معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت وگو ـ لیلا عراقیان با روزنامه شرق
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1394/01/31
مـنـــــــبـع : روزنامه شرق ، شماره ۲۲۷۹ ، ۳۰ فروردين ۱۳۹۴ به قلم فاطمه جمال‌پور
تعداد بازدید : 4271

اولین‌بار وقتی داشته از خیابان ظفر و پل‌های کوچکش که بر روی رودخانه قرار دارند رد می‌شده، مبلی را کشیده روی پل کوچک و روی آن نشسته است. بعد با خودش فکر کرده که چه خوب می‌شود اگر پل‌ها جایی برای ماندن هم باشند. کمی بعد که شروع به طراحی پل طبیعت کرده جوانی ٢٥ساله بوده که شانسی برای خودش قائل نبوده، با خودش فکر کرده «دلت خوش است»، حالا که قرار است طرحی برای روی کاغذماندن بکشد هرچه هیجان‌انگیز‌تر باشد بهتر است، اما طرح او برنده شد و در ٢٦ سالگی، زندگی‌اش با یکی از نمادهای تهران گرده خورده است. یکی از نمادهایی که تنها و تنها برای مردم و پیاده‌ها، ساخته شده است. او حالا که یکی از معتبرترین جوایز معماری دنیا را برده ٣١ ساله است. با لیلا عراقیان معمار پل طبیعت درباره بردن جایزه مسابقه A+، پل طبیعت و... گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

‌فکر می‌کردید برنده جایزه شوید؟

مسابقه A+ یکی از مسابقات معتبر جهانی است. چنین جوایزی فرصتی برای مقایسه سازه‌هایی مانند پل طبیعت با نمونه‌های مختلف از سراسر جهان هستند. خوشحالم از اینکه پل طبیعت توانست در میان سازه‌های بزرگ جهان دیده شود و حتی در بخش مردمی نیز توانست رتبه اول را به دست آورد. به نظرم پل طبیعت به علت اینکه فضایی عمومی و پروژه‌ای مردمی است بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. ضمن اینکه حضور معماران برجسته‌ای مانند زاها حدید و دفتر معماری OMA و همچنین دفتر معماری نادر تهرانی در آمریکا، باعث افزایش سطح رقابت در این مسابقه شده است.

چطور شد با عباس‌آباد آشنا شدید و پروژه پل طبیعت را طراحی کردید؟

فکر می‌کنم سال ٨٥ بود که به خاطر تبلیغاتی که کرده بودیم برای کار در اراضی دعوت شدیم. کار آلاچیق‌های بوستان را از سوی مهندس میرحسینی به عهده گرفتیم. بعد هم که پروژه‌های آمفی‌تئاتر آب و آتش، بازار گل و پل ابریشم دو را به عهده گرفتیم.

در مرحله طراحی این پروژه‌ها بودیم که فراخوان طراحی پل طبیعت که آن زمان نامش پل پیاده شهید مدرس بود مطرح شد. آمفی‌تئاتر آب و آتش همین محوطه‌ای است که الان روی آن می‌نشینند. یک محوطه بود که سقف اسپیس فریم داشت. یک پوشش ساده و صاف بود و هفتصد مترمربع پارچه داشت. در بازار گل هم پلی بود که قرار بود دو طرف پارک را به هم وصل کند. کار ما درواقع طراحی پوشش پارچه‌ای بود که دو طرف قرار گیرد. هر قطعه آن هزار متر مربع بود. آمفی‌تئاتر آب و آتش دارای یک پارچه یک تکه است، ولی در بازار گل، هریک از قسمت‌های پل با استفاده از سه تکه پارچه درست شده است.

پل طبیعت دارد به‌سمت برندشدن پیش می‌رود. نگاه اولیه شما چقدر شبیه آن چیزی است که حالا درست شده است.

طرح چهارپایه، طرح دوم من بود. قسمت روی اتوبان طرح اول، که در مسابقه هم شرکت کرد، از اینکه هست خیلی ساده‌تر بود. در مورد این پروژه پنج فکر اساسی وجود داشت؛ اولین ایده این بود که این پل قرار نیست فقط مکانی برای وصل‌کردن دو نقطه به هم باشد، بلکه قرار است ادامه دو پارک و فضایی برای ماندن باشد.

