در دنیاتبدیل می شود وجذابیت توریستی خود را از دست می دهد وبه شهر مردگان تبدیل می شود .به نظر من ایجاد پوسته گیاهی در بدنه برج دلیل بر این دارد که نگاهی تازه را به مرگ وخشکی وترس ایجاد کندواین کار بیشتر به برج گیاه شناسی تبدیل شده است نه گورستان.اگر من طراح این پروژه بودم به این برج ارتفاع نمی دادم و برج را در دل زمین قرار می دادم...
.تشکر فراوان از طراحان این پروژه با ارزوی موفقیت.........

امیر خلیلی ( 1390/09/04 ) :
اگر از دیدگاه شخصیت انسان ها این را بررسی کنیم این ارتفاع باعث غرور زندگان می شود وما شاید پوچی جسم را درک نکنیم وخود را دگیر با جسم کنیم.اما اگر این برج در عمق زمین بود پوچی جسم قوی تر ،و پرورش روح برای زندگان بیشتر قابل درک بود. وشاید افراد به این نتیجه شاید می رسیدند که دین=انسانیت می باشد......

رسول رضایی ( 1390/09/04 ) :
با سلام.
به نظر من معار با خلق این این اثر تاثیرات منفی در بعد روانشناسی مخاطبین و به صورت مستقیم در روحیات مردم شهر میگذارد.
زیرا با ارتفاع دادن به این برج ناخوداگاه دید و ذهنیت مردم شهر را به سمت مرگ و یا دیدگاه انسانی افراد نسبت به مرگ با این تصور که در نهایت جایگاه آنها نیز آنجا است میکشاند و این دیدگاه به هیچ عنوان جلوه انسانی زیبایی را در بر ندارد.
ولی از جهاتی فرم،طرح پوسته و خصوصا به انتها نرسیدن و پوشش گیاهی بکار رفته در نما میتواند احساس بی پایان بودن زندگی یا حیات و پوچی زندگانی بشریت را از تفکرات مردمی پاک کند.
یه نظر من اگر این پروژه در کشوری دارای دین اسلام مانند ایران اجرا می شد،توضیحات ارائه شده در بالا پررنگ تر جلوه میکرد.
اگر من معمار این پروژه بودم به نوعی آرامش را در پس مرگ به مخاطبانم انتقال میدادم.
با آرزوی موفقیت برای تمام معماران ایرانی......

حمیدرضا کریمی ( 1390/09/04 ) :
با سلام
و عرض تبریک خدمت آقای تابنده که این افتخار رو کسب کردن.
به نظر من چون مکزیکی ها بر این باورند که بین مرده ها هستند این طرح به خوبی در دل شهر جای گرفته است. و موضوع بعدی این که با این باور که در بین مرده ها هستند قرار گیری تابوت ها در فضای اصلی ساختمان و حرکت کردن مردم در اطراف آن این اعتقاد مکزیکی ها رعایت گردیده.
و بازهم با این که مکزیکی ها بر این باور بودند که خود کشی ادامه ی زندگی است این طرح در ارتفاع نمادی به چشم آمد از اکثر نقاط است و اعتقاد دوم مردم شهر را نگهداری می کند.
بافت سبز بنا باعث هم خوانی آن با محیط سبز اطراف گردیده ولی خود بنا یک تضاد خواص و کامل را با بنا ایجاد کرده است.
و اگر من این طرح را اتود میزدم از ارتفاع آن می کاستم و به عرض بنا اضافه می کردم چون مرکپگ پهنای زیادی دارا است.

زهرا علي شاهي ( 1390/09/04 ) :
درک مکزیکیها از مرگ؟
طی تحقیقهایی که کردم اواخر اکتبر هر سال جشن باشکوهی در مکزیکو سیتی برپا میشود . این جشن یکی از قدیمی ترین جشنهای امریکای لاتین است که قدمت انرا به 350 سال قبل از میلاد میدانند ، پایتخت 22 میلیونی مکزیک، هر ساله به مدت سه روز (31 اکتبر و اول و دوم نوامبر)شاهد برگزاری مراسم جشن ملی " روز مردگان " است . گفتم "جشن ملی" چرا که علیرغم نام و موضوع مراسم که به مردگان تعلق دارد تمامی مردم مکزیک شادمانه در آن شرکت می کنند . به اعتقاد تاریخ دانان ریشه این مراسم به 350سال قبل میلاد بر می گردد وقتی که تمدنهای "آزتک" و "مایا" در این بخش از آمریکای لاتین می بالیدند. گرچه تاریخ برگزاری آن که در ماه اگوست بود به اوائل ماه نوامبر تغییر یافت تا با جشن مسیحی "روز مقدسین" همزمان نگردد آنچه در این مراسم سه روزه توجه همه را جلب می کند نگاهی است که مردم مکزیک به مردگان و از این طریق به مسئله مرگ و زندگی دارند که به کلی متفاوت از نگاه انسان غربی (مسیحی) و نیز نگاه مسلمانان است. اوکتاویو پاز شاعر و نویسنده مکزیکی، برنده نوبل ادبیات در سال 1990، در کتاب "هزارتوی تنهائی" به رابطه مرگ و زندگی در فرهنگ "آزتکها" اینگونه اشاره می کند: "زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس. مرگ نه پایان طبیعی زندگی که تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی بود. زندگی، مرگ، و دوباره زائی مراحلی از یک روند کیهانی بود که بشکلی بی انتها تکرار می شد." نباید از این گفته به اشتباه این برداشت شود که آنها نیز به جهانی دیگر اعتقاد داشتند که روح انسان پس از مرگ در آن به زندگی ادامه می دهد بلکه آنها مرگ را بکلی از زندگی جدا نمی دانستند. درک اینکه چرا در این سه روز که مردم مکزیک از مردگانشان یاد می کنند این چنین شادمانه به خیابان می ریزند و می نوشند و می رقصند در این است که مردگان آنها مثل نزدیکان سفر رفته در این روزها به دیداربازماندگانشان می آیند، با آنها می نوشند و می خورند و در پایان این دیدار شاد، برای یک سال دیگر به سفر می روند در اعتقاد مکزیکی ها مردگان کم سن و سال (نوزادان و بچه ها) روز اول به دیدار خانواده شان می آیند. خانه والدین بچه از دست داده در این روز مملو از شکلات و اسباب بازی به شکل تابوت و جمجمه و اسکلت است تا میهمانان کوچک از دیدار یک روزه شان با والدین و برادر و خواهرشان لذت ببرند روز دوم کسانی که در تصادف اتومبیل کشته شده اند و یا در یک ماجرای جنائی به قتل رسیده اند به دیدار دوستان و خانواده می آیند. برای آنها هم غذائی که دوست می داشته اند آماده می کنند و تا دلشان بخواهد آبجو و تکیلا روی میز است! مردگان دیگر روز سوم می آیند روزی که گورستانهای سراسر مکزیک برای خوشامد گوئی به آنها مملو از جمعیت می شود. شهرداری ها در برگزاری "روزهای مردگان" سنگ تمام می گذارند. این عکسی که می بینید را نه در یک گورستان که در اصلی ترین میدان شهر انداخته اند. شهرداری با گورها و سنگ قبرهای قلابی و گلهای فراوانی که روی آنها گذاشته میدان شهر را به صورت یک گورستان بزرگ "تزئین" کرده است همچنین سایت اطراف که سبز رنگ هست یک حس بسیار خوبی به انسان میدهد این احساس غم و اندوه را کمی کمرنگ میکند.و چون مردم مکزیک مرگ را پایان راه نمیدانند و مرده های خود را با این امید به خاک میسپارند که به جای بهتری میروندپس این طرح با وجود چنین رنگی وچنین ساختاری با عقاید مردم این کشور هم خوانی زیادی دارد. این شهردر مختصات 99.8غربی و19.2شمالی واقع استطرح دیگر که قبرستان در زیر زمین طراحی شده میتوانیم گفت بسیار حس دلهره را به انسان دست میدهد و با توجه به درک مکزیکیها که نگاهی متفاوت به مرگ دارند و عقایدشون طرح گورستان عمودی بهتر است. اگر من میخواستم طراحی کنم قبرستان عمودی را ترجیح میدادم

مخمد رضا کرمی ( 1390/09/04 ) :
باسلام.

..تدوین درک از مرگ:
معناى لغوى مرگ عبارت است از «مردن»، «فناشدن» و «زوال حیات»، اما در حقیقت، ماهیت و مفهوم مرگ نیستى و زوال حیات نیست،

بلكه انتقال است، آن هم انتقال از حیاتى (دنیا) به حیات دیگر (آخرت). در حقیقت مرگ براى انسان سرآغاز حیاتى نو است.
گر مرگ را به معناى تعطیل شدن تحریكات قواى ادراكى و حسّى بدانیم، مرگ چیزى جز «فقدان» نخواهد بود; چرا كه با مرگ تمام اندام و

اعضاى بدنِ آدمى از جنبش و حركت بازمى ایستد و دیگر قدرتى براى حركت دادن دست و پا و چشم و... براى او نمى ماند و این چیزى جز

عدم و فنا نخواهد بود; پس موت و مرگ از این مَنظر، امرى عدمى است و پایان حیات انسان محسوب مى شود.
مردم مکزیکو سیتی مرگ را زیاد جدی نمیگیرند و دیدگاه متفاوتی دارند.

تحلیل مکزیکوسیتی.

مکزیکو سیتی یا شهرمکزیکو (به اسپانیایی: Ciudad de México) یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو (Valle de México) در مرکز کشور مکزیک است.
«مکزیکو سیتی» پایتخت کشور مکزیک است و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد.

جمعیت (۲۰۱۰)- کل ۸٬۸۵۱٬۰۸۰..- تراکم ۵٬۹۶۰٫۳/کیلومترمربع و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است (برآورد سال 2010).

