معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت و گو ـ ورسو با دیوید هاروی ـ شهرهای شورشی، مقاومت شهری و سرمایه داری. قسمت پایانی
اتووود سرویس خبر:   سروش خانی
1396/09/30
مـنـــــــبـع : www.versobooks.com
تعداد بازدید : 2503

امانوئل: در فصل پنجم؛ "احیاء شهر برای مبارزات ضد سرمایه داری"، دو سوال از جنبش های سیاسی ِ مبتنی بر امر شهری مطرح می کنید: ۱) آیا شهر یا نظام شهر تنها یک سایت کنش پذیر یا شبکه ای از پیش موجود است؟ ۲) تظاهرات سیاسی اغلب موفقیت خود را از لحاظ توانایی شان درجهت  مختل ساختن اقتصاد شهری می سنجند. آیا می توانید این اختلالات را توضیح دهید؟ فکر می کنید معترضان در جامعه امروز می توانند اقتصاد شهری را به طور موثری مختل کنند؟

 

هاروی: طوفان سندی واقعا زندگی کسانی را که در شهر نیویورک بودند، مختل کرد.  بنابراین، چرا جنبش های اجتماعی سازمند نتوانند زندگی را در شهرهای بزرگ مختل کنند و بر همین اساس به منافع طبقه حاکم آسیب برسانند؟  ما شاهد نمونه های تاریخی زیادی هستیم.  به عنوان مثال، در دهه ۱۹۶۰، اختلالاتی که در بسیاری از شهرهای ایالات متحده اتفاق افتاد، منجر به نابسامانی هایی در تجارت شد.  طبقات سیاسی و تجاری به دلیل سطح گسترده  تخریب و اضمحلال، سریع واکنش نشان دادند. در کتاب،  تظاهرات کارگران مهاجر در بهار سال ۲۰۰۶ را ذکر کرده ام. تظاهرات واکنشی در پاسخ به کنگره بود که تلاش می کرد مهاجران غیرقانونی را مجازات کند. پس از آن، مردم در مکان هایی مانند لس آنجلس و شیکاگو بسیج شدند و به طور قابل توجهی کسب و کار شهر را مختل کردند.

شما می تواند ایده اعتصاب را که معمولا  شرکت یا سازمان خاص ی را مورد هدف قرار می دهد، بگیرید  و این تاکتیک ها و استراتژی ها را به مراکز شهر منتقل کنید. بنابراین، به جای اینکه بر یک کسب و کار خاص یا یک شرکت خاص ضربه بزنید، مردم اقدامات لازم را در کل مناطق شهری انجام می دهند .رویدادهایی مانند کمون پاریس یا اعتصاب عمومی در سیاتل به سال ۱۹۱۹ یا قیام کوردوبازو در آرژانتین حدود سال ۱۹۶۹ از این دست بودند.  این جنبش های یک حرکت انقلابی نیست بلکه می توانند به تدریج  منجر به ایجاد اصلاحات شوند.

نمونه دیگر بودجه مشارکتی است که  در حال حاضر در پورتو آلگرهِ برزیل اجرا می شود، جایی که حزب کارگران، سامانه ای را توسعه داده است که از آن طریق مردم و مجامع محلی تصمیم می گیرند  پول های مالیاتی شان در چه مواردی و چگونه بکار گرفته شود.  بنابراین، آنها مجمع های مردمی و غیره را تشکیل می دهند و تصمیم می گیرند که چگونه از بودجه و خدمات عمومی استفاده کنند.  باز هم، در اینجا با یک اصلاحات دموکراتیک مواجهیم که ابتدا در پورتو آلگره اتفاق افتاد، اما از آن زمان تا کنون  به شهرهای اروپایی منتقل شده است. این یک ایده عالی است که شامل عموم مردم می شود و افراد را درگیر می کند. این نوع روش تصمیم گیری، سراسر جامعه را دموکراتیزه می کند.  تصمیماتی از این دست دیگر توسط شوراهای شهر، بوروکراتها یا پشت درهای بسته گرفته نمی شود . در حال حاضر، این گونه از گفتمان ها  در زمینه  مصرف عمومی وجود دارد. از یک سو ، شما مداخلات بسیار سریع را در قالب اعتصابات و اختلالات انجام می دهید . از سوی دیگر، شما باید روند آهسته ای از اصلاحات را از طریق مجمع های دموکراتیک و غیره در نظر بگیرید.

