معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت و گو ـ دیوید جانسون با دیوید هاروی
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1392/03/22
مـنـــــــبـع : نشريه اينترنتي انسان شناسي و فرهنگ با برگرداني از زهره دودانگه
تعداد بازدید : 3946

مراکز شهری، از لاپاز(La Paz) تا نیویورک تا آتن، به محل مبارزه برای عدالت اجتماعی تبدیل شده اند. دیوید هاروی، جغرافیدان مارکسیست، در کتاب جدید خود به نام شهرهای شورشی (Rebel Cities)، این قیام ها را ادعای بجایی بر حق عمومی به شهر (public rights to the city)، در مقابل افراط سرمایه داری نئولیبرال می داند، از جمله این افراط ها می توان به عدم تعادل هایی چون بالا رفتن سرسام آور اجاره ها، قطع سختگیرانۀ خدمات عمومی، تفلب در اجرائیه سند رهنی(foreclosure fraud) اشاره کرد. پیش از روز اول ماه مه، دیوید جانسون با دیوید هاروی درباره اینکه : چگونه غول های سرمایه داری مانند پروانه هستند، بت واره های جریان اصلی لیبرال شهری و اینکه آیا جنبش اشغال میتواند بدون اشغال (تصرف) زنده باشد یا خیر، گفتگو کرد.

 

دیوید جانسون: شما کتاب (شهرهای شورشی) را با صحبت درباره مفهوم "حق شهرِ" هانری لوفبور(Henri Lefebvre)، جامعه شناس فرانسوی، آغاز کردید، مبنی بر اینکه ما مجموعا حق داریم در شهر زندگی کنیم و به توسعه آن شکل دهیم. چرا اصلا باید به شهر از منظر حق بنگریم؟

دیوید هاروی: پیش از هر چیز مسئلۀ حق دسترسی به تمام منابعی که گرد آمده اند تا یک محیط شهری را بسازند وجود دارند، محیطی که اجتماعی، سیاسی و نیز کالبدی است. اما باز مسئلۀ دیگری درباره ساختن شهر وجود دارد که به واقع برای من بسیار جالب تر است، و آن اینکه چه کسی قدرت بازسازی شهرها را از منظری متفاوت دارد و این شهرها بر مبنای تصویر چه کسی بازسازی خواهند شد. مسئله حقوق نیز مطرح می شود: "چه کسی حق دارد تا بر سر آن نوع شهری که ما می خواهیم بسازیم، مبارزه کند؟" زیرا این پرسش که "ما چه گونه شهری می خواهیم بسازیم" بدین معناست که "ما چگونه مردمی می خواهیم باشیم".

دیوید جانسون: شما در کتاب ادعا می کنید که اگر ما علاقه مندیم یک گزینه شهرنشینیِ ضد سرمایه داری را دنبال کنیم، به گزینه هایی درباره اشکال شهرنشینی نیاز داریم. آیا شهرهایی وجود دارند که نمونه ای را از آنچه شما بدان می اندیشید، ارائه دهند؟

دیوید هاروی: هم اکنون ما هیچ شهری نداریم که خارج از نظام سرمایه داری باشد و ما بتوانیم به طور کاربردی به آن نگاه کنیم. ما می توانیم امور مشخصی را ببینیم که درون شهرها رخ می دهند و رنگ و بوی ضد سرمایه داری دارند، و بیشتر درباره تلاش برای شناخت یک زندگی جمعی هستند، یک گونه پایدارتر از زندگی سیاسی و زیست محیطی. اما آیا شما می توانید بگویید که شهری وجود دارد که خود به سوی یک دستورِکار ضد سرمایه داری حرکت کرده باشد؟ من فکر می کنم که پاسخ منفی است.

دیوید جانسون: نتیجه کتاب این است که شهر محل منازعات ضد سرمایه داری است. دغدغه ای که من در اندیشیدن به این مسئله دارم این است که امروزه سرمایه داری چیزی فراتر از مکان و شهر است. برای مثال اشغال وال استریت را در نظر بگیرید: آنها در محدوده مالی منهتن اعتراض می کردند، اما بانک های سرمایه گذاری زیادی در میدتاون (Midtown) هستند و مدیران عامل آن ها در سراسر جهان مسافرت می کنند، آن ها در ...