«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است.

مساحت
- جمعاً ۱٬۴۸۵ کیلومترمربع

در حدود یک پنجم از مردم مکزیک در نواحی کلانشهری زندگی می کنند. بیشتر ساکنین مکزیک دو رکه هایی ترکیبی از نژاد اروپایی و هندی (mestizos) و مکزیکی های اروپایی تبار (Criollos) هستند.

مردم برای قرن های طولانی و تا قبل از ورود آزتک ها در قرن 13 و پس از آن غلبه ی اسپانیایی ها، ساکن دره ی مکزیک بوده اند. آبگیر،

خروجی طبیعی نداشت و چندین دریاچه ای که اطراف دره بودند ساکنین بسیاری را به سواحل خود جذب کردند. سالهای زیادی از آن زمان نمی گذرد که بیش از 100 هزار نفر در Teotihuacan ،"جایگاه خدایان"، زندگی می کردند پیش از اینکه این مکان به شکل غیر قابل توضیحی در حدود سالهای 750 میلادی به متروکه ای بدل شود.

.نحوه مواحهه طراح با مرگ:
طراح باتوجه به نیاز شهر ای اثر بسیار زیبارو خلق کرده است تا مردم بتوانند با برفرار کردن ارتباط درک بهتری از مرگ داشته باشن .

تدوین فرم: فرم که بنا دارد وترکیب ان با یک معماری سبز بسیار جالب است که میتواند به عنوان یک جاذبه توریستس هم عمل کند.

..جمع بندی:
کلا طرح ایجاد شده همراه خود بار مثبتی به همراه دارد نحوه طراخی ودرواقع ایده که طراخ باعث شده این اثر را ایجاد کنه همه نشان دهنده قابلیتهای این پروژست. هدف طراح ارایه نگاهی متفتوت ازمرگ بوده که بدرستی این کار را انجام داده.

محسن بوستانی ( 1390/09/04 ) :
با توجه به درک مردم مکزیک از مرگ و اینکه مکزیکی ها مردگان را از خودشان جدا نمی بینند، پروژه گورستان ارتفاعی به فرهنگ مردم مکزیک نزدیک تر است.
مکزیکو سیتی به عنوان پربیننده ترین مقصد مذهبی کاتولیک ها در جان مطح است و به همین علت طراحی یک مرکز فرهنگی که بتواند نشان دهنده و همچنین نگه دارنده آداب و رسوم مردم مکزیک باشد یک امر واجب بوده.
لذا با در نظر گرفتن وضعیت جغرافیایی مکزیکوسیتی و باتوجه به وجود آتشفسانی در آن نزدیکی که اغلب زمین لرزه روی می دهد ( به همین دلیل ساختمان های با ارتفاع زیاد در این شهر کمیاب است)، ممکن است ایجاد یک برج مرتفع ریسک به نظر برسد و فرم طراحی به سمت پروژه گورستان زیرزمینی که البته به ایده و کلمه مرگ برای ما نزدیکتر است پیش برود.
اما با توجه به باور قوی فرهنگی مردم مکزیک از مرگ این فرم ضمن نشان دادن جدایی اجساد از زمین و پیوستن به آسمان حس همزیستی مردگان با افراد زنده را هم نشان می دهد.
به نظر من این طرح ضمن طراحی فوق العاده، اگر کمی بیشتر به زمین متصل بود و یک جسم جدا از زمین نشان داده نمی شد تا بیانگر مفهوم انتقال از زمین به آسمان باشد رسالت خود را بهتر انجام می داد.
با تشکر...

عليرضا فصحتي ( 1390/09/04 ) :
جمعیت:
شهر مکزیکوسیتی در سال 2011 جمعیت آن 8.873.017 نفر می باشد
و جز یکی از پر جمعیت ترین شهر های دنیا به شمار میرود
تحلیل سایت:
دره مکزیک است در هر چهار طرف ایجاد یک حوضه با تنها یک سوراخ کوچک در شمال ،
به دام انداختن تمام انتشار گازهای خروجی از شهر توسط کوه ها احاطه شده است.
در بخش جنوبی حوضه رشته کوه به ارتفاع 3952 متر (12965 فوت) بالاتر از سطح دریا می رسد
و در شرق آتشفشان رسیدن به ارتفاع بیش از 5،000 متر (16000 فوت) است.
این منطقه دریافت ضد cyclonic سیستم ها ، تولید بادهای ضعیف است
که برای انجام پراکندگی از آلاینده های هوا انباشته اجازه نمی دهد
، تولید شده توسط 50000 صنایع فعال در شهر بزرگ مکزیک
و 4 میلیون وسیله نقلیه در گردش در جاده ها و بزرگراه ها است
جمع بندی:
در کل طبق نظر قبلی که داده بودم.
ایده این گورستان برای من خیلی جالب بود و آنالیز کردن طرح گورستان نسبت
به عقاید مکزیکی ها و همچنان با ارتفاعی که این گورستان دارد خود را جزء بافت شهری کرده
و جالبی که داشت برای من چرا این گورستان باید در جای به این زیبایی باشد؟؟؟؟
اگه من طراح بودم نسبت به موقعیت زمین که در یک پارک توریستی است و در وسط یک دریاچه می باشد
به آن ارتفاع می دادم که آقای تابنده آن را بسیار خوب بیان کرده اند

ایمان درودی ( 1390/09/04 ) :
مکزیکوسیتی، پرجمعیت‌ترین شهر دنیا است. اولین آثاری که از انسان در مسوآمریکا (مکزیک کنونی) به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. مکزیک همچنین مهد یکی از مهم‍‌ترین تمدن‌های باستان، آزتک، بوده‌است. مکزیک در قرن ۱۶ میلادی توسط هران کورتس کشف شد و در سال ۱۵۱۹ تمدن‌های بومی مکزیک از سوی اسپانیایی‌ها مورد حمله قرار گرفتند. این کشور از سال ۱۵۲۱ تاجنگ‌های استقلال مابین ۱۸۲۱-۱۸۱۰ مستعمره اسپانیا بوده‌است.فرهنگ مکزیک بازتابی از تاریخ این کشور و ترکیبی از فرهنگ‌های تمدن‌های پیش از ورود اسپانیایی‌ها و فرهنگ اسپانیا است.زمانی که مکزیک به یک کشور مستقل تبدیل شد به دنبال یک هویت ملی بود که تنها عنصر مشترک بین ساکنان تازه آن کاتولیک بودنشان بود.در آخرین ربع قرن نوزدهم و دهه اول قرن بیستم یعنی در دوران Porfirian با پیشرفت اقتصادی و صلح مواجه شد. روز درگذشتگان یا دیا دلوس مورتوس در این روز در واقع باور و سنتی است که مکزیکی‌ها آن را از اجداد سرخ‌پوست خود به یادگار نگه داشته اند . بعد از ورود اسپانیایی در قرن شانزدهم به مکزیک، این سنت با باورهای مسیحی آمیخته شد و اکنون در روزهای اول و دوم نوامبر و همزمان با روز گرامیداشت قدیسان کاتولیک برگزار می‌شود . در روز درگذشتگان، مکزیکی‌ها بر مزار عزیزان از دست رفتهٔ خود گرد می آیند و برایشان شمع روشن کرده و گل نثارشان می کنند.
این اثر فوق العاده به مفهوم مرگ نزدیک است و از نظر من نشان دهنده معنی واقعی مرگ که همان رسیدن به خدا(رفتن روح انسان به آسمان)است و بنده با طرح آقای تابنده موافقم.من اگر طراح این گورستان بودم و خدا توانایی آقای تابنده در طراحی را به من داده بود هم طرح رو انجام میدادم و به فضای سبز اطرافش فوق العاده اهمیت میدادم

حسين يزداني ( 1390/09/04 ) :

