معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی ـ ماهان شیرازی
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1397/04/29
مـنـــــــبـع : اختصاصی اتووود
تعداد بازدید : 1963

"تنها زمانی که یک فرد واقعی [در فردیت خود] مفهوم انتزاعی شهروند را از سر فراگیرد، و به عنوان یک انسان منفرد در زندگی روزمره‌‌اش، حرفه‌اش، و شرایط ویژه‌ی زندگی شخصی‌اش به هستی-نوع species-being  بدل شده باشد، تنها وقتی انسان نیروهای خود را به عنوان نیروهای اجتماعی تشخیص داده و سازماندهی‌ کند، و متعاقباً تفکیکی میان نیروی اجتماعی و خودش قائل نشده و آن‌را به شکل نیروی سیاسی [خارج از خود نبیند]، تنها در آن زمان رهایی انسان محقق شده است."
کارل مارکس، درباره‌ی مسأله‌ی یهودیت

"معمار متعهد" تعبیر متناقض‌نمایی است که ابهام میان دو مفهوم "هنرمند" و "شهروند" را روشن نمی‌کند. اگر معمار به عنوان سوژه‌ی خلاق، در کار تولید هنرمندانه است و به این معنی بازتابی از درونیات فردی خود را از-هیچ ex-nihilo خلق می‌کند، از سوی دیگر به عنوان شهروند، جزیی از ساختارهای کلانی است که معادلاتشان ورای حیطه‌ی فردیت معمار است. اگر تولید معماری ملزم به رعایت ضوابط و مقررات [سیاسی] است، معمار به مثابه‌ی یک شهروند جزیی از بدنه‌ی شکل‌دهنده عرصه‌ی سیاست محسوب می‌شود. شکل آشتی میان این دوگانه و نسبت میان این نیروهای متضاد، مسأله‌ای است که هر چند قدمتی باستانی دارد اما دست کم از ابتدای قرن بیستم میلادی و با تشدید بحران‌های اجتماعی وارد خودآگاه تاریخ معماری شده و گستره‌ای از پاسخ‌ها را برانگیخته است. بازنگری تاریخ رابطه‌ی معماری و تحولات اجتماعی، خصوصاً در فضایی که ظهور فناوری‌های طراحی جدید از یک سو باعث هیجان‌زدگی و اضطراب معماران معاصر شده، و از سوی دیگر در زمانه ای که نگاه‌های واپس‌گرا و رومانتیک به تاریخ پیشامدرن بر عرصه‌ی گفتمان معماری امروز ایران سیطره دارند، نه نگاهی تاریخ‌نگارانه، که دقیقاً تلاشی برای فهم وضعیت امروز است.

در جامعه‌ی مذهبی پیشا مدرن، محصول هنری نیاز به واسطه‌ای برای "معنادار" بودن نداشت؛ انسان و اشیاء در منظومه‌ی ارزشی پیوسته‌ای حضور داشتند بدون این‌که هیچ‌یک بر دیگری اولویت داشته باشد. در نتیجه‌ی این تراز و پیوستگی، هر ابژه‌ درون همین منظومه و تنها به واسطه‌ی نقشی که در این مجموعه ایفا می‌کرد واجد ارزش بود. جامعه‌‌ی پیشامدرن حائز انسجامی بود که در آن تولید‌کننده و مصرف‌کننده همواره با یکدیگر آشنا بوده و از این رو ابژه‌ی تولیدی از ابتدا با هدفی خاص ساخته می‌شده و بودنش از ابتدا با جایگاهی مشخص همراه بوده. اما در عوض در کلان‌شهر جدید، شرایط این‌گونه متحول شد که "تولید به تمامی برای عرضه در بازار صورت [می‌گرفت]، یعنی برای خریداران کاملاً ناشناسی که هرگز شخصاً وارد میدان دید تولید کننده نمی‌شوند." با ظهور سازوکار اقتصادی مدرن و تبدیل ارزش ابژه‌ از ارزش مصرفی به بهای اقتصادی، سرمایه به عنوان واسطه‌ای انتزاعی جایگزین ارزش مصرفی شد. بنابراین رابطه‌ی سوژه با ابژه (معمار با معماری، هنرمند با هنر) بی‌واسطگی پیشین خود را در نتیجه‌ی این تحول از دست داد. این قطع رابطه، اصلی‌ترین عنصر تجربه‌ی مدرن و منشأ پاسخ‌های متنوعی است که اولین معماران مواجه با این موضوع به آن دادند؛ جهانی که پیشتر به شکل یکپارچه و منسجم دریافت می‌شد، دیگر انسجام خود را از دست داده بود. فرم که پیشتر مابه‌ازای بصری این جهان ارزشی بود، دیگر خاستگاه معنی‌دار و واحدی نداشت و در نتیجه‌ی این بحران، معمارْهنرمند باید رابطه‌ی خود با ابژه را از نو می‌ساخت. از سوی دیگر واقعیت اجتماعی اوایل قرن بیستم میلادی و بحران‌های متعددی نظیر شهرنشینی و تراکم بی‌سابقه، افزایش بیماری‌های همه‌گیر و ناکارآمدی ساختارهای شهری موجود در مواجهه با آن، افزایش فقر، تبعیض طبقاتی و بزهکاری، جنگ‌جهانی اول و ویرانی‌های وسیع و الخ . . . معماران را در شرایطی اضطراری قرار داده بود که باید برای آشتی دادن میان ابژه‌ی مدرن و بحران‌های اجتماعی دست به کار می‌شدند. جمهوری وایمار بستر مناسبی برای بررسی کلیت پاسخ‌هایی است که معماران و هنرمندان به واقعیت نوین جهان مدرن دادند، خصوصاً که برلین، نه تنها پایتخت جمهوری وایمار، که آزمایشگاه جهان صنعتی نیز بود و پیکان تحولات مدرن به حساب می‌آمد.