 

امانوئل: در طول سالها، با افرادی سرو کار داشته ام  که در بخش اتحادیه کار می کنند، افرادی که بیکار هستند و در چارچوبی که معمولا "اقتصاد سیاه" نامیده می شوند، مشغول بکارند. مهمتر از همه،علاقه مند به ساماندهی کسانی هستم که در صنایع خدماتی و یا فروشگاه های بزرگ مانند Applebee’s یا Best Buy  مشغول بکارند.

در فصل پنجم نوشتید: در سنت مارکسیستی، مبارزات شهری اغلب نادیده گرفته یا رد می شوند با این استباط که به مثابه  از دست دادن پتانسیل انقلابی و یا تقلیل اهمیت موضوع هستند. هنگامی که یک مبارزه در سطح شهر به یک وضعیت انقلابی مشهور تبدیل می شود،  مانند کمون پاریس به سال ۱۸۷۱، اولین بار توسط مارکس و حتی با تاکید بیشتر از سوی لنین، به عنوان یک قیام پرولتاریا شناخته شد و نه یک جنبش انقلابی بسیار پیچیده تر ناشی از تمایل  به احیاء شهر  از تصاحب بورژوازی به مثابه آزادی مطلوب  کارگران از سرخوردگی طبقاتی در محل کار. دو اقدام اول کمون پاریس را به عنوان نمادین مهم می دانم ، لغو کار شبانه در نانوایی ها به مثابه یک مسئله کارگری و اعمال نفوذ قانونی بر اجاره را به مثابه یک مسئله شهری. آیا می توانید در مورد امتیازدهی به  کارگران صنعتی در ایدئولوژی مارکسیستی صحبت کنید؟

 

هاروی: در محافل مارکسیستی و نه تنها در محافل مارکسیستی، بلکه به طور کلی در چپ، گرایش غالب این است که به کارگر صنعتی امتیاز دهد. این ایده مبارزه پیشگامانه منجر به یک جامعه جدید برای مدت زمان مدید شده است.  موضوع قابل اهمیت این می باشد که  ما با فقدان  راهکار جایگزین برای این دیدگاه  و یا کمینه در اهداف و مقاصد مواجهیم. مطمئنا، بسیاری از این موارد از جانب نوع دیدگاه مارکسیستی بر سرمایه است - تاکید بر کارگر کارخانه. این ایده که حزب کارگران پیشگام ، ما را به سرزمین موعود وعده داده شده  ضد سرمایه داری می برد. اجازه دهید آنرا جامعه کمونیستی بنامم که بیش از صد سال ایستادگی کرده است. من همیشه احساس می کردم که این امر، مفهوم محدود از یک پرولتاریایی و یا پیشگام را نشان می دهد.

همچنین، همیشه علاقه مند به پویایی مبارزه طبقاتی و روابط آنها با جنبش های اجتماعی شهری هستم. واضح است که من جنبش های اجتماعی شهری را بسیار پیچیده می دانم. آنها در تمام طول مسیر خود،  ازسمت سازمان های محله ای بورژوازی که به دلیل تلاش های مستاجران علیه اعمال بهره کشی و استثمار آمیز صاحب خانه ها ؛ بدنبال اجرای سیاست های اعمال محدودیت هستند؛ تحت فشار قرار می گیرند. هنگامی که به طیف گسترده ای از جنبش های اجتماعی شهری نگاه می کنید، برخی از آنان ضد سرمایه داری اند و برخی دیگر در نقطه مقابل قرار می گیرند. اما من در مورد برخی از اشکال ساماندهی اتحادیه های سنتی نیز، همین حرف را می زنم. به عنوان مثال، برخی از اتحادیه ها وجود دارند  که سازمندی را   به مثابه  راهی جهت امتیاز دهی به کارگران ممتاز جامعه در نظر می گیرند. البته این ایده را دوست ندارم. افراد دیگری هم هستند که شرایط مساوی تر و عادلانه تری را ایجاد می کنند.