مردم مكزیك به آداب و سنتهای فرهنگی خود بسیار پایبند می‌باشند و انجام مراسم فرهنگی مذهبی در این كشور فراوان یافت می‌شود. مردم مزیک از لحاظ خصوصیات اجتماعی , مردمی خونگرم محسوب شده و پایبندی خاصی به روابط خانوادگی و تعلقات درون فامیلی دارند به طوری که سنتهای خانوادگی در این کشور بسیارقوی می باشد. جوانان زود تشکیل خانواده می دهند و معمولا به ازدواجهای خود پایبند بوده و تلاش می نمایند با افزایش رفت و آمدهای خانوادگی بنیان خانواده را تحکیم بخشند. هر چند این مهم نیز تحت تأثیر سایر فرهنگهای وارداتی قرار گرفته و نفوذ این نوع فرهنگ ها در روند آن به خوبی مشهود می‌باشد.
بر طبق قانون اساسی، تدوین و پیش‌بینی برنامه‌ها و تسهیلات آموزشی از وظایف مشترك دولت فدرال و ایالتها و شهرداری‌ها بود و باید بر اساس توسعه و پرورش افراد مكزیكی و در جهت تقویت روحیه وطن پرستی و اعتقاد به وحدت مكزیك و عدالت گسترش یابد. آموزش در مؤسسات آموزشی دولتی رایگان و اجباری است. آموزش دوران ابتدایی عبارتند از 6 سال دوران ابتدایی كه از شش سالگی آغاز شود.
از سال 1979 پیشنهاد شد كه این دوران به 10 سال افزایش یابد و 3 سال از دوران متوسطه که غیر اجباری بود به آن اضافه شود.
از شمال به جنوب یک جاده باشکوه و مجلل به عرض ۴۰ متر کشیده شده است . بومیان این جاده را ” خیابان مردگان ” می نامند . در دو سوی این خیابان پر ابهت, اهرام و معابد متعددی ساخته شده است . منهی الیه شمالی این خیابان با قسمت جنوبی ان دارای اختلاف سطحی معادل ۴۰ متر است . طوری که مشاهده گری که در جنوب ایستاده است, دچار خطای باصره شده و تصور می کند که جاده به سوی اسمان امتداد دارید . این وضعیت جالب تا امروز هم باقی مانده است . کسی که در منتهی الیه پائین جاده ایستاده است, یک پلکان بی پایان با پله های یکسان و یکدست را می بیند که سرانجان پس از طی سه کیلومتر با معبد یا همان ” هرم ماه ” درهم می امیزد و محو میشود . اما اگر از جهت عکس, یعنی از معبد ماه به جاده بنگریم تنها یک خیابان مستقیم دیده میشود . نقشه ساختمانی جاده بگونه ای است که از این دیدگاه هیچ یک از پله ها دیده نمیشود .
گویی ارواح پلکان را با خود به دنیای مردگان برده اند .! دانش رسمی باستان شناسی معتقد است که طراحان و سازندگان ناشناس این شهر عجیب, انسانهای عهد حجر بوده اند.!! جوابی که از خود این شهر اسرارامیز تعجب برانگیزتر به نظر میرسد.!! هر مهندس جاده سازی امروزی بخوبی میداند که مساحی یک جاده ۳ کیلومتری به نحوی که در فواصل معین, هر چند متر یکبار شش پله و یک سکوی مسطح عظیم, جانشین شش پله و یک سکوی مسطح دیگر بشود و در عین حال در پایان این مسیر شیب دار, تمام این بازی ظریف با پله و سکو با دقتی کمتر از چند میلیمتر با یک هرم عظیم در هم امیزد, تا چه حد دشوار و مستلزم چه محاسبات بغرنج و طاقت فرسای است .
به نظر من انتخاب طرح آقای تابنده انتخاب درستی بوده و من هم این طرح را به آن طرح ترجیح میدهم.
آقای تابنده با توجه با ارتفاع پروژه مفهوم رهایی و جدا شدن روح از بدن و انتقال آن به آسمان و رسیدن به خدا را نشان داده است.
اگر من جای آقای تابنده بودم همین طرح را انجام میدادم

زهرا کیانی ( 1390/09/04 ) :
روز درگذشتگان یا دیا دلوس مورتوس در این روز در واقع باور و سنتی است که مکزیکی‌ها آن را از اجداد سرخ‌پوست خود به یادگار نگه داشته اند . بعد از ورود اسپانیایی در قرن شانزدهم به مکزیک، این سنت با باورهای مسیحی آمیخته شد و اکنون در روزهای اول و دوم نوامبر و همزمان با روز گرامیداشت قدیسان کاتولیک برگزار می‌شود . در روز درگجمعیت‌شناسی
خيابان Reforma در مکزیکوسیتیبر اساس آخرین برآورد رسمی جمعیت مکزیک ۱۱۱ میلیون نفر است و پرجمعیت‌ترین کشور اسپانیایی زبان در جهان است.رشد سالانه جمعیت مکزیک از ۳٫۵٪ در ۱۹۶۵ به .۹۹٪ در سال ۲۰۰۵ کاهش یافته‌است.امید به زندگی در سال ۲۰۰۶ ۷۵٫۴ سال برآورد شده (۷۲٫۶ مرد و ۷۸٫۳ زن).نرخ مرگ و میر در سال ۱۹۷۰ ۹٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر بود در حالی که در ۲۰۰۱ این نرخ به ۴٫۹ مرد در هر ۱۰۰۰ مرد و ۳٫۸ زن در هر ۱۰۰۰ زنان کاهش یافته‌است.دلایل اصلی مرگ در سال ۲۰۰۱ بیماری‌های قلبی (۱۴٫۶ ٪ برای مردان ۱۷٫۶ درصد زن) و سرطان (۱۱ ٪ در مردان و ۱۵٫۸ ٪ در زنان) بوده‌است. ۷۵٪ مردم ساکن مناطق شهری هستند.پنج منطقه بزرگ شهری در مکزیک مکزیکو سیتی بزرگ، گوادالاخارا بزرگ، مونتری بزرگ، پوبلا بزرگ و تولکا بزرگ است..
ذشتگان، مکزیکی‌ها بر مزار عزیزان از دست رفتهٔ خود گرد می آیند و برایشان شمع روشن کرده و گل نثارشان می کنند,اثر طراحی شده برداشت متفاوتی از مرگ را معرفی میکندو قرار نگرفتن قبرستان در زمین نشان میدهد که مرگ جسمی در فضای سرد و بی روحی چون خاک هم ممکن است .. قرار گرفتن قبرستان بین زمین و اسمان نشان دهنده ارتباط بین زندگی دنیایی و اخرت است و اینکه مرگ پلی است بین دو دنیا که این ارتباط پس از مرگ همچنان باقی میماند حالت عمودی بودن بنا پایداری زندگی بعد از مرگ را نشان میدهد و فضای سبز اطراف قبرستان به مرگ پویایی و حرکت می بخشد از انجا که قبرستان در مکانی پر تردد قرار گرفته مفهوم مرگ را بیش از بیش برای مردم مکزیک راحت تر نشان میدهد..قبرستان در پارک توریستی قرار گرفته که فرهنگ اهمییت مکزیکی ها به مرگ را به سایر فرهنگ ها معرفی میکند قبرستان در مرکز شهر قرار گرفته که نشان دهنده ی این است که فرهنگ مرگ در مرکز توجه مردم این کشور است..بهتر بود نحوی دسترسی به قبرها مشخص میشد..دلیل قرار گرفتن قبرها در طبقات مختلف چیست؟؟؟؟؟ایا قبرهای قسمت بالا نسبت به قبرهای قسمت پایین برتری دارند؟؟؟؟یا مردگان با قرار گرفتن در طبقات بالا ترجیح داده شده اند؟؟؟؟؟اگر من طراح بودم علاوه بر حالت عمودی طرح از سایر حالت ها مانند حالت افقی استفاده میکردم که نشان بر این باشد بعد از مرگ همه در جایگاهی یکسان قرار دارند...ولی در مجموع طرحی خوب است و میتواند به عنوان معرفی از مرگ و ارامش ابدی نه نتها برای مردم مکزیک بلکه برای همگان باشد..

فرید محبوبی ( 1390/09/04 ) :
ضمن تبریک خدمت آقای تابنده

تبدیل کردن قبرستان ازحالت افقی به حالت عمودی کار بسیار جالبی است ، به توجه به تعداد مرگ ومیر انسان ها ، اگر به همین ترتیب پیش رود بسیار از زمین های اطراف محل های زندگی ما در اختیار گورستان ها قرار خواهد گرفت . و اینکه افراد می توانند از نزدیک قبر ها را ببینند ایده ی جالبیست ، چون با مردگان خود می توانند ارتباط راحت تری بر قرار کنند . طرح ساختمان مانند ریشه ی گیاه است که مردگان را به سمت آسمان هدایت می کند و پوشش سبزی که بر روی آن قرار دارد حس بهتری به انسان می دهد .

فرید محبوبی ( 1390/09/04 ) :
با سلام خدمت جناب زارع
با نظر شما مخالف هستم که طبقات نشان گر بالاتر بودن شخصیت انسان هاست و برتری آنها را نشان می دهد . ارتفاع طبقات نمی توانند همچین منظوری برسانند.

فاطمه موسوی مقدم (تحریریه اتووود) ( 1390/09/04 ) :
اینک موج سنگین گذرزمان است که در من می گذرد
اینک موج سنگین زمان است که چون جوبار آهن در من می گذرد
اینک موج سنگین زمان است که چو نان دریائی از پولاد و سنگ در من می گذرد
***
در گذر گاه نسیم سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام
در گذرگاه باران سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام
در گذر گاه سایه سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام
نیلوفر و باران در تو بود
خنجر و فریادی در من
فواره و رؤیا در تو بود
تالاب و سیاهی در من
در گذرگاهت سرودی دگر گونه آغاز کردم
***
من برگ را سرودی کردم
سر سبز تر ز بیشه
من موج را سرودی کردم
پرنبض تر ز انسان
من عشق را سرودی کردم
پر طبل تر زمرگ
سر سبز تر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم
پرتپش تر از دل دریا
من موج را سرودی کردم
پر طبل تر از حیات
من مرگ را
سرودی کردم

......شاملو........

عرض تبریک به کلیه اعضای گروه

گورستان عمودی شاید بتواند به یک سری از نیازها پاسخگو باشد ، درسته که این برج میتواند به بازماندگان تصلی خاطر ببخشد و ارامش مردگانشان و حیات پس از مرگ را نوید دهد ویا ترس از مرگ مقدس را کمرنگ تر کند ولی احساس ارامش مردگانی که زنده اند چه ؟ارامشی که در گورستان های معمول حال حاضر هست و هم بستر شدن در خاک کنار یکدیگر (اگر مرده ها ، زنده باشند) هم در روح مردگان و هم بازماندگانشان حس بهتری به وجود می اورد.
مورد دیگر اینکه همانطور که این برج میتواند به بازماندگان ارامش دهد به همان شدت هم میتواند سلب ارامش را در انها به وجود اورد...اینکه عزیزانمان در یک برج دفن شوند در من حس خوبی به وجود نمی اورد هر چقدر هم شمایل برج زیبا باشد هرچقدر با گیاهان اراسته شده باشد و هرچقدر به اوج رفتن را معنا دهد....
اینجا شبیه به نمایشگاه مرده ها شده و جوانب معنوی گورستان از دست رفته است.

ولی در کل کار جالب و زیبایی شده ...

