معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت وگو ـ مهرنامه با سیاوش جمادی
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1394/03/07
مـنـــــــبـع : مهرنامه
تعداد بازدید : 3085

دفترهای سیاه بیرون آمد و طی شش ماهه گذشته برآیندهای زیادی داشت متن ذیل گفتگو با سیاوش جمادی است با مهرنامه:

‌به‌تازگی جلد گمشده یادداشت‌های هایدگر در آلمان پیدا شده و در آستانه انتشار قرار دارد. از سوی دیگر طی روزهای اخیر در فضای مجازی شاهد حملات گسترده‌ای به فلسفه هایدگر هستیم. حملاتی که بخش گسترده‌ای از آن به همکاری او با حزب نازی برمی‌گردد. اساسا یادداشت‌های هایدگر چرا تا این اندازه حساسیت‌برانگیز شده است؟

قبل از هر چیز باید بگویم کتابی که به آن اشاره می‌کنید در سه جلد منتشر شده و نام آن "دفترهای سیاه" است. مدت‌ها بر سر چاپ این کتاب بحث بود و هرمان هایدگر پسر بزرگ مارتین هایدگر که وصی و وارث او از نظر نگهداری و چاپ آثار است از چاپ یادداشت‌های هایدگر تحت عنوان "دفترچه‌های سیاه" امتناع داشت. تا این‌که بالاخره طی چند روز گذشته این کتاب چاپ شده و یک نسخه از آن نیز به دست من رسیده است که خلاصه مطالب سه جلد را در بردارد. هرازگاهی زمزمه‌هایی علیه پرونده سیاسی او بلند می‌شود که از سال 1933، 11 ماه ریاست دانشگاهی در دوران قدرت‌گیری نازی‌ها را بر عهده داشته و از آن هولناک‌تر سکوت بعدی هایدگر تا آخر عمر او است؛ البته من درباره این سکوت نوشته‌ام که در سه جا شکسته شده است. بیشترین حجم آثار ترجمه شده به فارسی که به انتقاد از هایدگر می‌پردازد، متعلق به من است و خود من نیز جزو منتقدان بوده‌ام. من اولین‌بار کتاب "زبان اصالت" تئودور آدورنو را ترجمه کردم که نقد فلسفی مایه‌ور و استخوان‌داری است؛ کتاب "هایدگر و امر سیاسی" اثر میگل د.بیستگی را نیز ترجمه کردم؛ اثر دیگری از این دست یک مقاله بلند است که اسلاوی ژیژک آن را با نام "چگونه هایدگر در سال 1933 گامی بزرگ برداشت" نوشته است. البته این مقاله به فارسی ترجمه نشده اما مقاله‌ای پاسخگو برای کسانی است که در جست‌وجوی کنه قضایا هستند. شاید به اندازه چند قفسه کتاب و مقاله از سال 1945 به بعد درباره ماجرای سیاسی هایدگر، سیاست در فلسفه هایدگر و فلسفه سیاسی هایدگر نوشته شده است. این امواج جدل ضد هایدگری به صورت‌های مختلف و به‌طور ادواری به وجود می‌آید و سروصدای زیادی به پا می‌کند. اما این‌که پشت این ماجرا چه چیزی وجود دارد، من دیدگاه توهم توطئه ندارم. باید به این نکته هم اشاره کرد که این مساله، ماجرای پردرآمدی برای ناشران بوده و از این نمی‌توان گذشت که هرجا در پشت یک کتاب نام هایدگر و سیاست باشد، در 50 سال گذشته، تقریبا در غرب فروش آن کتاب را تضمین می‌کند و اعتباری نیز به ناشر می‌دهد. همه می‌دانیم که همسر هایدگر یک سامی‌ستیز رسمی بوده و با خود هایدگر در نقش ریاست دانشگاه فرایبورگ همکاری می‌کند اما مساله تنها پذیرفتن ریاست دانشگاه نیست بلکه سخنرانی‌ها و نطق‌های بسیاری که از افق امروز، رذیلانه است و مداحی‌هایی که درباره هیتلر دارد، این انگاره را تقویت می‌کند. من برای اولین‌بار یکی از معروف‌ترین مداحی‌ها به زبان اصل آلمانی و ترجمه انگلیسی و فارسی آن را در مقدمه کتاب "هایدگر و سیاست" در حدود 15 سال پیش آوردم.

