معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی ـ تِرِسا کالدریا_ برگردانی از سروش خانی
اتووود سرویس خبر:   سروش خانی
1397/05/01
مـنـــــــبـع : اختصاصی اتووود
تعداد بازدید : 2126

مقالهء پیش رو تحت عنوان "ساخت و تخریب فضاهای دموکراتیک" از کتاب "انگاشت پراگماتیستی"، توسط انسان شناس و استاد برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشگاه کالیفرنیا ، تِرِسا کال̊دِریا نوشته شده است.

با نگاهی به  پرکتیس های فضایی و اشکال شهروندی در ساخت متروپلیس های معاصر، با گرایشات متناقضی روبرو می شویم. شهرها و به ویژه مناطق بزرگ متروپلیتن، جهت توسعه شکلهای جدید هویت، شهروندی و مطالبه حقوق، به عرصه های استراتژیک بدل گشته اند. با این وجود، فضای شهری یکی از عرصه های محوری می باشد که در آن توسعه شهروندی و حقوق طی سال های اخیر متضرر و تخریب شده است. در بسیاری از شهرهای معاصر، الگوهای جدید جداسازی شهری مبتنی بر محصوریت های مستحکم با اشکال جدیدی از محروم سازی مشخص شده، که منجر به فرسایش فضاهای عمومی و جداسازی  گروه های اجتماعی می شوند و مطالبات جدید جهت ادغام را به چالش می کشند. هر دو فرایند -ایجاد اشکال جدید هویت و شهروندی؛ و ایزولاسیون و محصور سازی طبقات فرادست–  همزمان، بهم پیوسته و جدید اند. بنابراین، تمرکز بر تحولات اخیر در فصل مشترک مکان و شهروندی به معنی تجزیه و تحلیل فرایندهایی است که فضاهای دموکراتیک جدید را می سازند و به طور همزمان، به تخریب این فضاها  می پردازند.

مناطق متروپلیتن نقش مهمی در متن کنونی جهانی شدن به دست آورده اند. آنها نه تنها قطب های مهمی در تولید اقتصاد فراملیتی و سرمایه در گردش مردم می شوند، بلکه سایت های سرنوشت سازی برای تاثیر محوری گفتمان جهانی بر دموکراسی هستند. از جمله مکان های بسیار متفاوت در نظم نوین جهانی، سائو پائولو (با بیش از 17 میلیون نفر، چهارمین منطقه متروپلیتنی بزرگ جهان) و لس آنجلس اند که می توانند  یاری رسان ما باشند در زمینه تفکر بر فرآیندهای متناقض  ادغام و محروم سازی، تصدیق هویت های جدید و جزئيات نژادپرستی جدید، قانونی سازی و مجازات، گسترش شهروندی سیاسی و فرسایش حقوق مدنی که نشانه هایی از  متروپلیس های معاصر در سرتاسر جهان اند.

از نقطه نظر اقتصادی، این رخداد از طریق بازسازی صنعتی و رکود اقتصادی عمیق روی می دهد، چرا که کشور، مدل قبلی رشد بر مبنای مبادلات وارداتی را کنار می گذارد  و سیاست های نئولیبرالی را می پذیرد که ظاهرا جایگاه بهتر در اقتصاد نوین جهانی ایجاد می کنند. این سیاست ها تاکنون موجب رکود اقتصادی شدید شده اند که بیانگر میزان بیکاری در حدود 20 درصد است و همچنین موجب شده اند که کاربرد آنچه  پیش از این یکی از الگوهای ناکارآمد نابرابری در جهان با توجه به توزیع درآمد محسوب می شد، شدت گیرد.