امین ازادی ( 1390/09/04 ) :
اول جا داره به شما تبریک بگم جناب تابنده.
مردم مكزیك به آداب و سنتهای فرهنگی خود بسیار پایبند می‌باشند و طراحی قبرستانی با مقیاس وسیع و در این حال کارائی بسیار بالا ایده ای بسیار جالب و ضروری است.
به عقیده ی من طراحی این طرح به دلیل اوجش نماد جاودانگی وتندیس گراست.
وجود رنگ روشن دلالت بر زندگی درکنار تیرگی مرگ است.
با امیدآینده ای سبز برای جامعه معماری ایرانیان.

آرمان محمدخانی ( 1390/09/04 ) :
تدوین مرگ در آمریکای مرکزی به گونه ای است که دردر فرهنگ "آزتکها" اینگونه اشاره می کند: "زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس. مرگ نه پایان طبیعی زندگی که تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی بود. زندگی، مرگ، و دوباره زائی مراحلی از یک روند کیهانی بود که بشکلی بی انتها تکرار می شد." نباید از این گفته به اشتباه این برداشت شود که آنها نیز به جهانی دیگر اعتقاد داشتند که روح انسان پس از مرگ در آن به زندگی ادامه می دهد بلکه آنها مرگ را بکلی از زندگی جدا نمی دانستند.
2_ مکزیکو سیتی[۱] یا شهرمکزیکو (به اسپانیایی: Ciudad de México) یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو (Valle de México) در مرکز کشور مکزیک است.
«مکزیکو سیتی» پایتخت کشور مکزیک است و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد.
حمعیت:
جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است (برآورد سال ۲۰۰۹).
«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است.
رشد سالانه جمعیت مکزیک از ۳٫۵٪ در ۱۹۶۵ به .۹۹٪ در سال ۲۰۰۵ کاهش یافته‌است.امید به زندگی در سال ۲۰۰۶ ۷۵٫۴ سال برآورد شده (۷۲٫۶ مرد و ۷۸٫۳ زن).نرخ مرگ و میر در سال ۱۹۷۰ ۹٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر بود در حالی که در ۲۰۰۱ این نرخ به ۴٫۹ مرد در هر ۱۰۰۰ مرد و ۳٫۸ زن در هر ۱۰۰۰ زنان کاهش یافته‌است.دلایل اصلی مرگ در سال ۲۰۰۱ بیماری‌های قلبی (۱۴٫۶ ٪ برای مردان ۱۷٫۶ درصد زن) و سرطان (۱۱ ٪ در مردان و ۱۵٫۸ ٪ در زنان) بوده‌است. ۷۵٪ مردم ساکن مناطق شهری هستند.پنج منطقه بزرگ شهری در مکزیک مکزیکو سیتی بزرگ، گوادالاخارا بزرگ، مونتری بزرگ، پوبلا بزرگ و تولکا بزرگ است..
در نگاه اول طرح جناب آقای روزبه تابنده مرگ را با تفکر مردم مکزیک که یک روند طبیعی در زندگی کاملا هماهنگ و همخوان میداند و مرگ را به گونه ای زندگی دوباره ادراک کرده و فرم ان مفهوم حرکت از خاک به آسمان را نشان میدهد.
در نگاه شخصی من نزدیکی ایده به مبحث مرگ در مرکز شهر چندان مناسب نمیباشد بلکه نزدیکی این طرح به مفهوم زندگی دوباره و سبز رنگی حیات نزدیک تر است تا مرگ که نگرش انسان را از ترس دور کرده و به ارامش نزدیکتر میکند.
به نظر من این طرح شایسته رتبه نخست در این مسابقه را داشته است زیرا نگرش به سوی تکامل و حرکت از خاک به آسمان و زندگی دوباره و روند طبیعی که ترکیب سبز رنگ آن نشانگر ادغام آن با طبیعت است و جزئی از طبیعت میباشد.
اگر من طراح این طرح بودم سعی میکردم طرحی را اجرا کنم که ترس از مرگ و بینش غم اندوه را از آن دور کنم و در عین حالی که طرح من یک گورستان است به آن معنای تکامل و حیات ببخشم.

هاشم شامحمدی ( 1390/09/04 ) :
هاشم شامحمدی
تدوین درک مرگ در جغراقیای آمریکای مرکزی :
جهان‌بینی مایاها : در مذهب مایاها، جهان دو بعد خدایی و انسانی داشت که در سه حوزه ضرب می‌شدند و آن سه حوزه جهان آسمانی، جهان زمینی و جهان زیرزمینی را شامل می‌شد. دنیای زیرزمینی که زیبالبا نامیده می‌شد و دنیای خدایان زیرزمینی و مکان استقرار روان‌های درگذشتگان بود. قلمرو آسمانی سیزده طبقه و قلمرو زیرزمینی نه طبقه داشت. هریک از این طبقات قلمرو فرمانروایی یکی از خدایان بشمار می‌رفت. شناخت مناسک مذهبی مایاها کاملا میسر نشده و این بدلیل از میان رفتن بخش عظیمی از منابع مایایی و نیز تغییر مذهب اکثریت جامعه مایاها به مسیحیت است. ارتباط اصلی خدایان با یکدیگر از راه درخت مرکزی بنام واکاه چان امکان‌پذیر بود. این درخت که ریشه‌اش در دنیای زیرزمینی، تنه‌اش در دنیای زمینی و شاخه‌هایش به دنیای آسمانی می‌رسید، خون قربانیان یا نذرهایی که نزد پادشاه درخاک ریخته می‌شد را از طریق ریشه‌هایش جذب و در سراسر گیتی انتشار می‌داد.
تدفین مردگان زیر خاک را گویی انسان با گذر ایام وتجربه فراگرفته است که خود باعث بیدایش تعداد بیشماری از اساطیر در مورد مرده وشیوه دفن و جهان پس از مرگ او شده .در روایات دینی اسلام نخستین سنت تدفین توسط قابیل صورت گرفت که او نیز این کار را با الهلم از کلاغی انجام داده بود.
همراه دفن مردگان همیشه اشیا ولوازم شخصی مرده نیز دفن میشد که نمونه برجسته ان را در اساطیر و باورهای مصر میتوان یافت .به نظر انان اولین کسی که اقدام به مومیایی کردن کرد ایزیس بود که بیکر شوهر کشته شده خود یعنی اوزیریس رامومیایی کرد به ین خاطر ازیس را نگهبان مردگان میدانند چرا که مانع ویرانی بدن میشود .در مکزیک نیز این حالت وجود داشت،انها مردگان را به حالت جنینی در خمره ها دفن می کردند که خمره نشانگرزهدان وپاکی بوده که مرده دوباره امکان تولد داشته باشد.
تحلیل شهر مکزیکو سیتی :
تدوین کلیات : تاریخ:
مردم این منطقه برای قرن های طولانی و تا قبل از ورود آزتک ها در قرن 13 و پس از آن غلبه ی اسپانیایی ها، ساکن دره ی مکزیک بوده اند. آبگیر، خروجی طبیعی نداشت و چندین دریاچه ای که اطراف دره بودند ساکنین بسیاری را به سواحل خود جذب کردند. سالهای زیادی از آن زمان نمی گذرد که بیش از 100 هزار نفر در Teotihuacan ،"جایگاه خدایان"، زندگی می کردند پیش از اینکه این مکان به شکل غیر قابل توضیحی در حدود سالهای 750 میلادی به متروکه ای بدل شود. گروههای بسیاری به این دره آمدند و رفتند. اجتماعات زیادی که جمعیت برخی به 10 تا 15 هزار نفر هم می رسید طی دوران پیش کلمبیایی در سواحل دریاچه ای این دره به شکوفایی رسیدند.
بر اساس تاریخ شفاهی، آزتک ها قبیله ای چادرنشین، غیر ماهر و بربر (وحشی) بودند و هنگامیکه در قرن 13 وارد دره ی مکزیکو شدند رفتار بسیار غیر انسانی را با ساکنین آن داشتند. این اهالی مجبور شدند که در طول ساحل غربی دریاچه ی شور Texcoco از محلی به محلی دیگر نقل مکان کنند و همچنین مجبور به خوردن هر چیزی بودند که می توانستند پیدا کنند چیزهایی مثل لاروهای حشرات، مارها و سایر حشرات موذی. در این زمان، آزتک ها در برخی جزایر باتلاقی واقع بر سواحل غربی دریاچه، اقامت داشتند. بر طبق افسانه، Huitzilopochtli، خدای جنگ آزتک ها، آنان را به این مکان هدایت کرده است. آزتک ها می دانستند که آنها بادیدن عقابی که بر گیاه کاکتوس فرود آمده و در حال بلعیدن ماری بزرگ است، خانه خود را یافته اند.
(امروز این نشان ملی بر روی پرچم مکزیکی ها نقش بسته است). اکنون این شهر پنج معبد آزتك كه بقایایشان شناسائی شده‌اند، یك كلیسای جامع (كه بزرگترین كلیسای قاره است) و شماری بناهای عمومی قرن نوزدهمی و بیستمی چون كاخ هنرهای زیبا را در خود جای داده است. خوشیمیلكو كه در بیست و هشت كیلومتری جنوب مكزیكو سیتی واقع شده، با شبكه كانال‌ها و جزایر مصنوعی خود، گواهی بر تلاش آزتك‌ها برای ساخت زیستگاهی مناسب در محیط زیستی ناسازگار است. سازه‌های شهری و روستایی این منطقه كه از قرن شانزدهم به بعد و در دوران مستعمراتی ساخته شده‌اند، به شكل بی‌نظیری تا امروز حفظ شده‌اند.
از شهرهای مکزیکو که ساکنان شهرستانها آن را به نام پایتخت می خوانند مجمع اضداد است از یکسو کاخهای کهنسال قرن 17 زمانی که اسباب سر بلندی نایب السلطنه های خود پسند بود و در سوی دیگر ساختمان های سبک فرانسوی با شیروانی های تند شیب و چراغهای پایه بلند(که در سالهای خوش دهه آخر قرن 19 از ضروریات به شمار میرفت) دیوارهای شیشه ای و نمای ساده سر به آسمان ساییده است.
تدوین فرم و جزئیات :
با توجه به نوع برخورد طراح و دیدی که نسبت به مرگ دارد به نظر می رسد تا حدود زیادی به وسیله سیر صعودی بنا که خود نشان دهنده ی پرواز به دیار باقی و آسمان را دارد و همچنین استفاده از رشد و وجود طبیعتی سرسبز بر روی جداره های بنا مرگ را به تولدی دوباره تشبیه کرده است.
در کل با توجه به روحیات طراح و نگرش او نسبت به مرگ و همچنین توجه به آداب و سنن مایاها طراح به خوبی توانسته است نقش مرگ را در زندگی مایاها نشان دهد.
شاید اگر طراح این بنا بنده بودم با توجه به آثار باقیمانده مایاها و تمرکزی که به ساختن معابد و مکانهایشان که بیشتر بر پایه ی هرم میبوده بنا را با ارتفاع موجود ولی نزدیک به حجم هرم طراحی میکردم همچنین با توجه به اعداد و ارقامی که مایا در عاداب و رسوم و اعتقادات آنها بوده است طبقات آن را بر این پایه قرار میدام اما در مورد قرار گیری بنا در سایت موجود به نظر در بهترین جای ممکن قرار دارد و خود یک احساس آرامش ابدی به مردگان و همچنین بازمانگان می دهد.