فکر می کنم یک آرایه برابر از تمایز میان اشکال سازمانی کارگر صنعتی وجود دارد. در حقیقت، اشکال سازمانی کارگر صنعتی ، گاهی اوقات به دلیل برخورد با گروه های خاص و منافع خاص به سیاست عمومی، نسبت به انتظارات، واکنش بیشتری نشان می دهند. در این راستا، من از اشکال سازمانی آنتونیو گرامشی استفاده می کنم.  او در مورد شوراهای کارخانه  بسیار نگران بود. گرامشی از خط مارکسیست پیروی کرد که سازمان کارخانه را  در مبارزه بسیار مهم می دانست. اما پس از آن مردم را وادار کرد تا در محله های خود نیز دست به ساماندهی بزنند. به این ترتیب، در تفکر گرامشی، آنها می توانند تصویری بهتر از آنچه کل طبقه کارگر هست را نمایش دهند و  نه فقط کسانی که در کارخانه ها ساماندهی شده اند و غیره. از جمله افرادی مانند بیکاران، کارگران موقت و همه افرادی که گفته اید  در چارچوب اقتصاد سیاه قرار می گیرند. بنابراین، گرامشی پیشنهاد داد که این دو نوع روش های ساماندهی سیاسی برای اینکه بتوانند نماینده واقعی  پرولتاریا باشند ، می بایست در هم تنیده شوند. در اصل، تفکر من  نشانگر دیدگاه گرامشی در این زمینه است. چگونه ما مراقبت از همه افراد کارگر در یک شهر را آغاز کنیم؟ چه کسی این کار را می کند؟ اتحادیه های سنتی تمایل دارند این کار را انجام ندهند.

در حقیقت،  تحرکات موجود  درون جنبش  اتحادیه ای، شیوه ساماندهی را هدایت می کنند. به عنوان مثال، شوراهای اتحادیه در بریتانیای کبیر  یا شوراهای کارگری در ایالات متحده که هر دو تلاش دارند تا کمی فراتر از حیطه اتحادیه های سنتی سازماندهی داشته باشند. ما باید اشکال جدیدی از ساماندهی  که سویه ترقی خواه  آنچه که در جنبش های اجتماعی شهری جریان دارد را در بر می گیرد، بیابیم و با کمک هم ، آنچه را که از مدل اتحادیه صنفی سنتی  کارگری  باقی مانده است کنار بگذاریم. باید بدانیم که بسیاری از کارگران که در اقتصاد ایالات متحده مشغول به کارند نمیتوانند به طور رسمی تحت یک اتحادیه با قوانین کار فعلی ساماندهی شوند. بنابراین به  فرمی دیگر از سازمان، خارج از مدل اتحادیه سنتی احتیاج داریم.

سازمانی در نیویورک وجود دارد به نام سازمان کارگران خانگی ، که در واقع ملَی است، اما در سطح نیویورک بسیار قوی کار می کند . ساماندهی کارگران خانگی بسیار دشوار است. اما آنها دارای یک سازمان حق محور هستند و همچنان به ساماندهی و مبارزه ادامه می دهند. بیایید صادق باشیم، اگر شما یک مهاجر غیر قانونی در ایالات متحده هستید، به شیوه های ناپسند و نفرت انگیز با شما رفتار می شود.  از این رو گروه های سازمند مانند رانندگان تاکسی و یا کارگران رستوران، کنگره های کارگری ایجاد می کنند.. آنها در تلاشند تا تمامی  اشکال سنتی سازمان را کنار بگذارند. می دانید، حتی ریچارد ترومکا نیز به یکی از این کنفرانس های ملی آمد و به کارگران گفت که جنبش اتحادیه  سنتی دوست دارد که کمینه، رابطه ای با آنها داشته باشد.

به طور خلاصه، فکر می کنم  در حال حاضر یک حرکت رو به رشد در جریان است واهمیت انواع کارهای مختلفی را که در محیط شهری اتفاق می افتد، به رسمیت می شناسد. من سوال بسیاری از افراد اتحادیه را مطرح کردم: "چرا ما تمام شهر را سازمند نمی کنیم؟ در حال حاضر حرکت هایی برای ساماندهی رانندگان تاکسی وجود دارد، اما چرا کارگران را تحویل نمی گیرند؟ آنان نیروی کار بزرگی هستند و شهر کاملا بر این بخش از  کارگران متکی است تا تجارت را به طور معمول ادامه دهد. اگر این گروه ها با هم متحد شدند و شروع به درخواست نوع دیگری از سیاست ها در شهرها بکنند چه می شود؟ اگرآنها در مورد نحوه استفاده از وجوه و منابع نظر دهند چه؟ آیا راهی برای مقابله با نابرابری باور نکردنی درشهر نیویورک، وجود دارد؟

 