 دیوید هاروی: گرینویچ جزیره لانگ(Greenwich, Long Island) زندگی می کنند.

دیوید جانسون: دقیقا. و پول آنها خارج از کشور بوده و آن ها در سراسر جهان تجارت می کنند و زنجیره های تامین، جهانی هستند. پس چرا ما فکر می کنیم که مبارزه شهری واقعا در حال تغییر امور است؟

دیوید هاروی: من اینجا از پنجره خود در حال نگریستن به تمام برج های پیرامون خویش هستم: آن ها در مکان خویش ثابت هستند، آن ها راه نمی روند. و یک جریان وسیع مالی به درون آنها رفته و از سوی دیگر به شکل اجاره های بسیار بالا بیرون می آید. تمام منهتن گرداگرد اجتماعات بستۀ متعلق به مردم بسیار ثروتمند و مرفه سازمان یافته است. در حالی که یک میلیون نفردر نیویورک حضور دارند که تلاش می کنند کمتر 10000 دلار در سال به دست آورند. نیمی از جمعیت نیویورک در آمدی کمتر از 30000 دلار در سال دارند. و هنوز این مجموعه عظیمِ ساختمان ها وجود دارد، در جایی که شما برای پیدا کردن جایی برای زندگی باید حداقل 50000 هزار دلار در سال بپرداری تا بتوانی آن را اجاره کنی. این شهری است که ما ساخته ایم و این شهر جایی است که ما در حیاط خلوت خودمان مبارزه می کنیم تا تعریفی از یک زندگی منطقی برای انبوهی از جمعیت ارائه دهیم. سرمایه مالی می تواند در سراسر جهان حرکت کند، این سرمایه آن چیزی است که من شکل "پروانه ای" سرمایه می خوانم، اما پروانه ها باید در جایی فرود بیایند. و آن ها کجا فرود می آیند؟ آن ها در منهتن می نشینند، بسیاری از آن ها، و این مجموعه های گسترده و غیره را می سازند. و من فکر می کنم ما در جایی مبارزه می کنیم که پروانه می نشیند، و بنابراین اگر او در جای دیگری بنشیند، ما در آنجا نیز مبارزه می کنیم. یکی از چیزهایی که مرا جذب می کند همزمانی چیزی است که در شبکه شهری جریان دارد. اشغال وال استریت درباره وال استریت بود، اما جنبش های اشغال در بیش از یکصد شهر در ایالات متحده امریکا نضج گرفت، و نیز شما می توانید جنبش های اشغال را در اروپا و سراسر جهان مشاهده کنید. بنابراین شبکه شهری به واقع مجموعه ای بسیار قدرتمند از امکانات سیاسی است. بخشی از مبحث من این است که ما باید درباره اینکه چگونه از شبکه شهری استفاده کنیم و چگونه از قدرت سیاسی نهفته در شهرها تعطیل شده بهره گیریم بیاندیشیم یا در شهرها به عنوان بخشی از آن چیزی که مبارزه سیاسی برایش رخ می دهد، دخالت کنیم.

دیوید جانسون: هنگامی که کتاب شما را می خواندم وبسایت ویژه آتلانیک درباره شهرها را به خاطر آوردم. تفسیر شما از این واقعیت که وب سایت "شهرهای آتلانتیک" در این هنگام آغاز بکار کرده است، چیست؟

دیوید هاروی: من آتلانتیک را نخوانده ام، اما ببینید، در طول سی سال گذشته مناطق کلانشهری با توجه به نظام سرمایه داری اهمیت بسیار بیشتری یافته اند. شما این امر را در اروپا و ایالات متحده مشاهده می کنید. یک رقابت درون شهری تبدیل به جنبۀ بسیار نیرومندی از نحوه عملکرد سرمایه شده است. پس با توجه چگونگی عملکرد اقتصاد سیاسی جهانی، یک تجدید حیات اهمیت شهر وجود داشته است، و بنابراین ما تمامی این امور را درباره شهرهای جهانی داریم، اموری که معمولا راجع به سرمایه مالی و شهر-مکان های تولید جهانی هستند، مانند بنگلور، شنژن (Shenzhen) و غیره. بنابراین من فکر می کنم شهر یک سطح سیاسی بسیار جذاب است که می توان در قالب آن به مسائل نگریست.