نکته دوم این بود که بیاییم به‌جای اینکه دو نقطه را در دو پارک به هم وصل کنیم، طوری طراحی کنیم که در هر دو طرف پخش شود و به همه نقاط کلیدی دو پارک هم متصل شود. این ایده تا حدی اتفاق افتاد. در درجه سوم، می‌خواستیم نقاطی با کمترین درخت را پیدا کنیم و ستون‌ها را آنجا کار بگذاریم. در طرح اولیه هم بنا بر این بود که فرم به شکل درخت باشد، البته تصور این نبود که یک ستون درختی داشته باشیم. تک‌ستون‌های پراکنده‌ای مدنظر بود. خود بدنه خرپا هم المان‌های نامنظمی داشت. ایده دیگر این بود که بررسی کردیم و دیدیم وقتی با یک دهانه بزرگ طرف هستیم، بی‌شک یک عمق سازه‌ای خواهیم داشت. درواقع ایده این بود که ابعاد را طوری کنیم که فضا و معماری تبدیل به المان‌های جدایی‌ناپذیر شوند. مسئله دیگری که مدنظرمان قرار گرفت این بود که معمولا چون پل‌ها قرار است بهینه ساخته شوند، طراحی صاف دارند؛ این یک نوع پرسپکتیو یک‌نقطه‌ای ایجاد می‌کند و آدم را مجبور به رفتن می‌کند. ما پل را به‌صورت قوسی کشیدیم تا رهگذر، انتهای مسیر را نبیند. این پیچ و خم سرعت آدم را کم می‌کند. اما در مرحله دوم قرار شد کار با همان ایده اولیه کمی تدقیق شود؛ یعنی قرار شد طرحی بدهیم که تمرکز اولیه آن روی اتوبان باشد، ولی زبانی داشته باشد که اگر لازم شد بعدا بتواند ادامه پیدا کند. مسئله دیگر این بود که قرار شد پل کمی نمادگرایانه‌تر باشد و خیلی ساده و معمولی نباشد.

در مرحله دوم مسابقه تمرکز را روی بخش اتوبان گذاشتیم و مسیرها خلاصه شد، اما الان یک‌سری مسیرهایی داریم که روی خطوط توپوگرافی زمین حرکت می‌کند و در هر دو پارک پخش می‌شود. دو طبقه بودنش دو نوع دسترسی به پل را ایجاد می‌کند. در مرحله دوم چهارپایه‌بودن مطرح شد و آن چیزی که امروز می‌بینید درواقع فرم پیشرفته همان طرح مرحله دوم است. درنهایت این فرمی نبود که من به تنهایی به آن رسیده باشم؛ یک کار تیمی بود. مهندس بهزادی و سحر یاسایی هم در این زمینه همکار من بودند و فکر هر سه ما بود که برنده شد. وقتی با مهندس سازه صحبت کردیم، گفت شاید به‌جای چهار ستون با دو ستون هم بشود این کار را پیش برد، بعد بررسی کردیم و کار روی سه ستون نهایی شد. زمان بررسی، در قوس‌ها هم تغییراتی ایجاد شد. همچنین رمپ‌ها بیرون فضای پارک بود که حس خطرناکی داشت، برای همین تغییر کرد. فرم سر ستون‌ها از اول سه طبقه و ویوپوینت بود که کمی تغییر کرد. ‌

شما فقط ٣١ سال دارید. طراحی این پل نقطه درخشانی در کارنامه شماست. فکر می‌کردید چنین کاری را در این سن انجام دهید؟

راستش در ابتدا که بحث مسابقه مطرح شد، به خودم گفتم: «دلت خوش است. این همه مهندس بزرگ. امکان ندارد طرح من برگزیده شود.» مهندس بهزادی گفت آنها آدم‌های منصفی هستند و اگر کار خوب بدهیم، می‌پذیرند. ولی ته دلم راضی نبود و فکر می‌کردم دارم طرحی را می‌کشم که قرار است روی کاغذ بماند. برای همین تصمیم گرفتم. یک چیز هیجان‌انگیز و جالب طراحی کنم که چیز خوبی روی کاغذ باقی بماند. آن زمان ٢٥ سالم بود. وقتی برنده شدیم ٢٦ ساله بودم و تا ٢٧ سالگی درگیر طرح بودم. می‌رفتم ایتالیا و کنار دست مهندسان سازه می‌نشستم تا کارشان را ببینم.