دعاوی و مطالبات جدید در زمینه حقوق و شهروندی به طور معمول از کسانی برآمده است که در حاشیه ها جانمایی شده اند. در متروپلیس های معاصر، آنها همچنین افرادی را شامل می شوند که زندگی شان به نوعی غیر قانونی است. اقدامات آنها برای ارائه دعاوی و مطالبات در زمینه  حقوق در نهایت منجر به تغییر رژیم های قانونی، افزون برموارد سیاسی می شود. توسعه حاشیه ای سائو پائولو به وضوح این مراحل توسعه  شهروندی، قانونی سازی و ادغام و یکپارچگی شهروندان را در نسخه های محلی گفتگو های جهانی و پرکتیس های حقوقی نشان می دهد. در مناطق حاشیه ای سائو پائولو، کارگران فقیر خود را به مثابه بازیگران سیاسی بازتولید کرده اند چراکه زندگی روزمره، خانه ها و محله های خود تغییر داده اند. اشکال جدیدی از سازمان های سیاسیِ محله محور را ایجاد نمودند که از آن طریق، حق به شهر خود را قانونی کرده اند و به رغم فقر و استثمار مداوم شان؛ کرامت و نوگرایی خود را اثبات نموده اند.

آنان؛ خود، خانه های مقرون به صرفهء بهینه ساخته اند و راه های سازماندهی خانواده ها و تصورات جنسیتی و نقش های تثبیت شده نسلی را تغییر داده اند. اکثریت جمعیت سائوپائولو در مناطق حاشیه ای زندگی می کنند. 50 درصد از سرپرستان خانوار، کمتر از حداقل دستمزد ماهانه، یعنی کمتر از 210 دلار در ایالات متحده دریافت می کنند. با این وجود، 70٪ از خانواده ها در خانه هایی زندگی می کنند که مالک آن ها  هستند و توسط خودشان درفرایند "خود ساخت"  ساخته می شوند. کارگراني که به سائو پائولو آمدند و در صنايع خود کار مي کردند؛ دریافتند  تنها جايگزين مسکن که در دسترس آنها قرار دارد، "در وسط هیچ جا" است، مقدار بسيار زيادي از آن زمین ها را ارزان خریدند  و گام به گام خانه ساختند و با منابع در دسترس، اغلب در طول دوران زندگی خود، تجهیزات خانه را تکمیل کردند. بسیاری از این خانه ها غیرقانونی یا بی قاعده هستند نه به این خاطر که کارگران به زمین ها حمله کرده اند بلکه به دلیل اینکه آنها زمین را از توسعه دهندگانی خریدند که یا کلاهبردار بودند  یا زمین ها را خلاف قواعد فروختند؛ یا به این دلیل که بر اساس کد های شهری، ساخت و ساز نکرده اند یا همه مالیات را پرداخت نکردند یا ملک در ثبت املاک درج نشده است.  

غیرقانونی بودن و بی قاعده گی، بهایی است که کارگران برای ماندن در حاشیه متروپلیس صنعتی می بایست پرداخت کنند. با این حال، این موضوع  هرگز آنها را از توسعه خانه های خود متوقف نکرد، خانه ها شرحی از مواد در دسترس و دانش و شخصیت سازندگان هستند. نمای بیرونی خانه؛ بیانیه های عمومی ای در مورد وضعیت مالک، ذوق و سلیقه  و ادغام  آن در متن شهر مدرن اند. نمای داخلی؛ دانش دقیق و ماهرانه ای از مد و سبک و دسترسی قابل توجه به کالاها را به رغم فقیر بودن نشان می دهد. بنابراين، اين خانه ها بيانيه هاي پيچيده ای از تمایز و تعلق  هستند که مي توانند از سوی اعضاء طبقه هاي بالا که همواره علامت هاي مدرنيته و مصرف را در انحصار خود دانسته اند، به تلخی مورد انزجار واقع شوند.

کارگران فقیر، از طریق ترکیبی از روش خود ساخت و غیرقانونی بودن، نه تنها حاشیهء شهر را شهری کردند و الحاقات شان را در شهر مدرن ساختند، بلکه خود را به بازیگران سیاسی مرکزی در فرایند دموکراتیزه سازی تبدیل کرده اند که هم به پایان دیکتاتوری نظامی دامن زدند و از این روند حمایت نمودند.