دیوید جانسون: غالب لیبرال ها که درباره شهرنشینی صحبت می کند، بسیار بر روی محیط زیست و فرهنگ تاکید می نمایند. شهرها از آن جایی که تراکم بیشتر و مصرف موثرتری از انرژی را عرضه می کنند، اشکال سبزتری از زندگی را وعده می دهند. و این لیبرال ها نگران معماری سبز، خط آهن سریع السیر و غیره، و نیز شهرها به عنوان مراکز فرهنگی خلاق هستند. آیا می توان گفت که آنها مقصر نوع خاصی از بت وارگی درباره زندگی سبز و فرهنگ هستند؟

دیوید هاروی: بسیار زیاد. تلاش من در کتاب بر آن است تا خاطر نشان سازم که صنایع فرهنگی بسیار گرفتارِ جستجو برای اجاره انحصاری (monopoly rent) شده اند. بسیار جالب توجه است که آن ها این روزها صنعت خوانده می شوند، این بدین مفهوم است که نوعی کالا سازی از فرهنگ و تلاشی برای کالایی نمودن مشترکات فرهنگی و یا حتی کالا نمودن تاریخ وجود دارد، این روندی حیرت آور است. بسیاری از کارهای سبز، راجع به کاشت درختان و سبزتر نشان دادن چیزهاست. اما من همچنان شکل بخشیدن رادیکال دوباره ای را به شهرنشینی مشاهده می کنم که حقیقا با مسایل مرتبط با گرم شدن کره زمین مواجه می شود. بنابراین نگرش لیبرالی که چنین کاری می کند، چرا به نابرابری های فاحش اجتماعی که وجود دارند توجه نمی کند. در نیویورک تبعیض های اجتماعی تاسف بار است و ما در این شهرها تمرکز های عظیمی از افراد شاغلی را داریم که دارای موقعیت متزلزل و نا امنی هستند. به عبارتی این یک پرولتاریای شهری است که با تولید و بازتولید زندگی شهری درگیر است، و من مشاهده نمی کنم که لیبرال ها به این موضوع به عنوان یک مسئله توجه کنند. مقصود من این است که سطح نابرابری اجتماعی در شهر نیویورک زیاد است، بسیار بیشتر از آنچه در سی سال گذشته وجود داشت، و من از اینکه ببینیم یک شورش شهری بر فراز چنین سطوحی از نابرابری رقم بخورد، شگفت زده نمی شوم.

دیوید جانسون: بسیار خب، می بینید که نیویورک تایمز در این باره صحبت می کند که چقدر دشوار است در منهتن موفق شوی، اگر 250000 دلار در آمد داشته باشی ... (همراه با خنده)

دیوید هاروی: شما سعی کنید که این رقم را به کمتر از 30000 دلار تبدیل کنید. این در آمد نصف جمعیت شهر است!

دیوید جانسون: اشخاصی چون ریچارد فلوریدا (Richard Florida) درباره طبقات خلاق صحبت می کنند و اینکه آن ها چقدر برای فرهنگ و اقتصاد شهر اهمیت دارند. یک نکته ای که شما در کتاب به آن اشاره کردید این است که فرهنگ خلاق یک شهر، در مقایسه با صرفا افراد متعلق به طبقه خلاق، مردم بسیار بیشتری را دربر می گیرد.

دیوید هاروی: بله، این مفهوم طبقه خلاق توسط سازمان های سیاسی به وجود آمده تا این طبقه را به مشاغل بالای تکنولوژیکی بکشاند. به یاد دارم زمانی که در برلین بودم، عده ای تلاش می کردند که یک منطقه کلی را به شکل یک مستعمره در آورند- که سبک زندگی بسیار جالبی است که توسط آنارشیست ها و مالکان تصرف کننده (squatters) در طول سال ها به وجود آمده است- و تابلوهای بزرگی بدین مضمون نصب کردند که "ما طبقات خلاق هستیم!" اما آنها مردمی نیستند که مسئولین برلین می خواهند تحت حمایت خویش در آورند. طرح (ریچارد) فلوریدا یک پروژه مبتنی بر طبقات است که به سوی نوع خاصی از گروه فرهنگی در پایین ترین اقشار تمایل دارد، گروهی که دوست دارند دور هم بنشینند و گیتار بنوازند، چنان که با نرم افزار نوآورانه خود بازی می کنند، و مانند آن.