وقتی برنده شدم داشتم در کانادا فوق‌لیسانس می‌خواندم. مرخصی گرفتم و برگشتم ایران تا پای کار باشم. می‌دانستم دارم با یکی گروه‌های سازه‌ای حرفه‌ای کار می‌کنم که کارشان را بلد هستند و من فقط روی طراحی فرم تمرکز داشتم و نگران مسائل تکنیکال نبودم.

همیشه می‌گویم خوشمزه‌ترین قسمت و پزدادنش برای من است، ولی حقیقت این است که زحمت و سختی کار بر عهده تهداد زیادی از دوستانم بود. هم حس می‌کنم که خیلی خوش‌شانس بودم و هم از آنها خجالت می‌کشم که همه‌اش اسم مرا می‌برند. ‌

وقتی پل ساخته شد مثل یک غریبه از روی آن رد شده‌اید؟

بله. زیاد. ‌

چه حسی داشتید؟

خوب. وقتی آدم‌ها را می‌بینم که روی آن قدم می‌زنند و عکس می‌گیرند حس خوشایندی دارم. رسالت ما معمارها این است که فضاهایی بسازیم که مردم در آن حس بهتری داشته باشند. حتی چند بار مردم دوربین به دستم داده‌اند تا از آنها عکس بگیرم. یک‌بار با همکارم رفته بودم برای عکاسی از پل، تنها کنار سه‌پایه ایستاده بودم، یک زوج رد می‌شدند. فکر کردند ما از آنهایی هستیم که از مردم عکس می‌گیرند و به آنها می‌فروشند. از من خواستند از آنها عکس بگیرم. من هم گرفتم و برایشان ایمیل کردم. ‌

چرا معماری خواندید؟

آشنایی زیادی نداشتم و کسی هم در خانواده‌مان این رشته را نخوانده بود. دبیرستان رشته‌ام ریاضی بود. نقاشی هم می‌کردم. بعد شنیدم معماری ترکیبی از این دو رشته است. برای همین، این رشته را انتخاب کردم. ولی بعد رفتم دانشگاه و دیدم همان رشته‌ای است که می‌خواستم. ورودی سال ٨٠ بودم. لیسانم را از دانشگاه شهید بهشتی گرفتم و برای فوق‌لیسانس هم رفتم کانادا. ‌

بااین‌حال برایم جالب است که قبل از اینکه مدرک کارشناسی خود را بگیرید وارد بازار کار حرفه‌ای شدید. این اتفاق‌ها در کشور ما که آمار بیکاری در آن بالاست کمتر رخ می‌دهد.

ایده اولیه شرکت سازه‌های پارچه‌ای دیبا از آقای مهندس بهزادی بود. من توسط یکی از دوستانم با وی آشنا شدم. آن زمان در ایران سازه‌های پارچه‌ای وجود نداشت. هنوز شرکت ثبت نشده بود و من به‌عنوان مترجم با آنها همکاری می‌کردم. بعد شرکت ثبت شد و من هم جزو شرکا شدم. فقط ٢٢ سالم بود اما به مرور جای خودم را پیدا کردم. کار خیلی پیوسته بود و این‌طور نبود که فقط طراحی کنیم، مسئولیت اجرا هم به عهده خودمان بود.

چقدر این طرح را خلاقانه می‌دانید؟

خودم نمی‌توانم بگویم. سؤال سختی است ولی تا به حال چیزی مثل این را جایی ندیده‌ام. برای همین خوشحالم. این پل از صفر ساخته شده است. مثلا ما نمونه‌ای مثل ‌های‌لاین در نیویورک را داریم که بازسازی مسیر راه‌آهنی است که از قبل وجود داشته است. بعضی می‌گویند این کار از جهاتی شبیه ‌های‌لند است. من آن پل را بعد از طراحی پل طبیعت دیدم و شباهت آنها نظرم را جلب کرد. برایم جالب بود. زیرا قبل از آن فکر می‌کردم چیزی که در ذهن دارم خیلی گنگ است.‌ های‌لند را دیدم انگار نمود ساخته‌شده تصور ذهنی من بود.