در ریشه بسیج سیاسیِ آنها، مواردی قابل ملاحظه است همچون  وضعیت بی قانونی/بی قاعده گی اموالشان و موقعیت های متزلزل محله های شان که مقامات دولتی در آنجا به ارائه خدمات و زیرساخت ها نپرداخته اند و کارگران را بدلیل وضعیت بی قاعده شان متهم ساخته اند. بنابراین، الهام بخش محوری این جنبش ها، تجربه ی شهری و جمعی ِ به حاشیه رانده شدن و رها سازی، علی رغم تلاش های فردیِ یکپارچه از طریق کار و مصرف بوده است. حاشیه نشینان، جنبش های اجتماعی را برای مطالبه "حق به شهر" خود سازماندهی کردند، به عنوان نمونه، حقِ داشتن  نظم قانونی، زیر ساخت های شهری و دسترسی خدماتی در محله.

با این حال، این جنبش ها الهام بخش های غیر محلی نیز داشتند و اثرات تحولات آنها به مراتب فراتر از تقاضاهای محلی شان بوده است. یکی از مهمترین تأثیرات غیر محلی، از کلیسای کاتولیک و الهیات آزادی خواه بود که بخشی از گفتگو های خود را به حقوق مورد مطالبه جنبش ها اختصاص دادند و در زمان سرکوب سیاسی شدید، حمایت های نهادی مهمی را ارائه دادند. پشتیبانی های بیشتر، از سوی جنبش اتحادیه های کارگری، احزاب سیاسی مانند احزاب کارگری، سازمان های مردم نهاد گوناگون و جنبش فمینیستی صورت پذیرفت. بیشترین تاثیرگذاری مستقیم کنش های حاشیه نشینان، دامن زدن بر تغییرات در شیوه ها و سیاست های حکومت محلی بود. این تغییرات شامل وام گیری گسترده  از بانک جهانی برای سرمایه گذاری در زیرساخت های شهری و ارائه مجموعه ای از عفو های عمومی بود که بسیاری از املاک حاشیه  ای را به رسمیت شناخت. ترکیب قانونی سازی و بهسازی زیرساخت ها، به طور چشمگیری وضعیت حاشیه را در منظر شهر تغییر داد، تغییری  مشابه وضعیت سیاسی ساکنان آنها که از طریق سازماندهی جنبش های اجتماعی به دست آمده است. یکی دیگر از تاثیرات مهم این جنبش ها، سرعت بخشیدن به روند دموکراتیزه سازی و تغییر کیفیت آن بود. هوشیاری جنبش های مردمی منجر به تشکیل اتحادیه های طبقه کارگری و تثبیت مجموعه ای از حقوق در قانون اساسی 1988 گردید.

در نهایت؛ جنبش های اجتماعی، نقش های جنسیتی را تغییر دادند. اکثر کسانی که در جنبش های اجتماعیِ سائو پائولو حضور داشتند، زنان بودند. آنان آغاز به در خواست مطالبات نمودند و اظهار داشتند که زمان آزاد و مشروعیت خود را بر اساس نقش شان به مثابه مادران مسئول می شناسند و برای بهبود شرایط زندگی فرزندان خود مبارزه می کنند. با این حال، حرکت آنان به سوی زندگی عمومی، مشارکت مداوم در جلسات، غیاب مکرر از خانه، یادگیری در مورد "جهانی خارج از آن"، همانطور که خود می گویند، و برخورد با احزاب سیاسی، سیاستمداران، نمایندگان کلیسا و فمینیست ها؛ تغییرات محسوسی در نحوه تفکر نسبت به خودشان به مثابه زنان بوجود آورند. این تجربه انتقادی از هزاران زن فقیر با فرایندهای دیگر همزمان بود و همچنین وضعیت اجتماعی زنان را تغییر داد. رسانه های جمعی جریان اصلی، نمایندگی های بسیار ترقی خواهانه زنان را به رسمیت شناختند و پذیرفتند و بر خودمختاری و حق انتخاب زنان تاکید کردند؛ به سبب گسترش دسترسی به آموزش و پرورش، در یک نسل، نسبت زنان با آموزش رسمی، بالاتر از نسبت مردان در تمام سطوح قرار گرفت؛ مشارکت  گسترده زنان در نیروی کار (41 درصد از 51 درصد زنان برزیل که در نیروی کار ادغام شده اند) و تصویب باور نکردنی قانون کنترل موالید با پیآیند کاهش باروری از شش کودک در سال 1996 به 2.9 در اواخر دهه 1960 اتفاق افتاد. همه این تغییرات را در پس زمینهء پدرسالارانه  قوی و انقیاد زن در نظر بگیرید، تصور کنید  چگونه نقش رادیکال جنسیتی و روابط خانگی در یک دوره کوتاه مدت تغییر کرد.