شهرنشینی در برلین بیشتر از هر جای دیگری رو به افزایش بود. قلمروی نوظهور فرهنگ یعنی فرهنگ‌ عامه به لطف پیشرفت‌های تکنولوژی محبوبیت بی‌سابقه‌ای یافته بود و روزنامه‌ها و مجلات، فیلم و رادیو دوران اوج خود را پشت سر می‌گذاشتند. اگر در آغاز جمهوری وایمار، اکسپرسیونیست‌های آلمانی (با نوستالژی حیات پیشامدرن) حضور پررنگی در عرصه‌ی فرهنگ و هنر داشتند، با گذشت تنها دو دهه، حامیان  ابژگی نو  New Objectivity و از جمله‌ی آن‌ها مدرنیست‌های باوهاوسی توانستند سهم مهمی از عرصه‌ی هنری را از آن خود کنند. طی همین دوران، دادائیست‌ها که مخالف سرسخت اکسپرسیونیسم بودند با تأسیس گروه‌هایی در شهرهای مختلف اروپایی، شبکه‌ی گسترده‌ای ساخته و نشریات پرنفوذی به چاپ می‌رسانند. تنازع شدید میان گرایش‌های سیاسی چپ و راست دوآتشه باعث شده بود نسبت هنر با جامعه و سیاست محل مناقشه‌های پردامنه‌ای باشد. برای نمونه گروه نوامبر که متشکل از اکسپرسیونیست‌های آلمانی بود، نامش را از انقلاب دموکراتیک آلمان (در نوامبر ۱۹۱۸) وام می‌گرفت. از سوی دیگر تفکیک میان تعلقات هنری و سیاسی گاهی به سادگی امکان‌پذیر نبود. مثلاً با این که والتر گروپیوس و میس وان‌درروهه هر دو از مدیران مدرسه‌ی باوهاوس بودند، اما گروپیوس و برخی معماران دیگر مثل برونو تاوت، همزمان عضو شورای هنری کارگران نیز بودند که از قضا به گروه نوامبر و اکسپرسیونیست‌ها نزدیک بود، درحالی‌که میس و هیلبرسایمر بیشتر به حلقه‌های دادائیستی تعلق داشته و یادداشت‌های خود را نیز در نشریات آن‌ها به چاپ می‌رساندند.

در مواجهه با پیامدهای صنعتی شدن و ازهم‌گسیختن یکپارچگی سوژه تلاش اکسپرسیونیست‌ها بر این بود که وحدت مجددی میان انسان و جهان برقرار کنند؛ در برابر ازخودبیگانگی و ویرانگری جهان صنعتی بایستند و یکپارچگی جهان پیشین را با ابزار معاصر آشتی دهند. هنر و معماری اکسپرسیونیستی، با تأسی به غنای جهان ابتدایی بنا به نفی واقعیت ابژکتیو اطراف خود داشت با این باور که رجوع به احساسات درونی سوژه، می‌تواند یکپارچگی آن و پیوند میان سوژه و ابژه را احیا نماید، گسست میان روح و ماده را درمان کند و شکل زیستن را به جوهر حیات ابتدایی پیوند بزند. از همین روست که معماری اکسپرسیونیستی (مثلاً پروژه‌های هانس شارون یا اریک مندلسون)  سعی در نفی ملاحظات عقلانی ابزار صنعتی (مثل بهینه‌سازی پلان معماری، یا اقتصاد عملکرد سازه‌ای) داشت و رو به نوعی گزافگی فرم با هدف بیان‌گری آورده بود: اغراق فرمی ابژه و بیانگری سوژه دو عنصر ملازم در نگاه اکسپریسونیست‌ها به جهان مدرن بودند.