دیوید جانسون: داستان های زیادی درباره مهاجرت واژگون از مرکز شهری وجود دارد که ما از دهۀ هفتاد به این سو دیده ایم. بنابراین فرایندی از تجدید حیات یا اصالت بخشی (gentrification) مراکز شهری وجود داشته است، و مهاجرت مشابهی به سوی خارج از مراکز شهری توسط طبقه کارگر و فقیر، و همچنین، رشد حومه نشینی فقرا و کاهش اشتغال حومه ای صورت پذیرفته است. آیا این روند از دید شما یک چالش محسوب می شود؟

دیوید هاروی: پیش از هر چیز باید تصریح کنم که این امر مهاجرت طبقه کارگر و فقیر از شهر نیست، این یک انفجار است. آنها توسط اجاره های بالا و تملک اجباری (eminent domain) و اموری از این دست به بیرون رانده می شوند و هم اکنون در پیرامون زندگی می کنند. منهتن نمونه ای خوبی است. من در اوایل این ماه در ساعت 6 صبح به فرودگاه کندی آمدم و سوار قطار شدم، در آن هنگام قطار مملو از زنانی رنگین پوستی بود که کاملا معلوم بود از پای در آمده اند و به منهتن می روند که شهر را بیدار کنند، یا از کودکان مردم ثروتمندی که به وال استریت یا هرجای دیگر می روند، مراقبت کنند. و آن ها در راه زندگی می کنند، راه های خروجی آن جا (منهتن). آنها مردمی هستند که با 30000 دلار یا کمتر در سال زندگی می کنند و عملا از شهر بیرون انداخته شده اند. این امر ما را به مساله اصلی باز می گرداند: تا چه میزان این مردم از حقی نسبت به شهر برخوردارند؟ پاسخ این است: هیچ. و این آن چیزی است که باید برایش مبارزه شود: این که آن ها باید از این حق اظهار نظر برخوردار باشند که این شهر چگونه ساخته شده و چگونه باید دوباره ساخته شود، به شیوه ای که مطلوب آنهاست نه مطلوب یک درصد از جامعه.

دیوید جانسون: شما در بسیاری از جاهای کتاب با جناح چپ آنارشیست ها به مخالفت برخاسته اید. برای مثال شما از آن ها به دلیل دغدغه زیادشان درباره ساختارهای سازمانی افقی و ضد سلسله مراتبی انتقاد می کنید. و نیزاظهار می کنید که جناح چپ فاقد انسجام سیاسی است. چرا فکر می کنید مارکسیسم راه بهتری را برای به دست آوردن انسجام سیاسی و سازمانی در جناح چپ ارائه میدهد؟

دیوید هاروی: من بر یک مبنای مارکسیستی کار می کنم، اما من از سنتی بر می خیزم که انواع خاصی از آناشیست های اجتماعی را ستایش می کند، و از افراد محبوبی چون موری بوکچین (Murray Bookchin) نقل قول می کنم.

دیوید جانسون: آنجا شما در این باره بحث می کنید که موری بوکچین به این سوال که " با توجه به محدودیت های ساختار سیاسی افقی و غیر سلسله مراتبی، چگونه باید برای اصلاحات بزرگ مقیاس سازماندهی کرد؟" پاسخ منطقی تری ارائه می کند.