رمپ‌های پل باعث می‌شود شما به چند طریق مختلف بتوانید پل را طی کنید و هربار یک تجربه جدید داشته باشید. این چیزی است که در معماری به آن علاقه داشتم، آن حس پیچیدگی و رازآلودگی که در بنا می‌تواند وجود داشته باشد.

‌با یکی از دوستان نویسنده‌ام روی پل قدم می‌زدم. به من گفت این پل شبیه قصه هزارویک‌شب است. پل طبیعت رازآلودگی داستان‌های قدیمی را دارد. چقدر آن چیزی بود که توی ذهن داشتید؟

من معمار بی‌تجربه‌ای هستم. یک وقت می‌بینید یک معمار ٣٠سال کار کرده و وقتی یک خط می‌کشد تمام مقیاس‌ها را در ذهن دارد. تا آن زمان تنها چیزی که طراحی کرده و ساخته بودم و زیرش ایستاده بودم، سازه‌های پارچه‌ای بود. به‌غیر از آن هرچه طراحی کرده بودم کارهای دانشجویی بود که تنها نقشه بودند. اما اینکه بتوانی بروی در فضایی که طراحی کردی، تجربه متفاوتی است که من قبل از پل طبیعت نداشتم.

لویی کان می‌گوید وقتی ساختمانی ساخته می‌شود همیشه یک سورپرایز برای معمارش دارد. این‌طور نیست که به همه آن چیزی که فکر می‌کردی رسیده باشی. وقتی کار ساخت شروع شد، برگشتم کانادا که به درسم ادامه بدهم. عکس‌هایی را که برایم می‌فرستادند، ترسناک بود. یک هیولای بزرگ بود. در کامپیوتر همه‌چیز طور دیگری بود. ولی دفعه اولی که رفتم و رویش پا گذاشتم، حس کردم دقیقا همان چیزی است که در ذهن داشتم.

یک‌سری پرسپکتیو‌ها داشت که به شکل آن فکر نکرده بودم. ولی شکل نامنظم پل آمادگی همه این سورپرایزها را در من ایجاد کرده بود.

‌در طراحی پلی که برای ماندن ساخته شده است از چه منابعی الهام گرفتید؟

حقیقت این است که وقتی اولین خط‌ها را می‌کشیدم اصلا به پل‌های اصفهان فکر نمی‌کردم. یک‌بار با یکی از دوستانم در خیابان ظفر تهران قدم می‌زدم. همان‌طور که می‌دانید خیابان ظفر یک رودخانه دارد که پل‌های کوچکی روی آن نصب شده است. یکی از ساکنان محله، مبل قدیمی‌اش را بیرون در خانه گذاشته بود. ما این مبل را کشیدیم و آوردیم روی پل. روی آن نشستیم و به جریان آب نگاه کردیم. این خیلی حس خوبی بود و با خودم گفتم که پل می‌تواند جایی برای ماندن باشد.

وقتی پل را طراحی می‌کردم اولین چیزی که به ذهنم آمد همان خاطره بود. بعد هم که می‌خواستیم مدارک مسابقه را تحویل بدهیم، پل خواجو را برای مقایسه عنوان کردیم. این‌طور نبود که بنشینیم و پلی از روی پل خواجو طراحی کنیم. پل خواجو، یکی از نمونه‌های برجسته معماری سنتی ما است. ‌

چه فکری برای استحکام پل داشتید؟

ما این کار را با یک گروه مهندسی سازه ایتالیایی انجام دادیم. بعد هم یک گروه ایرانی بودند که کار را مطالعه و تأیید کردند. یک‌سری مقررات ملی ساختمان هست که همه شرایط اقلیمی در آن لحاظ شده است. ما طبق همان قرارداد ملی، کار را استاندارد کردیم.