منظورم این است که بر اساس گزارش مالیاتی سال گذشته، ۱٪ از مردم  دهک بالا در شهر نیویورک ۳.۵۷ میلیون دلار درآمد دارند در مقایسه با ۵۰٪ از جمعیت که در آمدی کمتر از ۳۰۰۰۰ دلار بدست می آورند .نیویورک یکی از شهرهای نابرابر جهان است. پس چه کاری می توانیم در مورد آن انجام دهیم؟ چگونه می توانیم این نابرابری را سامان دهیم؟ به نظرم، باید این مفهوم را عوض کنیم که کارگر کارخانه می خواهد پرولتاریایی باشد و کسانی که  در تولید و بازتولید زندگی شهری ذی اثرند را شناسایی کنیم. این شامل کارگران خانگی، رانندگان تاکسی، کارگران خدماتی، و بسیاری دیگر از افراد طبقات تهیدست و کارگر است.  فکر می کنم می توانیم جنبش های سیاسی ایجاد کنیم که کاملا متفاوت از گذشته عمل نمایند.  می توانیم این را در شهرهای سراسر جهان، از شهرهای بولیوی تا بوینس آیرس شاهد باشیم . با ترکیب کار فعالان شهری، با کسانی که در کارخانه ها کار می کنند، یک محیط دلخواه کاملا متفاوت ناشی از اختلاط سیاسی را توسعه می دهیم.

 

امانوئل: آیا می توانید در مورد برخی از شهرها مانند ال آلتوِ بولیوی صحبت کنید؟ من دراعتراضات کارگری سال ۲۰۱۱ مدیسون، ویسکانسین شرکت داشتم ، و باید بگویم، تجربه پویایی درونی  جنبش کارگری جالب و در عین حال خسته کننده بود. و نکته دیگر چگونگی تعامل  با کارگران و شهروندان غیر اتحادیه ای است.  متاسفانه جنبش اتحادیه مخالفت و مقاومت جدی را خنثی می کند. در حالی که بسیاری از کارگران مدیسون در اتحادیه هستند، کسانی که ساختمان کنگره را اشغال کردند ، کارگران غیر اتحادیه ای بودند. سپس، اتحادیه های بزرگ وارد شده و بلافاصله گفتگو را به سمت انتخابات برکناری اسکات واکر هدایت کردند. بدون شک، در نظر سنجی، رای گیری برکناری اسکات واکر یک فاجعه سیاسی بود. شما چه فکر می کنید؟

 

هاروی: زمان زیادی از تشکیل اتحادیه ها گذشته  که نتیجه خوبی هم نداشته است، آنها   به خصوص در ایالات متحده  پیشرفت چندانی نداشته اند. با نظر شما در مورد جایی که مثال زدید ، موافقم. دلیل این که من به ترومکا اشاره کردم این بود که فکر می کنم او و بسیاری از کسانیکه در داخل جنبش اتحادیه اند، متوجه شدند دیگر نمی توانند به تنهایی ادامه دهند.  آنها به کمک کل نیروی کار، اتحادیه های کارگری و غیره احتیاج دارند. همیشه چالش هایی  در زمان ساماندهی وجود دارند: از نهاد های بزرگ تا چه میزان پیشتیبانی انتظار داریم ؟ و چقدر از آنچه که انجام می دهند، ناشی از  یک حس واقعی همبستگی است؟ چقدر از آن برای سود شخصی است؟ تجربه شخصی من در بالتیمور، در اطراف کمپین های دستمزد زندگی، تا حدی مشابه تجربه شما است.  اتحادیه ها عموما نسبت به این کمپین ها خصمانه بودند و به طور کلی به آنها کمک نمی کردند. با این حال، ما  کمک های زیادی از اتحادیه های محلی دریافت کردیم.

 

بنابراین، مجددا باید این دو نهاد را جدا کنیم. افراد محلی به کمپین های محلی کمک کردند. بدون تردید، جنبش اتحادیه در ایالات متحده بسیار بسیار محافظه کارانه بوده است. به طرق مختلف، به ویژه در پنجاه سال گذشته یا بیشتر، ما حرکت جدی  در زمینه کار سازمند  نداشتیم. و همچنین در اتحادیه های کارگری بریتانیا نیز مشکلات مشابهی وجود دارد. برای اینکه منصف باشم، تصور من از  برخی رهبران محلی در شهر نیویورک این است که آنها به ضعف خود آگاهند. به این گفته شما که ما نباید با اتحادیه ها سازمند شویم ؛ شک دارم ، و هر کسی که این را می گوید قطعا باید از تبعات آن آگاه باشد، اما به من اعتماد کنید، من از محدودیت های اتحادیه های مدرن آگاه هستم.