دیوید هاروی: یکی از چیزهایی که من به خاطرش "چپ ها" را مورد انتقاد قرار می دهم، بت وارگی شکل سازمانی است و این انتقاد تنها متوجه آنارشیست ها نیست. در گذشته احزاب کمونیستی مدل تمرکز گرای دموکراتیکی داشتند که هرگز آن را ترک نمی کردند و این مدل نقاط قوت و ضعف خاص خود را داشت. اکنون عناصر مشخصی درون جنبش آنارشیستی وجود دارند که به طور کلی به این افقی بودن باور دارند و به هیچ امری که سلسله مراتبی باشد نمی اندیشند. بنابراین من می گویم، "بسیار خب ببینید، شما با چسبیدن به انگاره افقی بودن به عنوان تنها فرم سازمانی که از قابلیت حیات برخوردار است، توانمندی را از خود سلب می کنید." همچنین آنارشیست ها خاصی هستند که فکر می کنند منطقی است اگر با دولت مذاکره کنند یا تلاش کنند تا دولت را اصلاح نمایند و نیز آنارشیست های مشخصی که می گویند هیچ چیزی که شبیه به دولت باشد نمی خواهند. من با این امر مشکل دارم. دغدغه من این است که بگوییم" بیایید تلاش کنیم که به یک شکل سازمانی بیاندیشیم که می تواند با طبیعت مسائلی که با آن مواجهیم مقابله کند" که ضمنا آنچه را که شما پیش از این درباره طبیعت جهانی مبارزه از آن صحبت کردید در برگیرد. شما نمی توانید تصور کنید که ما می توانیم به سادگی در شهر نیویورک یا هر جای دیگر سوسیالیسم داشته باشیم. ما باید اندیشیدن درباره تمام روابط بین المللی و تقسیمات بین المللی کار و مانند آن را آغاز کنیم. بنابراین من بیشتر دغدغه یافتن یک فرم عملی سازمانی را دارم که بتواند با طبیعت مسائلی که با آن مواجهیم رویارویی داشته باشد، و من چنین در می یابیم که این ادعاهای نسبتا جزم گرایانه ایی که از سویی توسط کمونیست ها و از سوی دیگر توسط برخی آنارشیست ها مطرح می شود- بدین مضمون که " این (انگاره افقی) تنها شکل سازمانی قابل قبول است"- وارد یک گفتگوی سیال می شود، گفتگویی درباره اینکه هم اکنون شکل خوب سازماندهی برای بسیج سیاسی چیست.

دیوید جانسون" شما فکر می کنید که ما وارد نوعی از نتیجه گیری های امیدوار کننده درباره شکل سازمانی شده ایم یا این مباحثه ای است که نیاز دارد در طی چندین سال اتفاق بیافتد؟

دیوید هاروی: من فکر می کنم این مناظره ای است که در حال آشکار شدن است، اما نمی تواند به سرعت آشکار شود. منظورم این است که جاهای بسیاری در دنیا وجود دارند که به نظر می رسد مردم در آن ها راه هایی را یافته اند که به یکدیگر هم به صورت افقی و هم به صورت سلسله مراتبی بپیوندند. من نمونه ال آلتو (El Alto ) در بولیوی را خاطر نشان می سازم که به نظر می رسد این امر در آن جا اتفاق افتاده است. نمونه های دیگری وجود دارند: من به شخصه بسیار تحت تاثیر جنبش دانشجویی شیلی قرار گرفتم که بسیار دموکراتیک و افقی است، اما همزمان پذیرفته است که به یک رهبری قاطع نیاز دارد. فکر می کنم همچنان که مدل های بیشتر و بیشتری از این گونه ها توجه ما را جلب می کنند، افراد بیشتر و بیشتری آغاز بدین خواهند کرد که به یک شکل سازمانی عملی گرایش یابند. حداقل این امید من است. و من فکر می کنم تلاشم در کتاب بر آن بود که به این فرایند کمک کنم، با نقد بت وارگی (fetishism) و سپس صحبت درباره مثال هایی که به نظر می رسید در آنها برخی آمیزه های اشکال سازمانی بسیار موفق بوده اند.

دیوید جانسون: ما اکنون در بهار هستیم، مردم در جنبش اشغال در حیرت هستند که " ما از اینجا به کجا می رویم" آیا جنبش اشغالی بدون اشغال می تواند وجود داشته باشد- یعنی واقعا بدون تصرف فضاهای عمومی؟ به نظر می رسد تصرف فضاهای عمومی شکل قدرتمندی از اعتراض است که در مصر و سایر جاها به موفقیت دست یافت. پس چرا فقط به تصرف ادامه ندهیم؟