امیر سلامی پور ( 1390/09/04 ) :
---تحلیل مکزیک و مکزیکو سیتی:ایالات متحد مکزیک ، کشوری است در آمریکای شمالی. این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هم‌مرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن را دربرگرفته‌اند. این کشور با حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع وسعت، ۱۴اُمین کشور وسیع دنیا و با حدود ۱۰۹ میلیون نفر جمعیت، ۱۱اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.[۱] ۷۶٫۵٪ مردم آن مسیحی کاتولیک و ۳/۶درصد پروتستان هستند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است...مکزیکو سیتی یا شهرمکزیکو (به اسپانیایی: Ciudad de México) یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو (Valle de México) در مرکز کشور مکزیک است.
---«مکزیکو سیتی» پایتخت کشور مکزیک است و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد.
جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است (برآورد سال ۲۰۰۹).
«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است.
پایتخت آن مکزیکوسیتی، پرجمعیت‌ترین شهر دنیا است. اولین آثاری که از انسان در مسوآمریکا (مکزیک کنونی) به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. مکزیک همچنین مهد یکی از مهم‍‌ترین تمدن‌های باستان، آزتک، بوده‌است. مکزیک در قرن ۱۶ میلادی توسط هران کورتس کشف شد و در سال ۱۵۱۹ تمدن‌های بومی مکزیک از سوی اسپانیایی‌ها مورد حمله قرار گرفتند. این کشور از سال ۱۵۲۱ تاجنگ‌های استقلال مابین ۱۸۲۱-۱۸۱۰ مستعمره اسپانیا بوده‌است.
---نحوه مواجعه با ایده:از آنجا که مردم مکزیک طرز فکرشون نسبت به مرگ: "زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس"و" یک روند بی انتهاست" و اینکه که کمبودزمین و همچنین اهمیت دادن به مرگ ،این طرح جالبیه چرا که بر خلاف برج مرگ در پرداختی زیرزمینی این طرح اهمیت دادن و محبت زندگانُ به از دست دادگانَُ خوب نشون میده،،، اگر برداشت و طرز فکر مکزیکی ها از مرگ مثل ما بود به نظرم اون موقع برج مرگ در پرداختی زیرزمــــینی طرح بهتری بود!!!!
---سوال و نظر:چند تا سوال خیلی عجیب تو ذهنم هست ، جسد وقتی داخل این تابوتا هست چجوری با این محصور بودنش جسد میپوسه ( یک جسد بدون تابوت و یا پوشش در مدت دوازده سال کاملاً می پوسد!!!)- چرا طرح داخلی شبیه راهرو با این مصالح در نظر گرفته شده!!! دسترسیها به طبقاط چجوریه!!طبق توضیحات گفته شده از آنجا که ریشه های خشک و مرده درختان کهنسال نمادی از مرگ است، و رشد گیاه نماد زندگی، برای پوسته بیرونی مثال جالب و خوبیه...
--- اگر من بودم چگونه طراحی میکردم:از آنجا که کسی نمیداند انسان زمانی که از بین میرود دقیقا به کجا مرود ،چه حسی را دارد دوست دارم حجمو پیچیده تر کنم جوری که بدنه ی ان حس عجیبیو به مردم بده که ندونن طبقه بعد چه شکلیه و یکنواخت نباشه، با پوسته ی سبزش مشکل ندارم اگه کاملا استوانهای شکل نباشه ،جوری باشه که از زمین جدا بشه روی (جدایی از دست رفتگان نشون بده)روی ستون های مرتفه قرار بگیره و همان فضای همکف ستوندار برای مجالس باشه جالب میشه.
با تـــــشکر

لیلا شهرامی راد ( 1390/09/04 ) :
مکزیکوسیتی پایتخت شهر مکزیک است و جمعیتی حدود ۸ میلیون نفر دارد.و با وجود جمعیت زیاد آن اما عمده بافت شهری از ساختمان های کم ارتفاع تشکیل شده است. وجود حجمی المان مانند در سایت و ایجاد قبرستانی در پارک شهر و منتقل نکردن قبرستان به حومه شهر ریشه در فرهنگ این ملت و باور نداشتن حقیقت مرگ دارد.و اینکه در طراحی سعی شده فضای سبز مورداهمیت قرار گیرد بسیار عالی است و به سمت ارتفاعی کار کردن بهتر است چرا که به خداوند نزدیک تر می شوندو گویای عروج انسانهاست.اثر طراحی شده به اندازه ی زیادی به فکر و ایده ی من نزدیک است چرا که نباید مردگان را در یک فضای بی ارزش و ترسناک حبس کنیم و بگویم اینان که مرده اند پس چیزی را درک نمیکنندو توانسته از استرس واقعیت مرگ که خوفناک است بکاهد.و عنصر مهم طراحی ایشان یعنی کاربری فضای سبز که به کار روح میدهد.و در کل این پروژه از لحاظ اینکه معرف قبرستانی با دیگر شکل های قبرستان های متعارف و به جای نزول شاهد صعود آن هستیم برای من جالب و تحسین بر انگیز است و آرزومند موفقیت های دیگر در عرصه هنر و معماری برای طراح میباشم.

حامد چوبينه ( 1390/09/04 ) :
((تا زمانی که حتی ذره ای و رشته ای ارتباط بین کالبد اثری با کالبد فیزیکی موجود باشد ، هر آسیبی که به جسم فیزیکی وارد گردد به روح انتقال داده می شود و روح را متاثر می کند ))
می توان گفت که در دنیای دیگر سبزه ها و درختان و مناظری وجود دارند که انتهایی برای آنها نیست .
شهر مکزیکو با جمعیت چندین میلیونی و ارتفاع زیاد و آسمانی آبی و ساختمانهای کهن سال که این شهر یکی از مهمترین مراکز فرهنگی در آمریکای لاتین است . اکثر مردم به جز عده ای از اقلیت های خاص به مرگ این دید را دارند که پلی است برای گذر از این دنیا به دنیای دیگر یعنی حرکتی که در این طرح به خوبی دیده می شود . نکات مهم و کلیدی این پروژه رنگ اوج گرفتن به سمت اسمان رفتن و طبعیت امیخته شده است . در این پروژه نیز که با ایده و تفکر بسیار زیبا و هوشمندانه ای نیز طراحی شده ما چنین چیزی را میبینیم و در امیخته شدن و شکستن خط اسمان , اوج گیری ساختمان با عناصر طبیعی ... ما نیز به این نقطه از درک میرسیم که مرگ شروعی دوباره است وطبقاتی بودن این پروژه نیز همان 5مرحله ای است که مردم مکزیک به ان باور دارند . استفاده از طبیعت نیز استواری و پایداری و ماندگاری مردگان و در بین مردم بودن انها در فرهنگ مکزیکو را نیز به طور کامل نشان میدهد .
با تشکر از اقای تابنده و همکاران گرامی و ضمن تبریک و خسته نباشید امیدوارم که همیشه سربلند و پیروز باشید ....
و تشکر از سودابه نادری : دبیر بخش خبر برای بارگذاری این خبر .

سینا فروردین ( 1390/09/04 ) :
اصالت مردم مکزیک به مایاها بر میگردد مایاها اعتقاد داشتند که دو دونیا وجود دارد –دنیای خدایان و دنیای مردم. دنیایی که در اسمان بود دنیای خدایان-زمین دنیای مردم و دنیای زیرین که دنیای مردگان بود.
از دیدگاه مایایی ها زندگی پس از مرگ یک دنیای زیرزمینی است .
اساسإ با توجه به زمین کم در شهر مکزیک که یکی از شهرهای شلوغ و ثروتمند دنیا است طراحان بر این باور شدند که باید برجهایی برای مرگ طراحی کنند.
در برخی از پروژه ها هرمنوتیک مرگ یک پرداخت زیرزمینی است بازدید کنندگان با سفری در زیر زمین در محیطی قرار می گیرند که نشإت آن اعتقادات آنها است . در برخی از پروژه های دیگر مانند این پروژه برج مرگ به صورت عمودی بر روی زمین طراحی می شود.
مایا ها بر این باور بودند که زمین مسطح است و هر گوشه ان یک رنگ متفاوت است که در مرکزیت یک درخت سبز رنگ که ریشه اش در دنیای زیرزمینی – تنه اش در دنیای امروزی و شاخه اش در دنیای آسمانی است.طراحی این بنا بیشترین تإمل را با این عقیده بر قرار می کند در حالی که یک ساختمان مدرن و پایدار امروزی است. به نظر من خواسته معمار در این بنا برقراری بیشتر مرد م با مرگ و دیدگاه مرگ خالی لز رعب و وحشت بوده است اما نقص این بنا نادیده گرفتن دنیای مردگان در زیر زمین است.
گرچند شبیه به یک نمایشگاه شده اما بهتر بود معمار بخشی از بنا را به زیر زمین اختصاص می داد تا هم از نظر اعتقادی کامل تر باشد و هم بیشتر شبیه به یک گورستان شود.