‌آیا می‌توان به فلسفه هایدگر از زاویه دیدگاه سیاسی‌اش پرداخت و انتقاد وارد کرد؟ این سوال از آن رو مهم است که با توجه به بعد سیاسی شخصیت هایدگر به فلسفه او به عنوان یک فلسفه ضعیف نگریسته می‌شود.

من در این‌که بگوییم فلسفه هایدگر فلسفه ضعیفی است، تا حدودی تردید دارم چون این فلسفه در میدانی از نزاع قوی‌ترین نیروهای فکری مطرح می‌شود و بر فیلسوفان بعدی تاثیرگذار است. از جمله میشل فوکو در آخرین مصاحبه خود می‌گوید که تمام کارنامه فکری‌اش مدیون هایدگر است یا تاثیراتی که بر امثال ژاک دریدا یا دیگران گذاشته است. بنابراین این فلسفه نمی‌تواند با عنوان ضعیف رد شود. البته باید روی آن دست گذاشت و بررسی کرد درست مانند کاری که ژاک دریدا یا آدورنو انجام دادند. باید روی مضامین دست گذاشت و مضامین را تحلیل کرد چراکه اگر بخواهیم یک جهت‌گیری سیاسی از هستی و زمان بیرون بیاوریم، این سوال مطرح می‌شود که چنین جهت‌گیری سیاسی چیست؟ این جهت‌گیری سیاسی قطعا دموکراسی نیست. مخصوصا من در نمایه ترجمه کتاب "هستی و زمان" ذیل مدخل همگنان، دیکتاتوری همگنان را هم آورده‌ام. از بند 62 کتاب "هستی و زمان" به بعد که هایدگر هستی به سوی مرگ یا به سوی مرگ بودن را برای دازاین هر روزینه مطرح می‌کند، صدای زنگ خشن یک اقتدارطلبی به نفع دازاین اصیل، که باید تصمیم بگیرد، به گوش می‌رسد. در آنجا با همه مدعیات هایدگر که کتاب خود را هستی‌شناسی ناب می‌داند، بحث بر سر عمل و تصمیم پیشتازانه و پیش‌دستانه بر مرگ است. این مضمونی است که در هستی و زمان صرفا با التزام به تفکر دنبال می‌شود، اما در سال 1933 هایدگر در رثای یکی از کشته‌شدگان معروف در جنگ آلمان و فرانسه به نام "لویی شلاکتر" سخنرانی می‌کند. این سخنرانی جنبه بلاغت قوی دارد و شبیه بسیاری از خطابه‌های نازی و فاشیستی است که ملتی را به پیشواز مرگ می‌فرستاد و ماموریت بزرگی برای آنها قائل می‌شد و در پایان تمام این حرف‌ها جز اوهام و ویرانی چیز دیگری به بار نیاورده است.

‌بعضی معتقدند زبان فلسفه اساسا نمی‌تواند خشن باشد.

من کاملا با این دیدگاه مخالف هستم چراکه خشونت فقط خشونت فیزیکی نیست و درباره خشونت در فلسفه امثال دریدا، لویناس، هانا آرنت و… مطلب نوشته‌اند. خشونت زبانی از طریق خشم‌انگیزی و احساس‌انگیزی بروز می‌کند. این زبان خطابی اگر عملی شود چه خواهد شد؟ شما مثلا می‌توانید بسیاری از کتاب‌های دکتر شریعتی را باز کنید و ببینید اگر قرار باشد یکی از فصول تحقق عملی و فعلیت سیاسی پیدا کند چه از آن درمی‌آید؟ آیا یک استالینیسم مطلق بینِ خشک و‌تر سوز که به واقعیت‌ها دستور می‌دهد مطابق یک ذهن عمل کند، درمی‌آید یا بر عکس سیاستی که از آن بیرون می‌آید مردمی و مبتنی بر واقعیات است؟