در برخی از جنبه ها، حاشیه ساپائولو از مناطق فقیر لس آنجلس، که بسیار بهتر از سائوپائولو شناخته می شوند، متفاوت نیست. نیروی کار ارزان لس آنجلس شامل یک گروه بزرگ از مهاجران فقیر بین المللی است که دسترسی آنها به شهر اغلب امکان دارد از طریق وضعیت غیرقانونی و بی قاعده امکان پذیر باشد هرچند متفاوت از شهر سائوپائولو؛ شهری متشکل از مهاجران ملی. با این حال، مهاجران فقیر در لس آنجلس نیز در مبارزات خود برای ادغام با شهر، از سوی  موسساتی مانند کلیسای کاتولیک با الهام از الهیات آزادی خواهانه و تعداد زیادی از سازمان های غیر دولتی و گروه های حامی حقوق بشر مورد پشتیبانی قرار می گیرند که منجر به دستیابی آنها بر گفتگوهای جهانی حقوق و معانی مشابهی از "حق داشتن حقوق"، ملهم از جنبش های اجتماعی سائوپائولو می شود. بنابراین؛ جنبش هایی جهت سازماندهی مهاجران، پیرامون حق تشکیل اتحادیه و رای دادن وجود دارد. علاوه بر این، مهاجران فقیر شهر داخلی لس آنجلس، خانه های ارزان قیمت را اجاره و حتی گاهی نیز خریداری می کنند و به طرز ماهرانه ای آنها را  تغییر می دهند، تزئین می کنند و به همه کالاهای مورد نیاز یک شهروند مدرن شهری از ویدئو، تلویزیون، بازی های ویدئویی و سوغاتی دیزنی گرفته  تا  تلفن های همراه، کامپیوترها و وسایل  نقلیه فراگیر  مجهز می کنند.

در لس آنجلس مانند سائوپائولو؛ فضای خانگی و مصرف، شیوه ای برای شرح نشانه هایِ تعلق و تمایز هستند.

با این حال، نمادین ترین بازآفرینی هویت ها و حقوق در متروپلیس های جهانی مانند لس آنجلس از تصریح هویت های قومی و فرهنگی می آیند. همانطور که مهاجران غير انگلو از گروه های مختلف قومي به اکثریت تبديل شده اند، لس آنجلس به طور فزاینده ای به مثابه فضایی چند فرهنگی توصيف شده است. این تحول جمعیت شناسی به برخی از ناظران  توسعه، یک سینکسم فرهنگی جدید در لس آنجلس، آمیزش بین فرهنگی، ائتلاف سازی و غیره را پیشنهاد داده است. در اینجا بحث های زیادی در مورد هیبریدی (آمیزش نژادی، قومی و فرهنگی) و فرهنگ مرزی، قلمرزدایی و فرهنگ های دیاسپوریک (دوراز وطنی) وجود دارد. به طور خلاصه، اگر فضای مسکونی محله، منبع مطالبات جدید درباره هویت و تعلق در سائو پائولو باشد، در لس آنجلس؛ جابجا شدگی قومی و اصلاح مجدد چارچوب ها است که فرهنگ و سیاست مدنی جدیدی را تولید می کند.