مرضیه زارعی ( 1390/09/04 ) :
با عرض تبریک و خسته نباشید خدمت آقای تابنده و همکاران.
قبل ار اینکه در مورد مردم مکزیک و عقایدشان تحقیق کنم، با توجه به روحیات و آداب و مراسم تدفین مردم کشورمان طرح زیر زمینی را انتخاب کردم، به علت ترسی که مردم از مرگ دارند و با به یاد آوردن مردگان دچار غم و اندوه می شوند و اگر قبرستان آنها به صورت برج باشد اکثر مواقع جلو چشمشان است و برای آنها تداعی کننده غم و اندوه و یاد آور از دست دادن عزیزان است. اما پس از مطالعه در مورد مردم مکزیک و عقایدشان پروژه ی برج را انتخاب کردم. چون این طرح خیلی بیشتر با روحیات مردم مکزیک سازگار است و چون جشن مردگان برپا میکنند این طرح با فرم و حجم و گیاهانی که در آن به کار رفته مناسب تر است، همچنین این طرح می تواند یک المان شهری نیز باشد.
نتیجه گیری کلی:
با توجه به برداشت اکثریت مردم دنیا از مرگ که معتقدند روح به آسمانها می رود و جسم در زمین می ماند تلفیقی از این دو طرح جالب تر به نظر می رسد.

حمید حسینی ( 1390/09/04 ) :
ایالات متحد مکزیک یا مکزیک، کشوری است در آمریکای شمالی. این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هم‌مرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن را دربرگرفته‌اند. این کشور با حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع وسعت، ۱۴اُمین کشور وسیع دنیا و با حدود ۱۰۹ میلیون نفر جمعیت، ۱۱اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.۷۶٫۵٪ مردم آن مسیحی کاتولیک و ۳/۶درصد پروتستان هستند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است.
پایتخت آن مکزیکوسیتی، پرجمعیت‌ترین شهر دنیا است. اولین آثاری که از انسان در مسوآمریکا (مکزیک کنونی) به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. مکزیک همچنین مهد یکی از مهم‍‌ترین تمدن‌های باستان، آزتک، بوده‌است. مکزیک در قرن ۱۶ میلادی توسط هران کورتس کشف شد و در سال ۱۵۱۹ تمدن‌های بومی مکزیک از سوی اسپانیایی‌ها مورد حمله قرار گرفتند. این کشور از سال ۱۵۲۱ تاجنگ‌های استقلال مابین ۱۸۲۱-۱۸۱۰ مستعمره اسپانیا بوده‌است.
این سوال جدی مطرح است که ایا مردم مکزیک جدا مرگ را شوخی می پندارند و با آغوش باز به استقبال آن میروند ؟ !پاسخ به این پرسش صحت نظر طراح در مورد ایده و کانسپت تعیین میکند
از دیدگاه یک مسلمان شاید پیش رو بودن ساختمان مرگ از این جهت که همواره برای ما این مساله را یاد آوری میکند امری مثبت باشد.اما با توجه به پرسش بالا و دیدگاه مردم مکزیک و خواست کارفرما، شاید بر خلاف نظر کارفرما و دیدگاه طراح این اثر به جای آنکه اثری جاذب توریست باشد ،به مثابه اثری دافع توریست و گردشگر عمل کند

لیلا شهرامی راد ( 1390/09/05 ) :
نحوه مواجهه با مرگ بسیار ساده بوده است و در عین سادگی به جسم و روح مرده توجه شده است. اما اینکه حجم به سمت بالا حرکت کرده خود کمی جای تفکر دارد که به تدوین فرم برمیگردد و از نظر فرمی خوب با فضای اطراف ترکیب شده است . اثر طراحی شده به جای اینکه مردگان را به داخل زمین جای دهند به سمت بالا و آسمان رفته . چرا که گویی مردگان معلق در آسمان اند و اگر دهند به سمت بالا و آسمان رفته . چرا که گویی مردگان معلق در آسمان اند و اگر به مردگان توجه خاص داشته است که در فضای سبز بهتر قرار گیرند. ابهاماتی برای کار وجود دارد و احتمالا ایده ی من ترکیبی از کار آقای تابنده و قبرستانی در زیر زمین است و ایده ی فضای سبز که در کار نمایان میباشد.با آرزوی موفقیت های دیگر......... آقای حسین ابراهیم پور

نگار مختاری ( 1390/09/05 ) :
باسلام
باتوجه به عقاید وتفکرات مختلف جوامع وادیان از مبحث مرگ میتوان وجه مشترک تمامی این ادیان را دنیای پس از مرگ دانست .نظر کلی من درمورد بنا ازجنبه مثبت شروع ان اززمین تا اوج اسمان است که بنا را به مرگ انسان مشابه کرده که روح انسان را اززمین به اسمان هدایت میکند .زیباکردن مرگ با اوج دادن ورنگ بندی روشن در بنااست که باعث ارامش بیشتری درمخاطب میشود.از جنبه های منفی بنا این است که میتوان به سایه افکنی مرگ بر شهر ومردم اشاره کرد چون این بنا المانی ازمرگ است و مخاطبی که در شهر زندگی میکند را دچار غم واندوه میکند.

مهدی افسری ( 1390/09/05 ) :
مهدی افسری:
بزرگترین "جشن ملی" مردم مکزیک با نام "روزهای مردگان" هر ساله به مدت سه روز (31 اکتبر و اول و دوم نوامبر) برگزار می شود ."جشنی ملی" که علیرغم نام و موضوع مراسم که به مردگان تعلق دارد تمامی "مردم" مکزیک "شادمانه" در آن شرکت می کنند.
به اعتقاد تاریخدانان ریشه این مراسم به سه هزار سال پیش بر می گردد وقتی که تمدنهای "آزتک" و "مایا" در این بخش از آمریکای لاتین می بالیدند. و این یعنی دهها قرن پیش از ورود اشغالگران اسپانیائی و پرتغالی که گلوله تفنگهای سر پُر را به مغز آنها و اندیشه برادری مسیحیت را به قلبشان شلیک کردند.

به رابطه مرگ و زندگی در فرهنگ "آزتکها" اینگونه اشاره می کند: "زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس. مرگ نه پایان طبیعی زندگی که تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی بود. زندگی، مرگ، و دوباره زایی مراحلی از یک روند کیهانی بود که به شکلی بی انتها تکرار می شد." نباید از این گفته به اشتباه این برداشت شود که آنها نیز به جهانی دیگر اعتقاد داشتند که روح انسان پس از مرگ در آن به زندگی ادامه می دهد بلکه آنها مرگ را بکلی از زندگی جدا نمی دانستند. با توجه به این تعاریف میتوان گفت که به دلیل اینکه به مردگان و زندگی بعد از مرگ و جاودانگی اعتقاد دارن و به نظر من این المان گورستان به دلیل شکل استوانه نمادی از جاودانگی و زندگی بعد از مرگ را نشان میدهد.

نگار مختاری ( 1390/09/05 ) :
من با نظر جناب اقای شناوری ازجهاتی موافقم که اگر قرار است بنا یی این چنین طراحی شود فرد طراح باید کامل به عقاید واعتقادات مخاطبین تسلط و اگاهی داشته باشد.

فرزانه پوررحمان ( 1390/09/05 ) :
تا دنیای رفتگان فاصله ای نیست فراموششان نکن ... فاصله نفسی بیش نیست
شاید ما تصوری نه چندان دقیق از مرگ داشته باشیم .شاید به دفعات در صفحه اول روزنامه ها و یا تلویزیون اجساد زیادی را دیده ایم اما به ندرت مرگ را آنطور که به روزمره رخ می دهد شاهد هستیم .بنابر این در حالیکه می دانیم مرگ رخ می دهد کاملا باور نداریم که برای ما و آنان که دوستشان داریم نیز رخ دهد حداقل در آینده ای که برای ما قابل پیش بینی باشد.
بنابراین من فکر می کنم با توجه به درک سخت این شرایط و این بحران آنی گورستانی را یا بهتر بگو یم مکانی را در نظر داشته باشیم که بیشتر از مد نظر قرار داشتن حال مردگان تصلی خاطری برای حال باقی ماندگان باشد . من طبق اعتقادات خودم این طرح را بیشتر تایید می کنم . و شاید با توجه به روحیات ساکنین شهر مورد نظر و اعتقاداتشان به مردگان نیز طرح قابل قبول تری باشد . با دیدن این آرامگاه و حالت عمودی بودن آن احساسی از رشد و تکامل به بیننده القا می شود و این دقیقا همان چیزی ست که شاید بیشتر انسانها به دنبال آن باشند ...تکامل ... چه در این دنیا وچه در دنیایی که نامش را آخرت هم نامیده اند .

مهدی افسری ( 1390/09/05 ) :
زندگی، مرگ، و دوباره زایی مراحلی از یک روند کیهانی بود که به شکلی بی انتها تکرار می شد." نباید از این گفته به اشتباه این برداشت شود که آنها نیز به جهانی دیگر اعتقاد داشتند که روح انسان پس از مرگ در آن به زندگی ادامه می دهد بلکه آنها مرگ را بکلی از زندگی جدا نمی دانستند....
این بیان میتواند دلیل خوبی برای انتخاب این المان در مرکز شهر باشد.