‌همان‌طور که می‌دانید امانوئل فایه کتابی دارد با عنوان "هایدگر: ورود فلسفه به نازیسم" که پیرامون فلسفی کردن نازیسم نگارش شده است. آیا می‌توان اصلا چنین امری را به فلسفه هایدگر وارد دانست؟

قطعا چنین رویکردی را می‌توان انجام داد -همان گونه که کسانی چنین کرده‌اند- اما بحث مهم این است که چنین رویکردی آیا درست است یا غلط؟ درست و غلط مطلق هم وجود ندارد و من هم هایدگر‌شناس نیستم و نمی‌توانم به‌طور قطعی حرفی بزنم. هایدگر همواره مورد بحث و جدل است اما این‌که "هستی و زمان" اساسا تئوریزه کردن فاشیسم است در این مورد باید با تامل و درنگ به قضایا نگاه کرد. صادر کردن حکم کاری ندارد. آدورنو کتابی به نام "زبان اصالت" نوشته که برای من قابل احترام است. چراکه در این کتاب خود را ملتزم می‌کند به نقد دیدگاه رادیکال و نه فقط نقد فلسفه هایدگر؛ بلکه کل فلسفه‌های اگزیستانس و همین‌طور شعر نو رمانتیک آلمان را نیز نقد می‌کند. کتاب آدورنو واقعا اندیشه‌برانگیز و قابل‌تامل به این مفهوم است که بعضی از مطالب آن برای خواننده بی‌غرض است و به آسانی از آن مرید بیرون نمی‌آید. همین آقای آدورنو در جای دیگری گفته است که فلسفه آدورنو تا مغز استخوان فاشیستی است. این سخن در حالی بیان می‌شود که اکنون معلوم شده خود آدورنو هم در زمان نازی‌ها در ستایش یک موزیسین نازی مقاله نوشته است. از این پرونده‌ها روزانه در آلمان به دست می‌آید. خشونت در فلسفه مفاهیم مختلفی دارد. یک مفهوم خشونت همان التزام شدید به انتزاع یک مساله است. فرض کنید هستی و زمان صرفا می‌خواهد انسان را از حیث هستی‌شناختی تحلیل کند و خود هایدگر هم ادعا می‌کند که دازاین سوژه‌ای است که از حیث هستی‌شناسی به درستی دیده می‌شود و مورد بررسی قرار می‌گیرد. اما حیث وجودی انسان صرفا هستی‌شناسانه نیست. تا اینجا ما مساله‌ای نداریم اما اگر این تصویری که صرفا هستی‌شناختی است و بر افتراق هستی از هستنده پافشاری می‌کند، وارد سیاست شود بدون شک چنین سیاستی از اقتدارگرایی بسیار خشنی بیرون می‌آید.

‌انتقاد دیگری که در این بحث به فلسفه هایدگر وجود دارد، به نوع نگاه او به هستی بازمی‌گردد. هستی در دیدگاه او یک سرشت اسطوره‌ای و دینی دارد. گفته می‌شود که هستی هایدگر اسطوره‌ای است. البته گویا این بحث بیشتر از سوی پوزیتیویست‌ها مطرح می‌شود که در واقع فلسفه هایدگر را در راستای به وجود آوردن یک ذهنیت ابتدایی می‌دانند و دریدا و پست‌مدرنیست‌ها را نیز در ادامه همین راه می‌بینند. از سوی دیگر این گروه را در برابر کسانی چون کاسیرر قرار می‌دهند که فلسفه را یک کیهان می‌دانست و هستی را ساخته شده از این کیهان قرار می‌داد که همان چیزی بود که علم ثابت کرده است. آیا واقعا هستی و زمان اسطوره‌ای است و چنین انتقادی را چگونه می‌توان پاسخ داد؟