درباره زلزله هم معمولا چیزی که مطرح می‌شود درز انبساط و درز انقباض است. درزهای این پل، اول و آخر آن هستند و به همین دلیل در صورت زلزله کل پل می‌تواند حرکت کند. ‌

مدرس ادامه رود دره تجریش و محل باد غالب شمالی و جنوبی است. این باد ممکن است کسانی را که روی پل هستند، جابه‌جا کند. برای این مورد چه تمهیدی اندیشیده شده است؟

ارتفاع هند ریل‌ها بین ١٣٠ تا ١٤٠ سانتیمتر درنظر گرفته شده است. چیزی که ما درنظر گرفتیم اندازه استاندارد بود. پل که مشکلی پیدا نخواهد کرد. درباره ایمنی افراد هم مهندسان سازه باید پاسخ بدهند. طبقات پایین حفاظ‌های بزرگ‌تری دارند و پله فرار هم در دو سوی پل تعبیه شده است. از ستون‌های پل هم می‌شود مردم را تخلیه کرد.

‌دوست دارید در معماری به کجا برسید؟

اینکه یک معمار ایده‌آل داشتم که بخواهم شبیه او شوم نیست. فقط دوست دارم فضاهایی بسازم که آدم‌ها از حضور در آن لذت ببرند. همچنین دوست دارم در هر پروژه رشد کنم و چیز تازه‌ای یاد بگیرم.

از طرفی هم می‌دانم نباید توقعم را از خودم بالا ببرم. چون تا حدی طبیعی است کسی که در این سن کار به این بزرگی انجام می‌دهد، توقعش بالا برود و فکر کند این موفقیت مدام باید تکرار شود. خودم را آماده کرده‌ام که شاید این کار بزرگ‌ترین کار تمام عمرم باشد. نگران این نیستم که نتوانم کاری به این اندازه مشهور را دوباره انجام دهم. ‌

حسین امانت، طراح برج آزادی هم در شرایط سنی شما آن کار بزرگ را انجام داد. او هم اتفاقا بعد از برج آزادی، کاری به این اندازه شاخص انجام نداد.

آقای امانت در ونکوور زندگی می‌کند. زمانی که آنجا بودم، رفتم و او را دیدم و عکس‌های پل را هم به او نشان دادم. با او درباره همین موضوع صحبت کردم؛ درباره تصویری که آدم در این موقعیت از خودش می‌سازد و مدام نگران است این تصویر خراب شود. او به من گفت که خودش در این وضعیت بوده است و می‌داند که چه می‌گویم. گفت که باید خودم این تصویر را خراب کنم تا از آن رنج نکشم. آقای امانت انسان بسیار متواضعی است. دیدم راست می‌گوید و بعضی چیزها فقط یک‌بار اتفاق می‌افتد.

اما به‌هرحال مثلا خانه‌ساختن برای یک کارفرمای خصوصی، هم آسان‌تر است و هم لذت آن کمتر است. اینکه یک فضای عمومی و شهری بسازی که بتوانی در آن رفت‌وآمد کنی و مردم را ببینی که از آن استفاده می‌کنند خیلی فرق دارد. خودم ته‌دلم دوست دارم بیشتر فضاهای عمومی را طراحی کنم. ‌می‌گویند هنرمند وقتی یک اثر را خلق کرد، خودش هم مخاطب آن می‌شود.

حالا به‌عنوان مخاطب پل طبیعت، تا چه حد آن را نماد تهران می‌دانید؟

قضاوت بسیار سخت است و من هم روی‌هم‌رفته آدمی منفی‌نگر هستم. نه‌اینکه نتواند ولی شاید هنوز هم همان برج آزادی نماد باشد. پل مثل یک موجودی است که ادامه پیدا کرده است. نمادها معمولا مثل میدان آزادی، شسته‌رفته و منسجم هستند. اصلا نمی‌دانم شهرها چقدر به نماد نیاز دارند. ‌

خاطره‌آفرین هم هست؟

بله. ولی فضاهای داخلش خاطره‌آفرین‌تر است. آن‌قدری که داخلش مهم است، ظاهرش نیست. تجربه فضا از داخل مهم‌تر است تا اینکه مثلا مردم بیرون آن بایستند و بخواهند با کلیت آن عکس بگیرند. ‌

طرحتان را به هم‌کلاسی‌ها و استادان نشان دادید؟

بله. معمولا برایشان جالب است. برای بعضی‌ها باورنکردنی بود. ولی همچنان معتقدم خیلی امکان دارد در این شهر معمارانی خوش‌فکر‌تر از من هم وجود داشته باشند. ولی من در موقعیتی قرار گرفتم که توانستم این پروژه را انجام دهم و این از خوش‌شانسی‌ام بود.