 

در حقیقت، بیشتر از آنچه شما گفتید از دوستانم که در رویدادهای مدیسون، ویسکانسین شرکت کردند، شنیده ام. مطالعه ام فراتر از آل آلتو و بولیوی است.  و آنچه که واقعا برایم شگفت انگیز است، اشکال سازمانی ست که وجود دارد. در آنجا یک اتحادیه قوی از معلمان وجود دارد که به راه کارهایی دست یافتند. از سویی دیگر در همان جا، تعداد زیادی از اعضای سابق اتحادیه نیز وجود دارند که در معدن قلع بودند، اما از طریق تجدید ساختار نئولیبرالیسمی دهه ۱۹۸۰بیکار شدند. این مردم محلی به زندگی خود  در شهر ال آلتو پایان دادند و در اینجا ما  یک سنت عمل گرای سیاسی سوسیالیسمی  می بینیم. مردمیکه در جنبش اتحادیه ای شرکت داشتند عمدتا تروتسکیست ها بودند، که قابل توجه است. با این حال سازمان های مهم تر، سازمان های محلی بوده اند. علاوه بر این، در آنجا مجمع عمومي سازمان های محلی وجود داشت  با نام فدراسیون سازمان های همسایگی.

 

به عنوان مثال، دربولیوی سازمان های فروشندگان خیابان بود   که ما  در نیویورک سیتی هم  علاوه بر سازمان  حمل و نقل برای مردم، آنرا داریم. این گروه های مختلف به طور مرتب همدیگر را ملاقات می کنند . پویایی جالب  سازمان ها این است که همه آنها همیشه با هم موافق نیستند و مسایل را از دیدگاه های متفاوتی می بینند. منظورم این است که نقطه قوت  رفتن به جلسه ای که همه باهم موافقند، چیست؟ آنها مجبور بودند در جلسات حضور پیدا کنند تا اطمینان حاصل شود که منافع شان مورد تعرض قرار نمی گیرند.  با این روندُ زمانی که شما بحث های پر جنب و جوش و گفتمان سیاسی دارید، چه اتفاقی می افتد: پیشرفت

بنابراين، فعاليت فدراسيونهاي محله از متدهای سازماندهی بسیار رقابتی منتج شد. سپس، زمانی که پلیس وارتش، کشتار مردم  را در خیابان ها آغاز کردند، یکپارچگی فوری میان گروه هایی که در این شهر بودند، برقرار گردید. آنها شهر را بسته و جاده ها را مسدود کردند.

 

در نتیجه، مردم لاپازدر بولیوی، قادر به دریافت کالاها و خدمات نبودند، زیرا سه مسیر اصلی که به طور مستقیم از طریق ال آلتو دسترسی داشتند توسط این سازمان ها تعطیل شد.  آنها این کار را به سال ۲۰۰۳ انجام دادند و نتیجه آن برکناری رئيس جمهور وقت بود. سپس، به سال ۲۰۰۵، رئيس جمهور بعدی برکنار شد. سرانجام، اوو مورالس  در انتخابات زود هنگام ۲۰۰۵ انتخاب شد. مجاورت و هم افزایی همه این عناصر  منجر به ساماندهی موثر  مردم فقیر و طبقه کارگردر بولیوی شد. .

 

آل آلتو جایی است که من عنوان کتاب "شهرهای شورشی" را از آن الهام گرفتم . ال آلتو به معنای واقعی کلمه،  چند سالی ست که به یک شهر انقلابی تبدیل شده است اشکال سازمانی در بولیوی برای مطالعه و نگاه کردن جالب و جذاب است. البته نمی گویم این "مدل" را باید کپی کرد اما یک نمونه خوب برای نگاه کردن و مطالعه می باشد.

 

امانوئل: در بخش پایانی کتاب ، به فیلمی اشاره می کنید به نام نمک زمین،  فیلمی که در قلب من جا دارد و زمانیکه یک دانشجوی تازه وارد بودم ، در دانشگاه دیدم.  استادم ، دکتر کیم اسپیس، کورس تنوع قومی و نژادی را در دانشگاه پوردو تدریس می کرد جاییکه در آن فیلم را تماشا کردیم،دیدن  فیلم برای گذراندن این دوره لازم بود. در کتاب با ارجاع به نمک زمین، اشاره می کنید: "تنها زمانی ما توانایی پیروزی خواهیم داشت که وحدت و همبستگی را با دربرگیری تمام نیروهای کار بسازیم". پیام فیلم نوعی خطر برای سرمایه داری محسوب می شود با توجه به این نکته که  نمک زمین  تنها فیلم آمریکایی است که نمایش عمومی آن  به طور سیستماتیک و به دلایل سیاسی چند سال ممنوع بوده است. در مورد اینکه چرا این فیلم مهم است صحبت کنید و اینکه چه درسی برای مبارزه به ما می دهد.