با این حال؛ در دو دهه گذشته، تحولات قدرتمند در هر دو منطقه متروپلیتنی این جنبش های متنوع برای گسترش شهروندی و هویت های مدنی را به خطر انداخته است. فرایندهایی که مطالبهء  ادغام را تخریب می کنند و بصورت کالبدی درمحیط شهری تجسم یافته اند. مورد سائو پائولو در این زمینه نمونه واضحی است؛ هرچند که در لس آنجلس نیز این امرمشهود است. همانطور که حاشیه، شهری شده بود و به طور نمادین و قانونی در شهر ادغام شد و روند دموکراتیزه سازی ریشه گرفت و فقرای کارگر به مثابه بازیگران سیاسی شناخته شدند؛ نخبگان شروع به عقب نشینی از شهر، به ویژه از فضای عمومی آن کردند. آنها از ترس جرایم خشونت آمیز ـکه در واقع از اواسط دهه 1980 رشد چشمگیری داشته است ـ به عنوان توجیه اصلی خود برای مهاجرت صد ها هزار نفری به حومه شهری برای کنترل بهتر و طرد فقرا استفاده کردند. برای محل اقامت، کار و تفریح خود سرزمین های محصور مستحکم ساختند. دیدگاه جدیدی از فضیلت های ابتکاری خصوصی را پذیرفتند که مخالف سیاست های نئولیبرالی که در مدیریت اقتصاد اتخاذ نمودند؛ نیست. این سیاستها منجر به کناره گیری دولت از حوزه های مختلفی شد که در آن به طور سنتی نقش مرکزی داشت، مانند خدمات شهری، زیرساخت، مخابرات، تولید فولاد و نفت و غیره.

سیاست های نئولیبرالی منجر به بحران اقتصادی شدیدی شده  که ادغام پیوسته فقرا به سوی شهر را از طریق فرایندهای خود ساخت، به خطر انداخته است.

اولویت بخشی به راه حل های خصوصی  به معنای رویکردی جدید نسبت به فضای شهری توسط نخبگان است. این امر عمدتاً مستلزم سوداگری فضاهای شهری و عمومی برای فضاهای خصوصی جدید در برابر کاربری عمومی است. این نوع از تجارت دارای نمودهای گوناگون است. یک کمپین تبلیغاتی برای اجتماع دروازه ای پارک تفریحی مربوط به نخبگان سائوپائولو، راهی کاملا سنتتیک جهت ابراز پیدا کرد. منطقه مسکونی محصوری که میدان وُوژ نامیده می شود به طور عینی، نسخه ای از میدان وُوژ پاریسی است. اما این مکان  درون یک قلعه با دیوارهای بلند  قرار دارد و دستگاه های امنیتی متعددی توسط ارتشی از نگهبانان خصوصی، 24 ساعته در حال فعالیت هستند. یک نسخه برداری بسیار نزدیک به اصل میدان در پاریس: تنها تفاوت در این است که یکی در پاریس، مکانی عمومی است و دیگری در برزیل، مکانی خصوصی. از این دست مکانها به مثابه راه حل های  خصوصی محور در حال  گسترش اند و تبدیل به مطلوب ترین و متمایزترین راه حل ها شده اند. فضاهای خوب شهری پیشین برای افرادی که نمی توانند تحرک مکانی داشته باشند و پشت دیوار ها زندگی می کنند به فضاهای بی مصرفِ رهاشده تبدیل شده اند. امکان دارد در لس آنجلس، دیوارها و دستگاه های امنیتی کمتر آشکار باشند، اما در برزیل اینگونه نیست.  جوامع دروازه ای و فضاهای امن برای تجارت، کار و اوقات فراغت در سراسر متروپلیتن گسترش یافته و نشانه هایی از "واکنش مسلحانه" اعلام شده اند که در زمینه بیان تمایز در محیط شهری جدید مهم بشمار می روند. خصوصی سازی و مرزهای صلب (مادی یا نمادین) فضاهای باز تر را تکه تکه می سازند  و در خدمت  حفظ گروه ها بصورت جدا از هم هستند.

