مسئله مسکن یکی از اصلی ترین معزلات این روزهای شهرهای ماست.مردم ایران هنوز سنت های زندگی پدرانشان را در پستوی ذهن هایشان دارند و از سویی سودای مدرن شدن به معنای غربی آن هم رهایشان نمیکند.نتیجتا بین این دو سرگردانند.مسئله ی دوم از دست دادن هویت و نداشتن حس تعلق نسبت به محل زندگی و همسایگان است.همه در پی ارتقا مسکن حود به محله ای بهتر در مناطق شمالی تر هستند.
در این پروژه سعی شده با استفاده از ویدهایی کوچک و بزرگ سلسله مراتبی در ذهن ساکنان ایجاد شود.ویدهایی که به مرور ه به سمت خانه حرکت میکنیم تعداد واحدهایی که در آن باه شریک هستند کاهش میابد در نتیجه در فضاهای جمعی کوچکتر افراد حس آشنایی و یک تملک مشترک به فضا دارند که آنهارا با هم و با محیط پیوند می زند.