‌معماری تهران را چقدر در وجود مسائلی مثل بزهکاری، بحران هویت و حتی گره‌های ترافیکی مقصر می‌دانید؟

من زیاد معماری را مقصر نمی‌دانم. بسیاری از مشکلات در این شهر وجود دارد که باعث بروز ناهنجاری می‌شود. در رأس این مشکلات هم مسائل اقتصادی قرار دارد.

درباره ترافیک هم باز فکر می‌کنم سیاست‌گذاری‌ها مشکل دارد. تعداد زیادی اتومبیل وارد بازار می‌شود که حتی جای پارک‌کردن ندارند. حمل‌ونقل عمومی آن‌قدر نابسامان است که مردم ترجیح می‌دهند با ماشین خودشان رفت‌وآمد کنند.

نمی‌خواهم بگویم معماری شهری بسامان است، ولی حقیقت این است که بیشتر زیرساخت‌هایمان مشکل دارند.

در مورد هویت، مسئله فقط مختص کشور ما نیست. در صد سال گذشته دنیا به سمتی رفته است که شهر‌های بزرگ تقریبا با ساختمان‌های مشابه هم ساخته شده‌اند. این‌میان تلاش‌هایی فردی می‌شود که رنگ‌وبوی سنت در برخی کارها رعایت شود. حالا بعضی وقت‌ها این استفاده‌ها فرمال است و می‌آییم طاق و قوس می‌زنیم. بعضی وقت‌ها هم مثل برج آزادی، المان‌های معماری سنتی در معماری مدرن تلفیق می‌شود. امثال سیحون و امانت تلاش‌هایی در این زمینه انجام داده‌اند.

درباره پل طبیعت، قبل از اینکه ساخته شود، طرح را به یک استاد لند اسکیپ هلندی نشان دادم. بلافاصله گفت این کار خیلی ایرانی است. حقیقتش را بخواهید من قبل از آن اصلا به اینکه مؤلفه‌های ایرانی را در کار رعایت کنم، فکر نکرده بودم.

همین چندروز قبل هم یکی از مهندسان سازه به من گفت این کار یک چیز ایرانی دارد که نمی‌دانم دقیقا چیست. ولی حس ایرانی‌بودن به من می‌دهد.

بعد از اینکه آن استاد هلندی این حرف را گفت، حس کردم شاید وجه شباهت آن با معماری ایرانی، بازی با خطوط و هندسه است. پلن ستون‌ها شبیه شمسه از آب درآمده است. این چیزی نیست که خودآگاه به آن رسیده باشم. هویت در وجود آدم‌ها است و ناخودآگاه در کارشان نمود پیدا می‌کند. ‌

ولی مسئله انسان است اینکه فضا چقدر به‌قول شما به انسان حس خوب دهد تا بتواند به آن حس تعلق پیدا کند؛ آن‌هم درمورد شهر مهاجرپذیری مثل تهران.

ما در معماری شهری خودمان انسان را فراموش کرده‌ایم. همیشه ماشین اولویت داشته است؛ آن‌هم ماشین در حال حرکت. نه حتی ماشینی که پارک شده باشد. برای همین است که حتی پارکینگ‌هایمان نابسامان است. ما در کوچه‌ها مجبوریم ماشین‌هایمان را دوبله پارک کنیم. شماره موبایل بگذاریم تا اگر نفر پشتی خواست برود، زنگ بزند و از ما بخواهد بیاییم ماشین را جابه‌جا کنیم. جایگاه انسان در این موقعیت کجاست.