سوال شما درباره اسطوره‌سازی هایدگر است. هایدگر همواره از این‌که به دام اسطوره بیفتد، پرهیز می‌کند. اختلاف هایدگر با کاسیرر از سال 1929 در مناظره تاریخی معروفی به نام داووس – شهری در سوییس- شکل گرفت. دو طرف اصلی مناظره کاسیرر از فلسفه نوکانتی و هایدگر از فلسفه‌های اگزیستانس بوده‌اند. این مناظره بسیار مناظره پربار و تعیین‌کننده‌ای در تاریخ فلسفه آلمان و حتی سیاست آلمان است. زمان برگزاری این مناظره سال 1929، یعنی زمانی است که جمهوری وایمار یک دوران شکوفایی اقتصادی را به دلیل کمک‌های آمریکا بعد از جنگ جهانی اول پشت سر گذاشته است. در این سال کمک‌ها ناگهان قطع می‌شود و عوامل دست به دست هم می‌دهند تا آلمان دچار فقر و فلاکت شود و طی این فرآیند دموکراسی ذبح می‌شود. هانا آرنت در جایی می‌گوید که همزمان با جمهوری دموکراتیک و لیبرالی وایمار بوده که آزادی بیان هیچ مانعی نداشته است. اما درعین‌حال میانه‌های جنگ مساله غرامت جنگی آلمان براساس عهدنامه ورسای و قطع کمک‌های آمریکا، کلا آلمان را به جایی ‌رساند که مردم نمی‌توانستند به چیزی غیراز سیر کردن خود فکر کنند. فضای عمومی در چنین شرایطی برای روی کار آمدن یک دیکتاتور پوپولیست و مردم‌فریب همچون هیتلر مساعد می‌شود. عوامل قدرت‌گیری نازیسم در واقعیت نمی‌تواند به هیچ‌وجه یک طرح ذهنی یا یک کتاب باشد. هیچ طرح ذهنی‌ای جنبش اجتماعی به وجود نمی‌آورد مگر آنکه چنین طرحی از طریق یک سیاستمدار یا یک رهبر کاریزماتیک به مردم و اجتماع اشاعه داده شود. در آن زمان در نقاط مختلف دنیا یک دیکتاتور فاشیسم، اقتدارگرا و نظامی توتالیتر وجود دارد و دموکراسی دوران دردناکی را طی می‌کند. در همین زمان است که کارل مانهایم مقاله مهم "دموکراتیزاسیون روح" را می‌نویسد و در آغاز مقاله خود می‌گوید که تقدیر از پیش‌مقدر عصر ما دموکراتیزاسیون است نه فقط در سیاست که در فرهنگ. مانهایم این پرسش را مطرح می‌کند که سیالیت دموکراسی اجازه می‌دهد که از درون آن هم فاشیسم بیرون‌ آید و هم یک دموکراسی مشارکتی حداکثری که مردم با بی‌واسطه‌ترین طریق هم کنترل اقتصاد و هم کنترل سیاست را داشته باشند. مانهایم می‌گوید که دموکراسی سیالیتی دارد و امکانات مختلفی در آن است و وظیفه روشنفکران پیدایش امکانات دموکراسی بهتر است. این پیام مانهایم درسال 1933 مطرح می‌شود یعنی سال قدرت‌گیری نازیسم. من مانهایم را یک روشنفکر تیزبین می‌بینم که صدای او شنیده نشده است. قطعا زمانی که صدای کارل مانهایم شنیده نمی‌شود، نمی‌توان صدای هایدگر را هم شنید و اگر هم بخواهد مثلا با فلسفه، نازیسم را توجیه کند گرایش مردم به هیتلر به دلیل شم فلسفی آن نیست.