دیوید هاروی: من فکر می کنم اشکال میانه ای از آن وجود دارد. یک نمونه که من درباره آن با برخی افراد در روز دیگری صحبت می کردم، مادران میدان مایو (Madres de Plaza de Mayo) در آرژانتین بود که حرکت اشغال از صورت دایمی به هفته ای یک بار در فضای خاصی تبدیل شد، تا بر سر اینکه برای فرزندان و نوه های ناپدید شده شان چه اتفاقی افتاد، تظاهرات کنند. البته آن ها با تعرض پلیس و در برخی موارد با خشونت زیاد آن ها مواجه شدند، اما آمدن به آنجا را هر هفته ادامه دادند. ما می توانیم کاری مشابه این نمونه انجام دهیم: می توانیم هر هفته به پارک زاکوتی (Zuccotti) برویم و بگوییم: "نگاه کنید، ما همچنان اینجاییم!" این می تواند یک امر قابل رویت باشد. برخی هفته ها می تواند 500 نفر در آنجا باشد، ممکن است برخی اوقات 5000 نفر بیایند. اما اگر به یک سنت تبدیل شود که که ما هفته ای یک بار به آنجا رفته و حمایت دوباره خود را از اهمیت حرکت سیاسی خویش اعلام کنیم، می تواند گام بسیار خوبی باشد. من فکر می کنم یکی از مشکلاتی که ما در نیویورک داریم این است که دارای فضاهای عمومی زیادی هستیم که عموم اجازه ندارند در آن ها کاری را که می خواهند انجام دهند. ما باید فضاهای عمومی را برای چنین فعالیت های سیاسی مشترکی آزاد کنیم، و این یکی از عرصه های مبارزه است.

دیوید جانسون: در مود تغییر سیاست هایمان، آیا فکر می کند اقداماتی وجود دارند که امید بخش باشند؟ برای مثال برخی منتقدان مانند لارنس لسیگ (Lawrence Lessig) از پول در سیاست به عنوان مشکل اصلی یاد می کنند. اشخاص دیگری وجود دارند که از این صحبت می کنند چگونه ما به دموکراسی مشارکتی تری نیاز داریم. آیا اقدامی سیاسی وجود دارد که به باور شما نتیجه بخش باشد؟

دیوید هاروی: یک اقدام سیاسی وجود دارد که من فکر می کنم ما باید انجام دهیم و در رابطه با آن صریح باشیم. همان چیزی که در رابطه با جنبش دانشجویی شیلی بسیار تاثیر گذار بود. آن ها به روشنی تشخیص دادند که شرایطی که در آن قرار دارند با آنچه تحت حکومت پینوشه اتفاق افتاد، معنا می یابد. هم اکنون پینوشه مرده است، اما آن ها هنوز با میراث پینوشه زندگی می کنند. آنچه آنها با آن مبارزه می کنند چیزی است که ممکن است شما پینوشه ایسم (Pinochetism) بخوانید. در این کشور (امریکا) ریگان مدت مدیدی است که رفته است، اما ریگانیسم منحصرا توسط حزب جمهوری خواه نیروی دوچندانی یافته است. در بریتانیا تاچر مدت هاست که رفته است، اما ما به تاچریسم رسیده ایم. در مصر مبارک رفته است، اما مبارکسیم هنوز وجود دارد. بنابراین ما ملزم هستیم که به دنبال سیستم های قدرت و تخصیص ثروتی که هم اکنون تا حدی جهانی شده اند برویم، و به این امر به عنوان نقطه به واقع خطیر رویارویی بنگریم. وقتی از وارن بافت (Warren Buffett) پرسیده می شود که آیا این یک مبارزه طبقاتی است، می گوید: "یقینا، این یک مبارزه طبقاتی است. طبقه من، یعنی ثروتمندان، آن را راه انداخته و ما پیروز شده ایم". من فکر می کنم وظیفه ما این است که تغییر جهت داده و بگوییم " طبقه ي او پیروز نخواهد شد" و بدین منظور ما باید از سازمان دادن به سرمایه داری معاصر به شیوه کلی نئولیبرالی رهایی یابیم.

تظاهرات در میدان سینتاگمای آتن




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

هنر گفت و گو ـ روزنامه گاردین با دیوید هاروی ـ بخش اول
هنر گفت و گو ـ السا بولت با دیوید هاروی
کتاب خانه اتووود ـ شهرهای شورشی ـ دیوید هاروی
کتاب خانه اتووود ـ عدالت اجتماعی و شهر ـ دیوید هاروی
گئورگ زیمل؛ متروپلیس و ارتباط با دیگریِ ناشناس به روایت دیوید هاروی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group