حتی اقوام خودم به من گفتند پل چشم‌انداز آنهایی را که از اتوبان مدرس عبور می‌کنند، خراب کرده است. سؤال من این است جز کسانی که در حال رانندگی آن‌هم با سرعت بالا هستند، چه کسی آن دره را می‌دید؟ همه جای این شهر حق با راننده است. چه اشکالی دارد یک جا، حق با آدم پیاده باشد که برود و از منظره لذت ببرد. تجربه انسانی در فضاهای ما لحاظ نشده است. در پل طبیعت این کرامت انسانی لحاظ شده است. اگر بتوانیم باز هم فضاهایی بسازیم که ماشین و موتور به هیچ‌وجه نتوانند از آن عبور کنند خیلی‌خوب است. یکی که بخواهد با ویلچر یا کالسکه بچه قدم بزند یا حتی عبور کند در این شهر با مشکل جدی روبه‌رو است.

همه ایراد هم متوجه مدیریت نیست. شما می‌بینید پیاده‌رو خیابان ولی‌عصر اصلاح شده است ولی هر لحظه یک موتورسیکلت ممکن است بیاید و با سرعت از کنارتان عبور کند.

اصلاح این چیزها نه هزینه زیادی می‌خواهد و نه سیستم سازه‌ای پیچیده‌. فقط لازم است یک عده آدم بنشینند و اراده کنند که مشکل حل شود.

‌در نهایت نکته‌ای هست که بخواهید درباره پل بگویید؟

دوست داشتم مثلا پل به سمتی برود که رستوران‌های آن همان حس بودن روی پل و تماشای طبیعت را به مردم بدهد. در آنها هم سبزیجات و محصولات طبیعی سرو شود که به نام «پل طبیعت» هم بیاید. از نورپردازی آن نیز زیاد راضی نیستم.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
گلاره ĩ ( 1394/01/31 ) :
طراحی بسیار زیبایی است ،متاسفانه قبل از اینکه بدونم این پل طراحی یک خانم ایرانیست،فکر میکرم طراح آن یک شرکت خارجی است...خیلی خوشحالم که طراح همچین اثری یک خانوم جوان ایرانی است...به شما تبریک میگم.موفق و موید باشید
مصطفی شیروانی ( 1394/02/01 ) :
تبریک به خاطر نگاه انسانی شما.حرفهایتان موبه مو حقیقت بود و بوی ژست و شعار نمی داد.خوشحالم که چنین تفکراتی به اجرا منتج شد.من بدون جایزه هم طرحتان را خوب ،ساده و از خودمان دیدم.چه قدر خوب که معماری می کنید.
مصطفی مختاری ( 1394/02/09 ) :
من این پروژه رو از نزدیک دیدم و بسیار جالب بود به نظرم.
اما چند تا سوال بزرگ به وجود اومد برام...

اول اینکه چطور بین این همه آرشیتکت استایل دار مثل دانشمیر و شیردل، این پروژه که اسکیل بزرگی هم داره به همچین اکیپی داده شده! از خودشون نقل قول شده که اینها دعوت به مسابقه شدن! در حالی که من حتی یک بار هم نشنیده بودم اسم مشاورشون رو. اگه بنا بود 10 تا مشاور حرفه ای این شهر دعوت به مسابقه بشن بعید میدونم نوبت به این اکیپ میرسید

دوم اینکه چه بازی رسانه یی راه افتاد که این خانوم یهو افتاد سر زبونها و تو 2-3 هفته تمام فضای مجازی رو پر کرد.
در حالی که خیلی وقته کار این پروژه تموم شده. هرچند که دیرتر افتتاح شد

سوما اینکه برای یه پروژه ساده تو اسکیل یه ساختمان مسکونی گاهی چندین نفر دخیل هستن.
احتمالا ما رو خر فرض کردن که پروژه تو این اسکیل رو به یه دختر 26 ساله نسبت میدن.
البته بوده از این تجربه ها برای خودم در سال های دور که کار از یه اکیپ بود و لوح افتخارش واسه پسر مدیرعامل!

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

روانشناسي برنامه ريزي شهري ؛ بازتوليد شهرهاي پويا
شهر به مثابه کنش انتقادی در پروژه "شهری در فضا"؛ آرمانشهری از ریکاردو بوفیل
بحران آب در ایران و امکان فروریزی تمدنی
برج تاتلین و یادمان بین الملل سوم؛ تجسد مفهومی انقلاب شوروی در هنر انتزاعی
تراشه های کانسپچوال ـ گی دوبور و موقعیت گرایان؛ از نیو بابیلونِ انسانْ بازیکن ها تا معماریِ اتمسفریک
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group