مهدی افسری ( 1390/09/05 ) :
این سایت هم ببینید بد نیست :
http://www.pcparsi.com/%D8%B9%DA%A9%D8%B3%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%85%D8%B1%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D9%85%DA%A9%D8%B2%DB%8C%DA%A9-43184.html

فرزانه پوررحمان ( 1390/09/05 ) :
فلسفه كلي در طراحي گورستان به صورت عمودي به نوعي با توجه به عدم اعتقاد آنها به معاد ،ميتواند نوعي تولد دوباره در دنيايي جديد و عروج به سمت بي نهايت ( خداوند) عالم بالا را در ذهن تداعي كند .

درک مکزیکی ها از مرگ اينگونه هست كه :"زندگی در مرگ گسترش می یافت و بالعکس. مرگ نه پایان طبیعی زندگی که تنها پایان یک مرحله از دایره ای طبیعی بود. زندگی، مرگ، و دوبازه زائی مراحلی از یک روند کیهانی بود که بشکلی بی انتها تکرار می شد.

ولي بايد در طراحي المان مذكور به نوعي ايده در طراحي مستتر باشد تا به اينگونه مرگ يك پديده صعود و حركت به بالا نيز القا نشود.

شبنم صادقی ( 1390/09/05 ) :
باسلام و عرض تبریک برای طرح خلاقانه ی شما آقای تابنده و همکاران عزیزتان
تدوین درک از مرگ در مکزیک:
درباره دیدگاه مردم مکزیک نسبت به مرگ می توان به جشن ملی مردگان اشاره کرد ،این جشن که هر ساله به مدت سه روز برگزار می گردد به مردگان تعلق دارد و تمامی مردم مکزیک شادمانه در آن شرکت می کنند و نیز اوکتاویویاز،نویسنده مکزیکی در این باره اظهار نظری دارد که گویای باور و دیدگاه اعتقادی مردم مکزیک نسبت به مرگ است.او می گوید زندگی در مرگ گسترش می یابد و بالعکس.زندگی ،مرگ و دوباره زایی مراحلی از روند کیهانی است که به شکلی بی انتها تکرار می شود.آنها به جهانی دیگر اعتقاد ندارند بلکه آنها مرگ را به کلی از زندگی جدا نمی دانند.

تحلیل شهر مکزیک :
شهر مکزیک یک کلان شهر واقع در دره ی مکزیکو در مرکز کشور مکزیک است و در ارتفاع 2240 متر بالای سطح دریا قرار دارد.
این شهر در سال 1325 بنا شده و از بزرگترین شهرهای جهان است.

نحوه مواجه طراح با مرگ(تدوین حجم و فرم)و نزدیک بودن ایده به طرح
از آنجایی که مردم مکزیک مرگ را پایان زندگی نمیدانند و از طرفی به زنده شدن مردگان اعتقاد ندارند و به گونه ای مرگ را در زندگی و زندگی را در مرگ می دانند. این گورستان کاملا گویای همراهی بین مرگ و زندگی است،که می شود آن را در واقع شدن این بنا در مرکز یک شهر که محل تجمع زندگان است وهمچنین رشد و نموی گیاهان بر روی آن که خود نمادی از زندگی است به وضوح مشاهده کرد.

به نظر من نحوه طراحی این گورستان کاملا متضاد با شیوه ی طراحی گورستانها در ایران است.در ایران گورستانها خارج از محدوده ی شهری و به دور از مکان زندگی انسا نها ساخته می شود،در حالی که این گورستان در مرکز شهر و در یک پارک توریستی طراحی شده است،جایی که محل تجمع مردم ودر معرض دید و رفت و آمد آنهاست و این خیلی به باور آنها که علاقه مندند به مردگانشان نزدیک باشند و حضور آنها را در کنار خود احساس کنند نزدیک است.

اگر من طراح یک گورستان بودم ترجیح می دادم گورستان در معرض دید همیشگی مردم نباشد و هر گاه که انسان تمایل داشت که به مردگان خود سر بزند به آنجا برود در معرض دید بودن همیشگی آن باعث تخریب روحیه ی انسان می شود،زیرا ما در فرهنگ مان مرگ را پایان زندگی دنیوی می دانیم زمانی که دست انسانها از دنیا کوتاه می شود و جایی برای جبران خطاها وجود ندارد و باید در عالمی دیگر پاسخگوی عملکردش باشد. اما سر زدن گاه گاه انسان به مردگان می تواند به او گوشزدی برای این باشد که مرگ برای او هم روزی فرا خواهد رسید و باید مراقب اعمال خود باشد.

عادل کاظمی ( 1390/09/05 ) :
1. اگرچه هیچ مرده ای نمی تواند از دنیای اموات داستان گویی کند اما مرگ همواره داستان های زیادی رابه خود اختصاص داده است . در اسلام به مرگ به عنوان
عاملی برای ارتقای کیفیت زندگی توجه زیادی شده اماتکرار های بدون خلاقیت در انتقال این مفهوم نتوانسته تأثیرگذاری لازم را بر افراد داشته باشد . توجه به مرگ به
عنوان بخشی از فرهنگ هر کشور نه تنها موجب دلمردگی زنده ها نمی شود بلکه به تلاش آنها برای سپری کردن حیاتی مثمر ثمر و پربار می افزاید .
موزه مرگ مکزیک که سالانه گردشگران زیادی را به این کشور جذب می کند، یکی از عمده ترین جاذبه های توریستی این کشور به شمار می رود . این موزه ملی که 4سال قبل در مرکز شهر مکزیکوسیتی تأسیس شد گالری هایی برای نمایش مراسم قربانی در دوره آزتک هاتا روز جشن مردگان در دوران مدرن دارد . در گالری های
این موزه جمجمه هایی با لباس ها و فرم های عجیب و غریب در حالت های مختلف دیده می شود؛ اسکلت هایی که برای مرگ خودشان جشن گرفته اند . راه اندازی این موزه که در 2 ساختمان مجزا برپا شده از سوی مردم مکزیک با عکس العمل هایمتفاوتی همراه بود . بعضی از مردم که در نقاط مرزی زندگی می کنند، معتقدند چرا باید این موزه به موضوعی اختصاص داشته باشد که ما هر روز از آن فرار می کنیم...؟!
عده دیگری نیز این موزه را تلاشی برای نمایش دادن هنر وفرهنگ خاص مکزیک که در ارتباط با مرگ به وجود آمده،می دانند. این موزه که سالانه حدود 70 هزار بازدیدکننده دارد، توانسته بیش از یک سوم مخاطبان خود را از میان گردشگران خارجی بویژه آمریکا یی ها جذب کند . خارجی ها پس از بازدید موزه می گویند : « مرگ موضوعی است که ما دوست نداریم درباره آن صحبت کنیم اما در مکزیک "مردم به طرز حیرت آوری آن را پذیرفته اند ". احساس نزدیک بودن مرگ در این کشور موجب شده شاهد فرهنگ خاصی دراین کشور باشیم .» به نمایش درآوردن اعتقاد مکزیکی ها درباره اینکه مرگ مرحله ای میان زندگی در دنیا و زندگی دوباره است و روح تا آن زمان به عنوان یک شریک ناپیدا با بازماندگان باقی می ماند از دیدنی ترین بخش های موزه مرگ مکزیک است . مسؤولان موزه درباره شدت تأثیرپذیری مردم می گویند : « در موارد زیادی مجبوریم به بازدیدکنندگان یادآوری کنیم که اینجا صرفا یک موزه است و محلی برای عبادت یا عزاداری نیست .
این موزه که بیشترین بازدیدکننده را در پایان دسامبر و اوایل نوامبر و همزمان با روز مرگ در مکزیک دارد یکی از گالری های اصلی خود را به معرفی این سنت مکزیکی
اختصاص داده است . روز مرگ که مکزیکی ها در آن به زیارت اهل قبور می روند سابقه ای بیش از 2500 تا 3 هزارسال در این کشور دارد.

2.سایت در مجموعه پارک چپول تپک در مکزیکو سیتی قرار دارد.این پارک بزرگترین پارک شهر آمریکای لاتین است.و در مجموع 686 هکتار است.

3.من فکر می کنم که گیاهان در این مجموعه به این دلیل استفاده شده که یک نوع همبستگی یا حد وسط را بین زندگان و مروگان ایجاد می کند و در مورد بالاترین نقطه برج همچون کسانی که راه به جایی دارند(ورای عالم بیرون)تاکید می کند.

5.4.طراح بخوبی توانسته دیدگاه عمومی مکزیکی ها را به مرگ(پذیرفتن بی چون و چرا)را در طرح حفظ کند.تابوتها همانند بادبادکها در فضا بدون هیچ هدایتی معلقند و همچنین امری جدی در کنترل انها وجود نداردعمل می کند.

6.اگر من بودم مثل این طرح رفتار می کردم زیرا ما با این طرح می خواهیم یک المان شهری داشته باشیم ولی اگر به عمق رفت......

فاطمه موسوی مقدم (تحریریه اتووود) ( 1390/09/05 ) :
من هیچ وقت یک گورستان طراحی نمیکنم ...حقیقتا نمیتونم...خیلی دشوارتر از اون چیزی هست که به نظر میرسد

پوریا فرخی ( 1390/09/05 ) :
در ابتدا از آقای امیر خلیلی به خاطر جواب خیلی خوب و طرز فکرشون باید تشکر کنم و در جواب :

خانم نگار چاپی : مقایسه ای که من کردم برای رفتن به گورستان بین این برج و ساختار زیر زمینی بود نه دارالرحمه.البته جواب شما هم طبیعی هست چرا که ما با توجه به فرهنگ و روحیه ای که داریم شاید نتوانیم با چنین برجی در ایران کنار بیاییم.