محور اساسی مناظره کاسیرر و هایدگر چگونه قابل تبیین است و در این میان حق با کدامیک است؟

در مناظره کاسیرر و هایدگر در سال 1929، از نظر سیاسی قطعا حق با کاسیرر است؛ اما در این مناظره بحث بر سر سیاست نیست. بحث درباره دو نوع تفسیر از کانت است. یکی تفسیر کاسیرر به عنوان یک نوکانتی است که فلسفه کانت را از جنبه فردی به جمعی گسترش داده و به مساله فرهنگ و اسطوره‌ها از دید یک فیلسوف روشنگری که خرد و عقل چراغ‌واره راه او است، نگریسته؛ کاسیرر شخصا هم فردی بسیار دموکرات و مطلوب است. بحث در اینجا بر سر این مساله است که تفسیر کانت آیا هستی‌شناختی است یا معرفت شناختی و به پرسش از چیستی انسان می‌رسد. از اینجاست که دو طرف به بحث درباره مساله آزادی کشیده و دو نوع تفسیر نیز از آزادی عرضه می‌شود. یک تفسیر آزادی تفسیری است که سرچشمه آن به نیمه دوم قرن 19 و جنبش بعد هگلی و از نظر فیلسوفان چون اشتیرنر و نیچه می‌رسد. این تفسیر آزادی را مستلزم فردیت مطلق و رهایی مطلق از فرهنگ، گفتار، سنت، پیشینه‌ها و آزاد شدن ذهن در برابر مسائل می‌داند. هایدگر در کتاب "در باب ذات آزادی" از این نوع آزادی دفاع کرده است. هایدگر تمام کتاب را به مساله آزادی اختصاص داده و در پایان کتاب می‌گوید که پرسش بنیادی فلسفه پرسش از آزادی است هرچند پرسش آزادی ملفوف در پرسش هستی باشد. یعنی اگر فیلسوف بخواهد به درستی فکر کند باید اجازه دهد هستندگان آن‌گونه که هستند سخن بگویند. مفهوم دیگری که با احساس مسئولیت سیاسی بیان می‌شود، مساله فرهنگ به عنوان زادگاه و بالیدن‌گاه آزادی است. یعنی آزادی نمی‌تواند فقط در ساحت نظر به وجود‌ آید. پیشینه مفهوم آزادی هایدگری به رمانتیسیسم نیچه، اشتیرنر و… می‌رسد. در سوی مقابل کاسیرر فیلسوف روشنگری و ملتزم به خردگرایی است و تفسیر روشن و شفافی از کانت دارد اما تفسیر هایدگر قدری پیچیده، تیره و البته با پشتوانه فکری است. فلسفه‌ای که نیچه و هایدگر از آن دفاع می‌کنند با حکومت عام دموکراسی مشکل دارد و این مشکل بسیار بنیادی و اساسی است؛ اما هایدگر واقع‌بینانه می‌گوید که اکنون که تکنولوژی مقدرات ما را تامین می‌کند آیا دموکراسی می‌تواند از پس چنین قدرتی بر‌آید؟ خود او پاسخ می‌دهد که شک دارد. در سال 1933 یکی از موجه‌ترین تفسیرها این است که هایدگر به این اشتباه می‌افتد که نازیسم همان نظامی است که قرار است از پس تکنولوژی سیاره‌ای بیرون بیاید و البته یک نوع سامی‌ستیزی زبانی در همین کتاب دفترهای سیاه هایدگر دیده می‌شود.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

تراشه های کانسپچوال ـ کلبه هایدگر؛ مجادله ایی اساطیری میان فیلسوف و هستی
تراشه های کانسپچوال ـ فلسفیدن مسکن و عبور از مرزهای کارکردی شی
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی
مدرسه هنر و معماری باوهاوس، مارتین هایدگر و اموزش به شیوه رایش سوم
چرا روستانشین ام؟ ؛ هایدگر و فلسفه ی مردمی بودن
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group