جداسازی ها به طور مداوم  از راه های گوناگونی انجام می شوند: از راه دیوارها، ابزار های طراحی، سوءظن، تعصبات و ترس از جرم.

این ترس مولد است: منجر به انتشار مکالمات روزمره در سراسر جهان می شود که نمادهای جدید تبعیض و جرم انگاری افراد فقیر و اعضای گروه های قومی را نمایان می سازد. افزون بر این؛ ترس، گسترش یک صنعت پررونق از خدمات امنیتی مورد نیاز برای اجرای رژیم جدید فاصله ها و مرزهای فضای شهررا مشروع می سازد. گسترشی که تا حدی یکی از منابع اصلی مشروعیت دولت مدرن را بی ثبات می گرداند: انحصار بر ابزار خشونت.

همانطور که نخبگان به سرزمین محصور مستحکم و خصوصی خود باز می گردند، این فضاها به معتبرترین تجلی از شان و تمایز تبدیل شده است. بدیهی ست پس از آن، ناگزیر این زبان جدید تمایز، به حاشیه سائو پائولو و شهر درونی لس آنجلس می رسد. به مثابه نقطه عطف زیبایی شناختی امنیت؛ سازندگان خانه های "خود ساخت" در سائو پائولو، در حال حاضر نمای ساختمان شان را برای بیان شخصیت شان، از طریق طراحی های ماهرانه ی حصار ها  و دروازه ها تغییر می دهند و در گفت و شنود های جدی خود، افراد فقیری که نمی توانند صاحب خانه شوند را خوار می شمارند و نادیده می انگارند. در لس آنجلس، اقلیت های قومی در فضاهای شهر داخلی، با یکدیگر مبارزه می کنند. فضاها  به کمک نیروهای پلیس نه به ندرت، به مناطق جنگی وحشتناک تبدیل می شوند. جرم و خشونت در سائوپائولو بسیار بیشتر از لس آنجلس است، اما در هر دو متروپلیتن، خشونت در مناطق فقیرتر بیشتر است و به ویژه فقرا را قربانی می سازد. این مورد همچنین در میان  فقرا و اعضای اقلیت های قومی که حقوق مدنی شان به ویژه نادیده انگاشته می شود؛ دیده شده است.

تضاد میان فرآیندهای ترادیسیدن شهرهایی مانند لس آنجلس و سائو پائولو مشهود است. مهاجرت بین المللی و چند فرهنگی گرایی، تجربه هایی است که مرز ها را به چالش می کشند مانند دموکراتیک سازی و مطالبات حقوق. واکنش به آنها؛ نژادپرستی، جداسازی و اقتدارگرایی هستند. گرچه سابق بر این، تجاربِ گشودگی فضا مرسوم بود، اما اخیراً، تجارب غیر دموکراتیکی متشکل ازحصارکشی و عدم تحمل رایج شده است. مناطق متروپولیتنی مانند سائوپائولو و لس آنجلس با هر دو نوع تجربیات مشخص می شوند، که به شدت بهم مرتبط و پیوسته اند. با این حال، واضح است آنچه در سطح محیط ِ ساخته شده، بازتولید می شود، اساساً مرزهایی صلب و غیر قابل تحمل هستند. فضای این شهرها عرصه محوری آشکارسازی تمایلات ضد دموکراتیک است. مشکل اینجاست هنگامی که دیوارها ساخته می شوند، زندگی عمومی را به شیوه متمایزی شکل می دهند.  هنگامی که دیوارها صحنه را برای تعاملات عمومی تنظیم می نمایند، فضاهای مردمی و صمیمی کوچک می شوند. علاوه بر این، گرچه سایر  فرآیندها  ممکن است ساکنان شهرهای بزرگ را از محدودیت های محلی، پرکتیس های محلی سازی فضا؛ آزاد و آنها را جهانی سازند، زمانی که فضاهای موجود بر اساس اصول نابرابری و جداسازی سازمند می شوند، به سختی می توانند آزادی خواهانه باشند یا یکپارچگی را ترویج نمایند مانند آنچه در مورد ساکنین فقیر سائو پائولو و لس آنجلس روی داده است.