پوریا فرخی ( 1390/09/05 ) :
در جواب آقای فصحتی که گفتن چرا برج در جایی به این زیبایی قرار داده شود.

فرض بر اینکه برج به مرحله اجرا برسد, در این حالت بدون شک منطقه ای توریستی را به وجود خواهد آورد که نیاز مند چنین فظایی می باشد و جدا از این مسئله طراحی زیبای آن به عنوان پارکی انجام شده که سنخیت خوبی با برج دارد.

امین نیکزاده ( 1390/09/05 ) :
با سلام خدمت همگی دوستان:در این پروژه به مرگ عظمت بخشیده شده ودر جهت دیگر سایه مرگ را بر سرمردمان شهر افکنده حال باید دید مردمی که در کنار این برج زندگی می کنند پس از گزشت جزابیتهای اولیه,سنگینی نگاه برج را به کارآمدی وسبکی نگاه گزرای توریستان ترجیح میدهندواینکه نگهداشتن حرمت و منزلگاه ابدی انسان در جایی قرار گیرد که آینده برجهای دوقولو در آنجا قرارگرفت.از نقطه نظر دیگر که مردم مکزیک با آغوش بازبه استقبال مرگ میروند آیا باید آنها را به این امر تشویق کرد,آمار جرم وجنایت در این کشور بیداد میکندوهرساله جدا از حوادس طبیعی انسانهای بیشماری به همین دلایل جان می بازند,بهتر نیست با ایجاد فرهنگ ترس از مرگ وامید یه زندگی روایت دیگری از کاریزمای مرگ رودر آن مکان رقم زد ودر آخربه نظر من نوع ساختاربا اندیشه های ژاک دربدا بسیار نزدیک شده شاید ترکیب این ساختار با معماری فولدینگ کار زیباتری رو به عرصه ترسیم میکشید و انتقادهای کمتری رودر بر میگرفت البته با احترام کامل به جناب مهندس تابنده همچنین عرض تبریک به خاطرموفقیت جنابعالی وهمکاران که مسلماُ از لحاظ شاخصه های مورد نظر داوران مکزیکی کسب مقام اول خود گویای کاملی بر مساله است

حامد چوبينه ( 1390/09/05 ) :
با سلام خدمت جناب زارع
من هم با نظر شما مخالف هستم که طبقات نشان گر بالاتر بودن شخصیت انسان هاست و برتری آنها را نشان نمی دهد . ما همه به این نتیجه رسیده ایم که میمیریم و همه یکسان و کنار هم به خاک سپرده میشویم و در انجا دیگر بزرگی و کوچکی نقشی ندارد.... ایا شما مطمئن هستید اگر این کار دست شما هم بود اینگونه طراحی میکردید ؟! اگر جواب شما بله است پس چرا این کار را مورد انتقاد قرار دادید ؟ پس روشن است شما کار ی میکردید با تفکرات خود خوب یا بد . موزه مردگان .... یک فکر خوب برای تفکرات مردمی که مردهایشان را دوست دارند و برایشان ارزشی بسیار قاعل هستند خوب یا بد رسوم ان مردم است .... با تشکر ...

مهسا بوجاری ( 1390/09/07 ) :
با سلام و تبریک خدمت آقای تابنده به خاطر پیروزی ایشان در این مسابقه...

ایالات متحد مکزیک یا مکزیک، کشوری است در آمریکای شمالی. این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هم‌مرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن را دربرگرفته‌اند. این کشور با حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع وسعت، ۱۴اُمین کشور وسیع دنیا و با حدود ۱۰۹ میلیون نفر جمعیت، ۱۱اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.[۱] ۷۶٫۵٪ مردم آن مسیحی کاتولیک و ۳/۶درصد پروتستان هستند. زبان رسمی آنها اسپانیایی است.
کولیما(Colima) یکی از ۳۱ ایالتیست که روی هم با مکزیکو سیتی ، ۳۲ استان فدرال مکزیک را تشکیل می‌دهند.

کشوری کوهستانی و مرتفع است. و تنها قسمتی از آن که مسطح می‌باشد، در شبه جزیره «یوکاتان» واقع شده‌است .از آنجا که ارتفاع این کشور از ۵۰۰ متر بیشتر است. لذادرجه حرارت نسبت به عرض جغرافیایی و ارتفاع زمین، متغیر است. شمال این کشور خشک و غیر قابل کشت بوده، در حالی که جنوب، مرطوب و گرم است.

مهمترین ارتفاعات آن عبارتند از کوههای مادرهٔ غربی، مادرهٔ شرقی، مادره جنوبی و همچنین فلات مکزیک . جلگه‌های آن عمدتاٌ در کناره‌ها واقع شده‌اند. بیابانها نیز قسمتهایی از مکزیک را شامل می‌شوند.

از مهمترین رودهای آن می‌توان از:

ریوگرانده، لرما، اوسوماسینتا، گریخالوا، پانوکو، بالزاس و سانتیاگو نامبرد.

آب و هوای آن در نواحی مرتفع معتدل کوهستانی و در سایر نواحی گرم و مرطوب و یا خشک است. بلندترین نقطه آن قله سیتلال تپتل (اوریسابا ) با ۷۰۰، ۵ متر ارتفاع می‌باشد . رود ریوگرانده (۰۳۴، ۳ کیلومتر) نی طویلترین رود آن است.

به نظر من وقتی ما به طرح اقای تابنده نگاه می کنیم این احساس به ما دست می دهد که روح می خواهد از زمین به سمت اسمان پرواز کند و احساس نزدیک شدن انسان به خداوند رو پس از مرگ می توانیم در این طرح حس کنیم.ولی زمانی که به ان یکی طرح نگاه می کنیم بر عکس این طرح یک احساس پرتایب شدن یه عمق زمین را به ما می دهد و مثل این می ماند که ما با مردن به عمق زمین سقوط می کنیم و این هم به خاطر ارتفاع زیادی است که در دل زمین رفته است و به خاطر اشکال مثلثی شکل مثلثی شکلی که در درون آن به کار رفته این حس خشونت و ترس رو در درون انسان بیشتر می کند و در کل اصلا مناسب با عقاید مردم مکزیک نیست و در کل من از طرح اقای تابنده خوشم آمده و اگر زمانی قرار بود این طرح را من بزنم مانند ایشان روبه اسمان می رفتم و با ارتفاع برج مرگ خود را طراحی می کردم.
با تشکر...

فرزانه پوررحمان ( 1390/09/07 ) :
من هم با جناب نیکزاد موافقم این طرح در عین زیبایی ، بخصوص در چنین جامعه ای ،کاملا مشوق مرگ است . (طبق آمار رسمی خودکشی برای کشورهای آمریکا، مکزیک، ایتالیا، و اسپانیا از شش و نیم تا سیزده نفر در هر صد هزار نفر در نوسان است. )
و باز هم تکرار می کنم ایده عروج به عالم بالا و تکامل ایده بدی نیست و تصلی بخش خاطر بازماندگان است اما باید به گونه ای در طرح مستتر باشد . اگر من بجای این دوستان بودم نه گورستانی طراحی می کردم که تکامل و عروج آنقدر در آن مشهود باشد که خود مبلغ مرگ باشد و نه گورستانی که با فرو رفتن در اعماق زمین القا کننده ترس ، نا امیدی و اضطراب ، درست مثل آنچه در طرح شماره 2 دیدیم . به نظر من باید طرح ضمن حفظ حالت مرموز و ناشناخته مرگ ، پرداختی آرامش بخش داشته باشد . چراکه هنوز مرده ای خبر موثق از عالم پس از مرگ به ما نداده که ما اینچنین مطمئن رو به آسمان و یا بالعکس طراحی کنیم ...و بدانیم که معماران نقش عمده ای در جهت بخشی به افکار عام را دارند ...

محسن محمودیان ( 1390/10/15 ) :
tabande va khanom vedadi nezhad
...faghat mitoonam begam vaghean ziba bood ,fk nemikonam dar hadi basham ke enteghad konam
ba arze salam va tabrik khedmate ostade bozorgvar jenabe

اعظم مختاری ( 1390/10/28 ) :
سلام
تحلیل مکزیک:
مکزیکوسیتی پایتخت مکزیک است که جمعیت آن در سال 2010 طبق آمار 8851080 بوده است مساحت کل آن 1485کیلومتر مربع
وارتفاع از سطح دریا 2237 است
درک مرگ در جغرافیای مکزیک:
مردم مکزیک برای مرگ ارزش زیادی قایل هستند در حدی که چند روز از سال را روز مرگ نامگذاری میکنند ودر این چند روز مراسم شادی برگزار میکنند وجشن برپا میکنند این مردم به جاودانگی روح اعتقاد دارند ومرگ را مقدس میشمرند
این اثر تا چه اندازه به ایده مرگ نزدیک است:
از نظر طراحی این پروژه واقعا طراحی جالب ومنطقی دارد وخاص مردم مکزیک است زیرا فرم این اثر دایره است که نشانه حرکت پویایی وفعالی ودر نهایت ادامه داشتن حیات دوباره ولی در مکانی دیگر وتداوم روح انسان وجاودانگی را نشان میدهد.
رنگ سبز در این طرح زیبایی آن را زیادکرده وشبیه رویاست واستفاده از درخت به عنوان روح زنده در کنار جسم مرده واقعا ایده جالبی است
نزدیک شدن 2پروژه به مرگ:
در پروژه آقای تابنده که در ارتفاع طراحی شده انسان را به خدا نزدیک تر کرده
من با پروژه آقای تابنده موافقم چون در ارتفاع طراحی شده ودرک دیگری از مرگ به انسان میدهد وانسان را بااین واقعیت تلخ سازگارتر میکند