 

هاروی: خب، من فیلم را  دیده بودم  اما دقیقا بیادم نمانده بود. زمانیکه نوشتن این کتاب را شروع کردم، برگشتم و چندین بار فیلم را دیدم . فکر می کنم داستان، بسیار انسانی است. یک داستان فوق العاده از یک معدن روی که براساس یک وضعیت واقعی توسط افرادیکه  برای تمایلات کمونیستی خود از سمت هالیوود تحریم شدند، نوشته شده است .فیلمی عالی که در آن مسائل طبقاتی، نژادی و جنسیتی همگی به هم می پیوندند تا یک داستان و روایت عظیم را شکل بخشند.

 

لحظه ای  در فیلم وجود دارد که خنده دار است: به دلیل قوانین تفت-هارتلی، رفقای معترض دیگر نمی توانستند اعتراض کنند از این رو زنان راه پیمایی را آغاز کردند  زیرا هیچ چیز مانع از پیوستن آنها به اعتراضات نبود. به همین دلیل مردان مجبورشدند کارهای خانه را انجام دهند. جالب توجه است که مردان به سرعت درک کردند چرا زنان  آب جاری درخواست می کنند و چیزهای دیگر که باعث می شود زندگی روزمره بسیار ساده تر شود. مردان بسرعت  درک کردند چقدر دشوار است کل روز ، در خانه باشند. انواع سوالات جنسیتی را که امروزه مهم هستند، مطرح شد. این موضوع با همبستگی بین قومیت ها سرو کار دارد، که بسیار بااهمیت است.  نمک زمین فیلم بسیار خوبیست که به این موضوعات مهم با شیوه ای غیر مستقیم اشاره می کند. همیشه این فیلم را دوست داشتم، بنابراین فکر کردم مناسب باشد  در کتاب به آن اشاره کنم.

 

امانوئل: اگر صحبتی با خوانندگان دارید، بفرمایید؟

هاروی: متاسفانه، من یک سازمان دهنده نیستم؛ من یک مفسر در مورد محدودیت های سرمایه هستم  و در مورد اینکه  چگونه می توانیم به سمت مفهوم سازی دیدگاه های جایگزین برای جامعه برویم، صحبت می کنم. مقدار زیادی از قدرت، انگیزه و ایده های فکری را از کسانی که هر روز در مبارزه شرکت می کنند، گرفته ام. اگر بتوانم، مشارکت می کنم و یاری می رسانم. بنابراین توصیه من به همه این می باشد که تا آنجا که امکان پذیر است بیرون برویم و اعتراض کنیم و با نابرابری های اجتماعی و تخریب محیط زیست برخورد نماییم ، زیرا این مسائل تاثیرات مخرب تصاعدی بر جای می گذارند. مردم باید عمل گرا و فعال شوند ، بروند بیرون؛  حرکت کنند . اکنون در  یک زمان حیاتی و بسیار مهم هستیم . می دانید، ثروت و سرمایه بی حساب و کتاب  تا به حال درست کار نکرده است.  اگر که می خواهیم چیزی متفاوت در جامعه  ببینیم باید آن را به شدت تحت فشارقرار دهیم. باید مکانیسم ها و اشکال سازمانی ای را بسازیم که بازتاب نیازها و خواسته های جامعه به طور کلی، نه فقط یک طبقه ی انحصارطلب از افراد، باشد.

قسمت اول گفت و گو
قسمت دوم گفت و گو

فیلم "نمک زمین"


فیلم "نمک زمین"




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

اروپا، طراحی شهری و مشارکت‌های کوچک شهروندی؛ طراحی مسیر لوختشینگل
معماران اينترستيك و تجلي توپوگرافي سانفرانسيسكو در پاركلت سان ست
هنر گفت و گو ـ لوکاس پالرو با دیوید هاروی
محو مرز امريكا- مكزيك؛ پاتريك كوردل
از فضای بنجل تا فضای امید؛ عبور از فضاهای دروازه ای و شکستن گتوئیزیشن: گلف زاغه ای
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group