از سوی دیگر دادائیست‌ها نوستالژیای اکسپرسیونیسم را به فرهنگ بورژوازی منتسب می‌کردند و باور داشتند که واقعیت مدرن چنان سهمگین است که هیچ راه بازگشتی به گذشته‌ی ابتدایی وجود ندارد؛ به عقیده‌ی آن‌ها جهان صنعتی محدود به عناصر فیزیکی‌اش نبوده، بلکه نظامی فراگیر و درون‌ماندگار بود و بر همه‌ی ارکان حیات مدرن سیطره داشت. تجربه‌ی سهمگین جنگ جهانی اول، تولید انبوه مکانیکی و ازخودبیگانگی، همه بخشی از منظومه «توسعه» بودند که پیامدهای فاجعه‌بارش اجتناب‌ناپذیر می‌نمود. بنابراین تنها مسیر ممکن در نظر آن‌ها، در آغوش کشیدن چندپارگی سوژه‌ی مدرن به قصد مهار آن بود. آثار هنری دادائیست‌ها (که البته خودشان هرگز آن‌ها را "هنر" نمی‌خواندند) عاری از هر گونه یکپارچگی و وحدت مفهومی است. آن‌ها در عوض از ابزار و عناصر جهان نوین مانند تبلیغات، کالاهای تجاری، مطبوعات و الخ. به عنوان ماده‌ی خام استفاده می‌کردند و به جای تصاویر منظم و قاب‌ شده‌ی هنر اکسپرسیونیستی بورژوا، تصاویر تکه‌پاره و متلاشی شده‌ای به نمایش می‌گذاشتند؛ ظاهر منزه و تروتمیز بورژوازی را وام گرفته و از آن برای نشان دادن آشوب درونی آن استفاده می‌کردند.

در چنین فضایی است که پروژه‌ی معماری مدرن معنی می‌یابد. برخلاف آن چه منتقدان آن از پست‌مدرنیست‌های تاریخ‌گرا گرفته تا نولیبرال‌های معاصر می‌گویند، معماری مدرن نه پروژه‌ای سبک‌گرا، که تلاشی هستی‌شناسانه بود برای آشتی میان سوژه و ابژه از طریق ترسیم نظم از دل آشوب. تولید انبوه و سریالی معماری (به مثابه‌ی کالای صنعتی) راهکار معماری مدرن است برای میانجی‌گری میان ابزار صنعتی و جهان پیرامون. حتی اگر وجوه مستقیم پاسخ‌دهی مدرنیسم به مقتضیات اجتماعی (مثل رشد جمعیت شهرنشین و نیاز به اسکان یا گسترش شکاف طبقاتی) را در نظر نگیریم، ایده‌ی معماری مدرن یا آن‌چه گیدیون نسبت معماری با فضاْ زمان معاصر می‌خواند، مبتنی بر تولید میانجی فضایی بین سوژه‌ و حیات مدرن است مثلا در نمونه‌ی درخشان پروژه‌ی برج شیکاگو تریبون هیلبرسایمر، معمار آلمانی انتزاع جهان اقتصادی (در تبدیل ارزش مصرفی به ارزش مبادله‌ای) را به عنوان یک مفهوم میانجی، بدل به ابزار سازماندهی معماری می‌کند، یا پلن ابوی لوکربوزیه از ابرسازه برای تبدیل معماری به زیرساختی منعطف و قابل تغییر استفاده می‌کند که برای آشتی میان سوژه و ابژه، عاملیت را تا جای ممکن از ابژه برداشته و به ساکنین پروژه تسلیم می‌کند. کاوش در بستر مفهومی پروژه‌های کلیدی معماران مدرن، این موضوع را روشن می‌کند که رپرتوار فرمی معماری مدرن چگونه اساساً در پاسخ به واقعیت‌های اجتماعی شکل گرفته‌ است و غایت این پروژه‌ها به زیباشناسی ختم نمی‌شود. تاریخ صد سال اخیر معماری سرشار از پاسخ‌های متنوعی است که معماران با ابزار مادی و رویکردهای متنوع به ساماندهی و ساخت فضا، به بحران‌های اجتماعی داده‌اند.