از جمله شرایط لازم برای دموکراسی، این است که مردم؛ گروه های اجتماعی مختلف را به مثابه شهروندان یکدیگر، به رسمیت بشناسند؛ یعنی داشتن حقوق مشابه با وجود تفاوت هایشان. با این حال، شهرهایی که توسط دیوارها و مناطق محصور  جدا شده اند، احساس می کنند گروه های مختلف، به جهان های جداگانه ای  متعلق اند و مطالبات غیر قابل مصالحه ای دارند. شهرهای از دیوارها، شهروندی را تقویت نمی کنند، بلکه به تحلیل آن یاری می رسانند. افزون بر این، این اثر به طور مستقیم به نوع رژیم سیاسی و یا قصد کسانی که در قدرت هستند، بستگی ندارد؛ زیرا طراحی اجتماعات محصور و دیوارها به خودی خود یک منطق اجتماعی معین است.

جمعیت شناسی های شهری جدید از ترس؛ فرم های جدید نابرابری و جدا نگاه داشتن گروه ها از یکدیگر را ارائه می دهند و جامعه پذیری جدید ی را ثبت می نمایند که بر خلاف آرمان های جامعه مردمی مدرن و آزادی های دموکراتیک آن است.

هنگامیکه برخی از مردم، دسترسی به مناطق خاصی را از دست می دهند و زمانی که گروه های متفاوت، مجاز به تعامل در فضای عمومی نمی شوند؛ ارجاعات به آرمان های گشودگی، برابری و آزادی به مثابه اصول سازماندهی برای زندگی اجتماعی امکان پذیر نیست،  حتی به مثابه آرمان ها. پی آیند های  جداسازی و محدودیت زندگی عمومی، جدی است: معماری و برنامه ریزی "قابل دفاع" به جای جلوگیری از تعارضات، به طور واضح منجر به ارتقا و گسترش نابرابری های اجتماعی و فقدان مشترکات شوند.  اگر تجربیات جداسازی بیان شده در محیط شهری، هژمونیک شوند؛ مردم با دموکراسی و امکان های  فرم های جدید شهروندی بیگانه می شوند. با این حال، با توجه به جدایی میان انواع مختلف تجربیات در شهرهایی مانند لس آنجلس و سائو پائولو، همچنان امید وجود دارد که این روند باژگونه رخ دهد، بدین معنی که تجربیات چالش برانگیز مرزها  و دموکراتیزه سازی  بتوانند به محیطِ ساخته شده گسترش یابند.

ارتقاء زاغه ها در سائوپائولو


ارتقاء زاغه ها در سائوپائولو


ارتقاء زاغه ها در سائوپائولو


شهر داخلی در لس آنجلس


محله محروم اسکید رَو̊ در متروپلیتن لس آنجلس


میدان ووژ،  میدانی قدیمی در پاریس که شکل اولیه و ساختمان‌های اطرافش حفظ شده است.


میدان ووژ، پاریس


محوطه ساختمان های منطقه مسکونی محصور در سائوپائولو که میدان ووُژ نامیده می شود و از نظر کالبدی،کپی میدان عمومی وُوژ در پاریس است که بر خلاف آن خصوصی می باشد




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

بحران جهانی مسکن؛ شهری شدن بدون مسکن
کشاورزی شهری به مثابه طب سوزنی شهری در تحقق حق به شهر و خلق فضاهای تنفس شهری
میشل فوکو؛ جرمی بنتام و پانوپتیسیزم روح و روان مدرن
مشارکت جامعه و شهر پسافاجعه؛ بررسی سه تجربه
ساختمان چند طبقه ی اسکیت بوردینگ از یک استودیو معماری بریتانیایی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group