 طبیعتاً توضیحات فوق درباره‌ی معماری به مثابه‌ی پروژه‌ای هستی‌شناسانه و درگیر با فضاْزمان معاصر، شامل همه‌ی ساختمان‌هایی نیست که به تسامح مدرن خوانده می‌شوند یا صرفاَ ظاهری متفاوت با ساختمان‌های پیشامدرن دارند. بلکه منظور از معماری مدرن، دقیقاً معماری‌ای است که وافی و آگاه به نقش فوق‌الذکر در جهان مدرن باشد و از این منظر، بنای مدرن از منظومه‌ی هستی‌شناسانه‌ی ملازم آن قابل تفکیک نیست. بنابراین ممکن است ساختمانی در ظاهر فوق‌العاده به‌روز و به لحاظ تکنولوژیک پیشرفته باشد، اما در عمل نقشی واپس‌گرایانه نسبت به محیط پیرامون خود ایفا کند. برای مثال ساختمان‌هایی نظیر گوگنهایم بیلبائو و مرکز حیدر‌علی‌اف باکو، علیرغم مدرن بودن در سبک و سیاق ظاهری، به خاطر اتخاذ سلسله‌مراتب در جایگیری‌ شهری‌شان، رابطه‌شان با شبکه‌ی خیابان و مرکزیتشان در پرسپکتیو شهروندان، ناقض فضاْزمان مدنظر گیدیون بوده و از این منظر تفاوتی با کلیساهای قرون وسطی ندارند. گزافگی فرمی آن‌ها، یادآور نوستالژیای اکسپرسیونیسم است که خودخواسته آرمان‌های معماری مدرن برای برابری و عدالت را جایگزین تصاویر نمایشی برای مصرف بصری کرده‌ است. تمرکز معماری مدرن بر ساخت ابژه‌ی بازتولید‌پذیر، و خودآیینی آن، نه راهی برای گسستن از واقعیت، که دقیقاً راهکار معماران مدرن برای درگیر شدن عمیق‌تر با وضع موجود است.

اما مهلک‌ترین خطر پیشاروی عاملیت معماری در امروزِ ایران، چشم بستن جمعی ماست به عناصر بنیادین معماری و ندیدن آن‌ها به عنوان جزیی از یک نظام هستی‌شناسی جامع؛ فراموش کردن این نکته که تاریخ صد ساله‌ی اخیر معماری، مرجع گسترده‌ای است از تجهیزات بنیادین معماری برای ساماندهی مواجهه‌ی ما با واقعیت معاصر. با این حال همچنان بخش عمده‌ای از انرژی نسل فعال معاصر، به جای بازخوانی این تاریخ و "تاریخ‌مند" ساختن وضعیت معاصر، معطوف به بزک کردن تصاویر معمارانه و تقلیل عناصر معماری به تصاویر نمایشی است. 
این چنین گسست از تاریخ، هر چند ممکن است در ناخودآگاه جمعی ما راهکاری برای بریدن از سیطره‌ی ادبیات پست‌مدرن معماری در چند دهه‌ی اخیر باشد، اما پایانش قطعاً نه غنا بخشیدن به ابزارهای معمارانه، که مصرف آن‌ها برای صرف نمایش خواهد بود. حوزه‌های بروز خلاقیت فردی در اسلوب معماری بی‌شمارند. از مباحثه‌ی میان موتزیوس و فن‌ دولده تا تریبون شیکاگوي هیلبرسایمر، الجزایر لوکربوزیه یا مسکن‌ اجتماعی بوسای آلوارو سیزا و هزاران مثال دیگر، تاریخ معاصر معماری مملو از نمونه‌هایی است که نه تنها به شکلی یگانه جعبه‌ی ابزار معماری را غنا بخشیده‌اند، بلکه از اساس دوگانه‌ی خلاقیت و تعهد اجتماعی را منحل کرده‌اند. راهکارهای فرمی‌ای که این معماران در پاسخ به واقعیت‌های اجتماعی اندیشیده‌اند، ترجمه‌هایی فضایی است از ابزار معماری در مواجهه به بحران. تعهد به تاریخ دیسیپلین معماری، و تاریخ‌مند ساختن کنش معمارانه، تنها راه ممکن برای فهمیدن رسالت معماری است.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

تراشه های کانسپچوال - زیبایی شناسی یا صنعتی سازی؛ بازتدقیق مفاهیم مدرن در کاخ شوراها
اتووود كلاسيك ـ خانه سومرفلد ـ والتر گروپیوس
چگونگی بازتعریف باوهاوس از پرکتیس طراحی برای جامعه . نیکیل سَوَل . قسمت اول
تراشه های کانسپچوال ـ والتر گروپیوس و باوهاوس؛ یوتوپیای قرون وسطایی و ماشین افرینش انسان کامل
اتووود کلاسیک ـ کارخانه کفش سازی فاگوس ـ والتر گروپیوس
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group